Giorgio Martinuzzi
| Giorgio Martinuzzi | ||
 Portret kardynała George'a Martinuzzi (XVIII th wieku). | ||
| Biografia | ||
|---|---|---|
| Narodziny |
1482 Kamičak , Chorwacja, Królestwo Węgier .svg){kind=small}
|
|
| Zakon religijny | Ojcowie Paulinowie | |
| Śmierć |
16 grudnia 1551 Alvinc , Transylwania, Królestwo Węgier
|
|
| Kardynał Kościoła Katolickiego | ||
| Stworzony kardynał |
12 października 1551przez papieża Juliusza III |
|
| Tytuł kardynalny | Kardynał | |
| Biskup Kościoła katolickiego | ||
| Funkcje biskupie |
Biskup z Csanád biskupa Nagyvárad arcybiskupa w Esztergom |
|
| Inne funkcje | ||
| Funkcja świecka | ||
| Regent of Tranylvanie (1540-1551) | ||
 | ||
 
|
||
| (en) Uwaga na www.catholic-hierarchy.org | ||
George Martinuzzi że brat George ( węgierski : brat György ; Chorwacki : Juraj Utješinović , urodzony Kamičak w Chorwacja , 1482 - 1551 ) jest prelate i człowiek węgierskiego State XVI p wieku . Kardynał, był regentem Siedmiogrodu od 1540 do 1551 roku .
Biografia
Pochodzenie
Giorgio Martinuzzi, urodzony jako Juraj Utješinović w Dalmacji w 1482 roku, Grgur Utješinović, mały chorwacki szlachcic zabity w bitwie z Turkami, oraz Anna Martinuzzi z patrycjuszowskiej rodziny w Wenecji, której jeden z braci jest biskupem. Z tego powodu młody Giorgio przyjmuje nazwisko swojej matki, aby ułatwić mu karierę w Kościele. Należy zauważyć, że jego przeciwnicy, węgierscy protestanci, nazywali go najczęściej „ mnichem György ” ( Fráter György ), a teksty francuskich historyków nazywali go także „bratem Jerzym”.
W 1527 roku spotkał króla Jana Zápolyę (węgierski: Szapolyai János). Został jednym z jego najzdolniejszych doradców i został powołany do rady królewskiej na stanowisko skarbnika, a następnie w 1535 r. Biskupa Nagyváradu (dziś w rumuńskiej Oradei , w Niemiecki Großwardein ). Po śmierci Jeana Zápolyi22 lipca 1540wraz z królową Isabelle Jagellon zakłada regencję swojego nowonarodzonego syna Zsigmonda Jánosa (po francusku Jean-Sigismond).
Regent Transylwanii
Giorgio Martinuzzi prowadzi złożoną politykę: w 1543 roku musi zdecydować się na pierwszą wypłatę sułtanowi przez Siedmiogród - a dokładniej przez wschodnie regiony Węgier w rękach rodziny Zapolya, centrum okupowane przez Turków i „Na zachód od Habsburgów - z corocznego hołdu w wysokości 10 000 guldenów. Pomimo wrogości wobec protestantów, reformacja poczyniła szybkie postępy pod jego rządami i stała się większością w Siedmiogrodzie, gdzie dobra Kościoła zostały zsekularyzowane. Po obu stronach dochodzi też do próby zjednoczenia kraju, co prowadzi do konfliktów z królową matką Izabellą Jagiełłą: po uznaniu w 1549 r. Zwierzchnictwa konkurującego króla węgierskiego Ferdynanda nad Siedmiogródem i przyłączonymi do niego terytoriami, Konwencja Nyirbatorska drugi traktat podpisany w Nagyvárad w 1551 roku przewiduje zrzeczenie się węgierskiego tronu Jana II, w zamian za rekompensatę finansową i terytorialnej - do przypisania innej lenno - i uznanie Ferdynanda i st jak tylko Sovereign wybrany na Węgrzech . Królowa Izabela wypowiada traktat i wkrótce potem potwierdza prawa swojego nieletniego syna, ale musi zrzec się19 czerwcaI wycofać się z Johnem Zygmunta na Śląsku natomiast Kolozsvár dieta z26 lipca 1551rozpoznaje Ferdinand I er jako pojedyncze linijki.
Wojewoda Siedmiogrodu
George Martinuzzi, zawsze pamiętający o jedności kraju, zaapelował do przyszłego cesarza Ferdynanda I, pierwszego cesarza rzymskiego, wspieranego przez jego brata Karola V, którego oddziały liczące od 6 do 7000 ludzi dowodzone przez Giovanniego Battistę Castaldo okupują Transylwanię, aby zapobiec gwałtownej reakcji od Turków. W zamian za wojewodę został wybrany były regent Martinuzzi, który nadal rządził wschodnią częścią zjednoczonych Węgier. Szybko, siły Castaldo, „zbyt liczne jak na wartę honorową, za mało dla wojska”, okazują się bez pomocy dla kraju: główni aktorzy wewnętrznej polityki siedmiogrodzkiej, „Trzy Narody” (węgierska szlachta , Sasi i Sykulowie), po cichu martwią się strategią wojewody, co oznacza poważne zagrożenie życia tego wojewody. Decydując się na halsowanie, Martinuzzi składa przyrzeczenie Sublime Porte w tym samym czasie, gdy ogłasza się wiernym sługą Habsburgów, a następnie jest bliski uzyskania przez Papieża kapelusza kardynalskiego. Jednak jego tajne działania z Turkami zostały odkryte i uznane za zdradę.
Giorgio Martinuzzi zostaje zamordowany 17 grudnia 1551 w jego pałacuAlvin, w sercu województwa Siedmiogrodu, przez włoskich spadasynów z Sforzy Pallavicini. Zabójstwo księcia Kościoła, który wydaje się obejmować brata Świętego Cesarza Rzymskiego, ten cel w znacznym stopniu przyczynia się do reputacji namiestnika, w sprawie którego śmierci papież sam domaga się dochodzenia w czasach, gdy duch krucjaty wciąż karmi ciekawość i podziw dla bohaterów zmuszonych do walki z turecką falą na obrzeżach chrześcijaństwa.
Uwagi i odniesienia
Załączniki
Bibliografia
- Mihnea Berindei & Gilles Veinstein Imperium Osmańskie i kraje rumuńskie, 1544-1545 École des Hautes Études en Sciences Sociales Paris 1987 ( ISBN 2713208580 ) s. 27-40 .
- Jean Bérenger z przedmową Sándora Csernusa Węgry Habsburgów: Tom I od 1526 do 1790 . Presses Universitaires de Rennes, Rennes (2010) ( ISBN 978-2753509870 ) s. 401.