Jean Parmentier
Jean Parmentier
| Burmistrz |
|---|
| Narodziny |
6 listopada 1883 1. dzielnica Paryża |
|---|---|
| Śmierć |
22 czerwca 1936(w wieku 52 lat) Kanton Vaud |
| Narodowość | Francuski |
| Zajęcia | Dyplomata , polityk |
| Pracował dla | Generalny Inspektorat Finansów |
|---|---|
| Konflikt | Pierwsza wojna światowa |
| Nagrody |
Wielki Oficer Legii Honorowej Krzyż 1914-1918 wojna wokół konkurencji (1901) |
Jean Victor Guislain Parmentier (6 listopada 1883w I st dzielnicy w Paryżu -22 czerwca 1936w Leysin , Szwajcaria ) jest urzędnikiem służby cywilnej , żołnierz i dyplomata francuski .
Biografia
Pierwsza nagroda w filozofii w otwartym konkursie z 1901 roku , Bachelor of podwojenie litery i prawo, Jean Parmentier otrzyma pomoc ze strony Inspekcji Finansów w 1908 roku, 4 th z 7 w wieku 24 lat. W 1907 i 1908 roku wraz z bratem Léonem i Hubertem Lathamem wspiął się na Błękitny Nil .
W 1912 roku Lyautey wezwał go do Maroka jako zastępcę dyrektora generalnego ds. Finansów protektoratu: został wówczas uznany za jednego z najlepszych i najdroższych poruczników marszałka.
Wrócił do Francji 25 lipca 1914, osiem dni przed mobilizacją. Podobnie jak jego starszy brat Leo, wstąpił do 301 th pułku piechoty , a także porucznika. Pułk opuścił Dreux , tym10 sierpnia 1914.
Podobnie jak jego brat Léon, prowadził kampanię na rzecz poruszania się po Verdun i został ranny 7 września 1914w La Vaux-Marie ( bitwa nad Marną ). Trzymał swoją sekcję w ogniu i walczył przez cały dzień, zanim został dwukrotnie ciężko ranny od kuli w nos i odłamka w udo. Tylko z wielkim trudem udało mu się uniknąć wzięcia do niewoli. Jego rany przyniosły mu Croix de Guerre i wezwanie do rozkazu armii.
Wrócił do Vichy , skąd po wyzdrowieniu został przydzielony jako inspektor finansów do administracji odzyskanej Alzacji . Tak był burmistrzem Thann .
Plik 15 stycznia 1915został odznaczony Legią Honorową przez Prezydenta Republiki Poincarégo w Massaux ( Haute-Alsace ). Plik26 sierpnia 1915Jean Parmentier wrócił do Maroka, aby ustalić budżet dla kolonii. Następnie wrócił do Thann z4 listopada 1915 w 15 lipca 1916. Następnie został poproszony przez Charlesa de Saint-Aulaire , ambasadora Francji w Bukareszcie , o zrobienie ważnych rynków pszenicy z Rumunią .
Aby dotrzeć do Bukaresztu, musiał jechać przez Londyn , Christianę , Sztokholm , Finlandię , Piotrogród , Kijów , Jassy . To była długa podróż i przybył za późno, aby wykonać swoją misję. W miarę postępów wroga służył jako łącznik między ambasadorem Saint-Aulaire a generałem Berthelotem , szefem francuskiej misji wojskowej w Rumunii , i ledwo uniknął wzięcia do niewoli w Konstancy . W Bukareszcie uczestniczył z hrabią Saint-Aulaire w pogrzebie małego księcia Mirki. W rodzinie królewskiej byli tylko Francuzi, a przedstawiciele innych mocarstw uciekli już do Jassy .
Wreszcie Jean Parmentier był oficerem rozkazującym admirała Fourniera , odpowiedzialnym za przesłanie od króla Rumunii do cara Mikołaja II . Wyjechali do Mohylewa , głównej siedziby cara. Jean Parmentier uczestniczył w bardzo ciekawych rozmowach przy stole cesarza, udowadniając, że w listopadzie 1916 r . Car poczuł się zdradzony. Zjadł obiad w Piotrogrodzie (obecnie Sankt Petersburg) z Wielkimi Książętami na dzień przed zamachem Rasputina .
Wrócił do Paryża 6 stycznia 1917. Nie mógł wrócić do Piotrogrodu , ministra finansów Josepha Thierry'ego , który objął go jako zastępcę szefa swojego gabinetu, którą piastował do odejścia ministra we wrześniu 1917 r . Mianowany wówczas członkiem Komisji Wymiany Zagranicznej i jej rady wykonawczej do stycznia 1918 r. Wyjechał do Londynu jako delegat ministra wojny do Międzynarodowej Komisji ds. Zaopatrzenia wojny. Był tam jeszcze w maju 1918 roku . W wieku od 21 do 23 lat dyrektor generalnego ruchu funduszy , najlepiej poinformowany doradca finansowy rządu Poincarégo .
Dyplomata
Jest także człowiekiem delikatnych misji dyplomatycznych: był już w Stanach Zjednoczonych w 1920 roku , gdzie chrzcił klasę West Point w towarzystwie prezydenta Hoovera i generała MacArthura . Poincaré wysłał go z powrotem do Waszyngtonu w 1922 r., Aby sondować rząd amerykański w sprawie francuskiego długu wojennego wobec Stanów Zjednoczonych: prowadził długie rozmowy z sekretarzem skarbu Andrew W. Mellonem , został przyjęty w Białym Domu przez prezydenta. Harding , o czym świadczą ówczesne gazety.
Zrezygnował z administracji pod koniec 1923 r. , Był dyrektorem wielu firm, ale także francuskim negocjatorem w komisji ds. Reparacji wojennych, członkiem komitetu Dawesa (1924), w ramach której brał udział w konferencji londyńskiej. Kiedy Dawes , ówczesny wiceprezydent Stanów Zjednoczonych , otrzymał w 1926 roku Pokojową Nagrodę Nobla , wysłał telegram do Oslo z prośbą o stowarzyszenie członków komitetu, powołując się na Jeana Parmentiera po imieniu. Był wówczas członkiem Komitetu Młodego (1929) i ekspertem rządowym na dwóch konferencjach haskich w 1929 i 1930 roku . W wieku 47 lat został podniesiony do godności Wielkiego Oficera Legii Honorowej. Zmarł przedwcześnie w Leysin , gdzie bezskutecznie próbował leczyć gruźlicę , plagę, której wówczas nie wiedzieliśmy, jak wyleczyć. Popiersie z brązu został wyrzeźbiony w 1916 roku przez Gustave'a Pimienta , gdy był w Thann .
Nagrody
- Wielki Oficer Legii Honorowej
- Krzyż wojenny 1914-1918
Order armii
„Porucznik Parmentier, ciężko ranny podczas szkolenia swojej sekcji w ogniu, pełniący wówczas funkcje administracyjne na terenach okupowanych przez nasze wojska, wiedział z działalności i niestrudzonego oddania, z jakim dbał o materialne i moralne interesy regionu dopełniają odrodzenia poczucia przywiązania mieszkańców Alzacji do Francji. "Uwagi i odniesienia
- Archiwa stanu cywilnego Paryża , akt urodzenia n ° 1/1189/1883 (konsultowany w dniu 14 sierpnia 2012)