Hyles vespertilio

Sfinks nietoperza

Hyles vespertilio Gąsienica: ostatnie pierzenie Klasyfikacja

Królować	Animalia
Gałąź	Arthropoda
Klasa	Insecta
Zamówienie	Lepidoptera
Świetna rodzina	Bombycoidea
Rodzina	Sphingidae
Podrodzina	Macroglossinae
Plemię	Macroglossini
Uprzejmy	Hyles

Gatunki

Hyles vespertilio
( Esper , 1780 )

BAT Sfinks ( Hyles vespertilio ) jest gatunek z ćmy z rodziny z sphingidae .

Opis

• Rozpiętość skrzydeł mężczyzny: 60 do 80  mm .

• Awers mężczyzny
  (pot. MHNT )

• rewers samca
  (pot. MHNT )

• Awers kobiety
  (pot. MHNT )

• tył samicy
  (pot. MHNT )

Napraw i siedlisko

Podział

Gatunek znany jest w Europie Środkowej i na Półwyspie Bałkańskim , a także w Anatolii i na Kaukazie . Obserwowano go od południowo-wschodniej Francji , południowych Niemiec , Szwajcarii , Austrii , północnych i środkowych Włoch , Czech , Słowacji , od wschodu od Polski , zachodniej Ukrainy , zachodnich Węgier , Słowenii , Chorwacji , Bośni , południowej i środkowej Serbii , północnej Albanii. , na zachodzie i południu Bułgarii i północnej Grecji . Poza Europą gatunek ten rozciąga się na zachodnią Turcję i na Zakaukaziu . W górach Libanu jest odizolowana populacja .

• Podział

Biologia

• Dorosłe osobniki latają od maja do czerwca i od sierpnia do września w częściowym drugim pokoleniu. Na dużych wysokościach w Europie Środkowej i Bułgarii występuje tylko jedno pokolenie od czerwca do lipca.

• Gąsienice żywią się gatunkami z rodzaju Epilobium (w tym Epilobium dodonaei ), ale także z rodzajów Oenothera i Galium .

Nazwy wernakularne

• W języku francuskim: nietoperz Sfinks, Cendré, Cendré Sfinks.
• W języku niemieckim: Fledermausschwärmer .

Systematyczny

Te gatunki Hyles Vespertilio został opisany przez niemieckiego entomologa Eugeniusz Johann Christoph Esper w 1780 roku pod pierwotną nazwą z Sphinx Vespertilio . Lokalizacja typu to Werona , Włochy.

Gatunki klasyfikuje się w rodziny na sphingidae , z podrodziny z Macroglossinae , z pokolenia na macroglossini i sub-rodu o Choerocampina .

Synonimia

• Sfinks vespertilio Esper, 1779 - protonim
• Hyles salmonea (Oberthür, 1894)
• Deilephila vespertilio burckhardti (Mory, 1901)
• Hyles Flava (Blachier, 1905)
• Hyles murina (Austaut, 1905)
• Hyles explicata (Dannehl, 1933)

Taksonomia

Istnieją dwie formy:

• Hyles vespertilio f. Salmonea . Nie ma różowawo-czerwonego koloru na grzbietowej stronie tylnego skrzydła;
• Hyles vespertilio f. Flava jest bardzo ciemna i ma żółte tylne skrzydło grzbietowe.

We francuskich Alpach występuje naturalna hybryda z hipofofami Hyles .

Uwagi i odniesienia

1. Narodowe Muzeum Historii Naturalnej [wyd.]. 2003-2021. National Inventory of Natural Heritage, strona internetowa: https://inpn.mnhn.fr. , dostęp 17 października 2018
2. Sphingidae z Francji .
3. (en) „  Hyles vespertilio  ” , na funet.fi (dostęp: 17 października 2018 )
4. Esper, 1780, Die. Schmett., Th. II (14): 178, (13) pl. 22, k. 4.
5. Austaut, 1905 Ent. Zs. 18 (36): 143

Zobacz też

Linki zewnętrzne

• Sphingidae z Francji .
• Lépi'Net .
• (de) Lepiforum .
• (en) Sphingidae z zachodniej części Palearktyki .

Odniesienia taksonomiczne

• Odniesienie do INPN  : Hyles vespertilio (Esper, 1780)
• (en) Odniesienie Fauna Europaea  : Hyles vespertilio
• (en) Odniesienie do BioLib  : Hyles vespertilio

Bibliografia

• DJ Carter i B. Hargreaves , Przewodnik po europejskich gąsienicach , Paryż, Delachaux i Niestlé ,2001, 311  str. ( ISBN  978-2-603-00639-9 ) , str.  55 (DL Luty 2005)