Jantina | |||
Jantina (z prawej) i jego bliźniak Jalea w trakcie budowy w stoczni OTO w Muggiano. | |||
Rodzaj | Łódź podwodna | ||
---|---|---|---|
Klasa | Argonauta | ||
Historia | |||
Służył | Regia Marina | ||
Sponsor | Królestwo Włoch | ||
Budowniczy | Odero-Terni-Orlando (OTO) | ||
Stocznia | Cantiere navale del Muggiano , La Spezia - Włochy | ||
Leżał kil | 20 stycznia 1930 | ||
Uruchomić | 16 maja 1932 | ||
Komisja | 1 st marzec 1.933 | ||
Status | Zatopiony przez okręt podwodny HMS Torbay (N79) 5 lipca 1941 r. | ||
Załoga | |||
Załoga | 36 mężczyzn | ||
Charakterystyka techniczna | |||
Długość | 61,5 m | ||
Mistrz | 5,65 m | ||
Wersja robocza | 4,64 m | ||
Przesunięcie | Na powierzchni: 650 ton Pod wodą: 810 ton |
||
Napęd | 2 silniki Tosi Diesel 2 silniki elektryczne Marelli 2 śmigła |
||
Moc | Silniki wysokoprężne: 1250 KM Silniki elektryczne: 800 KM |
||
Prędkość |
14 węzłów (25,9 km / h) na powierzchni 8 węzłów (14,8 km / h) w zanurzeniu |
||
Głębokość | 80 m | ||
Funkcje wojskowe | |||
Uzbrojenie | 6 torped rury 533 mm (4 po stronie przedniej i 2 na jego końcu) jeden pojedynczy pokład pistoletu 102/35 model 1914 2 pojedyncze karabiny Breda model 1931 13,2 mm |
||
Zakres działania | Na powierzchni: 3180 mil morskich przy 10,5 węzłach Pod wodą: 110 mil morskich przy 3 węzłach |
||
Lokalizacja | |||
Informacje kontaktowe | 37 ° 21 ′ 00 ″ na północ, 25 ° 20 ′ 00 ″ na wschód | ||
Geolokalizacja na mapie: Grecja
| |||
Jantina jest podwodny z klasy Argonauta (podklasą Serie 600 , w służbie w Regia Marina rozpoczęła się na początku 1930 roku i odbyciu podczas II wojny światowej .
Odegrał niewielką rolę w hiszpańskiej wojnie domowej w latach 1936-1939, wspierając hiszpańskich nacjonalistów .
Klasa Argonauta wywodzi się ze starych okrętów podwodnych klasy Squalo , które przemieszczały 660 ton na powierzchni i 813 ton pod wodą. Okręty podwodne miały 61,5 metra długości, 5,7 metra szerokości i 4,7 metra zanurzenia. Mieli operacyjną głębokość nurkowania 80 metrów. Ich załoga liczyła 44 oficerów i załogę.
Do nawigacji naziemnej okręty podwodne były napędzane dwoma silnikami wysokoprężnymi Tosi o mocy 615 koni mechanicznych (452 kW), z których każdy napędzał wał napędowy. W zanurzeniu każde śmigło było napędzane silnikiem elektrycznym Marelli o mocy 400 koni mechanicznych (298 kW). Mogły osiągnąć 14 węzłów (26 km / h) na powierzchni i 8 węzłów (15 km / h) pod wodą. Na powierzchni klasa Argonauta miała zasięg 3180 mil morskich (5889 km) przy prędkości 10,5 węzłów (19,4 km / h). W zanurzeniu miał zasięg 110 mil morskich (203 km) przy 3 węzłach (5,6 km / h).
