Giovanni Battista Riccioli

Giovanni Battista Riccioli Obraz w Infobox. Giovanni Battista Riccioli Biografia
Narodziny 17 kwietnia 1598
Ferrara
Śmierć 25 czerwca 1671(na 73)
Bolonia
Zajęcia Selenograf , teolog , astronom , kartograf , profesor uniwersytetu , pisarz , filozof
Inne informacje
Pracował dla Uniwersytet Boloński , Uniwersytet w Pawii , Uniwersytet w Parmie
Pole Astronomia
Religia katolicyzm
Zakon religijny Towarzystwo Jezusa
Mistrz Giuseppe Biancani
Kierownik Giuseppe Biancani (1628)

Giovanni Battista Riccioli (ur17 kwietnia 1598w Ferrarze i zmarł dalej25 czerwca 1671w Bolonii ) był włoskim jezuitą i astronomem . Wykładał na uniwersytetach w Pawii i na uniwersytetach w Bolonii . To jest początek nazewnictwa widocznej powierzchni Księżyca , którego nadal używamy.

Biografia

Giovanni Battista Riccioli urodził się w Ferrarze dnia 17 kwietnia 1598i wstąpił do Towarzystwa Jezusowego 6 października 1614 roku w wieku szesnastu lat. Giovanni Battista. Po ukończeniu nowicjatu rozpoczął studia humanistyczne w 1616 r., Kontynuując naukę najpierw w Ferrarze, a następnie w Piacenzy. Od 1620 do 1628 studiował filozofię i teologię w College of Parma . Jezuici z Parmy opracowali solidny program eksperymentów, w szczególności dotyczących upadku ciał. Jeden z najsłynniejszych włoskich jezuitów tamtych czasów, Giuseppe Biancani (1565–1624), nauczał w Parmie, gdy przybył tam Riccioli. Riccioli mówi o Biancani z wdzięcznością i podziwem. W 1628 r. Riccioli zakończył studia i otrzymał święcenia kapłańskie od jezuitów. Następnie złożył podanie o przyjęcie na misjonarza, ale prośba ta została odrzucona. Zamiast tego firma poprosiła go o nauczanie logiki, fizyki i metafizyki od 1629 do 1632 roku w Parmie. Prowadził równolegle eksperymenty ze spadającymi ciałami i wahadłami. W 1632 r. Riccioli został członkiem grupy odpowiedzialnej za formację młodych jezuitów, w tym Daniello Bartoli . W 1635 r. Wrócił do Parmy, gdzie wykładał teologię, a także dokonał pierwszej znaczącej obserwacji księżyca. W 1636 r. Został wysłany do Bolonii jako profesor teologii. Ostatecznie jego przełożeni w zakonie jezuitów oficjalnie przydzielili go do badań astronomicznych. Jednak nadal pisał o teologii. Riccioli zbudował obserwatorium astronomiczne w Bolonii w College of Saint Lucia, wyposażone w liczne instrumenty do obserwacji astronomicznych. W 1650 roku jako pierwszy zauważył, że Mizar był gwiazdą podwójną . Otrzymał nagrodę od Ludwika XIV w uznaniu jego działalności i ich znaczenia dla współczesnej kultury. W towarzystwie ojca Francesco Grimaldiego bada wypadki księżycowej rzeźby i nadaje im imiona. Riccioli kontynuował publikacje o astronomii i teologii aż do śmierci. Zmarł w Bolonii w wieku 73 lat.

