Hugh Roe O'Donnell

Hugh Roe O'Donnell Obraz w Infobox. Gaelic Chief , nowoczesna rzeźba upamiętniająca zwycięstwo O'Donnella w bitwie pod Curlew Pass w 1599 roku Funkcje
Król strzelania Conaill
Biografia
Narodziny 30 października 1572
Lifford
Śmierć 1602 lub 10 września 1602
Simancas
Pogrzeb Valladolid
Imię w języku ojczystym Aodh Ruadh Ó Domhnaill i Red Hugh O'Donnell
Czas Pokolenie XVII wieku ( d ) , pokolenie XVII wieku ( d )
Czynność Wojskowy
Rodzina Dynastia O'Donnell ( w )
Tata Hugh O'Donnell
Matka Finola MacDonald ( w )
Rodzeństwo Rory O'Donnel 1st Earl of Tyrconnell
Nuala O'Donnell ( we )

Hugh Roe O'Donnell , po irlandzku  : Aodh Ruadh Uî Domhnaill , urodzony w 1572 roku i zmarł dnia10 września 1602) był księciem Tyrconnell , który od 1593 r. poprowadził bunt przeciwko rządowi angielskiemu w Irlandii i od 1595 do 1603 r. pomógł w toczeniu wojny dziewięcioletniej w Irlandii , buntu przeciwko angielskiej okupacji.

Młodość, więzienie i ucieczka

Hugh Roe O'Donnell urodził się w 1572 roku. Był wnukiem króla Tir Connaill , Maghnus mac Aodha Duibh Ó Domhnaill i najstarszym synem Hugh O'Donnell i Ineen Dubh, córki Jamesa MacDonalda, Pana Wysp . Po raz pierwszy brał udział w działaniach wojennych w wieku 12 lat, w 1584 r., Kiedy towarzyszył O'Gallagherowi w ataku Breiffny'ego O'Rourke. Jego matka była Szkotką, więc był postrzegany z podejrzliwością jako outsider we własnym klanie. Ale jego pozycja została ugruntowana po planie małżeństwa między nim a córką Hugh O'Neill , hrabiego Tyrone . Próbując zapobiec temu sojuszowi między klanami O'Donnell i O'Neill , który uważał za sprzeczny z interesami Korony, sir John Perrot usunął go w wieku 15 lat. Operację tę przeprowadził Nicholas Barnes, kapitan Matthew , który zwabił Hugh Roe O'Donnell i jego towarzyszy na pokład swojego statku pod pretekstem degustacji hiszpańskiego wina, które miał sprzedawać. Gdy jeńcy zostali opanowani, statek popłynął do Dublina. Za to porwanie Barnes otrzymał nagrodę w wysokości 100 funtów . Hugh Roe O'Donnell został uwięziony na zamku w Dublinie w rWrzesień 1587. Uciekł na krótko w 1591 roku, ale kilka dni później został schwytany, zdradzony przez przyjaciela, byłego współwięźnia, Phelima O'Toole'a. W końcu udało mu się uciecStyczeń 1592z pomocą swojego sojusznika Hugh O'Neilla , który zorganizował swoją ucieczkę z Dublina do Gór Wicklow w środku zimy, przekupując strażników. Z powodzeniem dotarł do fortecy Fiacha McHugh O'Byrne , innego sojusznika O'Neilla z Glenmalure , gdzie znalazł schronienie, podczas gdy jeden z jego towarzyszy ucieczki, Art O'Neill, zamarzł na śmierć w górach, „zasypiając ze snu, który nie zna przebudzenia ”. On sam stracił oba duże palce u nóg z powodu odmrożeń . Hugh O'Donnell i jego dwaj towarzysze, bracia Art i Shane O'Neill, są jedynymi więźniami, którzy kiedykolwiek uciekli z zamku w Dublinie.

