| Narodziny |
6 czerwca 1925 Hasparren ( Pyrénées-Atlantiques ) Francja |
|---|---|
| Śmierć |
27 marca 2009 Nicea ( Alpes-Maritimes ) Francja |
| Podstawowa działalność | Redaktor, pisarz, pamfleta, antropolog ... |
| Język pisania | Francuski |
|---|
Jacques d'Arribehaude , urodzony dnia6 czerwca 1925w Hasparren , Pyrénées-Atlantiques , zmarł dnia27 marca 2009w Nicei jest francuskim pisarzem . Ukończył studia średnie w Lycée de Bayonne .
Plik 13 lutego 1943, zebrał siły Wolnej Francji przez Hiszpanię . Zostanie internowany w Hiszpanii w więzieniu Badajoz . Uwolniony przez Czerwony Krzyż , będzie walczył w 1. Dywizji Wolnej Francji ( Libia ). Na pokładzie amerykańskiego tankowca Eagle wykonał kilka misji we Włoszech , Grecji i Jugosławii . WMaj 1945, zostaje repatriowany do Francji. Cierpiący na gruźlicę i przewlekłe zapalenie wątroby został przyjęty do międzynarodowego sanatorium studenckiego w Szwajcarii , najpierw w Les Diablerets , a następnie w Leysin (jesień i zima 46-47). Jego pierwszy pobyt w Paryżu pochodzi z 1947 roku. Pomimo przychylnego przyjęcia Marcela Arlanda, odmówiono mu wydania rękopisu w Gallimard . W tym samym roku został zatrudniony w służbie wizowej ambasady amerykańskiej. Nawrót choroby wątroby zmusił go do wyzdrowienia w Bayonne, gdzie przyznano mu niewielką rentę jako internowany odporny na choroby nabyte w więzieniu Badajoz.
Do Paryża wrócił w 1950 roku. Był przewodnikiem-tłumaczem podczas pierwszej wycieczki zorganizowanej przez francuskie biuro turystyczne na Baleary . Na „Festiwalu Filmów Przeklętych” w Biarritz poznał Rolanda i Denise Tual, których został jego asystentem. Spotyka René Claira , Cocteau , Malraux , Rogera Nimiera i Rolanda Laudenbacha . Roland Tual stara się, aby jego rękopis został zaakceptowany przez Gallimarda i Plona , ale jest to sprzeczne z otrzymanymi pomysłami.
Odbywa różne pobyty w Szwajcarii , Włoszech , Portugalii , Hiszpanii itd. który pojawi się w jego dzienniku . Ale najpierw spróbuje swoich sił w powieści i opublikuje ją wSierpień 1956Wielki mop , którego tytuł zostanie odkupiony później i stanie się tytułem słynnego filmu Gérarda Oury niezwiązanego z jego powieścią. Opublikuje w 1959 w The Round Table Soles of Wind i Les Étrangères w Alain Lefeuvre w 1981. W międzyczasie napisał Adieu Néri, który otrzyma nagrodę Cazes 1978.
Wznawiając przerwane wojną studia, uczył się technik filmowych w Centrum Audiowizualnym École Normale de Saint-Cloud , po czym wziął udział w produkcji krótkometrażowych Tanit Films we współpracy z Jeanem Desvillesem.
Współpracował przy realizacji wielu filmów artystycznych: Picasso romancero du picador , Rembrandt Le Temps des cerises , Louis Lecoin le cours d ' un vie itp. i zdobył liczne nagrody w CNC ( Narodowe Centrum Kinematografii ).
W ORTF raportuje dla telewizyjnych magazynów informacyjnych w Europie, Afryce, Stanach Zjednoczonych, Arktyce itp. Jest doradcą programowym do spraw literatury pięknej.
Uzyskał licencję z literatury ogólnej i etnologii na Sorbonie i Musée de l'Homme . W ramach misji etnograficznych realizował filmy dokumentalne w Mali ( pora sucha ), Togo , Wybrzeżu Kości Słoniowej , Madagaskarze i Kamerunie .
Jacques d'Arribehaude przeprowadził z Jeanem Guénotem w 1960 roku ostatni wywiad z Louis-Ferdinandem Céline na kilka dni przed jego śmiercią. Później poznał Dominique de Roux, gdy ten przygotowywał akta Celine dla Cahiers de l'Herne .
Centralnym dziełem Jacques d'Arribehaude wielbiciel Saint-Simona jest jego dziennik, który obejmuje lata 1950 do 1986 z przerwą od 1968 do 1981 roku .
W 2008 roku opublikował swój dziennik pod tytułem S'en fout la vie .
Jacques d'Arribehaude był także malarzem i rysownikiem.
Przeszczepienie wątroby i nerki w szpitalu Paul-Brousse w Villejuif przez profesora Henri Bismutha wLipiec 1993będzie żył do 2009 roku.
W 1999 r., Aby przeciwstawić się wojnie w Serbii , podpisał petycję „Europejczycy chcą pokoju”, zainicjowaną przez kolektyw Nie dla wojny.
Jacques d'Arribehaude jest także autorem licznych kronik literackich opublikowanych w Bulletin Célinien , w szczególności na temat Michela-Georgesa Micbertha .