Hector-Martin Lefuel

Hector Lefuel Image dans Infobox. Popiersie Lefuela w jego rodzinnym miejscu pochówku. Biografia
Narodziny 14 listopada 1810
Wersal
Śmierć 31 grudnia 1880(w wieku 70 lat)
Paryż
Pogrzeb Cmentarz Passy
Imię w języku ojczystym Hector-Martin Lefuel
Narodowość Francuski
Trening Paryska Szkoła Sztuk Pięknych
Czynność Architekt
Inne informacje
Członkiem Acadamy of Arts
Mistrz Jean-Nicolas Huyot
Nagrody Rzymski
dowódca nagrody Legii Honorowej (1867)
Grave of Hector Lefuel - FindAGrave amy7252.jpg Widok na grób.

Hector-Martin Lefuel , urodzony w Wersalu dnia14 listopada 1810i zmarł w Paryżu dnia31 grudnia 1880, to francuski architekt historyk .

Biografia

Syn przedsiębiorcy z Wersalu, Hector Lefuel został przyjęty w 1829 roku do École des Beaux-arts , gdzie był uczniem Jean-Nicolasa Huyota . Laureat Prix ​​de Rome w 1839 roku za projekt ratusza , był rezydentem Willi Medici od 1840 do 1844 roku . W tym czasie (1841) odnowił Palazzo Renai , florencki pałac François Sabatier-Ungher .

Po powrocie do Francji otworzył warsztat i został wizytatorem Izby Deputowanych.

Po przeprowadzeniu prac na Château de Meudon w 1848 roku oraz w Sèvres w 1852 ( produkcji ), został mianowany architekt Château de Fontainebleau , gdzie zaprojektował nowy teatr ( 1853 - 1855 ).

Pracując w Fontainebleau, Lefuel jest odpowiedzialny za kontynuację dzieła Luwru po brutalnej śmierci Viscontiego . Ambitny projekt tego ostatniego zakończył nadając mu neobarokowy charakter charakterystyczny dla wielkich zabytków Drugiego Cesarstwa .

Był to także ten, kto został zlecony od 1861 roku przez Napoleona III przeprowadzić nową fazę prac nad Louvre-Tuileries kompleksu . Projekt ten nosi nazwę „Nouvelles Tuileries”. Hector Lefuel przebudował Pavillon de Flore , a także zachodnią część dużej galerii, na którą składa się Skrzydło Flore , pawilon posiedzeń i duże lady.

Później w III RP zostanie obciążony kosztami budowy odpowiednika jednostki południowej na północy. Niestety ze względu na brak funduszy odbudowany zostanie tylko pawilon Marsan i skrzydło Rohan. Symetryczny pawilon sesji i dużych kas biletowych nie powstanie na północy.

Został wybrany na członka Akademii Sztuk Pięknych w 1855 roku . Został pochowany na cmentarzu Passy.

Kluczowe osiągnięcia

Uwagi i odniesienia

  1. Michel Hilaire , „The Other Encounter: François Sabatier and Phalansterian Art” , w: Noël Barbe i Hervé Touboul , Courbet / Proud'hon: L'Art et le peuple , Besançon, Editions du Sekoya,czerwiec 2010, 144  str. ( ISBN  2-84751-078-8 i 978-2-84751-078-2 , OCLC  656514049 , uwaga BnF n o  FRBNF42220169 , prezentacja online ) , str.  53 Katalog wystawy prezentowanej w ramach projektu kulturalnego Rady Generalnej Doubs "Pays de Courbet, pays d'artiste" oraz projektu etnopôle "Arts and Territory" realizowanego z DRAC Franche-Comté w La Saline Royale d'Arc-et-Senans (4 czerwca - 6 września 2010), zorganizowane przez Muzeum Gustave-Courbet, Radę Generalną Doubs i Królewskie Warzelnie Arc-et-Senans, Institut Claude-Nicolas Ledoux; katalog pod redakcją Noël Barbe i Hervé Touboul, we współpracy z Frédérique Thomas-Maurin i Julie Delmas.

Załączniki

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Bibliografia