| Abbe |
|---|
| Narodziny | 800 |
|---|---|
| Śmierć |
13 czerwca 872 St. Gallen |
| Imię w języku ojczystym | Grimaldus |
| Czynność | Abbe |
| Zakon religijny | Order św. Benedykta |
|---|---|
| Mistrz | Haito |
Grimald jest wysoki dostojnik kościelny z epoki karolińskiej , opat Wissemburgu i Saint-Gall , archichapelain i kanclerza z Louis germańskiego , który zmarł w Saint-Gall na13 czerwca 872.
Należał do rodziny wysokiej Franków szlachty i był bratankiem Hetton , arcybiskup Trewiru od 814 do 847 , a brat Thietgaud , arcybiskupa Trewiru od 847 do 863 (znanego z roli w przypadku rozwodu Lothaire II ).
Według Gesta Karoli Magni z Notker le Bègue (mnich z St. Gallen, piszący w latach 80. XIX wieku), we wczesnej młodości bywał na dworze Karola Wielkiego i był uczniem Alcuina († 804 ), ale to wskazanie zakłada, że umarłby w bardzo zaawansowanym wieku. Był bardziej pewnie wykształcony w opactwie Reichenau pod abbatiates z Heito i Erlebald i pełnił tam funkcję dydaktyczną na jakiś czas: około 825 , Walahfrid Strabo poświęcił Visio Wettini mu wierszem, kwalifikując go jako gdzie indziej zmarłego wizjonera „bliski” Grimaldowi, któremu nadano tytuł „kapelana”, czyli dostojnika Cesarskiej Kaplicy Ludwika Pobożnego w Aix ; wciąż mówi o nim w swoim wierszu De imagine Tetrici (skomponowanym na dworze Aix-la-Chapelle około 829 roku ), nazywając go Grimaldus magister and Homerus . Ermenric d'Ellwangen napisał do niego w 850 r. Długi list pełen erudycji. Raban Maur dedykuje mu także swoją Martyrologię (skomponowaną wkrótce po 843 ).
Od 830 do 833 r. Został mianowany przez cesarza opata Wissemburga . Zanim19 październikatego ostatniego roku, miał stać się kanclerzem od Louisa germańskiego , jednego z zbuntowanych synów władcy (który właśnie został pokonany przez nich w miesiącu czerwca poprzedzającego). Na początku 834 r. Udał się do Akwizgranu jako ambasador Germana , który poddał się swojemu ojcu cesarzowi, by zwrócić się przeciwko starszemu bratu Lothaire'owi .
W 839 roku Ludwik Pobożny pogodził się z Lothairem , a Ludwik Niemiec ponownie stał się jego głównym wrogiem. Grimald stracił wówczas opactwo w Wissemburgu na rzecz arcybiskupa Moguncji Otgara (bliskiego cesarzowi i przeciwnikowi Ludwika Niemca ). Po bitwie pod Fontenoy (25 czerwca 841), Niemiecka po zabezpieczyć swoją władzę nad Szwabii przeciwko Lotar , Grimald został mianowany opatem św Gall , zastępując Engilbert który po stronie Lotar . Po śmierci Otgara z Moguncji ( 847 ) odzyskał opactwo w Wissemburgu , a wkrótce potem został umieszczony na czele trzeciego opactwa (prawdopodobnie Ellwangen ).
Został archichapelinem pałacu Ludwika Germańskiego po śmierci Baturicia, biskupa Ratyzbony ( 847 ), aw każdym razie w 854 roku . W tym samym roku ponownie został jej kanclerzem . W tym samym roku uzyskał od króla przywilej całkowitej niezależności w zakresie władzy biskupiej dla swojego opactwa Saint-Gall . Był jednym z głównych ministrów króla Niemiec aż do jego wycofania się do St. Gallen w 870 roku .
Wyposażył swoje opactwa w Wissemburgu i Saint-Gall w nowe konstrukcje, aw szczególności rozbudował bibliotekę drugiego , przeszukując i kopiując książki. Zachowujemy w szczególności przed nim przedmowę, którą sporządził do sakramentaliów papieża Grzegorza Wielkiego .