Narodziny |
16 kwietnia 1866 r. Dijon |
---|---|
Śmierć |
7 kwietnia 1951(w wieku 84 lat) Sidi Bou Saïd |
Narodowość | Francuski |
Zajęcia | Karykaturzysta , malarz , autor komiksów , projektant , ilustrator , pisarz |
Religia | islam (od1908) |
---|---|
Ruch | orientalizm |
Archiwum prowadzone przez | Archiwa departamentalne Yvelines (166J, Ms 5977) |
Henri Gustave Jossot , ur.16 kwietnia 1866 r.w Dijon i zmarł dnia7 kwietnia 1951w Sidi Bou Said , jest rysownik , karykaturzysta , malarz , artysta plakatu i pisarz libertarianin francuskim .
Henri Gustave Jossot jako dziecko nie wydaje się mieć predyspozycji do kariery satyryka. Jego buntowniczy charakter zmusza go do regularnego przeciwstawiania się wszelkim autorytetom, czy to ojcowskim, czy szkolnym. Jego owdowiały ojciec ożenił się ponownie z kobietą, której Henri Gustave Jossot nie lubił, i popchnął go, by został oficerem marynarki. Protestuje, ma dziecko u rodzinnej krawcowej i żeni się z nią po śmierci ojca. Po śmierci matki, a następnie ojca, jej córka z kolei zmarła na zapalenie opon mózgowych. Głęboko naznaczony, jeszcze bardziej pogrąża się w swojej pasji, rysowaniu.
Jossot rozpoczął swoją karierę jako rysownik w 1886 roku w lokalnej prasie. W przeciwieństwie do Julesa Grandjouana nie jest zaangażowanym projektantem. Jego kariera zaprowadziła go do Paryża, gdzie bywał m.in. u artystów symbolistów z Pont-Aven . W tym czasie, na początku lat 90. XIX wieku , Paryż płynął między ledwie zakończonym kryzysem Boulangisme a wybuchem skandalu panamskiego (1893), który uczynił stolicę Francji centrum karykatury. Od swoich początków w karykaturze odnajdywał swój styl, natomiast arabeski w rodowodzie secesji , którą można również utożsamiać z nabis , z dużymi kolorowymi plamami japońskimi , do tego parodia. Jego linia jest więc szczególnie rozpoznawalna. Jossot rozpoczął swoją karierę jako rysownik około 1892 roku jako wciąż dobrowolny humorysta w La Caricature i La Butte .
W 1894 roku Jossot zaprezentował akwarelowe karykatury na Salon des Indépendants, które zainteresowały Léona Maillarda , reżysera recenzji La Plume, uważanego wówczas za „prawdziwą maszynę do legitymizacji młodych talentów” . Pozwoliło mu to na zwielokrotnienie wystaw m.in. w Salon des Cent (1894, 1895), w Salonie Narodowego Towarzystwa Sztuk Pięknych (1895), w Salon d'Automne (1908, 1909, 1911) czy nawet w Salon des niezależnych (1894, 1896, 1910, 1911, 1921). Léon Maillard mówi o nim, że „arabeski linii są rytmicznymi falami ruchu i wibrują dla wywłaszczonych ubogich” . Jossot zdaje sobie sprawę z możliwości osiągnięcia przez estetykę deformacji wywrotowego i zaangażowanego politycznie efektu. Współtworzy także La Critique .
W latach 1897-1899 Jossot dołączył do Camis jako artysta plakatu, zanim założył własny warsztat. Kiedy rozpoczęto L'Assiette aueurre , prawdziwą rewolucję w prasie i karykaturach prasowych, Jossot był jednym z pierwszych rysowników, którzy mieli te same cele: pracodawców, burżuazję, armię, rząd, kolonizację, religię, maniery itp. Jego styl się zmienia: jego kreska staje się grubsza, legendy minimalne, maksymalne uproszczenie, maski w stylu ukiyo-e stają się charakterystyczne, używa jednokolorowej linii lub czerwonego płaskiego obszaru, który woła. Jossot staje się punktem odniesienia i do dziś pozostaje wśród koneserów. Opublikował 300 rysunków w L'Assiette aueurre w latach 1901-1907. Opublikował liczne karykatury o rozdzieleniu Kościoła i państwa .
W 1911 roku, po podróży do zakochanego w Tunezji kraju, osiadł tam na stałe i całkowicie porzucając karykaturalny zapał malował pejzaże i sceny z życia codziennego w stylu orientalistycznym . W tym samym czasie jego karykaturzyści udali się na wygnanie (Grandjouan) lub zginęli ( Aristide Delannoy ), a L'Assiette aueurre zniknęła. Po ponownym związaniu się z katolicyzmem, Jossot przeszedł na islam w 1913 roku . Następnie przyjął imię „Abdul Karim Jossot”. Pacyfista, nie rysuje już w czasie wojny, a nawet przestaje malować. W 1923 roku podążał ścieżką sufizmu szejkiem Ahmad al-Alawi . Następnie napisał Ścieżkę Allaha w 1927 roku, ale w końcu odszedł od islamu, wyrzekł się swojego muzułmańskiego nazwiska i porzucił arabskie ubrania.
W 1951 r. w swoich niepublikowanych wspomnieniach Goutte à gout głosił na nowo odkryty ateizm iw tym samym roku zmarł w nędzy.
W 2011 roku miasto Paryż poświęciło mu wystawę w bibliotece Forney .
W 2013 roku Éditions Finitude zebrało część kronik opublikowanych przez Jossota w tunezyjskich gazetach w latach 1911-1927 pod tytułem Sauvages blancs! .