| Fundacja | 2000 |
|---|---|
| Siedzenie | Saint Paul ( Minnesota , Stany Zjednoczone ) |
| Lodowisko (arena) |
Xcel Energy Center (18064 miejsca) |
| Zabarwienie |
Czerwony, leśny zielony, beżowy, złoty, biały |
| Liga | Narodowa Liga Hokeja |
| Stowarzyszenie | Stowarzyszenie Zachodnie |
| Podział | Dywizja Centralna |
| Kapitan | Jared Spurgeon |
| Asystenci kapitanów |
Zach Parisé Ryan Suter |
| Główny trener | Dean evason |
| Główny menadżer | William Guerin |
| Prezydent | Matthew Hulsizer |
| Właściciel | Craig Leipold (en) |
| Zrzeszone zespoły |
Iowa Wild ( LAH ) Allen Americans ( ECHL ) |
| Stronie internetowej | http://wild.nhl.com/ |
Minnesota Wild in English Minnesota Wild , to odliczeniu profesjonalny hokej na lodzie do Ameryki Północnej . Zespół gra w National Hockey League od sezonu 2000-2001 , choć powstał w 1997 roku i jest wyrównany w Central Division w Konferencji Zachodniej . Z siedzibą w Saint Paul , jest to pierwszy zespół znajduje się w stanie Minnesota , Stany Zjednoczone , aby odtworzyć w stanie ponieważ Północna Gwiazdy w lewo , aby stać się Dallas Stars w 1993 roku.
Grają w domowe gry w holu Xcel Energy Center ; zakwalifikowali się do play - offów po raz pierwszy w sezonie 2002-03 i zostali wyeliminowani w finale Związku przez Anaheim Mighty Ducks .
Po odejściu Minnesota North Stars do Dallas Stars w 1993, stan Minnesota pozostał bez drużyny w NHL przez siedem sezonów. Plik25 czerwca 1997, National Hockey League ogłasza, że Minnesota Hockey Ventures Group, LP otrzyma franczyzę ekspansji , a zespół rozpocznie sezon 2000-2001 . W listopadzie tego samego roku ujawniono sześć możliwych nazw zespołu: Blue Ox , Freeze , Northern Lights , Voyageurs, White Bears i Wild ; wybór nazwy Wild - sauvage w języku francuskim - jest oficjalnie ogłaszany pod koniecStyczeń 1998. W międzyczasie Jac Sperling został mianowany dyrektorem generalnym franczyzy wGrudzień 1997stanowisko piastował do 2004 roku.
Stan Minnesota zgadza się do Kwiecień 1998by w połowie sfinansować 130 milionów dolarów potrzebnych do budowy nowego amfiteatru, który stanie się Centrum Energetycznym Xcel . Hala ma zostać wzniesiona w miejscowości Saint Paul , w miejscu wybudowanego w 1934 roku budynku Saint Paul Civic Center . Doug Risebrough uzupełnia kadrę zarządzającą Wild inGrudzień 1999 mianowany wiceprezesem i dyrektorem generalnym zespołu.
Plik 19 czerwca, Jacques Lemaire nazwano trener zespołu, a kilka dni później franczyzy zadebiutował w NHL. Najpierw biorą udział w projekcie rozszerzenia zorganizowanym z myślą o przybyciu Dziczy, ale także w Niebieskich Kurtkach Columbus . Franczyzy Atlanta Thrashers i Nashville Predators z odpowiednio rocznym i dwuletnim stażem nie biorą udziału w drafcie. Wszystkie pozostałe dwadzieścia sześć drużyn uczestniczą i mogą chronić do piętnastu swoich graczy, gdy Wild i Blue Jackets na zmianę wybierają po dwudziestu sześciu graczy. Dwóch bramkarzy jest branych jako pierwsze, Columbus wybiera Ricka Tabaracciego, a następnie Wild postanawia odzyskać Jamiego McLennana ( do środka ) .
Tego samego dnia NHL jest gospodarzem draftu 2000 dla juniorów. The Wild mają możliwość wyboru gracza na trzecim miejscu i po wyborze Ricka DiPietro jako pierwszego przez New York Islanders i Dany Heatley wybranego przez Atlanta Thrashers , decydują się na wybór Słowaka Mariána Gáboríka .
