| Pseudonim (y) | Ostry |
|---|---|
| Narodowość | Kanada |
| Narodziny |
18 marca 1948, Montreal ( Kanada ) |
| Pozycja | Obrońca |
|---|---|
| Zaczerpnięte z | lewo |
| Grał dla |
NHL Montreal Canadiens Saint-Louis Blues Boston Bruins LAH Montreal Voyageurs CHL Houston Apollos |
| Kariera zawodowa . | 1968-1984 |
Galeria sław : 1993
Guy Gérard Lapointe (ur18 marca 1948w Montrealu w prowincji Quebec , Kanada ) jest obrońcą kanadyjski zawodowy hokej rozegraniu dla Montreal Canadiens , w St. Louis Blues i Boston Bruins w National Hockey League (NHL). Niezłomny gracz sztuczek ze swoimi kolegami z drużyny, nazywany jest Pointu.
Urodził się Guy Lapointe 18 marca 1948w Montrealu , metropolis of Quebec . Dorastał jako fan Jean Béliveau, a hokej na lodzie rozpoczął w wieku dwunastu lat w szkole St-François Xavier. W latach 1965-1966 grał z juniorem Verdun Maple Leafs, a następnie przez jeden sezon, w latach 1967-1968, grał z kanadyjskim juniorem z Montrealu w Ontario Hockey Association . W pięćdziesięciu jeden meczach jest liderem pod względem bramek (11) i punktów (38) dla obrońcy i minut karnych (147). Jest jednym z czterech graczy, którzy mają sto lub więcej minut karnych, w tym Pierre Bouchard i Réjean Houle , dwóch przyszłych kolegów z drużyny Lapointe z Montreal Canadiens .
Po sezonie z kanadyjskiego Junior, otrzymał zaproszenie na zgrupowaniu z Montreal Canadiens w National Hockey League . Zamierzał zostać policjantem, podobnie jak jego bracia André i Pierre i nie marzył o NHL, a tym bardziej o grze z Canadiens.
„Nie jestem zainteresowany dołączeniem do obozu szkoleniowego Montreal Canadiens. W tym czasie zaprosili na próbę ponad setkę dzieci. Mój ojciec powiedział do mnie: „Musimy iść. Możesz być policjantem i zawsze możesz do niego wrócić, ale już nigdy nie będziesz miał szansy dołączyć do obozu szkoleniowego Habs. ”. Po dyskusji pomyślałem, że moje szanse na stworzenie zespołu są zerowe. Raz wysłuchałem ojca i przyjechałem do obozu. "
- Guy Lapointe
W końcu podpisał kontrakt z Habs i odszedł, aby grać z Houston Apollos, franczyzą związaną z Canadiens w Centralnej Lidze Hokejowej . Po raz pierwszy nie ma go w domu i nie mówi ani słowa po angielsku. Rozegrał sześćdziesiąt pięć meczów z Houston, zanim rozegrał mecz z Canadiens w sezonie 1968-1969 , kiedy wygrali Puchar Stanleya .
W latach 1969-1970 grał z Montreal Voyageurs w American Hockey League . W mniej więcej pięćdziesięciu meczach, w których grał z Voyageurs, strzelił osiem bramek za trzydzieści osiem punktów. Zagra pięć meczów z Canadiens, po raz kolejny zdobywając Puchar Stanleya.
W następnym sezonie Lapointe stał się stałym członkiem Canadiens, grając we wszystkie mecze zespołu, czyli siedemdziesiąt osiem.
W latach 1972-1973 drużyna zajęła pierwsze miejsce w NHL ze 120 punktami, o trzynaście więcej niż druga drużyna ligi, Boston Bruins ; Po stracie stu osiemdziesięciu czterech bramek drużyna Canadiens jest jedyną franczyzą, która straciła mniej niż dwieście bramek. Canadiens grają w play-offach i awansują do finału, eliminując Buffalo Sabres w sześciu meczach, a następnie Philadelphia Flyers w pięciu meczach. Kanadyjczycy grają w finale Pucharu Stanleya z Chicago Black Hawks ; Lapointe zdobył drugie trofeum w swojej karierze w ciągu dwóch sezonów, kiedy Canadiens wygrali 4-2 i swój osiemnasty Puchar Stanleya. Z osobistego punktu widzenia strzela sześć bramek i asystuje siedmiu w siedemnastu meczach.
