Geococcyx californianus
Geococcyx californianus Greater Geocuckoo w Tucson , Arizona .Królować | Animalia |
---|---|
Gałąź | Chordata |
Subembr. | Kręgowce |
Klasa | Aves |
Zamówienie | Cuculiform |
Rodzina | Cuculidae |
Uprzejmy | Geococyx |
Rozkład geograficzny
Rozmieszczenie Wielkiej Geokukuły
LC : Najmniejsze obawy
Greater Geocuckoo , czasami określane również jako California Geocuckoo ( Geococcyx californianus ), jest gatunkiem Ameryki Północnej szparagową ptaków w Cuculidae rodziny , która obejmuje, między innymi, kukułki .
Ziemskie zwyczaje geokukułki przyniosły jej miano „ roadrunner ” w języku angielskim ( Roadrunner ) i hiszpańskim ( Correcaminos ); w rzeczywistości lepiej jest biegać niż latać. Wszystkożerny i oportunistyczny, ma wiele adaptacji do suchych środowisk. Zdarza się, że przeprowadza pasożytnictwo czerwiu , ale nie w sposób systematyczny, jak szara kukułka .
Ten wydłużony ptak z prążkowanym upierzeniem , długim ogonem i grzebieniem, które często trzyma prosto, jest znaną postacią w Ameryce Północnej, czy to w rytualnym bestiariuszu ludów indiańskich , czy jako symbol kilku amerykańskich organizacji. Wielka Kukułka stała się znana na całym świecie od sukcesu postaci Bip Bipa w kreskówce Bip Bip i Coyote .
Całe upierzenie jest brązowe podszyte jasnym beżem, z wyjątkiem brzucha, który jest zjednoczony, koloru jasnobeżowego. Grzebień, grzbiet, górna część skrzydła i ogon są ciemniejsze niż gardło, pierś i brzuch. Gdy skrzydła są otwarte, na ich górnej części widać biały półksiężyc. Oko otacza obszar pozbawiony piór. Obszar ten rozciąga się w kierunku tylnej części oka iw tym momencie skóra jest zabarwiona na czerwono, biało i niebiesko. Samiec i samica są identyczni: nie ma dymorfizmu płciowego . Niedojrzały przypomina dorosłego, ale bardziej nudny, ponieważ nie ma brązowych refleksów osoby dorosłej.
Grand Géocoucou ma charakterystyczny wygląd, który trudno pomylić. Jego duży rozmiar, często wzniesiony ciemny czub, mocny dziób, duży ogon, długie i mocne nogi oraz ziemskie zwyczaje wyróżniają go spośród wszystkich innych gatunków ptaków. Często kiwa ogonem, szybko go unosząc, a następnie powoli opuszczając. Tęczówki jej oczu są żółte.
Geokukułka Wielka jest morfologicznie przystosowana do poruszania się na ziemi. W porównaniu do innych nadrzewnych członków rodziny Cuculidae, zwłaszcza podrodziny Neomorphinae , masa mięśniowa związana z nogami jest bardziej rozwinięta i zapewnia większą moc oraz lepszą równowagę podczas biegania. Bardziej elastyczne palce odnóży pozwalają ptakowi równie swobodnie siadać na ziemi jak na gałęzi.
Ogólny, osobliwy i komiczny wygląd geokukułki czyni ją najbardziej charakterystycznym gatunkiem awifauny amerykańskich suchych środowisk . Wymowne są na ten temat komentarze wczesnych obserwatorów. Dla Elliotta Couesa geokukułka to „pojedynczy ptak – kukułka połączona z kurczakiem i sroką ” (1903, w AC Bent 1964). Dla pani Bailey był „najbardziej oryginalnym i zabawnym ptakiem zachodu” (1902 w AC Bent 1964).