Pierwsza gra franczyzy rozgrywa się w dniu 6 października 2000przeciwko Mighty Ducks of Anaheim , na lodzie Anaheim, Arrowhead Pond of Anaheim ; Marián Gáborík strzelił jedynego gola dla drużyny w przegranym trzy do jednego. Pięć dni później zespół zadebiutował u siebie w Xcel Energy Center przeciwko Philadelphia Flyers, po czym obie drużyny zremisowały po trzech bramkach; Pierwszego gola The Wild zdobył Darby Hendrickson . Pierwsze zwycięstwa zespołu są liczone przeciwko Tampa Bay Lightning w Saint Paul dnia18 październikai przeciw Calgary Flames na5 listopada.
Plik 17 grudniaZespół z zadowoleniem przyjmuje Dallas Stars jej lodzie i Wild wygrywa 6-0 z shutout przez Emmanuel Fernandez, bramkarz drużyny i siostrzeńca Lemaire użytkownika. Zespół zakończył sezon na ostatnim miejscu w Dywizji Northwest i zostaje wyeliminowany z wyścigu do playoffs na Puchar Stanleya . Scott Pellerin jest najlepszym strzelcem drużyny z łączną liczbą trzydziestu dziewięciu bramek, podczas gdy Jaromír Jágr z Pittsburgh Penguins prowadzi w tym roku NHL ze sto dwudziestoma jeden punktami.
Pomimo passy od siedmiu meczów bez porażki na początku kalendarza, The Wild nie poradzili sobie lepiej w następnym sezonie , ponownie zajmując ostatnie miejsce w swojej lidze i nie kwalifikując się do playoffów. Andrew Brunette jest najlepszym strzelcem zespołu w tym sezonie, dwa punkty przewagi nad Gáboríkiem, ponieważ ten ostatni jest numerem jeden w ataku na strzelców . Jarome Iginla jest mistrzem strzeleckim sezonu z dziewięćdziesięcioma sześcioma, dwudziestoma siedmioma więcej niż Brunetka. W sezonie Gáborík został zaproszony do gry młodych zawodników podczas 52 -go NHL All-Star Game, a także dotarł znak trzydzieści bramek po raz pierwszy w swojej karierze.
Latem 2002 roku Wild wybrał Pierre-Marc Bouchard w pierwszej rundzie draftu na ósmego gracza. W drużynie zadebiutował na sezon 2002-2003 . Przez większą część sezonu Gáborík jest jednym z najlepszych strzelców sezonu, ale jego reżim bramkowy gwałtownie spada w drugiej połowie sezonu. To wciąż reprezentuje swój zespół w 53 th All-Star Game z ligi; tym razem jest najszybszym zawodnikiem w konkurencji szybkości, okrążając lód w 13 sekund i 713 setnych.
Po raz pierwszy w swoim istnieniu franczyza kwalifikuje się do playoffów z trzecim miejscem w lidze i szóstym w konferencji. Z sześćdziesięcioma pięcioma punktami Gáborík jest najlepszym strzelcem sezonu dla Wild i po raz kolejny zgromadził trzydzieści bramek; Jego sumy są dobre, ale nadal kończy się dość daleko od liderów NHL: Peter Forsberg i Milan Hejduk z Colorado Avalanche mają odpowiednio sto sześć punktów i pięćdziesiąt bramek.
Wydaje się, że te serie zaczynają się dobrze dla graczy Dziczy, ponieważ wygrali pierwszą partię 4-2 na lodzie Lawiny; jednak przegrywają następne trzy spotkania. Ostatecznie zespół Saint Paul wyzdrowiał, wygrywając ostatnie trzy mecze i awansując do drugiej rundy. Następnie zmierzyli się z Vancouver Canucks i ponownie zakwalifikowali się w siedmiu meczach, przegrywając trzy do jednego. Awansują do finału konferencji przeciwko Anaheim Mighty Ducks, ale w czterech meczach zostali wykluczeni z boiska przez bramkarza Ducks Jean-Sébastiena Giguère'a i strzelili tylko jednego gola w ostatnim meczu przez Brunette. Nieunikniony Gáborík jest czołowym strzelcem drużyny i strzelcem goli w barażach, ponieważ Sergejs Žoltoks ma najwięcej asyst w drużynie. Z siedemnastoma punktami Gáborík jest trzeci w playoffach, za dwoma graczami z New Jersey Devils , mistrzami Pucharu Stanleya Jamiem Langenbrunnerem i Scottem Niedermayerem . Lemaire zostaje wybrany najlepszym trenerem sezonu i otrzymuje Trofeum Jacka Adamsa .
