Hermann Ehrhardt

Hermann Ehrhardt Obraz w Infobox. Hermann Ehrhardt (człowiek przed x) w Berlinie w 1920 roku, w czasie puczu Kappa Biografia
Narodziny 29 listopada 1881
Hohberg
Śmierć 27 września 1971(nr 89)
Lichtenau im Waldviertel
Pogrzeb Dolna Austria
Narodowość Niemiecki
Wierność Cesarstwo Niemieckie
Czynność Marineoffizier
Okres aktywności Od 1899
Małżonka Margarethe Viktoria Prinzessin zu Hohenlohe-Öhringen ( d ) (od1927)
Dzieci Marie Elisabeth Ehrhardt ( d )
Hermann Georg Ehrhardt ( d )
Inne informacje
Członkiem Konsul Organizacji
Bund Wiking
Brigade Ehrhardt
Stopień wojskowy Korvettenkapitän
Konflikt Pierwsza wojna światowa

Hermann Ehrhardt , urodzony dnia29 listopada 1881w Diersburgu i zmarł dalej27 września 1971w Brunn am Walde , to oficer z Marine niemieckim który dowodził od 1918 do 1920 roku Freikorps najsłynniejszego po pierwszej wojnie światowej , II. Marine Brigade, czyli brygada Ehrhardta , składająca się z około sześciu tysięcy ludzi. Kapitan Ehrhardt sprzeciwił się ogłoszonej przez socjalistów republice9 listopada 1918podczas rewolucji listopadowej oraz w systemie parlamentarnym.

Biografia

Hermann Ehrhardt urodził się w rodzinie pastora z Wielkiego Księstwa Badenii . Wstąpił w 1899 roku jako kadet w cesarskiej marynarce wojennej . Został mianowany Ensign 2 klasy w 1904 roku i brał udział pod rozkazami ppłk von Erstorff w wojnie przeciwko Herero w Niemieckiej Afryce Południowo-Zachodniej. W 1914 roku, porucznik marynarki , dowodził 20 th pół. Torpedowiec flotylla . Walczył w bitwie o Jutlandię, gdzie zatopił brytyjski niszczyciel HMS Nomad , ale stracił okręt V 17 . W takiej sytuacji stacjonuje półflotyllaPaździernik 1916we Flandrii i bierze udział w kilku akcjach na kanale La Manche, mających na celu zabezpieczenie okrętów podwodnych . Został awansowany na komandora porucznika w 1917 roku i działa od września IX th flotyllę okrętów podwodnych aż do końca wojny.

Pod koniec wojny poprowadził swoją flotyllę do Scapa Flow , gdzie została zatopiona w 1919 roku, podobnie jak pozostałe niemieckie statki, aby nie wpaść w ręce Anglików. Erhhardt nie był świadkiem zatopienia, ponieważ on i większość jego ludzi wrócili wcześniej do Wilhelmshaven . Kończy rewolucyjny strajk .

Brygada Ehrhardta

Kiedy wrócił do Wilhelmshaven, Bernhard Kunt ogłosił rewolucję w Oldenburgu , a komuniści utworzyli27 stycznia 1919republika rad Wilhelmshaven . Kapitan Ehrhardt gromadzi trzystu żołnierzy i szturmuje tego samego wieczoru koszary Wilhelmshaven, które gromadzą tysiąc rewolucyjnych marynarzy wraz ze swoją kwaterą główną . Baraki upadają i tworzą się kolejni ochotnicy. To jest początek II. Marinebrigade Wilhelmshaven , nazywana Brygadą Ehrhardta , która ustanawia17 lutego 1919. To stawia Ehrhardt kapitan kierował 1 st marca następnego roku. Mieszkając w Monachium w kwietniuMaj 1919, Składa się z Offiziers-Sturm-Kompanie , towarzystwie Wilhelshaven, od 3 e i 4 e  pułków morskich od 1 st i 2 e  firmy Minenwerfer The 1 st i 2 e  firmy wojskowej inżynierii , a także bateria haubic (kaliber 10,5 cm) oraz baterię dział polowych (kaliber 7,7 cm). Obejmował wtedy około 1500 ludzi.

Brygada otrzymuje rozkaz generała Maerckera inKwiecień 1919położyć kres powstaniu w Brunszwiku . Brygada nie napotyka znaczącego oporu, a rewolucja kończy się niepowodzeniem.

Kapitan Ehrhardt, który ma trzydzieści siedem lat, nie przyznał się do abdykacji monarchii, ani nie jest gotów przyznać się do rewolucji, które uderzyły w powojenne Niemcy, ani do nowej władzy, która była wówczas w rękach koalicji weimarskiej , w szczególności ukształtowanej przez socjalistów Scheidemanna i Eberta . Brygada pomaga przywrócić porządek w środkowych Niemczech i30 kwietnia 1919jest w Schleissheim, by walczyć z komunistyczną rewolucją w Monachium . Szczególnie brutalne są walki z radami robotniczymi . Republika rad Bawarskich spadła pod represji na2 maja. Brygadę wezwano wówczas do Berlina, by w czerwcu położyć kres strajkom, a następnie w sierpniu stłumić pierwsze powstanie na Śląsku , co miało się stać zaPaździernik 1919Górny Śląsk .

Pod koniec 1919 roku brygada dołączył elementów z Korpusu bezpłatnym części Bałtyku , tak aby jego rekrutacja wyniosła 4.000 mężczyzn. Koniec zimy 1919 r. I początek 1920 r. Minął dla brygady w kantonie szkoły wojskowej wojsk Döberitz w Berlinie. Ten okres odpoczynku umożliwia mężczyznom ocenę sytuacji politycznej i odpowiednie przeszkolenie. Ehrhardt ulega radykalizacji w obliczu słabości instytucji, które nie mogą zagwarantować powrotu do stabilności. Myśli o „marszu na Berlin” .

