Kraj Bitche to enklawa usytuowany pomiędzy Palatynat , w Saar , Alzacja Bossue i Północnej Alzacji . Połączony z resztą Lotaryngii wąskim korytarzem o szerokości pięciu kilometrów zajmowanym przez miasto Sarreguemines , ten zasadniczo leśny region wydaje się nieco zagubiony na granicach regionu Lotaryngii.
Bitscherland obejmuje dwa bardzo różne jednostki geograficzne, rozdzielając je wyimaginowanej linii łączącej Rahling Southwest do Liederschiedt północno-wschodniej: na otwartym terenie lub Imgau na Zachodzie, w krajach objętych lub Wasgau wschodniej. Geologiczny charakter podłoża, ukształtowanie krajobrazu, szata roślinna i gospodarka - wszystko to przeciwstawia się tym dwóm regionom, do których różnicowania przyczynia się także częściowo sieć hydrograficzna: na zachodzie rzeki są dopływami Rogu ( Bickenalbe , Schwalb i Schwartzenbach ) i Saar (potoki Achen , Rahling , Saint-Louis i Schwangerbach ), natomiast na wschodzie stanowią część dorzecza Renu ( Zinsel du Nord i jego dopływy, Falkensteinerbach i Schwarzbach ) .
Swój klimat zasłużył niekiedy na przydomek „ Mała Syberia ”.
Odkryta kraina należy do trójstatycznych formacji geologicznych , na które składają się wapienie wapienia muszlowego przeplatane marglem z soczewkami gipsowymi oraz wapienie z ceratytami i entro, całość pokryta mułem i lessem . Model tutaj przedstawia płaskowyż Lotaryngii w jego najbardziej wysuniętej na wschód części, o długości od 300 do 400 metrów. Ten krajobraz o nieco ciężkich kształtach jest ledwo blokowany przez wybrzeże wapienia muszlowego, ze spadkiem około pięćdziesięciu metrów, które rozwija się między Erching i Rahling , przechodząc przez Rimling i Rohrbach-lès-Bitche .
Do rzek , pokryte wierzb , kręte, ale niezbyt głębokie, są pęczniały licznych strumieni, teraz nieistotne, które mimo modelowanych krajobraz grzbietów z miękkimi kształtami. Jest masywny wylesianie, prawdopodobnie z XVI th wieku , region zawdzięcza swoją nazwę kraju odkryto wiele wspólnych bycia długo całkowicie pozbawione lasów, jak Petit-Réderching , Gros-Réderching , Bettviller , Epping lub Etting i Schmittviller . Gdzie indziej fragmenty lasów liściastych, mniej lub bardziej istotne, świadczą o jego starożytnym istnieniu. Krajobraz rozciąga się tak daleko, jak okiem sięgnąć, jego otwarte pola, ustawione w kolejce do konsolidacji gruntów ostatnich lat: oddzielenie uwidaczniane szczególnie w okresie wiosenno - letnim przez zestawienie upraw zgodnie z rotacją.
Wokół wiosek , ale czasami bardzo daleko od domów, na dobrze wyeksponowanych zboczach, sady przeplatają się z uprawami, zwłaszcza w kantonie Volmunster . Tradycyjna uprawa ziemniaków i pszenicy , owsa , żyta , jęczmienia i gryki ) stopniowo ewoluowała, specjalizując się w produkcji pszenicy . W dziedzinie hodowli , świnie i kozy zawsze zajmowały ważne miejsce, podczas gdy krowy i woły , wykorzystywane jako zwierzęta pociągowe, przewyższyła liczbę koni . Od XVII th wieku , stado zostało sprzedane na targach Bitche i Rimling kupców Alzacji , którzy w zamian dostarczyła pszenicę , na wino , tkanin i pasmanterii . Obecny trend, jak wszędzie, to ewolucja w kierunku hodowli bydła mlecznego dzięki zwiększeniu powierzchni użytków zielonych.
Pokryta kraina, będąca wielką oryginalnością Bitscherlandu , należy do triasowego Buntsandsteinu , którego formacje piaskowcowe dały początek płaskowyżu od 200 do ponad 450 metrów, silnie podzielonym licznymi, głębokimi i bardzo rozgałęzionymi dolinami. zrujnowane bary i skaliste punkty, oferujące malowniczy krajobraz. Najwyższy punkt Bitscherland znajduje się na zboczach Garnfirst w masywie Wintersberg , na wysokości około 510 metrów. Bardzo gęsta lesistość dębów , buków , grabu i sosny zwyczajnej , niedawno zasiedlonej owce nieskończonej, zajmującej prawie wszystkie zbocza, natomiast dna doliny, torfowe , atakowane są przez turzyce , szuwary , olchy , klony , lipy , jesiony i drzewa alis . Tutaj lasy zajmują ponad 65% powierzchni, a liczba ta jest często znacznie wyższa w gminach graniczących z Alzacją . Czasami, gdy dolina rozszerza się w Éguelshardt lub Baerenthal i polany z polany zostały zdobyte na niższych stokach The łąka , a niektóre uprawy żywności opracowali.
Celem troskliwej opieki książąt lotaryńskich reprezentowanych przez ich gruyerów intensywnie eksploatowanych przez Francuzów od 1730 roku , las zawsze był ważnym źródłem dochodu, zarabiając drwali , węgiel , lokaja , tragarzy , stolarzy a nawet producentów chodaków . Z martwych liści, zebranych na 20% powierzchni lasu tylko po to, by umożliwić regenerację próchnicy, wykonano ściółkę dla bydła z braku słomy lub stosowano jako nawóz; kłody były używane do stolarki i budowy statków, Francuzi przywieźli drewno do portu Rochefort , przez Rotterdam .
Holenderski , ze swej strony, importowanego drewna opałowego i kształtowania, pływających na rzekach Horn , Blies , Eichel i Saary ; na miejscu, twardego drewna były szeroko stosowane jako paliwo w wielu lokalnych i huty w stalowym przemyśle , głównie w kuźni z Mouterhouse i Reichshoffen ( Bas-Rhin ). Również runo miało znaczący wkład w lokalną gospodarkę dzięki ich jagodom , miotle używanej do produkcji mioteł, wrzosowi i paprociom używanym jako pomadki w hutach szkła.
Do niedawna dna dolin, zajmowane przez łąki kośne, nawadniane były przez system kanalizacji prostopadłej do rzek, wynikający z kanałów obejściowych. Ze względu na brak prac konserwacyjnych zabudowania te zostały przejęte przez nieużytki. Od średniowiecza nieprzepuszczalność skał i obfitość wody sprzyjały rozmnażaniu się sztucznych stawów, dużych źródeł pstrąga i karpia , które są również jedną z pierwotnych cech regionu Bitche. Pod koniec XVI -tego wieku , nie było już dobre pięćdziesiąt, ale dziś pre uwagę tysiąca znajdujący się głównie w obszarze piaskowca . Część z nich prowadziła do młynów zbożowych, olejarskich i foluszy, tartaków i kuźni, takich jak Grafenweiher w Sturzelbronn czy staw młyna Saint-Louis w Saint-Louis-lès-Bitche .