Na początku sezonu 2003-2004 Gáborík negocjuje z Wildem przedłużenie kontraktu i rozpoczyna sezon w swoim kraju z HC Dukla Trenčín . Alexandre Daigle jest najlepszym strzelcem zespołu z pięćdziesięcioma jeden punktami. Drużyna nie powtórzy swojego występu z poprzedniego roku zajmując dziesiąte miejsce w sezonie i nie kwalifikuje się do playoffów. Mimo wszystko Dwayne Roloson odbiera Roger-Crozier Trophy od bramkarza ligi z najlepszym wskaźnikiem obronności na torze, 93,3%.
Sezon 2004-2005 NHL został odwołany z powodu lokautu, a franczyzy NHL powracają tylko w sezonie 2005-2006 . Weteran Brian Rolston dołącza do grona Dzikich, gdy Andrew Brunette opuszcza klub, aby dołączyć do Avalanche. Rolston jest w kolejce do wszystkich gier w tym sezonie i zakończył prowadzenie w Wild z łączną liczbą siedemdziesięciu dziewięciu; Gáborík jest nieobecny przez dwadzieścia meczów z powodu kilku kontuzji, ale wciąż udaje mu się przekroczyć próg trzydziestu bramek z trzydziestoma ośmioma bramkami. Jednak sezon po raz kolejny kończy się brakiem kwalifikacji do playoffów i jedenastym miejscem w klasyfikacji konferencyjnej.
Schemat z poprzedniego sezonu wydaje się powtarzać w latach 2006-2007, gdy Gáborík po raz kolejny opuszcza dużą część meczów; w tym sezonie rozegrał tylko czterdzieści osiem spotkań, ale po raz kolejny zajmuje miejsce w tabeli najlepszych strzelców z trzydziestoma strzelonymi bramkami. Słowak jest trzeci na wolności za Rolstonem i Pavolem Demitrą , słowackim rodakiem i nowicjuszem w klubie poza sezonem. W bramce Fernandez widzi rywalizację fińskiego bramkarza Niklasa Bäckströma . Po tym, jak Wild zajął siódme miejsce w Konferencji Zachodniej w tym sezonie i drugie w swojej klasie, zakwalifikował się do playoffów. Po raz kolejny spotykają Kaczki, ale tym razem w pierwszej rundzie. Gracze Wild są szybko przytłoczeni i doprowadzili trzy mecze do zera; udaje im się uratować honor, wygrywając czwarty mecz z wynikiem 4-1, ale odpadają, przegrywając piątą grę przy tym samym znaku. Pod koniec sezonu Gáborík został nominowany do nagrody Bill Masterton Trophy - trofeum dla gracza, który wykazał się najwyższą jakością wytrwałości i ducha zespołowego - ale ostatecznie trofeum trafiło do Phila Kessela z Boston Bruins . Podkreślono również bramkarzy zespołu: Bäckström otrzymuje Trofeum Rogera-Croziera, a tandem Bäckström-Fernandez odbiera trofeum Williama M. Jenningsa od zespołu, który stracił najmniej bramek w sezonie zasadniczym.
Plik 30 czerwca 2007, Fernandez zostaje sprzedany do Bruins, a Bäckström zostaje najlepszym bramkarzem zespołu w sezonie 2007-08 , z pomocą Josha Hardinga . Już trzeci sezon z rzędu Gáborík przekroczył trzydzieści bramek w kalendarzu, ale w tym sezonie brakuje tylko pięciu meczów. Plik20 grudnia 2007, strzelił pięć goli w jednym meczu przeciwko New York Rangers . Gáborík jest najlepszym strzelcem zespołu z 83 punktami. Po raz pierwszy w swojej historii zespół zakończył sezon na pierwszym miejscu w swojej dywizji z trzema punktami więcej niż Colorado Avalanche. Obie drużyny walczą ze sobą w pierwszej rundzie playoffów, a pierwsze trzy mecze są rozstrzygane po dogrywce ; Następnie Wild prowadzi dwa do jednego, ale w kolejnych trzech meczach przegrywa z powodu kolejnej wczesnej eliminacji
Mikko Koivu prowadził Wild w sezonie 2008-2009 , a Gáborík rozegrał mniej niż 20 meczów z drużyną. Brunetka wraca do serii, ale to nie przeszkadza drużynie w zajęciu trzeciego miejsca w lidze, ale nie w kwalifikacjach do playoffów. Wreszcie, wolny pod koniec sezonu, Gáborík opuszcza Wild i podpisuje kontrakt z New York Rangers . Był wówczas najlepszym strzelcem, podającym i strzelcem w historii zespołu. W tym samym czasie zespół zmienia trenera wraz z odejściem Lemaire'a i przybyciem Todda Richardsa w połowie czerwca.
