Niemiecka Afryka Południowo-Zachodnia
Niemiecka Afryka Południowo-Zachodnia
Deutsch-Südwestafrika
|
Flaga niemieckiej Afryki Południowo-Zachodniej (1884-1915) |
 |
(pozostałe kolonie niemieckie w kolorze jasnozielonym)
| Status | Kolonia w Rzeszy Niemieckiej |
|---|---|
| Stolica | Otjimbingwe i Windhoek |
| Powierzchnia | 835 100 km 2 |
|---|
| 7 sierpnia 1884 r | Utworzenie kolonii niemieckiej Afryki Południowo-Zachodniej |
|---|---|
| 9 lipca 1915 | Inwazja RPA |
Następujące podmioty:
.svg){kind=small}
Niemiecka Republika Południowej Afryki Zachodniej lub niemiecki South West Africa ( Deutsch-Südwestafrika , DSWA) była nazwa oficjalnie podane do dzisiejszej Namibii , potem niemiecka kolonia , między 1884 a 1915 r .
W 1915 roku , na terytorium Południowej Afryki Zachodniej znalazły się pod kontrolą Związku Południowej Afryki , który otrzymał od League of Nations w 1920 roku o mandat do zarządzania nim.
Dziś 25 000 białych w Namibii nadal twierdzi, że ma niemieckie pochodzenie i zachowuje historię niemieckiej Afryki Południowo-Zachodniej, szczególnie w Swakopmund i Lüderitz .
Chronologia
- 10 kwietnia 1883 r. : Z upoważnienia niemieckiego kupca Adolfa Lüderitza Henrich Vogelsang i odkrywcy lądują w zatoce Angra Pequeña w południowo-zachodniej Afryce z transportem prefabrykowanych domów, wołów i prowiantu. Trzy tygodnie później szef Nama Joseph Frederiks II oddał całą zatokę Vogelsangowi za 100 funtów i 200 karabinów.
- 24 kwietnia 1884 r : Na żądanie Lüderitz , zatoka (przemianowany Luderitz zatoka ) znajduje się pod ochroną Cesarstwa Niemieckiego . Podczas konferencji berlińskiej w sprawie podziału Afryki całe terytorium między rzeką Cunene a rzeką Orange znalazło się pod protektoratem niemieckim. Proklamację wygłasza na miejscu niemiecki podróżnik Gustav Nachtigal, który objął funkcję komisarza Rzeszy i podpisuje pierwszy traktat ochronny z Józefem Fryderykiem II. W rękach brytyjskich pozostaje tylko port Walvis Bay .
- 1885 : Z dwoma asystentami i bez armii, nowy komisarz Rzeszy, Heinrich Göring , reprezentuje porządek pruski w zalążku kolonii, której stolica znajduje się w Otjimbingwe.
- 1886 : Granica między portugalską kolonią Angoli i niemiecką Afryką Południowo-Zachodnią przecina terytorium Ovambo na dwie części .
- 1889 : Na czele kontyngentu wojskowego składającego się z dwudziestu jeden niemieckich żołnierzy, kapitan Curt von François wysiada na południowym zachodzie w Walvis Bay, gdzie odnajduje niemieckiego wysokiego komisarza, Heinricha Göringa, który musiał podjąć decyzję o objęciu stanowiska Brytyjska ochrona. Curt von François zobowiązuje się do zaznaczenia niemieckiej obecności wojskowej w regionie. Przywódca Herero , Samuel Maharero , podejmuje politykę wzmocnionej współpracy z wojskami kolonialnymi i zrzeka się części swojej ziemi w zamian za produkty europejskie.
-
1890 : Region Caprivi zostaje włączony do niemieckiej Afryki Południowo-Zachodniej, umożliwiając dostęp do rzeki Zambezi i wschodnich kolonii. Ustalona jest również wschodnia granica kolonii z brytyjskim Bechuanaland .
- 18 października 1890 r : Budowa fortu ( Alte Feste ), przeznaczonego na siedzibę wojsk kolonialnych Rzeszy w Winterhoek, zgermanizowanego w Windhuk , który w następnym roku staje się centrum administracyjnym kolonii.
- 1892 : Założenie portu Swakopmund przez von François w celu uwolnienia kolonii od zależności od Zatoki Walvis .
- 1893 : Opór Namas dowodzony przez Hendrika Witbooi, którzy odmawiają oddania się pod niemiecką ochronę. Oddziały kolonialne atakują stolicę Namas, gdzie dokonują masakry siedemdziesięciu kobiet i dzieci.