Okręty podwodne były uzbrojone w sześć 53,3-centymetrowych (21-calowych) wyrzutni torpedowych, cztery z przodu i dwie z tyłu, na których znajdowało się łącznie 12 torped. Byli również uzbrojeni w pojedyncze działo pokładowe 102/35 Model 1914 z przodu wieży kontrolnej ( kiosku ) do walki na powierzchni. Ich uzbrojenie przeciwlotnicze składało się z dwóch karabinów maszynowych Breda Model 1931 13,2 mm.
Jantina został zbudowany przez Odero-Terni-Orlando (OTO) w stoczni Cantieri Navali del Muggiano w La Spezia , Włochy , i położył się na 20 stycznia 1930. Została uruchomiona w dniu 16 maja 1932 roku i została zakończona i oddana do użytku 1 marca 1933. Oddano go tego samego dnia w Regia Marina .
Jantina potajemnie uczestniczył w wojnie domowej w Hiszpanii , od grudnia 1937, bez uzyskiwania żadnych wyników.
Wczesnym II wojny światowej , został stacjonujących na Rodos - pod dowództwem komandora porucznika Vincenzo Politi - w 52 th eskadrę z 5 th grupa okrętów podwodnych .
Jego pierwsza misja wojenna, od 10 do 20 czerwca 1940 r., Polegała na patrolu w kanale Caso (w pobliżu Krety ), z którego wrócił 21 czerwca bez zgłaszania żadnych obserwacji.
Od 2 do 13 lipca stacjonował między Cerigo i Antikythera , nasłuchując również dźwięku śmigieł z hydrofonami, ale nie widział żadnego statku.
Następna misja, od 17 do 31 sierpnia, między przylądkiem Sidero a Cykladami , również zakończyła się niepowodzeniem.
Od 5 września do 10 października podlega rutynowej konserwacji.
24 i 25 października wpadł w zasadzkę między Scio i Kaloyeri .
3 grudnia został wysłany na obrzeża Cyklad, ale następnego dnia musiał udać się do Tarentu w celu naprawy z powodu poważnej awarii.
Od 20 grudnia do 30 maja 1941 r. Przebywał w stoczni, aby tam pracować. Następnie został wysłany do Augusta .
11 czerwca opuścił bazę sycylijską, aby dotrzeć do wód w pobliżu Hajfy , ale po czterech dniach musiał udać się na Leros z powodu awarii silnika.
21 czerwca po naprawie został wysłany z Egiptu . 27 czerwca o godzinie 5.45, gdy tylko dotarł do obszaru operacji, wystrzelił torpedę na niszczyciel zidentyfikowany jako należący do klasy H i usłyszano eksplozję. Jantina potem cierpiał przez dwa dni ciężkimi atakami z bomb głębinowych i musiał wrócić do Leros z poważnego uszkodzenia (w tym otwartych dróg wodnych znajdujących się na pokładzie).
Postanowiono wrócić do Włoch w celu przeprowadzenia naprawy. 5 lipca 1941 r. O godzinie 18:45 podczas rejsu z Leros do Brindisi został zauważony przez okręt podwodny HMS Torbay (N79), który wystrzelił sześć torped. Widoczne są ślady torped, ale za późno, aby móc kontratakować. Trafiony dwiema torpedami - jedną na dziobie, a drugą na śródokręciu - Jantina zatonął w niecałą minutę w położeniu geograficznym 37 ° 21 ′ N, 25 ° 20 ′ E (u wybrzeży „wyspy Mykonos ). Członkowie załogi, którzy byli pod pokładem, zatonęli wraz z łodzią podwodną, oraz tych, którzy byli na pokładzie lub w wieży, a którzy zostali wrzuceni do morza przez eksplozję, tylko 6 (chorąży Giadrossi i pięciu podoficerów i marynarzy) udało się uciec, musieli dopłynąć do Mykonos.
Zniknęli na morzu dowódca Politi , trzech innych oficerów oraz 38 podoficerów i marynarzy.
W sumie Jantina wykonała 7 misji ofensywno-rozpoznawczych oraz 4 misje transferowe lub szkoleniowe.