W następnym sezonie Canadiens zajęli drugie miejsce w Lidze Wschodniej za Boston Bruins, podczas gdy w drugiej lidze Philadelphia Flyers i Chicago Black Hawks również ukończyli z lepszym rekordem niż Montreal. Broniący tytułu mistrz padł w pierwszej rundzie przeciwko New York Rangers w sześciu meczach. Lapointe rozegra siedemdziesiąt jeden meczów w sezonie, zdobywając pięćdziesiąt cztery punkty, a także sześć meczów play-offowych po dwa punkty.
W latach 1974-1975 NHL powitał w swoich szeregach dwie nowe drużyny: Kansas City Scouts i Washington Capitals ; dwa tradycyjne podziały są następnie zastępowane przez dwa stowarzyszenia, z których każde składa się z dwóch oddziałów. Kanadyjczycy zajęli pierwsze miejsce w swojej nowej dywizji, dywizji Norris, a także jako pierwsi w stowarzyszeniu Prince of Wales. Trio utworzone przez Lapointe, Savarda i Robinsona nosi przydomek Wielkiej Trójki i pozwala Canadiens być jedną z czterech drużyn, które straciły najmniej bramek. Lapointe ma siedemdziesiąt pięć punktów do zdobycia dwudziestu ośmiu bramek, ustanawiając rekord największej liczby bramek obrońcy Canadiens w sezonie. Jako pierwsi w lidze gracze z Montrealu awansują bezpośrednio do ćwierćfinału przeciwko Vancouver Canucks , pierwszemu w Smythe Division. Montreal wygrywa w pięciu meczach, z których ostatni zadecydował po siedemnastu minutach dogrywki i golu Guya Lafleura . W półfinale Pucharu Stanleya Canadiens przegrali pierwsze dwa mecze z Buffalo Sabres, po czym wygrali kolejne dwa 7-0 i 8-2. Ostatecznie to Sabres awansują do finału, wygrywając za każdym razem dwie ostatnie gry z różnicą tylko jednej bramki. To ostatni sezon, w którym bierze udział kapitan drużyny , Henri Richard .
Dynastia kanadyjska (1975-1979)Yvan Cournoyer jest nowym kapitanem drużyny Canadiens w sezonie 1975-1976, jako że drużyna zajęła pierwsze miejsce w tabeli po sezonie zasadniczym. W osiemdziesięciu meczach sezonu drużyna straciła zaledwie sto siedemdziesiąt cztery gole dzięki występom obrońcy i jego bramkarza, Kena Drydena , który zakończył ze średnią 2,03 goli przeciwko. Na mecz i ośmioma zamknięciami w sześćdziesięciu. - rozegrano dwie gry. W ataku drużyną dowodzi Guy Lafleur, który kończy najlepszym strzelcem sezonu. Lapointe strzelił dwadzieścia jeden goli i czterdzieści siedem asyst. Lapointe jest jednym z sześciu Canadiens graczy do konkurowania w 29 th NHL All-Star dziczyzna; pozostali wybrani gracze to Dryden w bramce, Larry Robinson w obronie, a także Lafleur, Shutt i Mahovlich. Montreal ponownie gra bezpośrednio w drugiej rundzie playoffów i eliminuje tam graczy z Chicago w czterech meczach bez podziału i tracąc tylko trzy gole. To trwa pięć gier dla graczy poniżej Scotty Bowman zdjąć Islanders New York i przejść do finału Pucharu Stanleya. Philadelphia Flyers były dwukrotny obronie mistrzów i grali bardzo fizycznej gry w tym czasie, że zarobione im przydomek Broad Street łobuzami . Dlatego też finał Pucharu stanowi najlepszą obronę przed najlepszym atakiem sezonu zasadniczego. Montreal wygrał cztery mecze finału 4-3, 2-1, 3-2 i 5-3, zdobywając dziewiętnasty Puchar Stanleya, trzeci dla Lapointe.
