W tym artykule przedstawiono najważniejsze wydarzenia z historii Sierra Leone , kraju w Afryce Zachodniej .
Terytorium dzisiejszego Sierra Leone było ostoją wielu ludów, takich jak Kissis , Sherbros i Krims , podczas politycznych konfliktów na sawannie.
W XV -go wieku, jazdy pierwszych pasażerów, Mandingo ludzie mieszkają tam, Mendes na wschodnim wybrzeżu, na Temnes do obecnej granicy Liberii i Susu w centrum.
W 1460 r. Portugalski odkrywca Pedro de Sintra nadał nazwę Serra Leoa (później przemianowaną na „Sierra Leone”, prawdopodobnie przez pomyłkę z powodu pomyłki między językami łacińskimi, ponieważ Sierra jest po hiszpańsku, a Leone po włosku, dosłownie jako „góra”). du lion ”) na półwysep, na którym później miała znajdować się stolica Freetown .
W XVI -tego wieku, handel niewolnikami naprawdę zaczyna. Europejczycy, z udziałem ludności przybrzeżnej, rozpoczynają handel trójkątny w kraju, w zakładach takich jak Lomboko .
W 1787 roku Brytyjczycy kupili miejsce, w którym miała powstać stolica Freetown. Pierwsza fala osadnictwa składa się z 400 czarnych z Londynu. Następnie, za pośrednictwem Sierra Leone Company , dodano część czarnych lojalistów , niewolników , uwolnionych w zamian za zaangażowanie w brytyjskim obozie podczas wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych . Po przejściu przez Nową Szkocję lub Londyn większość z nich trafia do Freetown. Osadę dopełniali bordowi Murzyni z Jamajki (odzyskani w 1796 r. ) Deportowani do Nowej Szkocji oraz rosnąca liczba rekapitów , Czarnych, porywanych przez brytyjskie krążowniki z przemycanych statków niewolników . Sierra Leone stało się w 1792 r . Pierwszą kolonią brytyjską w Afryce Zachodniej, aw 1794 r. Stanowisko gubernatora powierzono Zachary'emu Macaulayowi . Kolonia, której baza pozostawała krucha, musiała stawić czoła atakowi francuskich wojsk rewolucyjnych.
Od tego czasu populacja Sierra Leone nadal rosła: z 2000 mieszkańców w 1807 r. Wzrosła do 11 000 w 1825 r. I 40 000 w 1850 r . Nie mając siły roboczej do prac rolniczych, dawni niewolnicy weszli do handlu. Saros (Sierra Leonians), wyszkoleni w chrześcijańskich szkołach, dali początek bardzo błyskotliwej burżuazji urzędników państwowych i wolnych zawodów oraz przedsiębiorczej klasie kupców, agentów misyjnych, robotników fizycznych, którzy rozprzestrzenili się z Gambii do Kamerunu , a nawet do Angola . Będą one szczególnie liczne w Nigerii po powrocie 3000 egbas (en) recaptives około 1850 roku do Abeokuta .
Podczas XIX th wieku , Sierra Leone opracowano oryginalną kulturę, która łączy elementy tradycyjne afrykańskie i wpływ europejskiej. Lokalny język, Krio , łączy składnię Joruba i częściowo europejskie słownictwo. W 1868 r. Wykształcono jedną szóstą populacji, wskaźnik wyższy niż w Wielkiej Brytanii . Sierra Leone jest także domem dla Fourah Bay College , pierwszego uniwersytetu w zachodnim stylu z siedzibą w Afryce Subsaharyjskiej. Jednak pod koniec wieku spadek handlu i wzrost presji europejskiej doprowadziły do utraty wpływów elity czarnoskórych, podobnie jak w całej Afryce Zachodniej.
W 1951 r . Przygotowano program dekolonizacji . Milton Margai , były lekarz i przywódca Partii Ludowej Sierra Leone ( Partii Ludowej Sierra Leone ), został mianowany premierem w 1954 roku .
Plik 27 kwietnia 1961kraj uzyskuje niepodległość. Ale z powodu walk etnicznych kraj przeżywa wielką niestabilność polityczną. Albert Margai , brat Miltona Margai, zastąpił go na stanowisku premiera w 1964 roku .
