Godziny powiedziane o Johnie z Lancaster, księciu Bedford Książę Bedford w modlitwie przed św. Jerzym, k. 256v
Artysta | Mistrz z Bedford i jego warsztat, w tym Master of the Golden Legend of Munich i Master of Fastolf |
---|---|
Przestarzały | ok. 1415 (?) - 1430 |
Techniczny | Oświetlenie na pergaminie |
Wymiary (wys. × szer.) | 26 × 18 cm |
Format | 289 oprawionych folio |
Kolekcja | British Library |
Numer inwentarzowy | Dodać Ms 18850 |
Lokalizacja | British Library , Londyn ( Wielka Brytania ) |
Te czasy nazywane Bedford jest Book of Hours za korzystanie z Paryża, podświetlane w tym samym mieście w pierwszej tercji XV -go wieku . Większość jego miniatur przypisywana jest anonimowemu mistrzowi i jego warsztatowi, który wziął swoją zwyczajową nazwę od tego dzieła: Mistrz z Bedford . Manuskrypt rzeczywiście musiał należeć do Johna of Lancaster , księcia Bedford. Obecnie znajduje się w Bibliotece Brytyjskiej pod symbolem Add.Ms 18850
Jean of Lancaster , książę Bedford, jest trzecim synem Henryka IV Anglii i zostaje regentem królestwa Francji po śmierci swojego brata w 1422 roku, Henryka V , podczas gdy jego bratanek Henryk VI ma zaledwie dziewięć miesięcy. W 1423 r. W Troyes poślubił Annę Burgundzką , córkę księcia Burgundii Jean sans Peur , jego sojusznika przeciwko Walezjom w kontekście wojny stuletniej . Najwyraźniej to właśnie z okazji tego ślubu rękopis został zamówiony w Paryżu: dwaj nowożeńcy są przedstawieni w miniaturach folio 256v i 257v. W 1430 roku Anne Burgundii i Jean de Lancastre podarowali dzieło młodemu Henri VI, w wieku 9 lat, gdy mieszkali w Rouen , oczekując na jego koronację na króla Francji. Militarne sukcesy Joanny d'Arc wstrzymały ten projekt.
Ta wersja historii powstania rękopisu została całkowicie zakwestionowana przez badania historyków sztuki od 2000 r. Portrety i herby księcia Bedford i jego żony wydają się być dodatkami, a podpisy do tych miniatur zostały dodano również. Dla historyków sztuki Patricii Stirnemann i Catherine Reynolds, te dodatki pochodzą z 1430 r. I pochodzą z darowizny rękopisu Henryka VI przez Annę z Burgundii, a także miniatury przedstawiające Arkę Noego, Wieżę Babel i Clovis. I Klotyldę. Ci sami historycy zaproponowali również, po porównaniu z pewnymi miniaturami Très Riches Heures du Duc de Berry i Mszałem Louisa de Guyenne ( Biblioteka Mazarine ), aby prześledzić powstanie rękopisu z 1415 roku i przypisać zakon za pracę dla Louisa de Guyenne , syna Karola VI . Propozycja ta nie była jednomyślna, Eberhard König utrzymał datowanie początków rękopisu na lata 1420-1423.
Przebieg rękopisu nie jest później dokładnie znany. Niewątpliwie trafia w posiadanie króla Francji Henryka II, ponieważ jego ramiona są malowane zamiast herbów poprzednich właścicieli. Następnie znalazł swój ślad w XVIII -tego wieku , kiedy to należy do Frances Worsley (1673-1750), żona Sir Roberta Worsley . Został sprzedany lordowi Edwardowi Harleyowi w latach 1713-1724. Rękopis nie jest częścią oryginalnej kolekcji pozyskanej od potomków Lorda Harleya przez naród brytyjski w 1753 roku w celu założenia muzeum, które miało stać się Muzeum Brytyjskim . Najwyraźniej jest przechowywany przez jego córkę Margaret Harley . Po swojej śmierci w 1785 roku przeszedł z rąk do rąk brytyjskich księgarzy i kolekcjonerów: Jamesa Edwardsa do 1816 roku, George'a Spencera-Churchilla do 1833 roku, Johna Tobina do 1838 roku, a następnie Johna Tobina junior do 1851 roku. British Museum od księgarza Londynie William Boone. Biblioteka tego muzeum stanowi aktualną kolekcję British Library .
Księga Godzin składa się z 289 kart zawierających 38 dużych miniatur, 3 historyczne inicjały i około 1250 ilustracji na marginesach.
Manuskrypt zawiera następujące rozdziały:
Master of Bedford był niewątpliwie budowniczy mistrz dekoracji rękopisu, ale on delegowany pracę przy wielu okazjach współpracowników w swoim warsztacie. W ten sposób rozróżnia się kilka rąk, nawet jeśli nie ma zgody co do ich identyfikacji. Główny mistrz jest autorem 33 dużych miniatur początkowych. Cztery z 5 całostronicowych miniatur, dodanych około 1430 r., Przypisuje się Mistrzowi Złotej Legendy Monachium ( L'Arche de Noé , f. 15v; La sortie de l'Arche , f. 16v; Konstrukcja wieża de Babel , f. 17v; i The Legend of the fleurs-de-lis , f. 288v.), Historia Adama i Ewy (f. 14) jest przypisywana samemu Mistrzowi z Bedford.
Wyjście z arki, f.16v.
Zwiastowanie, f. 32r.
Virgin of Mercy, k. 150v.
Dziewica z Dzieciątkiem przed księżną Bedford, k. 257v.
Legend of the Fleurs de Lys, f. 288v
Medaliony w kalendarzu przypisuje Eberhard König Mistrzowi Fastolfa . Na marginesach dużych miniatur oraz na marginesach dolnych i bocznych każdego innego folio znajduje się ponad 1200 medalionów. Jest to ilustracja typologiczna bez żadnego związku z tekstem, ale przedstawiająca scenę Starego Testamentu na bocznej stronie i odpowiadającą jej scenę Nowego Testamentu na dolnej krawędzi, wraz z dodaną legendą w kolorze niebieskim i / lub na dole każdego strona. Te medaliony są przypisywane różnym artystom przez tego samego historyka: Mistrza Cité des dames , Mistrza Guy de Laval i współpracownika Mistrza Bedford działającego w Godzinach Gingins ( Vaud Cantonal Archives , Sarraz H.50 ). Niektóre motywy w niektórych medalionach również przypominają styl Mistrza Złotej Legendy Monachium, ale nie wszystkie te atrybuty są jednomyślne.