„ Ze wszystkich ptaków na naszej liście Roadrunner jest bez wątpienia najbardziej wyjątkowy; rzeczywiście jest dziwakiem iz pewnością zdobyłby pierwszą nagrodę w klasie dziwaków na targach stanowych w Arizonie. […] Czy możesz sobie wyobrazić tak wyglądającą istotę? Spróbuj pomyśleć o długim pasiastym wężu na dwóch nogach, miotełce do kurzu na głowie i innym wlokącym się za nim; albo wysoki, szczupły włóczęga w płaszczu z jaskółczym ogonem, czarno-niebieskim oku i czuprynie stojącym prosto na końcu! Tutaj jesteś! (JL Sloanaker, 1913, w AC Bent 1964). "
Tłumaczenie:
„Ze wszystkich ptaków na naszej liście Roadrunner jest prawdopodobnie najbardziej oryginalnym; rzeczywiście jest dziwaczny iz pewnością zdobyłby główną nagrodę w kategorii „Zjawisko” na targach stanowych w Arizonie. [...] Czy możesz sobie wyobrazić pojawienie się takiego stworzenia? Spróbuj wyobrazić sobie długiego pasiastego węża na dwóch nogach, jedną miotełkę z piór na głowie i drugą na końcu ogona; albo wysoki, smukły wędrowiec we fraku, czarnych oczach i włosach stojących prosto na głowie! Tutaj jesteś! "
Średnia długość wielkiej geokukułki wynosi 58 cm , waha się od 52 do 62 cm , przy średniej rozpiętości skrzydeł 56 cm . Średnia długość ogona to 29 cm . Długość stępu waha się od 58 do 62 mm, a culmen (górny grzbiet dzioba) od 33 do 35 mm .
Średnia masa dorosłych wynosi 376 g , przy co najmniej 220 g i co najwyżej 540 g . Istnieją znaczne różnice w masie, przy czym populacje na zachodzie są większe niż te na wschodzie.
Greater Geocuckoo może utrzymać prędkość biegu co najmniej 30 km/h na długich dystansach. Kiedy biegnie szybko, ustawia głowę i ogon równolegle do ziemi i używa ogona jako steru, aby pomóc mu zmienić kierunek. Preferuje bieganie na otwartych przestrzeniach, takich jak drogi, ciasne szlaki i suche koryta rzek, niż w gęstej roślinności.
LotGeokukułka niewiele lata. Szybuje, szybując z grzędy - drzewa lub ludzkiej konstrukcji. Rzadziej można zobaczyć, jak przelatuje między potencjalnymi grzędami na krótkich dystansach 4 lub 5 metrów.
Geokukułka, ptak dobowy, wykazuje różne adaptacje fizjologiczne i behawioralne w celu zmniejszenia stresu związanego z nadmiernymi temperaturami i częstym brakiem wody w suchych środowiskach . W sezonie gorącym aktywuje się szczególnie rano – od wschodu do połowy poranka – oraz pod koniec dnia – od 15.30 do 20.00. Odpoczywa w cieniu w najgorętszej porze dnia. Wody w organizmie, może być zachowane reabsorpcji płyn z błon śluzowych w steku , odbytnicy i jelicie ślepym . Sole w dużym stężeniu w ciele ptaka są wydalane przez gruczoły nosowe.
To zmniejsza nadmierne ciepło , tworząc parę wodną, wydany przez oddychanie lub przez skórę. Czasami podczas upałów wzdycha, by podkreślić to zjawisko. W nocy obniża wydatek energetyczny o ponad 30%, obniżając temperaturę ciała z 40 do 34 °C. Rano przyspiesza odzyskiwanie ciepła poprzez opalanie. Zimą schroni się w gęstej roślinności lub wśród skał, aby schronić się przed zimnymi wiatrami.
Geokukułka często opala się, aby się rozgrzać. Na słupku ogrodzeniowym, dachu lub po prostu na ziemi jest zorientowany prostopadle do promieni i tyłem do słońca. Z rozpostartymi skrzydłami marszczy czarne pióra na grzbiecie i głowie, odsłaniając czarną skórę. W ten sposób ciemna skóra i pióra pochłaniają ciepło promieni słonecznych. Wcześnie rano może pozostać w tej pozycji przez dwie lub trzy godziny. Zimą, gdy temperatury oscylują w okolicach 20°C, zdarza się, że wygrzewa się na słońcu kilka razy w ciągu dnia, przez ponad pół godziny.
Geokukułki nie są przystosowane do zimna. Ptaki te, nie migrujące, giną w dużych ilościach podczas zimy, gdy mróz jest zbyt intensywny.
Geokukułka jest oportunistycznym wszystkożercą . Żywi się prawie wszystkich małych zwierząt i owadów może haczyk: jaszczurki , małe węże , skorpiony , tarantule i inne pająki, stonogi , gryzonie (myszy, sigmodons , wiewiórki ziemne , nornice ), młode króliki, małe ptaki i ich jaja, różne owady (szarańcza, koniki polne, chrząszcze, gąsienice, mrówki, pszczoły, osy), ślimaki , ropuchy ; żywi się nawet młodymi nietoperzami. Czasami żywi się padliną.