W marcu 1967 r. Wybory wygrał Siaka Stevens , przywódca partii Kongres Ludowy (APC), ale jego dojście do władzy zostało opóźnione doKwiecień 1968przez serię wojskowych zamachów stanu. Plik19 kwietnia 1971, ustanowił reżim jednopartyjny. Następnie próbuje uporządkować życie polityczne, na przykład walcząc z korupcją. Szybko jednak porzucił tę trasę, aby eksploatować kopalnie diamentów na północy kraju.
W 1971 roku Sierra Leone przyjęła kierownicę po prawej stronie .
Plik 28 maja 1975wraz z 14 innymi stanami Sierra Leone założył Wspólnotę Gospodarczą Państw Afryki Zachodniej .
Siaka Stevens pozostawił swoje miejsce głównemu dowódcy armii, Josephowi Saidu Momoh , w listopadzie 1985 roku . Ten ostatni został oficjalnie wybrany na prezydenta w styczniu 1986 roku . W listopadzie 1987 roku Momoh ogłosił „stan wyjątkowy ekonomiczny” i podjął drakońskie środki oszczędnościowe. Ale eksploatacja kopalni diamentów nadal przynosi duże pieniądze głównym przywódcom tego trybu.
Wojna domowa w Sierra Leone trwała od marca 1991 do18 stycznia 2002. Głównym celem tej wojny było opanowanie obszarów niosących diamenty .
Spowodowało to śmierć od 100 000 do 200 000 ludzi i przesiedlenie ponad 2 milionów ludzi (co stanowi jedną trzecią ówczesnej populacji). Doszło również do licznych okaleczeń, a także masowego wykorzystywania dzieci-żołnierzy .
Plik 14 maja 2002dotychczasowy prezydent Ahmad Tejan Kabbah zostaje ponownie wybrany z 70,6% głosów.
Po 10 latach okrutnej wojny domowej w kraju panuje teraz pokój. Różne środki podejmowane przez ONZ są stopniowo ograniczane, a nawet eliminowane, o czym świadczy zniesienie embarga na eksport krwawych diamentów . Podobnie zmniejsza się siła UNAMSIL ( sił pokojowych ). Po szczycie 17 500 mężczyzn w marcu 2001 r. , Liczba ta spadła do 13 000 w czerwcu 2003 r. I do 5 000 w październiku 2004 r .
Jednak ze względów ekonomicznych wiele dzieci nadal pracuje w kopalniach diamentów, które są bardzo niebezpieczne. Rozprzestrzenianie się wśród nich AIDS jest również bardzo ważne: 16 000 dzieci poniżej 15 roku życia jest zakażonych wirusem HIV.
Ernest Bai Koroma , główny przeciwnik, kandydat Kongresu Wszech Ludowego (APC), były jedyna partia wykluczona z władzy przez piętnaście lat, zastępuje Ahmada Tejana Kabbaha , pokonując w drugiej turze swojego przeciwnika, Solomona Berewę , wiceprezydenta i kandydata Partia Ludowa Sierra Leone (SLPP) z 54,6% głosów. Zostaje ponownie wybrany na drugą i ostatnią kadencję dnia17 listopada 2012zdobywając 58,7% głosów przeciwko 37,4% dla swojego przeciwnika, generała Juliusa Maady Bio , na krótko głowy państwa w 1996 r. Zachował spokój, poprawił sieć drogową i dostawy energii elektrycznej, nawet jeśli nadal są one niedostateczne. Jednak kraj ten pozostaje jednym z najbiedniejszych w Afryce, pomimo kopalni diamentów.
Kraj został dotknięty epidemią Ebola w 2014 i 2015 r., W której zginęło 4000 osób, aw 2017 r. Śmiertelnymi powodziami.
W 2018 roku w kraju doszło do nowej przemiany politycznej między dwiema głównymi partiami. Kandydat opozycji Julius Maada Bio , 53-letni były żołnierz, wygrywa wybory prezydenckie z 51,81% głosów, wobec 48,19% dla Samury Kamary, kandydata poprzednio rządzącej partii Kongresu Całego Ludu (APC) .