| Malarz wojskowy | |
|---|---|
| Oficjalny malarz marynarki wojennej |
| Narodziny |
29 października 1891 Saint-Herblain ( Francja ) |
|---|---|
| Śmierć |
6 maja 1977 r.(w wieku 85 lat) Nantes ( Francja ) |
| Pogrzeb | Cmentarz Miłosierdzia |
| Narodowość | Francuski |
| Trening | Akademia Juliana |
| Czynność | Malarz |
| Rodzeństwo |
Étienne Bouchaud Michel Bouchaud Pierre Bouchaud ( d ) |
| Członkiem |
Stowarzyszenie Artystów Francuskich Akademia Sztuk Pięknych (1951) |
|---|---|
| Ruch | orientalizm |
| Nagrody |
Jean Bouchaud , urodzony w Saint-Herblain dnia29 października 1891i zmarł w Nantes dnia6 maja 1977, jest malarzem francuskim .
Syn Adolphe Bouchaud, właściciela zamku La Bernardière ( Saint-Herblain ) i Marie Geneviève d'Espinay, Jean Bouchaud pochodzi z rodziny artystów: jego dziadek Léon Bouchaud był malarzem i przyjacielem Corota i Henri Harpignies . Trzech jego braci, Étienne , Michel i Pierre Bouchaud , również rozpoczęło karierę artystyczną.
Ożeniony z Marielle de Ferré de Péroux, zmarłą w 1954 roku, córką kapitana fregaty Henryka, hrabiego de Ferré de Péroux i Marie de Lorgeril , miał siedmioro dzieci.
Jest malarzem podróżującym, jednocześnie artystą, poszukiwaczem przygód i reporterem. Jean Bouchaud biegnie przez Afrykę Północną , Czarną Afrykę i Azję .
Były student Académie Julian w Paryżu , został jednym z jej profesorów. Po nauce akwareli we Włoszech w latach 1909-1912 Jean Bouchaud wykonał szkice na froncie podczas I wojny światowej . W 1919 został zdemobilizowany w Tunezji , którego światło odkrył. Młody artysta, pełen talentu, ale bez mistrza, został zauważony podczas konkursu o Prix de Rome w 1920 roku przez Maurice'a Denisa i Marcela Bascheta , mimo swojej porażki.
Jean Bouchaud zostaje następnie w Maroku, gdzie na polecenie Marcela Bascheta zostaje przedstawiony marszałkowi Lyautey . Posiadacz jednego z dwóch stypendiów przyznanych w 1921 r. na rezydencję w Villa Abd-el-Tif w Algierze , poznał tam Jeana Launois .
Wystawiał w Pałacu Letnim w Algierze Les Présents au nouveau-né i L'Écrivain public . Nabywa go rzeźbiarz Paul Landowski . Następnie brał udział w wystawie „Maroko widziane przez współczesnych malarzy” w Paryżu. Stypendysta rządu Hanoi Jean Bouchaud podróżował do Indochin (obecnie Kambodża , Laos i Wietnam ) w latach 1924-1925 (Phnom Penh, Angkor, Sajgon, Hue). Dołączył do Laosu konno (Wientian, Luang Prabang pochodził z Mekongu i Hanoi) i udał się do Republiki Chińskiej , gdzie zetknął się z populacją Lolo w Yunan Fou.
Jean Bouchaud otrzymuje złoty medal na Salonie Artystów Francuskich w 1928 za Cochinchinoises Laveuses (Dalat, w kraju Moï). W latach 1929-1931 Lyautey powierzył mu kierownictwo artystyczne obrazu przyszłej Międzynarodowej Wystawy Kolonialnej z 1931 roku. Zrealizował m.in. kompozycję ścienną o powierzchni 1300 metrów kwadratowych.
W latach 1932-1933 Jean Bouchaud biwakował samotnie w Senegalu , Gwinei , Wybrzeżu Kości Słoniowej i Dahomeju (Benin). Poszedł zgłosić wśród Foulbe i Somba plemion . Został mianowany kawalerem Legii Honorowej oraz Kawalera Orderu Black Star of Benin w 1934 roku.
Jak wielu artystów został poproszony o dekorację liniowca Normandie, dla którego udekorował cztery panele luksusowej jadalni (1935), następnie pawilonu Bretanii na Międzynarodowej Wystawie Paryskiej w 1937 : Armor & Argoat i skomponował do wielkiej sali Palais de la France d'Outremer na Światowych Targach w Nowym Jorku w 1939 roku .
W 1939 r. Jean Bouchaud wstąpił do armii jako korespondent wojenny, specjalny wysłannik Illustracji w oddziałach kolonialnych w regionie Fréjus . W 1942 roku wyprodukował tekturę gobelinową na temat Bretanii przeznaczoną dla prefektury Quimper , wariant [Armor & Argoat skomponowany w 1937 roku. Sedentaryzujący wydarzeniami wyprodukował La Cour d'Amour w Laosie , który jest wart tego medal honorowy Salonu Artystów Francuskich . Został mianowany malarzem Marynarki Wojennej w 1942 roku i zilustrował stronę z pracy À la Glory de Notre Pavillon (Sekretarz Stanu ds. Marynarki Wojennej i Kolonii, 1943). Malarz uzbrojony , brał udział w armii francuskiej w kampanii Alzacji i Niemczech ( 1 st armii generała de Lattre de Tassigny) i jest dociskany do zilustrowania Cierpienia Francji pod kierunkiem A. Bourgeois (La Lithographie, 1945).
Po II wojnie światowej Bouchaud wykonał dekorację kilku liniowców General Transatlantic Company . W 1951 został mianowany członkiem Institut de France przy Akademii Sztuk Pięknych , sekcji malarstwa, w katedrze George'a Desvallièresa . Jean Carzou zastąpił go w 1979 roku.
W 1953 zaprojektował pudełko z gobelinem zatytułowane Fête laotienne i zainspirowane Dworem Miłości w Laosie dla narodowej manufaktury Gobelins . Został awansowany na oficera Legii Honorowej.
W latach 1957-1964 Jean Bouchaud dekorował liceum w Fort-de-France i uczestniczył w dekoracji ścian liceum Claude-Monet w Paryżu. Wyprodukował liczne akwarele i obrazy z regionu Clisson .
Jean Bouchaud zmarł w Nantes dnia 6 maja 1977i jest pochowany na cmentarzu Miłosierdzia . Emmanuel Fougerat napisze o nim:
„Ta szczupła brunetka o ostrych, nerwowych rysach, która miała rdzeń pod skórą o żywych ruchach, zawsze walczyła ze sobą, aby zapanować nad tym wewnętrznym twórczym ogniem, tym czymś płonącym, co miał jak Delacroix . ( Sztuka i morze , 1937 »
ilustrowana okładka z klapkami, 214 s., 3 n. 4 czarno-białe zdjęcia i 83 kolorowe ilustrowane płyty, w tym: dwa autorstwa Gastona Alaux, siedem autorstwa Georgesa Gobo dit Gobô, dwa autorstwa Géo Hama , siedemnaście autorstwa Alberta Breneta , jeden autorstwa Félixa Lorioux , sześć autorstwa Jeana Picarda Le Doux , cztery autorstwa Jeana Bouchauda, dwa przez Michela Bouchaud , jeden przez Paul Ordner , dwanaście, plus jeden pół strony z obrazów Mathurina Méheuta dziewiętnaście plus jeden jedna trzecia strony od Jean-Adrien Mercier , ten ostatni również ilustrujących inicjałami i osłów-de-lamp w kolorach. Wydruki 1500 numerowanych egzemplarzy na pergaminie.