Richards kładzie kres systemowi obowiązującemu od początku franczyzy, a mianowicie regularnej zmianie kapitanów i mianuje Mikko Koivu na kapitana swojej drużyny. Jest najlepszym strzelcem Wild w sezonie 2009-2010, ale to nie wystarczy, aby zakwalifikować klub do playoffów. Czwarty w lidze Wild jest po raz kolejny wykluczony z wyścigu Pucharu Stanleya.
Dziki bramkarz Josh Harding doznał kontuzji kolana przez cały sezon 2010/11, a Wild pozyskał bramkarza José Théodore na początku października. Martin Havlát i Mikko Koivu to dwaj najlepsi strzelcy na wolności z 62 punktami każdy, ale Wild po raz kolejny omija playoffy, zajmując trzecie miejsce w lidze. Ponieważ Richards nie jest w stanie poprowadzić Wilda do playoffów, kierownictwo postanawia pokazać mu drzwi w połowie kwietnia. Dwa miesiące później trener Houston Eros , AHL Wild, Mike Yeo , został mianowany trenerem Wild.
Plik 4 lipca 2012, Wild podpisuje kontrakt z Zachem Parisé i Ryanem Suterem na trzynastoletnie kontrakty i 98 milionów dolarów.
Drużyna Wild gra w domu na arenie Xcel Energy Center , hali sportowej zlokalizowanej w Saint Paul , niedaleko Minneapolis i jest sponsorowana przez Xcel Energy . Budowa hali rozpoczęła się w 1998 roku za projekt o wartości 130 milionów dolarów, a zwłaszcza w ramach tworzenia Dziczy. Otwiera swoje podwoje po raz pierwszy29 września 2000 i zaprasza do 18 064 widzów.
W 2004 roku hala gościła 54 th All-Star Game w National Hockey League; mecz odbywa się w dniu8 lutego 2004i widzi zwycięstwo związku wschodniego na bramce West 6 do 4. Drużynę Wild reprezentują Filip Kuba i Dwayne Roloson .
| Pora roku | Średnia na mecz | Całkowita frekwencja | Stopień wypełnienia |
|---|---|---|---|
| 2000-2001 | 18,328 | 751,468 | 101,5% |
| 2001-2002 | 18 455, | 756 686, | 102, 2% |
| 2002-2003 | 18,500 | 758,536 | 102,4% |
| 2003-2004 | 18,530 | 759,736 | 102,6% |
| 2004-2005 | Odwołany sezon | ||
| 2005-2006 | 18,575 | 761 614, | 102,8% |
| 2006-2007 | 18 543, | 760 280, | 102,7% |
| 2007-2008 | 18,568 | 761 288, | 102,8% |
| 2008-2009 | 18,568 | 761 288, | 102,8% |
| 2009-2010 | 18,415 | 755,055 | 101,9% |
| 2010-2011 | 18,012 | 720 508, | 99,7% |
| 2011-2012 | 17,772 | 728 683, | 98,4% |
| 2012-2013 | 18,794 | 451,075 | 104,7% |
| 2013-2014 | 18,505 | 758 729, | 103,1% |
| 2014-2015 | 19,023 | 779 944, | 106,0% |
| 2015-2016 | 19,827 | 812,907 | 113,2% |
| 2016-2017 | 19 070 | 781 879, | 106,2% |
| 2017-2018 | 19,036 | 780,501 | 106,0% |
| 2018-2019 | 18,907 | 775,216 | 105,3% |
Logo używane przez zespół to stylizowana głowa dzikiego zwierzęcia z złudzeniem optycznym, które pozwala zobaczyć zwierzę lub krajobraz. Tak więc na logo pojawia się gwiazda, która może symbolizować gwiazdę północną, oszacowanie stanu lub oko zwierzęcia. Jego ujście wygląda jak rzeka, a jego ucho składa się z księżyca. Kolory logo to leśna zieleń dla konturu, biała dla oczu, beżowa dla drugiego konturu i pyska i wreszcie czerwona dla skóry zwierzęcia.
