Gervais de Tilbury (urodzony w latach 1152-1153 lub 1155 i zmarł w 1233 lub 1234 , a nawet w 1237) był duchownym, a następnie rycerzem , prawnikiem, politykiem i pisarzem średniowiecza .
Gervais de Tilbury urodził się w Anglii około 1152 - 1155 roku , prawdopodobnie w Tilbury w hrabstwie Essex . Otrzymał wykształcenie na dworze Henryka II Plantagenet , a następnie w Reims między 1176 i 1180 , z arcybiskupem Guillaume aux Blanches Mains , wuj króla Francji Philippe II przyszłości Philippe Auguste . Otrzymał tam święcenia mniejsze, co było podstawowym warunkiem poszukiwania korzyści kościelnej. W 1177 r. Odbył podróż do Wenecji, gdzie był naocznym świadkiem wywiadu pojednawczego papieża Aleksandra III z cesarzem Fryderykiem Barbarossą . Kilka lat później wznowił studia prawnicze na Uniwersytecie Bolońskim , głównym ośrodku nauczania prawa kanonicznego, gdzie uzyskał stopień doktora i tytuł magistra .
Odwiedza dwór Henri II Plantagenêt i należy do grupy duchownych pasjonujących się filozofią przyrody , którzy tworzą krąg kulturowy wokół jego syna, Henri le Jeune Roi. Kiedy Henri zmarł nagle w 1183 , Gervais opuścił Anglię i mieszkał przez pewien czas w południowych Włoszech , na dworze króla Norman Sycylii , William Dobro . Następnie zostawił duchownych na rycerskość . W 1189 r. , Po jego śmierci, Gervais wyemigrował do Arles , ówczesnej krainy Cesarstwa , gdzie jako prawnik pracował u arcybiskupów Arles , Pierre'a Isnarda (1183-1190), a następnie Imberta d'Eyguières ( 1191-1202) oraz hrabiów Provence Alphonse I st (1181-1196) i jego syna Alfonsa II . Ożenił się z krewnym arcybiskupa Arles, Imberta d'Eyguières . Posag obejmuje pałac w mieście Arles, w którym mieszka. W 1207 został mianowany sędzią magiem hrabiego Alfonsa II Prowansji .
W 1209 r. Towarzyszył Ottonowi IV z Brunszwiku do Rzymu na koronację, a następnie został mianowany marszałkiem dworu cesarskiego królestwa Arles przez cesarza, który w młodości szkolił się na dworze angielskim, lubił otaczać się Anglikami i Sasi. Arles znajdowało się wówczas na skrzyżowaniu wszystkich rywalizacji i ten kontekst może wyjaśniać słabo pochlebny portret jego mieszkańców, takich jak wyprostowany Gervais de Tilbury:
„W pobliżu biegu Rodanu oddechy są pełne siły, a ludzie są zrodzeni przez wiatr, próżni, niestali i skrajnie kłamliwi w swoich obietnicach .I to właśnie w tym prowansalskim mieście podejmuje się w 1212 r. Dla cesarza sporządzenia projektu Otia imperialia ( rozrywka dla cesarza ).
W 1214 roku, po bitwie pod Bouvines , pokonany cesarz wycofał się na swoje ziemie Brunszwiku , a Gervais, zachowując pozycję marszałka dworu cesarskiego w królestwie Arles, podążył za nim. Jednak nazwisko mistrza Gervais pojawia się po raz ostatni w Arles w orzeczeniu arbitrażowym z czerwca 1221 r., W którym jest on marszałkiem dworu cesarskiego Królestwa Arles . Gervais de Tilbury pozostał w Niemczech po zniknięciu swojego opiekuna i został prepozytem opactwa Ebstorf od 1223 roku do śmierci (1233 lub 1234, a nawet 1237). W ostatnich latach nadzorowałby realizację mapy świata na wzór tego, który pojawił się być może w rękopisie Divertissements .
W rozrywkowa dla cesarza, zwany także Liber de mirabilibus mundi , imperatoris Solatia lub Descriptio orbis totius, zawiera w formie encyklopedycznej wiedzy o czasie. Dzieło to, napisane po łacinie, podzielone jest na trzy części: pierwsza dotyczy stworzenia i pierwszych czasów świata, druga dotyczy opisu części świata, prowincji i ludów, a trzecia - serii cudów świata. .
W średniowieczu był szeroko czytany i był przedmiotem dwóch tłumaczeń na język francuski, w tym jednego przez Jeana de Vignaya . Od tego czasu opinie co do wartości treści są różne. Jeśli Leibniz opisuje to jako zbiór głupich opowieści starych żon , inni biorą to pod uwagę, ponieważ ten średniowieczny mistrz prawoznawstwa uznaje w nim słuszność papieskich żądań w konflikcie między Kościołem a Cesarstwem.