Teorie naukowe

W 1651 roku , Riccioli opublikował książkę Almagestum Novum , gdzie kwestionuje system heliocentryczny z Kopernikiem . Atakował ten system wszystkimi argumentami, jakie mógł sobie wyobrazić: ale ze sposobu, w jaki o nim mówi, można by pomyśleć, mówi Delambre , aby usłyszeć prawnika oskarżonego z urzędu o złą sprawę i który dokłada wszelkich starań stracić to. Jezuita zgadza się, że traktowany jako hipoteza system kopernikański jest najpiękniejszy, najprostszy i najlepiej wyobrażany. Niemniej jednak, gdy tylko go nie przyjął, konieczne było zastąpienie go innym: ten Ptolemeusza nie był już dłużej wytrzymały; tych z Tycho i Rheita mieli trudności: zaproponował, aby obrócić Księżyc , The Sun , Jowisza i Saturna , natychmiast wokół Ziemi  ; Merkury , Wenus i Mars miały być jedynie satelitami Słońca. Poza tym nie był zbytnio zainteresowany tym układem: aby wyjaśnić nieregularności ruchu Księżyca, po wykazaniu wad wszystkich poprzednich układów, zaproponował swój własny, nie tak prawdziwy, ale jako bardzo prosty. W swoich obserwacjach Riccioli pomógł o. Francesco Maria Grimaldi , jego uczeń i najdroższy przyjaciel. Wyczuwając, jak błędna była astronomia, którą pozostawili nam starożytni, wymyślił odważny projekt ustanowienia na nowych podstawach tej nauki i tych, które od niej zależą, i położył w swoim Almagestum novum podwaliny tej ogromnej pracy. Zrozumiał, że taką reformę trzeba rozpocząć od pomiaru Ziemi, którego pierwszym elementem była metrologia porównawcza, aby przeanalizować na wspólną skalę różne próby podejmowane do tej pory. Korzystając z ułatwień, jakie zapewniły mu kolegia jego zakonu, rozpowszechnione we wszystkich stanach katolickich i na misjach, miał długość stopy lub elementarną miarę każdego kraju, przysłaną mu w naturze i skomponował pierwsza prawdziwa metrologia, którą widzieliśmy, wszystko, co do tej pory było publikowane w tym gatunku, oparte tylko na niejasnych raportach lub zestawiane bez krytyki. Ale Riccioli nie radził sobie brać za typ starożytnej rzymskiej stopy, miary, której dokładna długość zawsze może być przedmiotem dyskusji: również jego praca metrologiczna pozostała zapomniana. Ten jezuita nie był szczęśliwszy pod względem wielkości Ziemi. Jego krytyka pomiaru dokonanego przez Snelliusa nie jest przesadzona: ale jego własny pomiar, z którym miał do czynienia w latach 1644-1656, przeprowadzony w zupełnie innym procesie i który nie mógł wtedy zapewnić żadnej jego dokładności, biorąc pod uwagę nieregularności złudzeń. poziomego załamania światła, tak mało znanego nawet dzisiaj, dał mu jeszcze bardziej błędny wynik niż ten uzyskany przez Snelliusa. Był szczęśliwszy w swojej pracy na Księżycu, którą obserwował przez długi czas za pomocą doskonałego piętnastostopowego teleskopu : niósł do sześciuset odkrytych tam plam, których opis opublikował: Langren n ' naliczył tylko dwieście siedemdziesiąt, a Heweliusz pięćset pięćdziesiąt. Nomenklatura Riccioli przeważały nad iż tego ostatniego; i jest nadal używany. Scheiner i Rheita dali jedynie szkice postaci Księżyca: ta, którą podał Riccioli, jest znacznie lepsza. Jego uwagi na temat libracji , tak niedoskonale znanej Heweliuszowi, składałyby się same w sobie na tom. Musimy oddać mu sprawiedliwość, że zwielokrotnił swoje eksperymenty na oscylacjach wahadła , zanim przeczytał Księgę Galileusza . Dostrzegł nawet w przelocie pierścień Saturna, obserwując, że dwa wypustki, którym towarzyszył dysk tej planety, tworzyły rodzaj elipsy: można było powiedzieć tylko jedno słowo określające pierścień Saturna; ale to słowo zostało wypowiedziane przez Huygensa . Największym błędem ojca Riccioli było zignorowanie wagi odkryć Keplera  : został ostrzeżony przed nim, ponieważ ten niemiecki astronom wątpił w cudowne zaćmienie, które nastąpiło po śmierci Jezusa Chrystusa . Pomimo swoich błędów nie można zaprzeczyć, że Riccioli poświęcił ogromne zasługi, zarówno astronomii, jak i geografii i chronologii . Bronił reformy gregoriańskiej, której poprawność zakwestionował o. Levera, i opublikował pod nazwiskiem Michel Manfredi: Vindiciæ kalendarii Gregoriani , Bolonia , 1661, in-fol., Utwór , który uzyskał aprobatę Cassiniego .

Pracuje

Katalog jego dzieł można znaleźć w Bibliotheca soc. Jesu , str. 416; zadowolimy się przytoczeniem najważniejszych z nich:

Astronomia

Teologia

Uwagi i odniesienia

  1. Historia. astronoma. nowoczesny , II, 295.
  2. Almagest. nov. , s. 279.
  3. Riccioli, Geogr. reforma. , s. 318.
  4. Delambre, Hist. astr. mod. , II, 319.
  5. Ocenił stopień na 64,363 stopni bolońskich; ale nie daje dostatecznie jasnego wyjaśnienia tego środka ( Hasło geograficzne reform , s. 322).
  6. Delambre, op.cit. cit. , s. 283.
  7. Tamże, P. 291.
  8. Camille Flammarion , Popular Astronomy: General Description of the Sky , Paryż, C. Marpon i E. Flammarion,1885( czytaj online ) , s.  428.
  9. Lalande, Bibliogr. astron. , s. 230.
  10. Tamże, P. 238.
  11. Delambre, op.cit. cit., s. 304.
  12. Należy zauważyć, że liczy je od głównego południka położonego na 24 ° 30 'na zachód od Paryża.
  13. Pochwała Guilla. Delisle , Acad. nauki. , 1726, II, s. 78.
  14. Jego długości geograficzne w Pekinie , Manili i Batavii różnią się niewiele więcej niż o jeden stopień od tych, które znamy dzisiaj.
  15. Różnica długości geograficznej między Gibraltarem a Jerozolimą wynosi, według Riccioli, 47 ° 37 ', co w tym równoleżniku jest warte 714 lig morskich lub 893 wspólnych lig po 25 stopni. Według Knowledge of the Times i ostatnich obserwacji ta długość geograficzna wynosi tylko 40 ° 23 '40' ', co odpowiada 606 ligom morskim lub 848 ligom zwykłym. Od tej ostatniej liczby musimy odjąć 11 lig za odległość z Jerozolimy do Jaffy , wziętą dla wschodniego krańca Morza Śródziemnego na tej szerokości geograficznej. Będziemy zatem mieli 882 ligi na długość podaną przez Riccioliego i 837 na prawdziwą. Fontenelle, doprowadzając do 860 to, co znalazł Delisle, nie wskazuje, jak obliczył miarę.
  16. La Connaissance des temps , dla 1780, wydrukowany w 1777, poprawki, str. 233, długość geograficzna Erzurum na 46 ° 15 '45' 'D'Anville (Europa) umieszcza ją na 39 ° 6', a to określenie niewiele odbiega od tego, co dają najnowsze dobre mapy. Riccioli nie wspomina o Erzurum w swoim stole, ale znajduje tam Erbil i Trebizonde , których połączone długości podniosłyby Erzurum do 44 °. Jego błąd był mniejszy niż pięć stopni.
  17. Levera lub Lavinius Mutus, autor Dialogus contra Cassinum i Ricciolum , 1664. Ujawnione sztuczki literackie , t.  3 .

Bibliografia

Linki zewnętrzne