Pierwsze logo Wild, od 2000 do 2013
Logo Secondary Wild, od 2000 do 2010
Logo Secondary Wild od 2003 roku
Dzikie logo od 2013 roku
Dzikie logo dziesiątej rocznicy
Logo dzikiej dwudziestej rocznicy
Podobnie jak wszystkie drużyny NHL, Wild ma dwa główne zestawy koszulek - zwane również koszulkami w Kanadzie. Tak więc drużyna gra albo w koszulkach domowych głównie w kolorze czerwonym, albo na wyjeździe głównie w białych. Dwie główne koszulki wykorzystują logo zwierzęcia jako środek koszulki; w przypadku koszulki domowej nazwa drużyny jest zapisana pomiędzy dwoma dyskami, krążki otaczają logo, natomiast w przypadku koszulki wyjazdowej głowa zwierzęcia znajduje się sama w środku koszulki.
W Maj 2008kierownictwo serii decyduje się ustawić maskotkę, która będzie animować mecze przedmeczowe, ale także przerwy w meczu lub uczestniczyć w różnych akcjach Dziczy w życiu codziennym. Zespół zakłada więc „ Nordy ”, które uważa się za dzikie zwierzę urodzone w Eveleth i nosi numer 18001, który jest numerem jej fanów.
Franczyzy National Hockey League, które mają ograniczoną liczbę członków na mocy konwencji, są „stowarzyszone” w każdym sezonie z jedną lub kilkoma drużynami mniejszych lig. To pozwala im rekrutować młodych graczy podczas corocznego draftu, jednocześnie pozwalając im kontynuować ich rozwój bez rzucania ich zbyt wcześnie na „głęboką wodę”. Ponadto te stowarzyszone zespoły (zwane także po angielsku klubami szkolnymi lub zespołami farmerów ) stanowią pulę talentów dla franczyzobiorców NHL, którzy zwracają się do nich w zależności od kontuzji i / lub zniekształceń zawodników w składzie początkowym. Z wyjątkiem kilku drużyn, które są właścicielami własnego klubu szkolnego, przynależności są zawierane na podstawie umowy i dlatego nie są zamrażane w czasie. Od samego początku The Wild był powiązany z następującymi zespołami:
Oprócz tych drużyn, franczyzy NHL mają jedną lub więcej tak zwanych „drugorzędnych” powiązań z drużynami grającymi w mniejszych ligach. Te drużyny są zwykle używane jako rezerwuary dla poprzednich drużyn w przypadku braku kontuzjowanych graczy lub tych, którzy opuścili grę z drużyną NHL. W całej swojej historii Wild miał następujące drugorzędne powiązania:
Ta sekcja przedstawia wszystkich graczy w formacji Wild. Liczba ta może się zmieniać w trakcie sezonu w zależności od kontuzji i wzmocnień z serii AHL: Iowa Wild of the American Hockey League
| N O | Nazwisko | Nat. | Pozycja | Przyjazd | Wynagrodzenie |
|---|---|---|---|---|---|
| +033, | Cam Talbot | Opiekun | 2020 - wolny agent | +03,666,667,$ | |
| +034, | Kaapo Kahkonen | Opiekun | 2014 - Projekt | +00725 000, $ | |
| +020, | Ryan Suter -A. | Obrońca | 2012 - Wolny agent | +07,538,461, $ | |
| +021, | Carson Soucy | Obrońca | 2013 - Projekt | +02.750.000, $ | |
| +024, | Mathew Dumba | Obrońca | 2012 - Projekt | +06 000 000, $ | |
| +025, | Jonas Brodin | Obrońca | 2011 - Projekt | +04,166,666, $ | |
