Jean Le Veneur | |
Francuski Szkoła XVII th century, Jean Le Veneur , pośmiertny portret, Carrouges zamek . | |
Biografia | |
---|---|
Narodziny | około 1473 roku Normandia |
Zakon religijny | Order św. Benedykta |
Śmierć |
7 sierpnia 1543 Pikardia |
Kardynał Kościoła Katolickiego | |
Stworzony kardynał |
3 listopada 1533przez papieża Klemensa VII |
Tytuł kardynalny | Kardynał |
Biskup Kościoła katolickiego | |
Funkcje biskupie | Biskup z Lisieux |
(en) Uwaga na www.catholic-hierarchy.org | |
Jean Le Veneur , urodzony około 1473 roku i zmarł dnia7 sierpnia 1543Jest kościołem , benedyktynami i politykiem francuskim .
Był kanonikiem Paryża, biskup-count z Lisieux (1505-1539), opat z Bec i opactwa Lonlay , Wikariusz Generalny biskupstwo Evreux , 37 th opat Mont-Saint-Michel (1524- 1539), wielki kapelan Francji (1526-1543) i kardynał (1533-1543). Powszechnie nazywa się go kardynałem Le Veneur, ale czasami mówi się o nim także jako kardynał de Lisieux lub nawet kardynał de Tillières. Jean Le Veneur, przyjaciel listów, jest cytowany w Quart Livre de Pantagruel de Rabelais .
Jean le Veneur urodził się około 1473 roku ze związku Philippe le Veneur (1413-1486), barona de Tillières , du Homme i du Valquier, z Marie Blosset, córką Guillaume, pana Saint-Pierre i de Carrouges , siostry Jean Blosset (zmarł w 1531 r.), Lord of Carrouges. Ten ostatni nie mając spadkobiercy, za jej życia scedował seigneury na swoją siostrę.
Był kanonikiem paryskim, archidiakonem kościoła Lisieux i opatem Saint-Grestain, kiedy po śmierci swojego wuja Étienne Blosseta , biskupa Lisieux ,2 października 1505 r, został z kolei biskupem i hrabią Lisieux oraz opatem Bec . Zrobił wiele dobrego dla swojego kościoła w Lisieux, którego pozostał biskupem do 1539 roku, kiedy to zrezygnował z biskupstwa na rzecz swojego pierwszego kuzyna, ze strony swojej matki, przyszłego kardynała Jacques d'Annebault .
Jego brat Ambroise Le Veneur został wybrany na biskupa Evreux w 1511 r., Podobnie jak jego wnuk Gabriel Le Veneur w 1532 r .
Członek Rady Królewskiej od 1516 r. Brał udział w koronacji królowej Claude w 1517 r. Franciszek po raz pierwszy wybrał go na opata Mont-Saint-Michel w 1524 r.
Fulgence Girard w swojej Geologicznej, archeologicznej i malowniczej historii Mont Saint-Michel z 1843 r. Opisuje prałaturę Jeana Le Veneura opactwa Mont-Saint-Michel w następujący sposób:
„Śmierć ojca Jean de Lamps , im4 grudnia 1523wydawało się sygnałem do intryg zainspirowanych chęcią przejęcia go przez prałaturę Mont-Saint-Michel . François I st i Louise of Savoy , a następnie w Château de Blois , nagle zostali oblężeni petycjami dwudziestu rywali. Łaska, jaką Jean Le Veneur, biskup Lisieux i opat komandor z Bec , cieszył się na dworze francuskim, uczyniła wszystkie te kroki i wszystkie te modlitwy bezużytecznymi. Ta prałatura została mu obiecana. Ale pragnąc przede wszystkim zapewnić prawa, które klasztor mógł mieć przy wyborze swoich opatów, król i królowa w kilku wyraźnych listach wezwali zakonników do wysłania im niektórych z ich braci wraz z nadanymi im tytułami. przywilej kanonicznego wyboru swoich pasterzy.
Tę misję powierzono Thomasowi Rousselowi, wielkiemu kantorowi, Michel d'Anneville kapelanowi i archidiakonowi oraz Louisowi de Festanowi, pielęgniarce opactwa. Król pochlebiony ich posłuszeństwem, zgotował im najbardziej życzliwe przyjęcie; byki i statuty, których były nosicielami, zostały poddane badaniu rady królewskiej, która uznała rzeczywistość ich praw wyborczych; niemniej jednak władca pozytywnie oświadczył im swoje pragnienie i wolę, aby ich głosy nadały opactwu godność biskupowi Lisieux, jego wielkiemu kapelanowi.
Posłowie w swoim klasztorze przekazali braciom dokładny raport o różnych wydarzeniach z ich poselstwa. Efekt, jaki rozkazy monarchy, wyrażone już w otrzymanych listach królewskich, wywoływały w umysłach nie był taki, że zwolennicy biskupa byli przekonani o jego nominacji. Poinformowany o tych postanowieniach, Jean Le Veneur otrzymał od François I er list tak nakazujący, że mnisi nie mogą odmówić pozytywnego wyrażenia woli monarchy, przyjęli ją bardziej niż wybrali go na opata.
Ledwo obdarzony tym tytułem, ten prałat wysłał swoich delegatów, aby zajęli się zarządzaniem majątkiem klasztoru i zbieraniem dochodów: wierni rozkazom i życzeniom swojego mistrza, agenci ci opuścili mense konwentualną tylko to, czego nie mogli. Rozbierz ją. Liczba zakonników została nawet znacznie osłabiona przez ich środki fiskalne. Tak właśnie zarządzano tym opactwem przez piętnaście lat.