On czasem zużywa Opuntia i Rhus owoce . Uderza w ziemię owocami opuncji, aby usunąć ciernie. Owoce i nasiona mogą stanowić do 10% jego diety.
Zwykle żeruje na obszarach pozbawionych roślinności. Czasami bada krzaki i drzewa o niskiej wysokości, gdzieniegdzie zbiera bezkręgowce, które tam znajdzie z mniejszą zwinnością niż wtedy, gdy jest na ziemi. Łapie również ptaki, które znajduje w karmnikach, budkach dla ptaków i sieciach przeciwmgielnych .
Schwytane ptaki są częściowo lub całkowicie oskubane przed zjedzeniem. Skorpiony są chwytane za ogon. Małe ssaki zabijane są dziobaniem u podstawy czaszki. Zwykle ogłusza lub zabija większą zdobycz (ssaki, gady), wielokrotnie uderzając ją mocno o ziemię, trzymając mocno dziobem. Naliczyliśmy w tym przypadku do 21 uderzeń na minutę. Ponieważ połyka swoje ofiary w całości, główną funkcją tego kucia jest rozczłonkowanie ich, aby były łatwiejsze do połknięcia.
Być może najbardziej spektakularnym wyczynem Wielkiej Geokukułki jest jej zdolność do obezwładniania i zabijania grzechotników . W. Meinzer opisuje, wraz z towarzyszącymi fotografiami, jak ptak zabija grzechotniki ( Sistrurus catenatus , Sistrurus miliarius ) do 60 cm długości. Ptak kuca i z opadającymi skrzydłami zaczyna krążyć wokół zwiniętego gada, aby sprawdzić jego prędkość. W chwili, gdy wąż rzuca się do przodu, aby uderzyć w geokukułkę, szybko składa się i zaraz potem rzuca się na swoją ofiarę, chwilowo bezbronną, i chwyta ją za głowę. Skalna kukułka przez kilka minut energicznie uderza grzechotnika o ziemię, po czym albo go połyka, albo zabiera, by nakarmić swoje młode. Para geokukułek może połączyć siły, aby pokonać grzechotnika. Dwa ptaki następnie obracają się razem wokół węża, czekając na otwarcie. Pierwszy, który ma szansę, skacze na węża i go zabija.
Wokalny repertuar Wielkiego Géocoucou jest w siedmiu różnych wariantach. Najczęstszą pieśnią jest „wolna, opadająca seria około sześciu głębokich i dźwięcznych szyj ” wypowiadana przez mężczyznę i słyszana na wysokości 250 m . Piosenka ta jest najczęściej wykonywana wczesnym rankiem z wysokiego grzędy – słupka ogrodzeniowego, martwego drzewa lub kaktusa. Samica wydaje serię krótkich, suchych szczekań o niskiej częstotliwości (do 22), przypominających skowyt kojota , który można usłyszeć w odległości 300 metrów. Samiec i samica wydają również serię stuknięć (5 lub 6), którym towarzyszy jęk, na tyle głośny, że można go usłyszeć z odległości 200 metrów. Te dźwięki stukania w rachunki są najczęstszą komunikacją dźwiękową w okresie inkubacji i odchowu młodych.
TerytorialnośćPara broni terytorium o boku od 700 do 800 m , wartości zmierzone przez badanie w Teksasie wahały się od 0,4 do 1 km boku. Samiec jest bardziej czujny w obronie niż samica. Śpiewa, aby ostrzec swoich towarzyszy i nie waha się fizycznie wypchnąć intruzów z terytorium. Niektóre pary bronią tego samego terytorium przez cały rok.
Greater Geocuckoo osiąga dojrzałość płciową po roku. Ten gatunek jest monogamiczny, a para jest długotrwała. Pary zaczynają się tworzyć pod koniec zimy. Zaloty jest bardzo skomplikowany i obejmuje kilka kroków, powstawanie momentu obrotowego na sprzęgu . Ptaki zaczynają gorączkową pogonią po ziemi, przeplataną niskimi lotami w zawisie, samiec niesie zdobycz w dziobie. Te pościgi mogą trwać kilka godzin. Są one związane z wokalizacjami i klikaniem w rachunki. Kiedy samica przestaje uciekać i akceptuje ofiarę, robi pierwszy krok, a pokaz ogranicza się głównie do kiwania ogonem, ruchów skrzydeł i dudka. Ta parada odbywa się co roku, nawet w parach, które już miały wspólne dzieci. Okres pomiędzy zawiązaniem się par z jednej strony a kopulacją i rozpoczęciem budowy gniazda z drugiej trwa prawie dwa tygodnie.