| +028, | Ian Cole | Obrońca | 2021 - Colorado Avalanche | +03.450.000, $ | |
| +046, | Jared Spurgeon -C. | Obrońca | 2010 - Wolny agent | +05,187,500, $ | |
| +077, | Brad poluje | Obrońca | 2019 - Vegas Golden Knights | +00700 000, $ | |
| +007, | Nico Sturm | Środek | 2019 - Wolny agent | +00725 000, $ | |
| +011, | Zach Parisé -A. | Lewoskrzydłowy | 2012 - Wolny agent | +07,538,461, $ | |
| +013, | Nick Bonino | Środek | 2020 - Nashville Predators | +04,100,000, $ | |
| +014, | Joel Eriksson Ek | Środek | 2015 - Projekt | +01 487 500, $ | |
| +017, | Marcus Foligno | Lewoskrzydłowy | 2017 - Buffalo Sabres | +02,875 000, $ | |
| +018, | Jordan Greenway | Lewoskrzydłowy | 2015 - Projekt | +02,100,000, $ | |
| +022, | Kevin fiala | Lewoskrzydłowy | 2019 - Nashville Predators | +03 000 000, $ | |
| +026, | Gerald Mayhew | Środek | 2019 - Wolny agent | +00700 000, $ | |
| +027, | Nick Bjugstad | Środek | 2020 - Pittsburgh Penguins | +02 050 000, $ | |
| +036, | Mats Zuccarello | Prawoskrzydłowy | 2019 - Wolny agent | +06 000 000, $ | |
| +038, | Ryan Hartman | Prawoskrzydłowy | 2019 - Wolny agent | +01,900,000, $ | |
| +049, | Victor Rask | Środek | 2019 - Carolina Hurricanes | +04 000 000, $ | |
| +090, | Marcus Johansson | Środek | 2020 - Buffalo Sabres | +04,500,000, $ | |
| +097, | Kirill Kaprizov | Lewoskrzydłowy | 2015 - Projekt | +00925 000, $ |
Od pierwszego sezonu zespołu Lemaire co miesiąc decyduje o zmianie kapitana drużyny. Tak więc przez osiem sezonów każdego roku kilku graczy zostaje mianowanych kapitanami drużyny, przy czym ten sam gracz może zostać mianowany kapitanem kilka razy w tym samym sezonie. Po przybyciu Richardsa za ławkę zespołu w 2009 roku Mikko Koivu został kapitanem drużyny.
| Pora roku | październik | listopad | grudzień | styczeń | luty | Marsz | kwiecień |
| 2000-2001 | Sean O'Donnell | Scott Pellerin | Wes walz | Brad Bombing | Darby Hendrickson | ||
| 2001-2002 | Jim dowd | Filip Kuba | Brad Brown | Andrew Brunette | |||
| 2002-2003 | Brad Bombing | Matt Johnson | Sergejs Žoltoks | Brad Bombing | |||
| 2003-2004 | Brad Brown | Andrew Brunette | Richard Park | Brad Bombing | Jim dowd | Andrew Brunette | |
| 2004-2005 | Sezon odwołany z powodu blokady | ||||||
| 2005-2006 | Alex Henry | Filip Kuba | Willie Mitchell | Brian Rolston | Wes walz | ||
| 2006-2007 | Brian Rolston | Keith Carney | Brian Rolston | Mark Parrish | |||
| 2007-2008 | Pavol Demitra | Brian Rolston | Mark Parrish | Nick schultz | Mikko Koivu | Marián Gáborík | |
| 2008-2009 | Mikko Koivu | Kim johnsson | Mikko Koivu | Andrew Brunette | Mikko Koivu | ||
| 2009 do 2020 | Mikko Koivu | ||||||
| Od 2020 roku | Jared Spurgeon | ||||||
Każdego roku, a od 1963 roku , gracze z ligi juniorskiej mają możliwość podpisywania kontraktów z największymi franczyzami ligowymi. Ta sekcja przedstawia według roku pierwszy (-e) wybór (-y) rundy w drafcie Wild.