W Wrzesień 1976Lapointe uczestniczył z drużyną Kanady w Pucharze Kanady w 1976 roku , pierwszej edycji tych nowych międzynarodowych zawodów. Douglasowi Fisherowi z Hockey Canada i Alanowi Eaglesonowi z National Hockey League Players Association udało się zorganizować nowe zawody pomiędzy drużynami z Europy i Ameryki Północnej, do których zaproszono kraje uczestniczące. Narody biorące udział w turnieju to Stany Zjednoczone , Finlandia , Szwecja , Czechosłowacja , ZSRR i Kanada. Każda drużyna na zmianę gra przeciwko innemu narodowi, a dwie najlepsze drużyny rozgrywają następnie serię do trzech zwycięstw, aby wyłonić zwycięzców. W pięciu meczach Kanada przegrała tylko raz, przegrywając 1: 0 z Czechosłowacją: Vladimír Dzurilla zatrzymuje wszystkie kanadyjskie strzały, a jedynego gola w meczu zdobywa Milan Nový . Tym samym Czechosłowacy awansowali do finału, podczas gdy Kanadyjczycy musieli czekać do ostatniego meczu z Sowietami, aby zająć miejsce w finale.
Rozpoczyna się pierwszy mecz finału 13 wrześniana lodowisku w Toronto i Kanada wygrała 6-0. W bramkach Czechosłowacji Dzurilla został zastąpiony w pierwszym meczu przez Jiříego Holečka, który również rozpoczął drugi mecz. Drużyna Kanady wygrywa mecz drugi po dwóch dogrywkach golem Darryla Sittlera . Lapointe rozgrywa wszystkie siedem gier i zdobywa punkt.
Pod koniec następnych meczów sezonu regularnego Canadiens ponownie prowadzą w NHL z dwudziestoma punktami więcej niż drugie miejsce Philadelphia Flyers. Montreal stracił tylko sto siedemdziesiąt jeden goli i osiem porażek, w tym tylko jedną u siebie. Steve Shutt jest najlepszym strzelcem NHL, podczas gdy Lafleur jest strzelcem sezonu regularnego. LaPointe uczestniczy tymczasem w 30 th League All-Star Game , ma siedemdziesiąt sześć punktów i dwadzieścia pięć bramek. W pierwszej rundzie play-offów z 1977 roku Canadiens pokonali Saint-Louis Blues w czterech meczach, po czym ponownie wyeliminowali Islanders w półfinale, tym razem w sześciu meczach. Finały NHL to dwie drużyny, które spotykały się regularnie podczas pierwotnego sześcioosobowego okresu , Boston Bruins. Wszystkie mecze okazały się korzystne dla Kanadyjczyków, którzy wygrali 7: 3, 3: 0, 4: 2 i 2: 1 po raz drugi w Pucharze Stanleya w ciągu dwóch sezonów, co stanowiło ich dwudziesty w klasyfikacji generalnej.