Według don Huynesa, jedynym śladem, jaki pozostawił tam Jean Le Veneur, gdy był opatem Mont-Saint-Michel, był ślad po jego tarczy, którą faktycznie jako pierwszy zastąpił po Guillaume d'Estouteville, który lśnił na jednym okien chóru, obok wizerunku tego kardynała, potem Jeana de Lampsa przy zworniku sklepienia absydy, niewątpliwie pragnącego w swej próżności przywłaszczyć sobie zasługi i zaszczyt tej pracy.
Jedyne korzyści, jakie opactwo uzyskało pod rządami prałatury, wynikały z hojności gubernatora tego miejsca Gabriela du Puysa. Klasztor otrzymał od niego żelazną bramę, którą umieszczono w chórze i 200 koron, które spędził na modlitwie; miasto zawdzięczało mu kilka fortyfikacji, m.in. granitową wieżę noszącą jego imię, nad którą później powstał młyn. Nadal możemy zobaczyć rozległą salę utworzoną przez wnętrze tej wieży, której platforma jest wsparta na pojedynczym filarze. "
Po katastrofie Pavia ,24 lutego 1525, Który widzi król niewoli, Jean le Veneur stał generał w rządzie Normandii pismami od księcia Alençon w4 marca 1525 r.
Był jednym z negocjatorów traktatu madryckiego z 1526 roku.
Po zwolnieniu François I er mianował go Wielkim Kapelanem Francji w 1526 r. Na tym stanowisku zreformowano statut szpitala Trzystu w Paryżu .
Po zapłaceniu okupu w wysokości czterech i pół tony złota za uwolnienie synów króla, w 7 lipca 1530To obchodzi małżeństwa Franciszka I st i Eleonory Austrii , najstarsza siostra Karola V, Opactwa Sióstr Klary z Saint-Laurent-de-Beyries , niedaleko Mont-de-Marsan .
W swoim podwójnym charakterze opat Mont-Saint-Michel i Wielki Kapelana Francji , Jean Le Veneur prezentowane i zalecane Jacques Cartier do François I st z okazji pielgrzymki, że król na opactwa Mont Saint-Michel w8 maja 1532. Wybór Jacquesa Cartiera, marynarza bez większego rozgłosu w momencie jego przedstawienia królowi, wydaje się wynikać z faktu, że jeden z rodziców marynarza był pełnomocnikiem podatkowym od dochodów opactwa.
Aby umożliwić zawłaszczanie nowych ziem, król chciał najpierw zająć się problemem praw wynikających z bulli Inter caetera papieża Aleksandra VI, dzieląc nowe ziemie między Hiszpanów i Portugalczyków. W tym niespokojnym okresie trzeba było uniknąć potępienia ze strony Rzymu. Jean Le Veneur wykorzystał swoje relacje z Hippolyte de Médicis , bratankiem papieża Klemensa VII i arcybiskupem Monreale w 1532 r. Jean Le Veneur uzyskał od papieża w 1533 r. Interpretację bulli Aleksandra VI ograniczającą jej zastosowanie do krajów. odkrył w czasie jego pisania i pozwolił królowi Francji na przejęcie w posiadanie ziem, które miał odkryć. Taka interpretacja pozwoliła królowi Francji podjąć inicjatywę nowych wypraw odkrywczych nowych ziem i objąć je w posiadanie z nadzieją znalezienia tam bogactw podobnych do tych z Meksyku i być może znalezienia przejścia do Chin . Ten sukces prawdopodobnie umożliwił mu zdobycie kapelusza kardynalskiego.
Dotrzymując obietnicy, którą złożył królowi z tej okazji, Jean Le Veneur przeznaczył swoje fundusze na koszty podróży Jacquesa Cartiera do przyszłej Kanady i zapewnił kapelanów na podróż wśród mnichów z opactwa Mont-Saint-Michel .
Nazwa Montreal nadana wyspie Hochelaga byłaby świadectwem wdzięczności dla Hippolyte de Medici.
Jean Le Veneur został mianowany kardynałem z tytułem Saint-Barthélémy en l'Île on5 listopada 1533w Marsylii przez papieża Klemensa VII .
Na tej podróży do Marsylii, François I st i nowego kardynała Le Veneur również otrzymać od papieża Klemensa VII bańce ograniczając wymianę Nowego Świata z 1493 (byka Inter cetera II ) między koronami Hiszpanii i Portugalii tylko ziemie znane w ta data „a nie ziemie odkryte później przez inne korony” .
Jean le Veneur zbudował châtelet, który wyznacza północne wejście do posiadłości Carrouges . W dekoracji z czarnej cegły możemy zobaczyć mitrę i pastorał biskupi, ale nie kapelusz kardynalski, co sugeruje, że został zbudowany w latach 1505-1533. To Jean Le Veneur, bratanek kardynała, został lordem Carrouges.
Kardynał Jean Le Veneur zmarł dalej 7 sierpnia 154370 lat. Został pochowany w kościele Saint-André d'Appeville, a jego serce zostało niesione i umieszczone w chórze opactwa Bec .
Przyjaciel listów, Jean Le Veneur jest cytowany przez Rabelais w Quart Livre de Pantagruel , a Carrouges może być jednym z modeli opactwa Thélème .
Wyspa The Huntsman w Quebec , długo od 22 km , w środkowym biegu rzeki Eastmain , został mianowany w 1945 roku w pamięci kard Le Veneur.
Na nim widniał herb: „Argent z zakrętem Lazur naładowany trzema saltoirami ze złota” , które są herbami rodziny Le Veneur de Tillières .