Wojna dziewięcioletnia

Po powrocie do Ulsteru , chociaż nie miał 20 lat, został jednogłośnie wybrany na przywódcę klanu O'Donnellów, zwanego także „klanem Dalaigh z plemienia Cenel Connaill, wywodzącego się z dynastii wielkich królów. Irlandia , sama z Érimón. W 1592 r. Został "The O'Donnell", lordem Tyrconnel ( dzisiejszy Donegal ), po abdykacji swojego ojca, Hugh O'Donnella, na jego korzyść w tym samym roku, ze względu na swój wiek i stanowisko. Po wydaleniu szeryfa koronnego z Tyrconnell, poprowadził w 1593 roku dwie udane wyprawy przeciwko Turlough Luineach O'Neill , tak że ten ostatni zrezygnował ze swojego zwierzchnictwa na rzecz Hugh O'Neilla . W tym czasie O'Neill nie dołączył jeszcze do O'Donnella w otwartym buncie, podczas gdy potajemnie go finansował, aby wzmocnić swoją pozycję w negocjacjach z Anglikami. O'Donnell skontaktował się już z Filipem II, Hiszpanem, prosząc go o pomoc wojskową.

Wychodząc z buntu przeciwko Anglikom w następnym roku, siły O'Donnella zdobyły Connacht z hrabstwa Sligo do hrabstwa Leitrim w 1595 r. W tym samym roku Hugh O'Neill, hrabia Tyrone, porzucił negocjacje z Anglikami, aw 1596 r. O'Neill i O'Donnell pokonali armię angielską dowodzoną przez Sir Henry'ego Bagenala w bitwie pod Clontibret .

Jednak ich największe zwycięstwo przyszło dwa lata później, w Sierpień 1598, w bitwie pod Yellow Ford , nad rzeką Blackwater, w pobliżu południowej granicy Tyrone. Podczas tej bitwy Irlandczycy zniszczyli angielską armię, która przybyła, by wyzwolić Armagh . Wtedy pojawili się na punkcie całkowitego wypędzenia Anglików z Irlandii. Następnie O'Neill udał się na południe, aby zapewnić lojalność irlandzkiej szlachty w Munster , podczas gdy O'Donnell spustoszył Connacht, wypędzając tam małą angielską kolonię.

Jednak przez następne dwa lata rozmieszczenie tysięcy kolejnych brytyjskich żołnierzy w kraju postawiło O'Donnell i O'Neill w tarapatach. Chociaż O'Donnell odparł angielską wyprawę na zachód od Ulsteru podczas Curlew Pass ze swojej pozycji w 1599 roku przeciwko armii hrabiego Essex Roberta Devereux , a także O'Neilla, stawał się coraz bardziej defensywny. Ale dla O'Donnella jeszcze gorsza od angielskich ofensyw była ucieczka jego rodzica, Nialla Garve O'Donnella , na rzecz Anglików w zamian za ich poparcie dla jego kandydatury na przywództwo O'Donnella. Zwrot Nialla Garve O'Donnella pozwolił Anglikom na wylądowanie armii w Derry , w samym sercu terytorium O'Donnella.

O'Neill i O'Donnell rozumieli, że mogą wygrać tę wojnę w sposób zdecydowany tylko poprzez inwazję hiszpańską. Ten w końcu wylądowałWrzesień 1601w Kinsale , na dalekim południu Irlandii, prawie naprzeciw buntowników Ulsteru. O'Donnell poprowadził swoją armię w wymuszonym marszu, często pokonując ponad 60 kilometrów dziennie, aby dołączyć do O'Neilla i hiszpańskiego generała Don Juana d'Aguila w Kinsale. Dotarł tam wcześnieGrudzień 1601.

Po drodze, wierny swym towarzyszom broni i dewizie cesarza Konstantyna : „Tym znakiem zwyciężysz”, iw oczekiwaniu na nadchodzącą bitwę w Kinsale udał się, aby zobaczyć i oddać cześć relikwii Prawdy Krzyża , święto Świętego Andrzeja , im30 listopada 1601, w opactwie Świętego Krzyża. To opactwo było punktem zbornym dla obrońców wolności religijnej i irlandzkim suwerenności. Stamtąd wysłał ekspedycję do Ardfert w hrabstwie Kerry , zapewniając szybkie zwycięstwo, aby odzyskać terytorium swojego sojusznika, Fitzmaurice, barona Kerry, który stracił je na rzecz sir Charlesa Wilmota. Zostawił część swoich krewnych Ardfert, aby zachować baronię Clanmaurice.