Generał von Lütwitz że z poleceniaPaździernik 1919Reichswehrgruppenkommando I. Berlin i polityk Wolfgang Kapp kontakt z nim zaplanować zamach , by obalić republikę. Traktat wersalski , który doprowadził do dymisji kanclerza socjalistycznej Scheidemann, karmi niezadowolenie wojska, ponieważ warunki narzucone przez Ententy są postrzegane nie tylko jako upokarzające, ale również rujnujące ekonomicznie dla kraju. Rząd niemiecki, zaniepokojony ustępstwami wobec aliantów, nakazał rozwiązanie brygady Freikorps i Ehrhardta wMarzec 1920czemu się sprzeciwia. Lüttwitz podnosi oficjalne protesty, domagając się dymisji rządu i premier Rzeszy, natomiast Erzberger , Minister Finansów znienawidzony przez weteranów wypowie antydemokratyczny ducha, który ożywia część społeczeństwa, niechętnego do swoich reform podatkowych oszczędnościowy mające na celu spełnienie warunków reparacji nałożonych traktatem wersalskim. Lütwitz zostaje odwołany, co powoduje pucz Kappa . Lüttwitz przejmuje brygadę EhrhardtaMarzec 13i chodzić po dzielnicy budynków rządowych. Ebert i rząd Gustava Bauera uciekają do Drezna , a następnie do Stuttgartu . Wezwał jednak do strajku generalnego przeciwko puczowi, który po kilku dniach nie powiódł się17 marca.

Brygada Ehrhardta powraca do swojego kantonu w Döberitz i im 30 marca 1920 rKomandor porucznik Ehrhardt po raz ostatni dokonuje przeglądu swoich żołnierzy. Zrezygnował z marynarki wojennej10 września 1920 a brygada rozprasza 31 maja 1921. Erhardt musi zostać pozbawiony wolności, ale znajduje schronienie w Monachium i zostaje ostatecznie zwolniony.

Po rozpadzie brygady

Kiedy brygada zostaje rozwiązana, kapitan Ehrhardt rozkazuje swoim ludziom dołączyć do Reichswehry . Niektóre powrócił do życia cywilnego, podczas gdy inni, którzy również powrócili do życia cywilnego utworzona wczesny nieformalny tajnego stowarzyszenia o nazwie Konsul Organizacja i opisane w Ernst von Salomon autobiograficznej powieści , The Forsaken . Staje się bardziej radykalny w miarę upadku niemieckiego społeczeństwa i hiperinflacji . Spiskowcy podżegają do zabójstwa Erzbergera26 sierpnia 1921oraz minister spraw zagranicznych Walter Rathenau , the24 czerwca 1922, podczas gdy Scheidemann ucieka. Działania te są wykonywane przez byłych funkcjonariuszy Ehrhardta (Kern, Fischer, Plaas), ale on sam nie jest wcześniej informowany i nie bierze w nich udziału. I tak uciekł na Węgry , ale po powrocie do Niemiec został uwięzionyListopad 1922.

Ehrhardt spotyka w więzieniu porucznika (N) Eberharda Kauttera i postanawia zaplanować reorganizację dawnej umiarkowanej ligi prawicowej w Bawarii, zwanej Neudeutsche Bund (federacja nowych Niemiec) i uczynić z niej radykalną organizację zwaną Federacją Wikingów . Ten, który dociera do dziesięciu tysięcy mężczyzn, jest rozgałęziony w całych Niemczech. Ehrhardt ucieka z więzienia,Czerwiec 1923. Schronił się w Szwajcarii , po czym dotarł do Monachium29 września 1923. Teraz popiera Gustava von Kahra, który ma pełne uprawnienia w Bawarii, kiedy ten ostatni zostaje poinformowany o przygotowaniach do puczu browarnianego wywołanego przez Hitlera i Ludendorffa wListopad 1923.

Ehrhardt zdaje sobie wtedy sprawę, po puczu monachijskim, że inne ruchy, bardziej ekstremistyczne niż jego, są gotowe obalić reżim i uważają go za zdrajcę, ponieważ sprzeciwił się Hitlerowi. Federacja Wikingów w oczach aktywistów traci wszelką wiarygodność. Ehrhardt wyjeżdża do Austrii wKwiecień 1924 i wraca do Niemiec dopiero Październik 1926, po amnestii ogłoszonej przez Hindenburga .

Jego nazwisko pojawia się następnie na liście tych, którzy mają zostać wyeliminowani podczas nocy długich noży . Poinformowano go, że SS musi go zamordować i udaje mu się uciec. Później osiadł w Szwajcarii, a następnie w Austrii w 1936 r. Tam nabył domenę Brunn am Wald , niedaleko Krems-sur-le-Danube . Poświęcił się gospodarowaniu majątkiem i nie zajmował się polityką aż do swojej śmierci w 1971 roku.

Rodzina

Hermann Ehrhardt poślubia 13 sierpnia 1927Księżniczka Margarethe Viktoria zu Hohenlohe-Öhringen w Neuruppin . Z tego związku pochodzą Marie Élisabeth i Hermann Georg.

Obywatelstwo austriackie uzyskał w 1948 r. Został pochowany wraz z żoną na cmentarzu w Lichtenau im Waldviertel .

Uwagi i odniesienia

  1. 20 th Half Flotylla stał się 17 th pół-flotylli w lutym 1915 roku.
  2. 1000 t.
  3. Ostatecznie rozprasza się w 1928 roku.

Bibliografia

Linki zewnętrzne