Z 201 bramkami, 487 asystami i 688 punktami zarejestrowanymi w barwach Wild, fiński zawodnik Mikko Koivu jest najlepszym strzelcem w historii zespołu. Wybrany przez Wild w drafcie 2001, rozpoczął karierę NHL w sezonie 2005-2006 w drużynie Minnesota . Ma również najwięcej gier rozegranych z 973 meczami rozegranymi dla Wild.
| Gracz | PJ | b | W | Pkt | Śr |
|---|---|---|---|---|---|
| Mikko Koivu | 973 | 201 | 487 | 688 | 0,71 |
| Marián Gáborík | 502 | 219 | 218 | 437 | 0.87 |
| Pierre-Marc Bouchard | 565 | 106 | 241 | 347 | 0.61 |
| Zach Parise | 444 | 167 | 169 | 336 | 0,76 |
| Andrew Brunette | 489 | 119 | 202 | 321 | 0.66 |
| Mikael granlund | 461 | 93 | 224 | 317 | 0.69 |
| Ryan suter | 531 | 44 | 258 | 302 | 0.57 |
| Jared Spurgeon | 591 | 70 | 178 | 248 | 0.42 |
| Charles Coyle | 479 | 91 | 151 | 242 | 0.51 |
| Nino Niederreiter | 434 | 110 | 118 | 228 | 0.53 |
| Jason Zucker | 411 | 118 | 96 | 214 | 0.52 |
Stan na 30 sierpnia 2019 r.
Jacques Lemaire zostaje pierwszym trenerem franczyzy19 czerwca 2000. Przed dołączeniem do niej Lemaire grała w hokeja przez 12 sezonów w NHL w latach 1967-1968 i 1979 , wszystkie z Montreal Canadiens . To właśnie z tym ostatnim rozpoczął karierę trenerską w NHL w latach 1983-1984 przez dwa sezony; dołączył do New Jersey Devils w latach 90. do 1998 , prowadząc ich do Pucharu Stanleya w 1995 . Lemaire prowadzi Wild do finału konferencji w sezonie 2002-2003 ; Okrzyknięty najlepszym trenerem sezonu, po raz drugi w swojej karierze otrzymał Trofeum Jacka Adamsa, zdobyte w latach 1993-1994 w drużynie Devils. Początekkwiecień 2009po nowym sezonie bez playoffów ogłasza, że po dziewięciu sezonach za ławką drużyny chce opuścić swoje stanowisko.
Jacques Lemaire wraca do organizacji Devils, a Todd Richards przejmuje kontrolę. Richards był trenerem hokeja od 2002-03 w Milwaukee Admirals w American Hockey League . W latach 2008-2009 był Todd McLellan za asystenta z San Jose Sharks przed przyjęciem stanowiska trenera Dzikiego średnio-Czerwiec 2009.
Aby zapoznać się ze znaczeniami skrótów, zobacz Statystyki hokeja na lodzie .
| N O | Nazwisko | Zaangażowanie | wyjazd | Sezon zasadniczy | Play-offy | Uwagi | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| PJ | V | re |
NIE |
DP |
P. |
% V |
PJ | V | re | % V | |||||
| 1 | Jacques Lemaire | 19 czerwca 2000 | 11 kwietnia 2009 | 656 | 293 | 255 | 55 | 53 | 694 | 52.9 | 29 | 11 | 18 | 37.9 | Jack Adams Trophy w latach 2002-2003 |
| 2 | Todd Richards | 16 czerwca 2009 | 11 kwietnia 2011 | 164 | 77 | 71 | - | 16 | 170 | 51.8 | - | - | - | - | |
| 3 | Michael yeo | 17 czerwca 2011 | 13 lutego 2016 r | 349 | 173 | 132 | - | 44 | 390 | 55.9 | 28 | 11 | 17 | 39.3 | |
| 4 | John torchetti | 13 lutego 2016 r | 7 maja 2016 r | 27 | 15 | 11 | - | 1 | 31 | 57.4 | 6 | 2 | 4 | 33.3 | |
| 5 | Bruce boudreau | 7 maja 2016 r | 14 lutego 2020 r | 303 | 158 | 110 | - | 35 | 351 | 57.9 | 10 | 2 | 8 | 20 | |
| 6 | Dean evason | 14 lutego 2020 r | |||||||||||||
| N O | Nazwisko | Zaangażowanie | wyjazd | Uwagi |
|---|---|---|---|---|
| 1 | Douglas risebrough | 2 września 1999 | 16 kwietnia 2009 | |
| 2 | Chuck Fletcher (w) | 22 maja 2009 | 23 kwietnia 2018 r | |
| 3 | Paul Fenton | 21 maja 2018 r | 30 lipca 2019 r | |
| 4 | William Guerin | 21 sierpnia 2019 r |