W latach 1977-1978 Kanadyjczycy ponownie zdominowali ligę, zajmując pierwsze miejsce w tabeli ze stu dwudziestu dziewięcioma punktami. Lafleur jest nadal najlepszym strzelcem ligi ze stu trzydziestoma dwoma punktami, a obrona Montrealu jest jedyną w NHL, która straciła mniej niż dwieście bramek. Lapointe zbiera czterdzieści dwa punkty. W ćwierćfinale Pucharu Stanleya dwukrotni obrońcy mistrzów zmierzyli się z Detroit Red Wings, które wygrały tylko drugą partię serii, zanim zostali wyeliminowani. Toronto również straciło równowagę w obliczu potęgi Kanadyjczyków, którzy w czterech meczach wygrali bilet do finału pomimo obecności w szeregach Maple Leafs Lanny'ego McDonalda , Darryla Sittlera czy Szweda Börje Salminga w obronie. Bruins ponownie byli finalistami Pucharu Stanleya w 1978 roku i udało im się wygrać trzeci i czwarty mecz, aby uniemożliwić Kanadyjczykom zbyt łatwe zdobycie nowego Pucharu Stanleya. Ci ostatni nadal zdobywają dwudzieste pierwsze trofeum mistrzów w swojej historii, wygrywając dwa kolejne spotkania.
W sezonie 1978-1979 przewaga Montreal Canadiens została wystawiona na próbę przez nowojorskich Islandczyków, którzy ukończyli z jednym punktem więcej niż drużyna z Quebecu. Bryan Trottier , gwiazda wyspiarzy, uczestniczy w zwycięstwie swojej drużyny, będąc najlepszym strzelcem w lidze; za nim uplasowali się Marcel Dionne i Lafleur, którzy zajęli trzecie miejsce w tabeli. Z pięćdziesięcioma pięcioma punktami Lapointe jest siódmym strzelcem drużyny i bierze udział w sezonie w Challenge Cup, który zastępuje Mecz gwiazd. To wyzwanie jest w istocie konfrontacją pomiędzy wyłonieniem najlepszych zawodników NHL i drużyny ZSRR . Te trzy mecze rozegrano w lutym 1979 roku w Madison Square Garden w Nowym Jorku, a Lapointe rozegrał tylko jedną grę; Canadiens wygrali tylko pierwszy mecz 4-2, po czym przegrali dwa pozostałe mecze 5-4 i 6-0.
Podczas playoffów w 1979 roku Montreal kontynuował swoją tradycję, pokonując Maple Leafs w czterech meczach przed spotkaniem w półfinale Pucharu, Boston Bruins. Kanadyjczycy wygrali pierwsze dwa mecze 4-2 i 5-2, ale Boston zemścił się, wygrywając kolejne dwa 2-1 i 4-3. Mecz 5 to zwycięstwo Montrealu 4-1, ale Bruins wracają do trzech kolejnych spotkań, aby wygrać mecz 6 5-2. Następnie rozgrywany jest siódmy i ostatni mecz na lodzie w Montrealu10 maja ; Na kilka minut przed końcem Bruins prowadził 4: 3, ale Lafleur wyrównał dla obrońców tytułu i wymusił dogrywkę . Wyzwolenie dla lokalnych graczy następuje po dziewięciu minutach po bramce Yvona Lamberta . The New York Rangers udało się pokonać wyspiarzy w drugim półfinale, a nawet zaskoczenia Montrealu w pierwszym meczu finału Pucharu Stanleya. Ta porażka, 4-1, jest jedyną przegraną przez zespół Lapointe, który zdobył czwarty z rzędu puchar.
Kontynuacja z Canadiens (1979-1982)Po tym nowym sukcesie zespół z Montrealu zmienił się dramatycznie wraz z odejściem wielu dyrektorów: Yvana Cournoyera , Ken Dryden i Jacques Lemaire wszyscy przeszli na emeryturę, a Scotty Bowman opuścił zespół, aby trenować Buffalo. Bernard Geoffrion zastępuje go, a Serge Savard zostaje nowym kapitanem drużyny. NHL rejestruje pojawienie się czterech nowych franczyz od Światowego Związku Hokeja, który właśnie zaprzestał swojej działalności; Canadiens, pierwsi w swojej dywizji, zajmują dopiero trzecie miejsce w NHL, za Sabres and Flyers, mistrzami sezonu regularnego, w których rywalizuje teraz dwadzieścia jeden drużyn. Marcel Dionne of the Kings jest najlepszym strzelcem, ale zdobywa tytuł strzelając dwa gole więcej niż młody gracz Oilers Wayne Gretzky ; dwaj gracze mają sto trzydzieści siedem punktów. Sezon Lapointe stopniowo spadł z trzynastu bramek i pięćdziesięciu pięciu punktów do zaledwie sześciu bramek i dwudziestu sześciu punktów.