ZagnieżdżanieBudowa gniazda rozpoczyna się pod koniec marca. Znajduje się zwykle w gąszczu krzewów lub drzew o wysokości 1-3 m, w pobliżu terenów otwartych, często wyschniętego koryta rzeki lub ścieżki wytyczonej przez bydło. Samica buduje gniazdo, samiec tylko przynosi jej materiały.
W Teksasie gniazdo jest powszechnie budowane u Celtis spp., Prosopis glandulosa , Aloysia gratissima , Rhus spp. lub Zanthoxylum fagara . W Arizonie często występuje w Cylindropuntia versicolor i Cylindropuntia fulgida .
Gniazdo to zwarta miseczka o średnicy 30 cm i wysokości od 15 do 20 cm, wykonana z małych ciernistych gałęzi, gałązek i słomy. Wnętrze wyłożone jest liśćmi, trawami, strąkami Prosopis , korzeniami, piórami, a czasem krowim łajnem, końskim obornikiem lub wężową skórą. Te jajka , gładka i lekko błyszczący, biały lub kremowy biały, 3 do 6 w liczbie, są eliptyczne do subelliptical kształt. Ich rozmiar to 39 mm na 30 mm .
Jaja składane są w nieregularnych odstępach czasu. Oba dorosłe osobniki wysiadują jaja, ale tylko samiec wysiaduje w nocy. Inkubacja rozpoczyna się od pierwszego jaja. Okres inkubacji trwa od 16 do 20 dni.
Temperatura ciała tego ptaka spada w nocy, z wyjątkiem samców w okresie inkubacji, co pozwala im wykluwać jaja w nocy (samice, których temperatura ciała spada w nocy, wysiadują tylko przez dzień). Adaptacja ta jest energetycznie kosztowna dla samców – przez cały okres inkubacji zużywają dziennie 36% nadmiaru energii.
Jaja nie wykluwają się w tym samym czasie, więc pisklęta nie są w tym samym wieku. Przy urodzeniu pisklęta ważą średnio 14 g . Gniazdując, wymagają opieki obojga rodziców. W kału pęcherzyki wytwarzane przez kurczęta są spożywane przez osoby dorosłe. Młode opuszczają gniazdo w wieku 11 dni i mogą latać w wieku około 17 lub 19 dni. Zaczynają żywić się samodzielnie, gdy mają 16 dni. Czasami w sezonie są dwa lęgi, chociaż zwykle jest tylko jeden. To właśnie obfitość pożywienia w deszczowe lata sprzyja temu drugiemu gniazdu.
Długość życiaNa wolności geokukułka może żyć przez co najmniej 7 lat. W Riverbanks Zoological Park w Kolumbii uwięziony osobnik dożył 9 lat.
Pasożytnictwo lęgoweGeokukułka wielka czasami składa jaja w gniazdach innych ptaków. Jaja geokukuł znaleziono w gnieździe kruka iw gnieździe przedrzeźniacza północnego . Sprzęgi kukułki składające się z kilkunastu jaj są prawdopodobnie wynikiem więcej niż jednej samicy.
Geokukułka wielka zamieszkuje suche i półpustynne regiony o niewielkiej wysokości (poniżej 2300 m n.p.m. ) usiane zaroślami. W Teksasie i Oklahomie występuje w gajach Prosopis , sawannach jałowcowych i chaparral . W Kolorado zajmuje zespoły Pinus edulis i jałowca oraz przestrzenie Cylindropuntia . W Utah i Nevadzie występuje w gajach Coleogyne ramosissima , Larrea tridentata oraz w zaroślach Tamarisk na nizinach, dolinach i obszarach nadbrzeżnych . Unika obszarów całkowicie pozbawionych roślinności, a także gęstych lasów i łąk, gdzie roślinność całkowicie pokrywa ziemię.
Greater Geocoucou nie migruje . Zamieszkuje na stałe w całym swoim obszarze rozmieszczenia . Obejmuje to znaczną część południowych Stanów Zjednoczonych i północnej części Meksyku (patrz mapa dystrybucji). Obfituje w pustynie Chihuahua , Sonora i Mojaves . Jego zasięg rozszerzył się na północ, podczas XX -tego wieku , ale jest to rzadkością w tym obszarze. Na południe od tego obszaru dominuje blisko spokrewniony gatunek Geococcyx velox (Swift Geocoucou).
