Germain Morin (benedyktyn)
Germain morin
Germain Morin , urodzony jako Léopold Frédéric Germain Morin w Caen (Francja) dnia6 listopada 1861i zmarł w Orselinie ( Szwajcaria ) dnia12 lutego 1946, to benedyktyn z opactwa Maredsous , historyk i filolog specjalizujący się w patrystyce .
Elementy biograficzne
Studiował teologię w wyższym seminarium w Bayeux , następnie ubiegał się o przyjęcie jako postulant w opactwie Maredsous ( Belgia ) zimą 1880 - 81 i tam złożył śluby zakonne na15 sierpnia 1882.
Święcenia kapłańskie przyjął w 1886 r. , A następnie rozpoczął badania w bibliotekach europejskich w 1887 r . W 1893 lub 1894 roku dokonał odkrycia wielkiej wartości w archiwach seminarium z Namur : rękopis z XI th century zawierający tłumaczenie na Łacińskiej średniowiecznej słynnego listu od Klemensa I st do chrześcijan w Koryncie, Chrześcijańska pism najbardziej ważne w okresie bezpośrednio po apostolska ( I st wieku).
Od 1907 r. Przebywał w opactwie Saint-Boniface w Monachium , aw 1912 r. , Aby uzyskać większą swobodę poruszania się, Morin został zwolniony z ograniczeń złożonych przez papieża.
Wrócił do Belgii podczas I wojny światowej , ale musiał wrócić do Monachium w 1918 roku .
W 1939 r. Osiadł we Fryburgu ( Szwajcaria ) jako niezależny badacz. Specjalizując się w szczególności w dziełach Césaire d'Arles , św. Augustyna i św. Hieronima , otrzymał doktorat honoris causa uniwersytetów w Oksfordzie , Zurychu ( 1914 ), Fryburgu ( 1926 ) i Budapeszcie ( 1935 ).
Jego bibliografia naukowa obejmuje 846 numerów. Często współtworzy Revue Bénédictine (wydawaną od 1884 roku w opactwie Maredsous ). W 1893 roku stworzył serię Anecdota Maredsolana, seu Monumenta ecclesiasticæ antiquitatis ex manuscriptis codicibus nunc primum edita (do 1932 ).
Wydania tekstowe
-
Liber comicus, sive lectionarius missæ quo Toletana Ecclesia ante annos mille et ducentos utebatur , edidit D. Germanus Morin, Anecdota Maredsolana vol. 1, Maredsous i Oxford , 1893.
-
Sancti Clementis Romani ad Corinthios epistulæ versio latina antiquissima, edidit D. Germanus Morin, Anecdota Maredsolana vol. 2, Maredsous and Oxford , 1894 (przedruk Kessinger Publishing, 2010).
-
Sancti Hieronymi presbyteri qui desperditi hactenus putabantur Commentarioli in Psalmos , edidit, commentario critico instruxit, prolegomena i adjecit indeksy D. Germanus Morin, Anecdota Maredsolana vol. 3, Maredsous i Oxford , 1895 i 1903.
-
Sancti Augustini kazones post Maurinos reperti: probatæ dumtaxat auctoritatis nunc primum disquisiti, in unum collecti i codicum fide instaurati , studio ac diligentia D. Germani Morin, maintanea Agostiniana, testi e studi I, Typ. polyglotta Vaticana, 1930.
-
Sancti Cæsarii Arelatensis sermones, nunc primum in unum collecti i ad leges artis criticæ ex innumeris MSS. uznanie , studio et diligentia D. Germani Morin, Corpus Christianorum Series Latina 103-104, Brepols, Turhout, 1953.
-
Opera Sancti Hieronymi presbyteri :
-
Pars I, Opera exegetica I: Hebraicæ quæstiones in libro Geneseos; Liber interpretis Hebraicorum nominum; Commentarioli in Psalmos; Commentarius w Ecclesiasten , cura i studio Pauli de Lagarde, Germani Morin, Marci Adriaen, CCSL 72, Brepols, Turnout, 1959.
-
Pars II, Opera homiletica: Tractatus sive homiliæ in Psalmos, in Marci evangelium atquevar argumenta edidit Germanus Morin, CCSL 78, Brepols Turnout, 1958.
Inne publikacje
-
Studia, teksty, odkrycia: wkład do literatury i historii pierwszych dwunastu wieków , Paryż, Picard, 1913.
-
Ideał monastyczny i życie chrześcijańskie pierwszych dni , Paryż, P. Lethielleux, 1921.
Bibliografia
- Gisbert Ghysens, Pierre-Patrick Verbraken, Kariera naukowa Dom Germaina Morina (1861-1946) , Steenbrugge, Sint Pietersabdij i La Haye, Martinus Nijhoff, 1986.
Uwagi i odniesienia
-
To opactwo należy do kongregacji w Beuron .
-
Opublikował w okupowanej przez Niemców Belgii kontrowersyjny tekst: „Wojna i katolicyzm. Apel do wiary i zdrowego rozsądku belgijskich katolików ”( L'Information de Bruxelles , 11 kwietnia 1915 ). W rezultacie jest uznawany za persona non grata zarówno w Belgii, jak i we Francji .
-
John J. Delaney, James Edward Tobin, Słownik biografii katolickiej , Londyn, 1962, s. 827.
-
Sic: prawdziwa pisownia to „ liber commicus ”, gdzie przymiotnik jest słabo wyjaśniony; w każdym razie jest to łacińska nazwa nadana lektoratom mozarabskim .
-
Teksty zawarte w zb. Źródła chrześcijańskie: Kazania do ludu I (Kazania 1-20) , nr 175, 1971; Kazania do ludu II (Kazania 21-55) , 243, 1978; Sermons on Scripture I (Kazania 81–105) , 447, 2000; Życie Césaire d'Arles , n ° 536, 2010.
-
Krytyczny tekst wzięty w coll. Źródła chrześcijańskie ( Homilie o Marku , nr 494, 2005).
Linki zewnętrzne