Gaspard nocy

Gaspard nocy Obraz w Infobox. Okładka pierwszego wydania (1842).
Autor Aloysius Bertrand
Uprzejmy Wiersz prozy
Data wydania 1842
Kraj Francja

Gaspard de la nuit , z podtytułem Fantazje na manierze Rembrandta i Callota , to zbiór krótkich wierszy prozatorskich napisanych przez Aloysiusa Bertranda , rzekomego twórcę tej nowej formy poezji, który poświęcił jej całe swoje życie. Zbiór sześćdziesięciu sześciu wierszy został opublikowany pośmiertnie w 1842 r. Przez przyjaciela poety, Davida d'Angersa .

Geneza

Już podczas pierwszego pobytu w Paryżu w 1829 r. Kompozycje młodego poety zwróciły uwagę środowisk literackich, zwłaszcza Émile Deschampsa , Hugo i Charlesa Nodiera . Tam spotkał Sainte-Beuve, któremu złożył swój rękopis po pierwszej porażce u wydawcy Sautelet, którego bankructwo spowodowało tymczasową sekwestrację zeszytów, a następnie wyjechał do Dijon.

Po powrocie do Paryża w 1833 r. Podpisał kontrakt z wydawcą Eugène Renduelem , który w październiku ogłosił nadchodzącą publikację, ale nie śledził jej. W 1836 roku Renduel zapłacił mu 150 franków za pierwszy druk, ale rękopis znów pozostał w szufladach. WPaździernik 1839, wydawca Angers , Victor Pavie, drukuje prospekt informujący o zbliżającym się wydaniu, ale rękopis nadal znajduje się w rękach Renduela. W 1840 roku Bertrand, chory na gruźlicę , podjął ostatnią próbę z Renduelem zredagowania jego rękopisu, ale w międzyczasie wydawca wycofał się z interesu. Bertrand zmarł dalej29 kwietnia 1841, w szpitalu Necker w Paryżu .

Posągowy David d'Angers , z którym był zaprzyjaźniony od czasu ich spotkaniaMaj 1836, ustanowił powszechnego legata poety, w końcu udaje się opublikować rękopis w Listopad 1842z pomocą Sainte-Beuve . Nowe wydanie Bertranda Guégana opublikowane w 1925 roku przez Editions Payot, zgodnie z rękopisem, koryguje wiele błędów oryginalnego wydania.

Aloysius Bertrand planuje zilustrować Gasparda de la Nuit . Pozostawia stronę z instrukcjami dla projektanta layoutu, aby wyjaśnić użycie rysunków, które wykonał, aby posłużyć jako przykłady dla redaktora. Ten pierwszy zbiór wierszy prozatorskich powinien więc być pierwszym ilustrowanym zbiorem czegoś więcej niż prostego tytułu. Kilka z tych rysunków zachowało się: 17 w bibliotece miejskiej Angers, 7 w bibliotece miejskiej w Dijon, kilka innych w Instytucie Badawczym Getty oraz w zbiorach prywatnych.

Analiza

Ta seria obrazów inspirowanych zarówno romantyzmem, gotykiem, jak i malarstwem, zapowiada symbolikę i oferuje malowniczą wizję średniowiecza, ponownie odwiedzoną w świetle magii wewnętrznych wizji poety. Wdzięczny mistrzom Hugo , Gautier , Byron i Nodier , Bertrand przywołuje cały romantyczny arsenał (zamki, gotyckie dzwonnice, klasztory, sylfy , gnomy, wróżki, demony, alchemików, poszukiwaczy przygód, bandytów, włóczęgów, szabaty , szubienice itp.) którą przedstawia osobistą wizję, zarówno kapryśną, jak i ironiczną. Często dziwne lub fantastyczne, te pełne magii i ezoteryki obrazy są również pod wpływem światłocienia obrazu, jak wskazuje podtytuł.

Chociaż bardzo ceniony przez niektórych koneserów i uhonorowany notą Sainte-Beuve , tekst ten pozostał nieznany, dopóki nie został powitany przez Charlesa Baudelaire'a w jego przedmowie do Le Spleen de Paris . To Baudelaire przyczynił się również do przypisania autorstwa Bertranda autorstwa prozy (co inni autorzy raczej przypisują Maurice'owi de Guérin ) i zdecydował Charles Asselineau o przedruku, z Poulet-Malassis , Gaspard de la Nuit w 1868 roku . Inni poeci- symboliści i surrealiści , tacy jak Stéphane Mallarmé , Pierre Reverdy , Max Jacob czy André Breton , później rozpoznają Bertranda jako inspiratora.

Kompozytor Maurice Ravel zainspirowany trzema wierszami ze zbioru ( Ondine, Le Gibet i Scarbo ) skomponował w 1908 roku tryptyk na fortepian o tym samym tytule: Gaspard de la nuit .

Malarz René Magritte zatytułował jeden ze swoich obrazów, zainspirowany wierszem Le Maçon , Gaspard de la nuit (1965).

streszczenie

Przedmowa Do pana Victora Hugo Fantazje Gasparda de la NuitaDo pana Charlesa Nodiera

Zobacz też

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Uwagi i odniesienia

  1. Jean Bonnerot, Bibliografia prac Sainte-Beuve , L. Giraud-Badin, 1952, s.  303.
  2. W liście do matki z kwietnia 1833 roku Bertrand ogłosił, że sprzedał swojego Gasparda Renduelowi. W odpowiedzi na ten list, M mnie Bertrand napisała do niego na 14 kwietnia , aby mu pogratulować, biorąc pod uwagę, że to tylko fair. Patrz Fernand Rude, Aloysius Bertrand , Seghers, 1971, s.  31.
  3. Gaspard de la nuit , prezentacja Bertranda Guégana, Payot, 1925, str.  227.
  4. Felizitas Ringham, „Bertrand, Aloysius (Louis)” w Christopher John Murray (red.), Encyclopedia of the Romantic Era, 1760-1850 , str.  83-85.
  5. Gaspard de la nuit chronologia , prezentacja Maxa Milnera, Gallimarda, pot. „Poezja”, 1980, s.  303-308.
  6. Marc-Édouard Gautier i Jacques Bony, Gaspard de la nuit: przewodnik po wystawie w Miejskiej Bibliotece Angers, od 11 września do 20 października 2007 r. , Angers,2007, 45 str. p. ( czytaj online ) , s. 18
  7. „Mam dla ciebie małe wyznanie. To właśnie przeglądając, przynajmniej po raz dwudziesty, słynny Gaspard de la Nuit Aloysiusa Bertranda (znaną tobie, mnie i niektórym z naszych przyjaciół książkę, czy nie miał on wszystkich praw do miana sławnego ?) że przyszedł mi do głowy pomysł, aby spróbować czegoś analogicznego i zastosować do opisu współczesnego życia, a raczej nowoczesnego i bardziej abstrakcyjnego życia, procesu, który „zastosował do malarstwa dawnego życia, tak dziwnie malowniczego. „ Charles Baudelaire,„ Letter to Arsène Houssaye , Noël 1861 ”, Correspondance , tome II, éd Cl. Pichois, Gallimard, Bibliothèque de la Pléiade , 1973, s.  208.
  8. Henri Lemaître, Therese van der Elst, Pagosse Roger, literaturze francuski: Rozwój z XIX th  century , Bordas, 1970, vol. 3, s.  539.
  9. Charles Baudelaire, Small poems in prose , z prezentacją Roberta Koppa, Librairie J. Corti, 1969, 432 strony, s.  178.