W związku ze wzrostem liczby drużyn, pierwsza runda playoffów obejmuje wszystkie szesnaście zakwalifikowanych drużyn, a Canadiens grają z Hartford, czternastą kwalifikowaną drużyną. The Whalers są zmieceni w trzech meczach 6-1, 8-4 i 4-3, zwycięstwo w dogrywce. Montreal rozgrywa swój ćwierćfinał przeciwko North Stars of Minnesota i zaskakuje NHL, dwukrotnie pokonując Canadiens na swoim lodowisku na Montreal Forum . Canadiens zemszczą się, zdobywając dwa zwycięstwa wyjazdowe 5-0 i 5-1, po czym kontynuują swoją dynamikę 6-2 w Montrealu. Pomimo tych trzech dobrych spotkań, ostatnie dwa mecze serii okazały się korzystne dla North Stars, którzy zakwalifikowali się wygrywając 5-2, a następnie 3-2.
Sezon 1980-1981 zaczął się źle dla Montrealu, który pod koniec miesiąca znalazł się na ostatnim miejscu w tabeli ligowej. Mimo to, mając sto trzy punkty, Kanadyjczycy ponownie zajmują pierwsze miejsce w swojej lidze i trzecie miejsce w NHL. Podczas playoffów zespół Lapointe został wyeliminowany w pierwszej rundzie, przegrywając w trzech meczach z Nafciarzami prowadzonymi przez Gretzky'ego, najlepszego strzelca sezonu regularnego ze stu sześćdziesięcioma czterema punktami, co jest rekordem dla NHL. Lapointe ma tylko jednego gola i dziewięć asyst w trzydziestu trzech meczach, w sezonie ograniczonym przez kontuzje.
W NHL Claude Ruel ponosi ciężar poprzedniej eliminacji Kanadyjczyków w pierwszej rundzie i zostaje zastąpiony za ławką przez Boba Berry'ego, gdy NHL reorganizuje się geograficznie: Kanadyjczycy dołączają do dywizji Adamsów z Bruins, Nordics, The Sabres i Wielorybników. W trakcie sezonu obrońcę Quebecu wymienia się9 marca 1982do Saint-Louis Blues w zamian za wybór w drugiej rundzie ( Sergio Momesso ) w wersji wstępnej z 1983 roku .
Lapointe przeszedł na emeryturę w 1984 roku po licznych kontuzjach. Po przejściu na emeryturę, stał dyrektor generalny z Chevaliers de Longueuil w Quebec Major Junior Hockey League (QMJHL), a następnie asystent trenera z Nordiques Quebec i Calgary Flames , gdzie był też harcerzem. Od 2000 roku jest dyrektorem Amateur Recruitment w Minnesota Wild . Lapointe został wprowadzony do Hockey Hall of Fame w 1993 roku . W 894 meczach NHL zanotował 171 bramek i 451 asyst za 622 punkty. Jest ojcem trójki dzieci, Guya Jr., Stéphanie i Jordana.
Plik 8 listopada 2014, Montreal Canadiens odbiera koszulkę z numerem 5 na jego cześć, zaszczyt, który dzieli z Bernardem Geoffrionem .
W lipiec 2018, on i jego syn Guy Jr. byli celem gróźb ze strony Hells Angels, przypuszczalnie w związku z zatrudnieniem jego syna Guya Jr., który jest dyrektorem komunikacji w Sûreté du Québec. Ten jest często cytowany w różnych mediach dotyczących Hells Angels.