Podczas bitwy pod Kinsale 5 i6 stycznia 1602połączone siły Aguili, O'Neill i O'Donnell zostały pokonane przez wojska sir Charlesa Blounta , lorda Mountjoy'a.

Lot do Hiszpanii i śmierć

Po irlandzkiej porażce pod Kinsale, O'Donnell popłynął do Hiszpanii w celu uzyskania poparcia Filipa III Hiszpanii . Ten ostatni przyjął go ciepło i obiecał mu dostateczną pomoc w postaci ludzi i pieniędzy. Ale po próżnym oczekiwaniu 9 miesięcy w La Coruña na wypełnienie królewskiej obietnicy, nie mógł dłużej czekać i wyruszył do Valladolid , gdzie przebywał król. Po drodze dostał gorączki i umarł dalej10 września 1602w wieku 29 lat na zamku Simancas . Jego śmierć zniweczyła plany Hiszpanów dotyczące dalszej pomocy Irlandczykom. Chociaż powszechnie argumentowano, że został otruty - o pewnym Jamesie Blake'u z Galway często mówiono, że jest jego zabójcą: po nawiązaniu przyjaźni otruł go w imieniu Anglików - obecnie zwykle uważa się, że umarłby z tych organizmów .

Pochowany został w domu rozdział o tym franciszkańskim klasztorze w Valladolid . Ale budynek został zniszczony w XIX -tego  wieku, dokładną lokalizację jego grobu było długo nieznane. 28 maja 2020 r. Podczas wykopalisk na rue de la Constitution w Valladolid odkryto dwie trumny i szczątki ludzkie, które można mu było przypisać (druga trumna może być trumną Krzysztofa Kolumba). Jego brat Rory O'Donnell zastąpił go na czele klanu O'Donnellów i jako Lord of Tyrconnel.

Jego szlachetność i religijne zaangażowanie w katolicyzm były pokryte uwielbienia w irlandzkich pism wczesnego XVII -tego  wieku, zwłaszcza w Kroniki Czterech Mistrzów i Beatha Aodh Rua O Domhnaill ( Żywot Hugh O'Donnell Roe ) przez Lughaidh O Cleirigh . Chociaż jego pośmiertna reputacja została przyćmiona przez jego sojusznika Hugh O'Neilla, jego zdolności wojskowe i przywódcze były niezwykłe. Wydaje się, że jego osobowość była szczególnie magnetyczna, a współczesne źródła jednogłośnie chwalą jego umiejętności oratorskie.

W 1991 r. Tablica pamiątkowa, umieszczona w jego pamięci w zamku Simancas, została zainaugurowana przez księcia Tetuanu, Don Leopoldo Ó Donnella .

W kulturze popularnej

Uwagi i odniesienia

  1. Hiram Morgan, Tyrone's Rebellion; Wybuch wojny dziewięcioletniej w Tudor Ireland , s. 124
  2. Henry Riddell Montgomery, Specimens of the early native poetry of Ireland , strona 119
  3. Hiram Morgan, Tyrone's Rebellion; Wybuch wojny dziewięcioletniej w Tudor Ireland , strona 127
  4. idem, strona 128
  5. Hiram Morgan, Tyrone's Rebellion; Wybuch wojny dziewięcioletniej w Tudor Ireland , s. 128
  6. Historyczne wspomnienia O'Briens , strona 224
  7. Henry Riddell Montgomery, Specimens of the early native poetry of Ireland , strona 121
  8. Okazy wczesnej rodzimej poezji Irlandii , strona 122: „spał sen, który nie zna przebudzenia”
  9. Historyczne wspomnienia strony 225 O'Briens
  10. Dagerotyp, strona 187
  11. Ronan McGreevy, „  Poszukaj szczątków Red Hugh O'Donnell znajduje czaszkę i trumny  ” , na irishtimes.com ,26 maja 2020 r(dostęp 6 czerwca 2020 )

Załączniki

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne