Furia morska Hawkera

Furia morska Hawkera
Widok z samolotu.
Sea Fury w barwach Royal Canadian Navy , na zdjęciu w 2004 roku podczas wyścigów lotniczych w Reno w stanie Nevada.
Budowniczy Hawker-Siddeley
Rola Wbudowany łowca
Status Usunięty z usługi
Pierwszy lot 21 lutego 1945
Uruchomienie Październik 1945
Data wycofania 1955( FAA )
1956 ( RCN )
Numer zbudowany 860
Załoga
1 pilot
Motoryzacja
Silnik Bristol Centaurus XVIIC
Numer 1
Rodzaj 18 cylindrów z podwójną gwiazdą
Moc jednostkowa 2480 KM
Wymiary
widok samolotu na samolot
Zakres 11,7  m
Długość 10,6  m
Wysokość 4,9  m
Powierzchnia skrzydeł 26  m 2
Szerokie rzesze
Pusty 4190  kg
Maksymalny 5670  kg
Występ
Prędkość przelotowa 625  km / h
Maksymalna prędkość 740  km / h
Sufit 10,900  m
Zakres działania 1127  km
Uzbrojenie
Wewnętrzny 4 pistolety 20  mm Hispano-Suiza HS.404
Zewnętrzny 12 rakiety 72,6  mm i 907  kg z bomby

Sea Fury był brytyjski myśliwiec opracowany dla Royal Navy przez producenta Hawker-Siddeley podczas II wojny światowej . To był Royal Navy w ostatnim śmigłowy samolot , jeden z najszybciej pojedynczym silnikiem tłokowym, jaki kiedykolwiek zbudowano, a ostatni śmigła myśliwca do zestrzelenia samolotu odrzutowego , a MiG-15 , zestrzelony przez komandor Peter Carmichael na9 sierpnia 1952.

Kilku specjalistów podkreśla wyraźne podobieństwo do niemieckiego myśliwca bombowego Focke-Wulf 190 . Następujący fakt historyczny może rzucić istotne światło na tę hipotezę:23 czerwca 1942Porucznik - Pilot niemiecki Armin Faber z Luftwaffe stawia Focke-Wulf Fw 190 nowiutki na bazie lotniczej w Pembrey  (w) , myśląc, że było to lotnisko francuski zajęte przez Niemcy . W obliczu takiej szansy brytyjskie Ministerstwo Lotnictwa szybko wykorzystało swoje specyfikacje dla Królewskich Sił Powietrznych .

Koncepcja i rozwój

Hawker Fury był następcą Hawker Typhoon i Hawker Tempest . Fury został zaprojektowany w 1942 roku przez słynnego Sydney Camm w odpowiedzi na zaproszenie do składania ofert przez Królewskie Siły Powietrzne na zastąpienie Tempest II. Zaprojektowany jako „lżejszy Tempest”, używał, podobnie jak jego poprzednik, półeliptycznego skrzydła przynitowanego do środka kadłuba . Sam kadłub był podobny do kadłuba Tempesta, ale był całkowicie jednokadłubowy i miał podniesiony kokpit , aby zapewnić pilotowi lepszą widoczność . Ministerstwo Lotnictwa był dostatecznie przekonany przez projekt do publikacji specyfikacji (Ministerstwo Lotnictwa Specyfikacja F.2 / 43) dotycząca go.

Zamówiono sześć prototypów: dwa napędzane przez Rolls-Royce Griffons , dwa przez Bristol Centaurus XXII, jeden przez Centaurus XII, a ostatni był używany do testów strukturalnych . Pierwszym Fury, który wzbił się w powietrze, był NX798, ten pierwszy lot miał miejsce1 st Wrzesień 1944a samolot był napędzany Centaura XII napędzający cztero- łopatkami Rotol śmigła . Drugim był LA610, który wzbił się w powietrze27 listopada 1944napędzany przez Griffon 85 napędzający przeciwbieżne śmigło składające się z dwóch trójłopatkowych śmigieł. W tym momencie rozwój Furii był prowadzony równolegle z rozwojem Furii Morskiej, tak że następnym prototypem, który wzbił się w powietrze, był Sea Fury, SR661, opisywany jako „nawigacja” Furii. NX802 był ostatnim prototypem, który latał25 lipca 1945 rzasilany przez Centaurusa XV. Wraz z zakończeniem konfliktu w Europie , kontrakt Land Fury został anulowany przez RAF, a rozwój skoncentrowany był na Sea Fury. LA610 został następnie ponownie zasilony przez Napier Sabre o mocy prawie 4000  KM (2983  kW ), stając się najszybszym Hawkerem z silnikiem tłokowym, osiągającym 780  km / h .

Nawigacja

W 1943 roku projekt samolotu został zmodyfikowany tak, aby był zgodny ze specyfikacjami nr 7/43 Royal Navy opisującymi myśliwiec oparty na lotniskowcu . Firma Boulton Paul Aircraft była odpowiedzialna za konwersję, podczas gdy Hawker kontynuował rozwój wersji lądowej. Pierwszy prototyp Sea Fury, SR661, odbył swój dziewiczy lot21 lutego 1945zasilany przez Centaurusa XII. Prototyp ten był wyposażony w drążek do lądowania, ale nie był jeszcze wyposażony w składane skrzydła ułatwiające przechowywanie samolotów. Ten ostatni pojawił się na SR666, który był drugim prototypem wzniesionym w powietrze -12 października 1945 rnapędzany przez Centaurusa XV napędzanego nowym śmigłem Rotol z pięcioma łopatkami. Specyfikacje zostały następnie przekształcone w oficjalne zamówienie (nr 22/43) na 200 samolotów, z których 100 zostanie zbudowanych przez Boulton-Paul.

