Jan II Jouvenel des Ursins

Jana II. Funkcje

Arcybiskup katolicki Archidiecezja Reims
od 3 marca 1449
Renault z Chartres Pierre de Laval
Biskup diecezjalny Diecezja Laon
od 3 kwietnia 1444
Guillaume de Champeaux Jean de Gaucourt
Biskup katolicki
od 24 marca 1432
Biskup diecezjalny Diecezja Beauvais
od 29 stycznia 1432
Milon des Dormans ( d ) Jean de Bar ( d )

Biografia

Narodziny	14 września 1388 Reims
Śmierć	14 lipca 1473 (w wieku 84 lat)
Zajęcia	Biskup Laon , dyplomata , historyk , duchowny , polityk , filozof
Tata	Jean Jouvenel des Ursins

Inne informacje

Religia	Kościół katolicki
Konsekratorzy	Giordano Orsini, iuniore , Philippe de Coetquis , Pierre Assalhit ( d )

Jean II Jouvenel des Ursins , urodzony dnia23 listopada 1388 w Paryżu i zmarł dalej 14 lipca 1473, syn Jeana Jouvenela des Ursinsa i Michelle de Vitry, jest francuskim historykiem, dyplomatą i prałatem .

Biografia

Studiował prawo cywilne i kanoniczne, zrobił karierę w zakonach i dyplomacji.

W 1429 r. Prawnik króla, królewski kapelan, arcykapłan Carmaing, dziekan Avranches , w 1432 r. Przejmie stanowisko biskupa Beauvais po Pierre Cauchon . W 1444 r. Został mianowany biskupem Laon, aw 1449 r. Zastąpił swojego brata Jacquesa na czele arcybiskupstwa w Reims . Wykazał się umiejętnością negocjacji. Przewodniczył procesowi odpowiedzialnemu za rehabilitację Joanny d'Arc . Plik15 sierpnia 1461, koronował króla Francji Ludwika XI w katedrze w Reims . Był także historykiem.

To Jan II Jouvenel des Ursins zlatynizował imię Jouvenel in Juvenal i dodał imię Ursins (Orsini).

Historia Karola VI. Roy z Francji i pamiętne rzeczy, które wydarzyły się w ciągu czterdziestu dwóch lat jego panowania od 1380 do 1422 (tradycyjne przypisywanie Jean Jouvenel des Ursins, ale obecnie bardzo mocno kwestionowane: mówimy teraz o Kronice znanej jako Jouvenel des Ursins );
Epistre do Stanów, które odbyło się w Blois w tysiąc czterystu trene-tois (około 1433);
Rozprawa o Pais d'Arras (około 1435);
Doradzany tym, którzy sprawują władzę zarówno duchową, jak i doczesną jurysdykcją (ok. 1432 r., Ale przed 1445 r.);
List skierowany do króla z okazji zgromadzenia orleańskiego (1440);
Wspomnienia i tytuły wyciągnięte ze skarbca statutów i sporządzone na rozkaz króla dotyczący odpowiednich praw rodów Walezjuszy i Anglii do Korony Francji (1444)
Traktat kanclerz (1445);
Pamięć króla za reformację Królestwa. Głównie dotyczące ludzi Kościoła (ok. 1453 r.);
List zwołania do Rady ;
Wezwanie do króla, by zlitował się nad księciem Alençon (1458);
Harangue do króla Ludwika XI, w chwili jego wstąpienia na tron (1461);
Harangue auz Etats de Tours (1467).

PS Lewis, Pisma polityczne Jeana Juvénala des Ursinsa , t. I, 1978, t. II, 1985 i t. III, 1993.
G. Naegle, „ Qui desiderat pacem parat bellum . Wojna i pokój w Jean Juvénal des Ursins i Enea Silvio Piccolomini”, w: Dokonywać pokoju i bronić się u schyłku średniowiecza , wyd. G. Naegle, Monachium, 2012, s. 267-314.
Georges Minois, Charles VII: A Shakespearean King , Perrin Academic Bookstore, 2004 ( ISBN 978-2262021276 )
Pierre-Louis Péchenard , Jean Juvénal des Ursins: historyk Karola VI, biskup Beauvais i Laon, arcybiskup-książę Reims: studium jego życia i jego twórczości , praca doktorska w listach, Paryż: E. Thorin, 1876, 468 str. . [1]
A. Rigaudière, „Książę i prawo według Jeana Juvénala des Ursins”, w : Książę i standard: co oznacza stanowienie prawa , wyd. J. Hoareau-Dodinau, G. Métairie, P. Texier, Presses Universitaires de Limoges, 2007, s. 81-115.
A. Rigaudière, „Jean Juvénal des Ursins, prekursor absolutyzmu”, w Absolutyzmie jest niezastąpioną koncepcją? Aktualizacja francusko-niemiecka , wyd. L. Schilling, Monachium, 2008, s. 55-106.
A. Vallet de Viriville, „Jean Juvenel des Ursins”, w: Didot, La Nouvelle Biographie générale , t. XLV, 1866, s. 805-810 [2] .