Aby zapoznać się ze znaczeniami skrótów, zobacz Statystyki hokeja na lodzie .
| Pora roku | Zespół | Liga | Sezon zasadniczy | Play-offy | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| PJ | b | W | Pkt | Gra słów | PJ | b | W | Pkt | Gra słów | |||||
| 1965-1966 | Verdun Junior Maple Leafs | MMJHL | 37 | 7 | 13 | 20 | 96 | - | - | - | - | - | ||
| 1966-1967 | Verdun Junior Maple Leafs | MMJHL | - | - | - | - | - | 12 | 1 | 1 | 2 | 14 | ||
| 1967-1968 | Montreal Junior Canadiens | OHA | 51 | 11 | 27 | 38 | 147 | - | - | - | - | - | ||
| 1968-1969 | Houston Apollos | LCH | 65 | 3 | 15 | 18 | 120 | 3 | 1 | 0 | 1 | 6 | ||
| 1968-1969 | Montreal Canadiens | NHL | 1 | 0 | 0 | 0 | 2 | - | - | - | - | - | ||
| 1969-1970 | Podróżujący po Montrealu | THE H. | 57 | 8 | 30 | 38 | 92 | 8 | 3 | 5 | 8 | 6 | ||
| 1969-1970 | Montreal Canadiens | NHL | 5 | 0 | 0 | 0 | 4 | - | - | - | - | - | ||
| 1970-1971 | Montreal Canadiens | NHL | 78 | 15 | 29 | 44 | 107 | 20 | 4 | 5 | 9 | 34 | ||
| 1971-1972 | Montreal Canadiens | NHL | 69 | 11 | 38 | 49 | 58 | 6 | 0 | 1 | 1 | 0 | ||
| 1972-1973 | Montreal Canadiens | NHL | 76 | 19 | 35 | 54 | 117 | 17 | 6 | 7 | 13 | 20 | ||
| 1973-1974 | Montreal Canadiens | NHL | 71 | 13 | 40 | 53 | 63 | 6 | 0 | 2 | 2 | 4 | ||
| 1974-1975 | Montreal Canadiens | NHL | 80 | 28 | 47 | 75 | 88 | 11 | 6 | 4 | 10 | 4 | ||
| 1975-1976 | Montreal Canadiens | NHL | 77 | 21 | 47 | 68 | 78 | 13 | 3 | 3 | 6 | 12 | ||
| 1976-1977 | Montreal Canadiens | NHL | 77 | 25 | 51 | 76 | 53 | 12 | 3 | 9 | 12 | 4 | ||
| 1977-1978 | Montreal Canadiens | NHL | 49 | 13 | 29 | 42 | 19 | 14 | 1 | 6 | 7 | 16 | ||
| 1978-1979 | Montreal Canadiens | NHL | 69 | 13 | 42 | 55 | 43 | 10 | 2 | 6 | 8 | 10 | ||
| 1979-1980 | Montreal Canadiens | NHL | 45 | 6 | 20 | 26 | 29 | 2 | 0 | 0 | 0 | 0 | ||
| 1980-1981 | Montreal Canadiens | NHL | 33 | 1 | 9 | 10 | 79 | 1 | 0 | 0 | 0 | 17 | ||
| 1981-1982 | Montreal Canadiens | NHL | 47 | 1 | 19 | 20 | 72 | - | - | - | - | - | ||
| Blues de Saint-Louis | NHL | 8 | 0 | 6 | 6 | 4 | 7 | 1 | 0 | 1 | 8 | |||
| 1982-1983 | Blues de Saint-Louis | NHL | 64 | 3 | 23 | 26 | 43 | 4 | 0 | 1 | 1 | 9 | ||
| 1983-1984 | Boston Bruins | NHL | 45 | 2 | 16 | 18 | 34 | - | - | - | - | - | ||
| Podsumowanie NHL | 894 | 171 | 451 | 622 | 893 | 123 | 26 | 44 | 70 | 138 | ||||
Opis, zdjęcia, atrakcje, biografia i więcej o historycznym miejscu Canadiens, naszej historii .