Oba prototypy znajdowały się w fazie testów lądowania, kiedy Japonia się poddałaSierpień 1945, podpisując koniec lądowej wersji Furii. Ale prace nad Sea Fury były kontynuowane, zamówienie zostało zmniejszone do 100 kopii, a kontrakt z Boulton Paul został anulowany. Prototyp Sea Fury, budowany w Boulton Paul (VB857), został następnie przeniesiony do fabryki Hawker w Kingston . Ten samolot, zbudowany według tych samych standardów, co SR666, odbył swój pierwszy lot31 stycznia 1946.

Pierwszy model produkcyjny, Sea Fury F. Mark X (F jak Fighter ), poleciał we wrześniu 1946 roku . Pewne problemy pojawiły się na drążkach lądowania, ale zostały one szybko rozwiązane i wiosną 1947 roku samolot otrzymał kwalifikację „lotniskowca” .

Kariera operacyjna

UK

Seafire (wersja navalized z Supermarine Spitfire ) nigdy nie udowodnił nadaje się do stosowania na lotniskowcach, jego słaba widoczność i wąskotorowa podwozie made startów i lądowań szczególnie niebezpieczne. W rezultacie Sea Fury FX zastąpił go w większości lotniskowców. Sea Fury zostały przydzielone do 736, 738, 759 i 778 eskadr Marynarki Wojennej.

Po FX pojawił się Sea Fury FB.XI, wariant myśliwsko-bombowy (później nazwany FB 11), który będzie produkowany w 650 egzemplarzach. Sea Fury pozostał głównym myśliwcem bombowym na morzu do 1953 roku, kiedy to wprowadzono Hawker Sea Hawk i Supermarine Attacker .

Kanada

Łącznie 74 Sea Fury FB11s (jak również kopię FB 10) służył w Royal Canadian Navy między 1948 a 1956 r . Wszyscy należeli do eskadry 871 e , działającej z HMCS  Magnificent  (CVL 21) .

Kuba

Podczas rewolucji kubańskiej w 1958 roku, rząd Fulgencio Batista kupił 17 Hawker Sea Fury ex- Fleet Air Arms (piętnaście FB.11 i dwa T.20. Training).

Podczas wyokrętowania w Zatoce Świń ( playa Giron ) wKwiecień 1961, trzy Sea Fury i pięć Lockheed T-33 z ówczesnych Rewolucyjnych Sił Powietrznych, które brały udział w bitwach przeciwko najeżdżającym samolotom, okrętom i siłom lądowym. Dwa Sea Fury zostały zniszczone na ziemi przed lądowaniem, jeden został zestrzelony przez dwusilnikowy bombowiec B-26 , drugi zginął przypadkowo lub w wyniku ostrzału przeciwlotniczego.

Transport Houston uderzony przez T-33A i Hawker Sea Fury Castro lotnictwa 6  h  50 z17 kwietniaosiadł na mieliźnie, LCI (L) Barbara J. została trafiona w tym samym czasie, ale załoga ugasiła pożar. W 9  h  30 The Rio Escondido wpływa również kubańskim lotnictwie i ciemności ..

Na 11  A. M. , T-33A zestrzelił FAL B-26B. Dwa inne B-26B zostaną zestrzelone po południu przez T-33A . Plik18 kwietniapo południu dwa inne B-26B spotkał ten sam los, jeden zestrzelony przez Sea Fury, a drugi przez dwa T-33. Sea Fury jest wciąż na wystawie w Muzeum Rewolucji w Hawanie .

Inni operatorzy

Sea Fury był używany przez kilka krajów:

Uwagi i odniesienia

  1. O kanadyjskich skrzydłach: wiek lotu - Peter Pigott 2005
  2. Jane 1946, str.  127 .
  3. Greg Goebel, „  Hawker Typhoon, Tempest, & Sea Fury  ” , Airectors (dostęp 7 kwietnia 2006 ) .
  4. Francis Mason 1991 , s.  342-347.
  5. "  Hawker Sea Fury  " , Fleet Air Arm (dostęp 5 października 2010 )
  6. Ruben Urribarres , „  La Fuerza Aérea del Ejército de Cuba (FAEC) y Batista (1952–1955)  ” , o Cuban Aviation (dostęp 26 lipca 2015 )
  7. Frederick Stahl "  1962 Kuba kryzys  " statków i History , N O  110,Październik-listopad 2018, s.  44.
  8. „  Operacja w Zatoce Świń, tom 1: Operacje lotnicze marzec 1960 - kwiecień 1961 str. 9-12.  „ [ Archiwum z11 maja 2012] , Centralna Agencja Wywiadowcza,25 lipca 2011(dostęp 21 października 2013 )

Bibliografia