Obszar ten rozciąga się na północ od Kalifornii do Luizjany i na południe do stanów Michoacán , Puebla i Veracruz w Meksyku .
Prehistoryczne szczątki wskazują, że do 8000 lat temu Wielka Geokukułka żyła w rzadkich lasach, a nie w zaroślach pustynnych. Dopiero później przystosował się do bardziej suchych środowisk, jakimi są pustynie. Jest to prawdopodobnie jeden z powodów, dla których – wraz z przekształceniami krajobrazu w wyniku działalności człowieka – w ostatnim czasie dość szybko skolonizował północno-wschodnią część swojego zasięgu, gdzie występują nieliczne lasy, podobne do tych, które były na południu Stanów Zjednoczonych. Stany sprzed kilku tysięcy lat.
Największe zagęszczenie ludności było 12 osób na km 2 w 1977 roku na terenach karłowatych południowych Teksasie, ale wydaje się, że gęstość 4 lub 5 osób na km 2 jest bardziej powszechne. Gęstość może się znacznie różnić z roku na rok, na co ma wpływ wskaźnik reprodukcji z poprzedniego roku lub surowość poprzedniej zimy.
Te dzikie koty i szopy czasami polować dorosłych Greater Roadrunner, które mogą również paść ofiarą drapieżników , w tym sokół rdzawobrewy . Do szopy , węże z rodzaju pantherophis z wężami na krety San Diego , że skunksy i kojoty jeść jaj i piskląt Wielkie Roadrunners.
Skamieliny Wielkiej Kukułki, pochodzące z holocenu i plejstocenu , znaleziono w Kalifornii , Nowym Meksyku , Teksasie , Arizonie i Nuevo León w Meksyku. Najstarsza skamielina pochodzi z jaskini w Nowym Meksyku i ma 33 500 lat. W dołach smołowych w La Brea w Kalifornii odkryto fragmenty 25 skamieniałości kukułki wielkiej. Kilka innych skamieniałości odkryto również w hrabstwach Santa Barbara i Kern oraz w północnym Meksyku.
Początkowo nazwany Saurothera californiana przez lekcję , ten ostatni przemianował ją na Geococcyx californianus . Geo-coccyx oznacza „ziemną kukułkę” lub „ziemną kukułkę”, stąd nazwa geokukułka. Termin californianus odnosi się do jednego z miejsc, w którym można go znaleźć ( Kalifornia ), a kwalifikator „duży” do faktu, że jest to największa z geokukuł pod względem wielkości.
Osobniki z populacji żyjących na terytoriach rozciągających się od Teksasu po stany Nuevo León i Veracruz w Meksyku mają średnio nieco mniejszy rozmiar. Doprowadziło to niektórych autorów do rozważenia istnienia podgatunku ( Geococcyx californianus ssp. Dromicus ); ale ten charakter nie jest systematyczny i można go zaobserwować w innych populacjach, ten podgatunek nie jest uważany za ważny.
Congling za Parter Kukułka, wczesnym holocenie kopalnych (ok. 33.600 BP ) jest czasami uważane wymarły podgatunek Większej parceli Kukułka ( Geococcyx californianus ssp. Conklingi ).
W rzeczywistości żaden podgatunek nie jest obecnie rozpoznawany dla Greater Geocuckoo.
Na południu swojego zasięgu , Greater Geocuckoo można pomylić z Swift Geocuckoo , którą często odwiedza w Meksyku . Greater Geocuckoo jest większa niż Swift Geocuckoo , chociaż może występować nieznaczne nakładanie się rozmiarów między tymi dwoma gatunkami. Geokukułka wielkokwiatowa wyróżnia się również dłuższym dziobem, jaśniejszym spodem i silniej prążkowanymi piersiami.
Większa Roadrunner był prześladowany aż do początku XX th century , ponieważ wierzono, był karmienie dużą ilość jaj i młodych przepiórek płci callipepla , popularnej gry dla myśliwych. Polowano na niego również jako na zwierzynę łowną. Prześladowania były takie, że w 1915 DI Shepardson oszacował, że Greater Geokukułka prędzej czy później podzieli los żółtogłowej papugi i Wędrownego Ciasta . Badania w trakcie XX XX wieku wykazały, że w rzeczywistości, czasami żywi się młodego morszczuka, ale zbyt rzadko, aby mieć wpływ na populacje tych gatunków. Mit o demontażu geokucou łownego, gatunek korzystał z ochrony prawnej przed polowaniem. Obecnie IUCN szacuje, że istnieje ponad milion większych kukułek naziemnych, rozsianych na dużym obszarze rozmieszczenia (2 900 000 km 2 ) i dlatego sklasyfikowała ten gatunek jako najmniej niepokojący (LC) („Mniejsze obawy”).
