Instytut La Persagotière | ||||
![]() Château de La Persagotière, w którym przez ponad 160 lat mieścił się instytut. | ||||
Generał | ||||
---|---|---|---|---|
Kraj | Francja | |||
Akademia | Nantes | |||
Informacje kontaktowe | 47 ° 11 ′ 34 ″ północ, 1 ° 32 ′ 16 ″ zachód | |||
Adres | n ° 30 rue Frère-Louis 44262 Nantes |
|||
Stronie internetowej | http://www.la-persagotiere.fr/ | |||
Ramy edukacyjne | ||||
Rodzaj | Szkoła dla niesłyszących | |||
Dyrektor | Fanny Sallé | |||
Studiowano języki | Francuski i francuski język migowy | |||
Lokalizacja | ||||
Geolokalizacja na mapie: Francja
| ||||
Institut Persagotière jest nauczanie szkoły specjalnej dla młodych niesłyszących znajduje się w Nantes , we Francji , zainstalowane od połowy XIX th wieku zamek Persagotière .
Instytut znajduje się w dzielnicy Nantes Sud na n ° 30 rue brat Louis , nie daleko od brzegu Sevre Nantes i szpitala St. Jacques .
Około 1820 roku uczył w swoim rodzinnym miejscu kilkanaście osób niesłyszących. W 1824 roku René Dunan założył w Nantes, przy rue Crébillon , w centrum miasta, małą szkołę dla głuchoniemych.
Około 1834–1835 r. Gmina Nantes otrzymała od rady generalnej Loire-Inférieure przekazanie szkoły René Dunana do hospicjum ogólnego w Saint-Jacques . Oficjalny status szkoły to1 st August 1835, że jest to „instytucja wydziałowa”.
W 1850 roku dyrektorem tej szkoły został Louis Cailleau, brat ze zboru Saint-Gabriel . Otrzymuje od gminy Ferdinand Favre zakup domeny Haute Robertière, przemianowanej z okazji „Persagotière”, gdzie uczniowie są przenoszeni15 listopada 1856.
Kiedy posiadłość została zakupiona przez radę generalną departamentu Loire-Inférieure , była ona własnością kupca z Nantes Anselme Bridon, który był burmistrzem Pont-Saint-Martin (w latach 1830-1838).
W 1891 roku Persagotière powitała również niewidomych. Była to wówczas wydziałowa instytucja dla głuchoniemych i młodych niewidomych La Persagotière . Konieczne są prace związane z rozbudową: powstaje nowe skrzydło.
Plik 1 st styczeń 2020Persagotière łączy się z instytutem Les Hauts-Thébaudières w Vertou , tworząc Ocens . Hauts-Thébaudières odpowiada za specjalistyczną edukację dla osób niedowidzących i zatrudnia 260 specjalistów. Ta ostatnia powstała w 1975 roku po rozpadzie Departamentalnej Instytucji dla głuchoniemych i młodych niewidomych w La Persagotière . Połączenie obu instytutów jest zgodne z krajowymi wytycznymi Regionalnej Agencji Zdrowia, która ma cztery cele:
Od początku 2010 roku instytut Les Hauts-Thébaudières planował już opuścić 17- hektarowy teren, który zajmował od czterech dekad na wsi Vertavienne, około 2,3 km od miasta i który nie jest obsługiwany przez transport publiczny. Położone na skraju rzeki Sèvre w Nantes nachylenie terenu zostało uznane za nieodpowiednie przez kierownictwo zakładu, który przyjmuje dzieci, które czasami są poważnie niepełnosprawne i poruszają się na wózkach inwalidzkich . Ponadto niszczejące lokale generują co roku znaczne koszty operacyjne i koszty utrzymania.
Istniejąca powierzchnia wszystkich budynków instytutu to 12 000 m 2 , zbudowanych na działce o powierzchni 4,23 ha.
Zamek, położony w sercu tego miejsca, jest chroniony i wpisany na listę dziedzictwa Nantes.
Budynek służy jako tło dla jednej sceny Przerwać ogień z Emmanuel Courcol , wydany w 2017 roku.
Kaplica , znajduje się około sześćdziesięciu metrów na zachód od zamku, zobaczył jego budowa rozpoczęła się w 1856 roku na miejscu w oranżerii . Został zainaugurowany w 1873 roku. Nawet jeśli zatwierdził projekt jako architekt wydziału, wkład w prace Saint-Félix Seheult nie jest pewien. Planowane jest włączenie go do dziedzictwa Nantes w ramach projektu restrukturyzacji miejsca.
La Persagotière jest obecnie publicznym instytutem medyczno-socjalnym, podlegającym przepisom ustawy 2002.2 odnawiającym działania społeczne i medyczno-społeczne. Nadal wita młodych głuchoniemych i niedosłyszących , młodych ludzi ze złożonymi zaburzeniami językowymi, z powiązaną niepełnosprawnością lub bez.
W 1975 roku instytut przyjął 700 osób. Na początku XXI -go wieku, liczba ta została zmniejszona do 30.
W 2012 r. Rozpoczęto projekt przebudowy terenu. Instytut opuścił budynki, które zajmował przez 160 lat, na rzecz nowej, zlokalizowanej w bezpośrednim sąsiedztwie obiektu, której budowę rozpoczęto w 2014 roku i zainaugurowanowrzesień 2015.
W 2018 r. Rozpoczęto przebudowę terenu Persagotière z pełnym zakończeniem zaplanowanym na koniec 2021 r. Rozebrano wszystkie stare budynki (w tym salę gimnastyczną) i uporządkowano teren. Zamek (dwór) i kaplica są jednak zachowane i zostaną odnowione, aby pasowały do projektu krajobrazowego. Jednak nowe przeznaczenie tych budynków nie zostało jeszcze określone.
Rozwój ten doprowadzi do powstania nowego osiedla składającego się z kilku kompleksów mieszkaniowych (zbiorowych) do użytku mieszkaniowego, noszących nazwę „Domaine de la Persagotière”. Ponadto miasto Nantes, które nabyło część działki, będzie uczestniczyć w rozwoju, włączając park i publiczny ogród z widokiem na Sèvre. Chodziło o to, aby w krajobraz tej nowej zabudowy włączyć „zielony strumień” rozciągający się od szczytu domeny do jej dolnej części z progresywnym otwarciem na brzegach rzeki.
Do 2021 roku w ramach tego projektu powstanie od 300 do 400 mieszkań (w tym 20% mieszkań socjalnych).