- 1894 : Major Theodor Leutwein , następca von François, udaje się przekonać Hendrika Witbooi do oddania się pod zwierzchnictwo niemieckie. Namas od Witbooi następnie stać się skutecznymi środkami pomocniczymi armii kolonialnej i udziału w represjach przeciwko powstaniu rywalizującymi klanami, zastępując w tej roli Herero , irytuje wyzwolenia ich Damaras chłopów przez władze kolonialne.
- 1897 : Utworzenie placówki wojskowej w Namutoni w kraju Ovambo . Pierwsze miejscowe rezerwaty utworzono dla Namas , a następnie w 1903 roku dla Hereros .
- 1903 : Bunt plemion Khoi i Herero przeciwko kolonistom i administracji niemieckiej.
- 10 stycznia 1904 : Początek powstania Herero dowodzonego przez wodza Samuela Maharero. Witbooi dołącza do powstańców i prowadzi wojnę z zasadzką. Za pomocą sześciu tysięcy dział sabotowali tory kolejowe i podpalili farmy. Zginęło prawie sześćdziesięciu niemieckich osadników, a następnie stu dwudziestu trzech niemieckich cywilów. 11 czerwca 1904Generał porucznik Lothar von Trotha , mianowany naczelnym wodzem wojsk niemieckiej kolonii południowo-zachodniej Afryki, wylądował we władaniu Rzeszy z misją położenia kresu powstaniu Herero .
- 11 sierpnia 1904 : Bitwa pod Waterberg . Decydujące zwycięstwo nad wojownikami Herero przywódcy Samuela Maharero. Okrążając je z trzech stron, Lothar von Trotha pozostawił Herero tylko jedną drogę ucieczki: pustynię Kalahari . Podczas gdy ten ostatni próbował tam znaleźć schronienie, von Trotha kazał otruć punkty poboru wody, w regularnych odstępach czasu rozstawiać posterunki i podpisał rozkaz ( Vernichtungsbefehl ), by strzelać bez ostrzeżenia na oczach każdego Herero , który był albo mężczyzną, kobietą, albo dzieckiem. . Tysiące Herero umierają z pragnienia na pustyni. Populacja Herero szacowana na 80 000 przed wybuchem wojny została zredukowana do 15 000 osobników w 1911 r. (80% populacji zostało zatem wytępionych).
- 29 października 1905 : Hendrik Witbooi ginie podczas ataku na konwój w Vaalgras.
- 1908 : Koniec buntów herero . Gubernator Friedrich von Lindequist , który uzyskał status niemieckiego protektoratu na południowo-zachodnią Afrykę, zostaje doprowadzony do brutalnego stłumienia buntów Namas , które planuje deportować na Wyspy Samoa . W tym samym roku w Zatoce Lüderitz odkrył pierwsze diamenty Emil Kreplin .
-
1914 : osadnicy niemieccy liczący 13.000 osób stanowią 83% białej populacji (15700 osób). Terytorium ma również około 60 000 Ovambo, 10 000 Namas i około 20 000 Hereros.
- 26 sierpnia 1914 : Bitwa pod Sandfontein przeciw wojskom niemieckim wojskom południowoafrykańskim
- 18 grudnia : Walka o Naulila między wojskami niemieckimi i portugalskimi.
- 25 i26 kwietnia 1915 : Bitwa pod Gibeonem, w której południowoafrykańskie oddziały generała brygady sir Duncana Mackenzie odnoszą decydujące zwycięstwo nad niemiecką armią „Südwest”, która traci jedną czwartą swoich sił i całą artylerię.
- 9 lipca 1915 : Ostateczna klęska armii Rzeszy przez brytyjsko-południowoafrykańskie siły ekspedycyjne. Niemiecki gubernator Theodor Seitz i Franke, głównodowodzący, poddają się z 4740 żołnierzami. Południowoafrykański generał i minister Jan Smuts został wyznaczony na szefa sił ekspedycyjnych do administrowania kolonią. 1552 żołnierzy niemieckich jest przetrzymywanych w niewoli w Aus .
- 6 lutego 1917 : Poddanie ostatniego niezależnego królestwa Ovambo południowoafrykańskiej władzy wojskowej.
- 1919 : Gdy traktat wersalski jest podpisana , Niemcy definitywnie rezygnuje swoje kolonie. Żyła niemiecka Afryka Południowo-Zachodnia.
Bibliografia
- Christian Bader, Namibia , Karthala , 1997
- Bernard Lugan , „Afryka Południowo-Zachodnia” w Historii Afryki Południowej , Perrin , 1990
- Bernard Lugan , Ta Afryka, która była niemiecka , wyd. Jean Picollec , 1990
Powiązane artykuły
- Masakra Bohaterów i Namas
- Afryka Południowo-Zachodnia
- Lista dyrektorów i gubernatorów Afryki Południowo-Zachodniej
- Namibia
- Historia Namibii
- Bitwa pod Gibeonem