Narodziny |
10 lipca 1821 Castres France |
---|---|
Śmierć |
3 stycznia 1884 Toulouse France |
Narodowość | Francuski |
Zawód | Ksiądz jezuita |
Podstawowa działalność | Teolog, eseista |
Inne działania | Ekspert Soboru Watykańskiego I |
Trening | Listy, filozofia i teologia |
Dopełnienia
Ramiere był wielkim promotorem nabożeństwa do Serca Pana Jezusa w czasie XIX -tego wieku.
Henri Ramière , czasami pisane jako Henry Ramière , urodzony dnia10 lipca 1821w Castres (Francja) i zmarł dnia3 stycznia 1884w Tuluzie (Francja) jest jezuickim księdzem , teologiem , pisarzem duchowym i francuskim eseistą , wielkim apostołem oddania Najświętszemu Sercu Jezusa .
Po studiach w dwóch kolegiach jezuickich, w Pasaia ( Hiszpania ), a następnie we Fryburgu ( Szwajcaria ), Henri Ramière wstąpił do nowicjatu Towarzystwa Jezusowego w dniu15 czerwca 1839gdzie studiował elokwencję w Paryżu i zanurza w badaniach teologicznych od 1844 do 1847 Święcenia kapłańskie na10 stycznia 1847, w Vals-près-le-Puy .
Pod koniec studiów wyjechał do Anglii, gdzie wykładał filozofię w Stonyhurst College (1847-1850) i teologię . Przede wszystkim jako teolog wyróżnia się i jest znany.
Przełożeni wezwali go do Francji, aby w 1853 roku powierzyć mu kierownictwo studiów wyższych we francuskim jezuickim ośrodku studiów w Vals-près-le-Puy . Pozostał tam do 1864 roku. W tym okresie założył tam sanktuarium ku czci modlącego się Serca Jezusowego . To wielkie osobiste przywiązanie i głębokie oddanie osobie Jezusa doprowadziło go do założenia w 1861 r. „Wysłannika Serca Jezusowego” , miesięcznika, którego był bardzo aktywnym dyrektorem aż do ostatnich chwil życia. Ta recenzja, która będzie miała wspaniałą przyszłość i nadal jest w obiegu, jest następnie drukowana w dziewięciu lub dziesięciu językach: samo wydanie z Tuluzy ma ponad 20 000 subskrybentów.
Czas spędzony w Vals-près-le-Puy przeplata się z licznymi rekolekcjami dla duchownych w Tuluzie (1864) oraz w innych miejscach we Francji i krajach sąsiednich (Anglia, Niemcy, Włochy, Hiszpania). W tym samym czasie zreorganizował Apostolat Modlitwy , dzieło założone w 1844 roku przez jego kolegę, o. François-Xaviera Gautreleta , któremu nadał znaczny rozmach w krajach o tradycji chrześcijańskiej . Opublikował Abandon à la Providence divine , małą książkę o duchowości osobistej przypisywanej Jean-Pierre de Caussade .
Podczas pobytu w Tuluzie Ramière został zaproszony do udziału w Soborze Watykańskim I (1869-1870). Jego działanie jest tam znaczne. Przyczynia się jako teolog, jako kościelny doradca M gr Joseph Gignoux , biskup Beauvais , a jako adwokat kard Alexis Billiet , arcybiskupa Chambery , którego wielki wieku i kalectwa uniemożliwił mu dotarcie do spotkania. Napisał Bulletin du Conseil w Rzymie .
Jest także autorem tomu Les doctrines romaines sur le liberalisme , rozpatrywanego z punktu widzenia chrześcijańskiego dogmatu i porządku społecznego . Otrzyma gratulacje od papieża Piusa IX za przesłaną mu kopię.
Od 1872 do 1875 mieszkał w Lyonie jako zastępca dyrektora czasopisma Études Religions . Jako płodny pisarz publikował tam liczne artykuły, głównie o charakterze edukacyjnym: proponował rozwiązania współczesnych problemów w świetle tradycyjnej myśli chrześcijańskiej . Jego opinie są raczej ultramontaniczne .
Bierze udział w różnych kongresach. W 1875 r. Powrócił do Vals-près-le-Puy jako dyrektor wyższych studiów katolickich. Ale w 1877 roku , podstawą Instytutu Katolickiego przypomniał mu Tuluzie zajmować krzesła z prawa naturalnego i moralności w wyższej szkoły teologii, która została tam otwarta. Ojciec Riche opublikował odpowiedź na jedną z tych prac.
Ale jego zdrowie słabło, oddał ojcu de Froment swoje miejsce w Instytucie Katolickim . Od tego momentu przeszedł na emeryturę do domu Posłańca Serca Jezusowego, którego rozwój śledził. Henri Ramière umiera, ofiara zatoru3 stycznia 1884w Tuluzie, w siedzibie jego drogiego przeglądu, pod numerem 13 rue Saint-Remézy. Mówią, że przygotowywał się do celebrowania mszy . Jego pogrzeb obchodzony jest w sobotę5 stycznia, w kościele Notre-Dame de la Dalbade w Tuluzie.
Dzieło Apostolatu Modlitwy , którego ośrodek znajduje się w Tuluzie i którym kierował Henri Ramière przez dwadzieścia pięć lat, miało wówczas trzynaście milionów współpracowników. Papież Leon XIII powołuje po nim następcę decyzją z dnia20 stycznia 1884, Émile Régnault, który również objął opiekę nad Posłańcem Serca Jezusowego i Małym Posłańcem Serca Maryi , dwoma comiesięcznymi przeglądami służącymi jako oficjalne organy Dzieła Apostolskiego . Intelektualne dziedzictwo ojca Ramière jest zatem w dobrych rękach, o. Régnault, profesor i pisarz Towarzystwa Jezusowego , były redaktor religioznawstwa .
Inne dzieła wydane przez ojca Ramière są liczne, takie jak:
Te pisma przyniosły mu gratulacje papieża Piusa IX .