Poza łysym orłem i dzikim indykiem żaden inny gatunek ptaków nie wywarł tak dużego wpływu na kultury rdzennych Amerykanów, jak geokukułka wielka. Pojawia się w legendach , opowieściach i mitologii kilku plemion w południowo-zachodnich Stanach Zjednoczonych i północnym Meksyku.
Jej ślad w kulturze Pueblo jest dobrze udokumentowany. Szczególne cechy ptaka, a także jego zygodaktylowe palce, które pozostawiają szczególne ślady na ziemi, odgrywają różne role w rytuałach i ceremoniach tego ludu. Jego odciski łap pozostawione na ziemi, których kierunek poruszania się jest trudny do ustalenia, miały moc mylenia. Pueblo narysowali ten symbol na ziemi wokół namiotu swoich zmarłych, aby zdezorientować złe duchy poszukujące ścieżki ducha zmarłych. Matki przywiązywały pióra geokuku do kołyski swojego dziecka, aby niepokoić złe duchy, które przychodzą i przeszkadzają im.
Zapał Wielkiej Geokukuł do atakowania grzechotników był postrzegany jako znak odwagi. Dlatego też symbolizował siłę i wytrzymałość oraz był przywoływany w rytuałach związanych z odwagą.
Niektóre plemiona z równin wieszały skórę Wielkiej Geokukułki, którą nazywały „ptakiem leczniczym”, przy wejściu do swoich domów, aby odpędzić popleczników złego Boga. Wojownicy ozdabiają się jego piórami przed wyruszeniem na wyprawę. Tarahumara w Sierra Madre , znany ze swoich umiejętności prowadzących, jedli Ciała Greater Geocuckoo w celu przyspieszenia pozyskiwania i wytrzymałości.
amerykańska kulturaGreater Geocuckoo wpłynęła na współczesną kulturę amerykańską tak samo, jak kultura Indian amerykańskich. W stanach południowo-zachodniej Ameryki żaden inny ptak nie działa na wyobraźnię tak bardzo, jak geokukułka wielka.
Greater Geocuckoo jest symbolem Nowego Meksyku i Texas Folklore Society . Jest także maskotką różnych organizacji, w tym California State University w Bakersfield i University of Texas w San Antonio . Greater Geocuckoo jest także symbolem i maskotką meksykańskiego klubu piłkarskiego Correcaminos de la UAT .
Jest modelem słynnego " Bip Bip ", postaci Looney Tunes ( Wile E. Coyote i Road Runner ).
Amerykański przemysł motoryzacyjny wykorzystał obraz prędkości Greater Geocuckoo.
Firma motoryzacyjna Plymouth wyprodukowała potężny samochód sportowy ( muscle car ) Plymouth Roadrunner, a nawet pochodną ulepszoną przez różne inflacje silnika i dodatki aerodynamiczne o nazwie Plymouth Superbird przeznaczony do wyścigów na torze. Ten „produkcyjny” samochód wyścigowy (w rzeczywistości limitowana seria dopuszczona do ruchu drogowego) został ozdobiony słynnym Bip Bip .
Inżynier motoryzacyjny Jim Hall stworzył w latach 60. i 70. bardzo innowacyjne samochody wyścigowe z różnymi aerodynamicznymi trikami (żeberka o zmiennej geometrii, efekt podłoża, a nawet… odkurzacz pokładowy, który dosłownie przyklejał maszynę do toru. duża prędkość). Te pochlebne samochody wyścigowe nazywano „ Chaparral ”, a herb marki przedstawiał dużą geokukułkę w środku wyścigu.
Le Grand Géocoucou zainspirował także poetów:
Road-runner biegnie po drodze, |
Po drodze biega geokukułka, |
W języku angielskim: chaparral cock, chaparral, cock-of-the-desert, ground-cuckoo, running cuckoo, racer, jaszczurka, wąż, wężobójca, bojowy ptak, medyk, duży biegacz .
W języku hiszpańskim: el correo del camino, correr del paisano, el paisano, La churrea (lub churea lub churca ), corre camino, tacó, arriero, bażant, bażant real, bażant mexicano .
Wśród Indian :
Dwa stany wydały pieczątkę przedstawiającą tego ptaka: