Friedrich Max Müller

Friedrich Max Müller Obraz w Infobox. Fotograficzny portret Müllera autorstwa Bassano (1883). Funkcjonować
Członek Tajnej Rady Wielkiej Brytanii
Biografia
Narodziny 6 grudnia 1823
Dessau lub Dessau-Roßlau
Śmierć 28 października 1900(w wieku 76 lat)
Oxford
Imię w języku ojczystym Max Müller
Imię urodzenia Friedrich Max Müller
Narodowości Brytyjski
Anhalt-Dessau
Trening Alte Nikolaischule ( d )
Uniwersytet w Lipsku (do1843)
Zajęcia Językoznawca , bibliotekarz , historyk religii , historyk , tłumacz , profesor uniwersytecki , mitograf
Małżonka Georgina Adelaide Grenfell ( d )
Dziecko Mary Emily Müller ( d )
Inne informacje
Krzesła Uniwersytet Oksfordzki , Uniwersytet Cambridge
Obszary Filologia , orientalistyka
Członkiem Getynga Akademia Nauk
Królewska Holenderska Akademia Nauk
Leipziger Burschenschaft Germania ( d )
Królewska Pruska
Akademia Nauk Amerykańska Akademia Nauk
Węgierska
Akademia Nauk Akademia Nauk w Turynie (1859)
Nagrody
podpis Friedricha Maxa Müllera podpis

Friedrich Max Müller (6 grudnia 1823, Dessau - 28 października 1900, Oxford), lepiej znany jako Max Müller , był niemieckim filologiem i orientalistą , jednym z twórców indyjskich studiów i mitologii porównawczej . Chociaż jego własne interpretacje (zwane również mitologią słoneczną ) zostały poddane krytyce, przypisuje się mu wprowadzenie nowej dziedziny badań porównawczych w historii religii.

Biografia

Syn romantycznego poety Wilhelma Müllera , Müller znał Feliksa Mendelssohna , a jego ojcem chrzestnym był Carl Maria von Weber . Ale na Uniwersytecie w Lipsku zrezygnował z muzyki, aby studiować sanskryt i mitologię indyjską .

W 1844 r. Po ukończeniu pracy magisterskiej wyjechał do Berlina, gdzie miał spędzić dziewięć miesięcy. Chciał nie tylko uczęszczać na kursy Franza Boppa , ale także studiować pod kierunkiem Schellinga , którego naturfilozofia wpłynęła na jego myślenie. Uczęszczał również na kurs historii Kościoła Augusta Neandera i wykłady z języka perskiego Friedricha Rückerta . Zaprzyjaźnił się także z uczniem Boppa, Adalbertem Kuhnem , który również interesował się mitologią.

W 1845 r. Studiował w Paryżu w College de France u Eugène Burnouf .

W 1846 r. W celu przestudiowania indyjskich dokumentów wyruszył do Anglii, gdzie miał spędzić resztę życia. Zostań profesorem filologii porównawczej na Uniwersytecie w Oksfordzie , a następnie profesorem teologii porównawczej (1868-75). Jego analiza mitologii jako racjonalizacji zjawisk naturalnych, wczesnych początków nauki z perspektywy ewolucji, jest częścią jego pracy, która wydaje się najbardziej postarzała.

Müller starał się w szczególności zbadać w tekstach kultury wedyjskiej podstawy pogańskich religii indoeuropejskich i ogólnie przekonań religijnych. Przygotowanie krytycznej edycji Rig-Védy zajęło mu prawie 25 lat (1849-1874).

Był także pisarzem, a jego powieść Deutsche Liebe odniosła pewien sukces. Müller był również powiązany z indyjskimi intelektualistami, takimi jak przywódcy Brahmo Samaj, i indyjskimi próbami synkretyzmu .

Pracuje

Dla Müllera indyjska kultura wedyjska reprezentuje kult natury, a bogowie są aktywnymi siłami natury, które zostały uosobione, zjawiska fizyczne przekształcone w postaci.

Müller podsumował swoją teorię, mówiąc, że mitologia jest „chorobą języka”, co oznacza, że ​​mit przekształca pojęcia w byty i historie. Z jego punktu widzenia „bogowie” byli początkowo tylko abstrakcyjnymi ideami, określanymi potocznymi nazwami, abstrakcjami, które następnie przekształcano w wyimaginowane osobowości, które stały się imionami własnymi.

Tak więc bóg-ojciec Indoeuropejczyków występuje pod różnymi imionami, Zeus , Jupiter , Dyaus Pitar . Wszystkie te imiona pochodzą od słowa Dyaus, które analizuje jako „blask” i które daje słowa „deva”, „deus”, „theos” jako powszechne nazwy boga oraz imiona „Zeus” i „Jowisz”. W ten sposób metafora ulega skostnieniu, jak w pewnych ideach Nietzschego .

To pomogło w rozwoju teorii aryjskiej inwazji zaproponowanej po raz pierwszy przez Dubois w początkach XIX th  wieku, rozwój zainteresowania kulturą Aryan , którzy często przeciwieństwie indoeuropejskiej tradycji ( „aryjskie”) do religii semickich , ale jego teorie o pierwotnych kulturach „  aryjskich  ” pozbawione były tez rasistowskich . Był „głęboko zasmucony, że te klasyfikacje zostały następnie wyrażone w kategoriach rasistowskich , ponieważ było to dalekie od jego intencji. Odkrycie wspólnego pochodzenia Indian i Europejczyków było dla niego potężnym argumentem przeciwko rasizmowi. Argumentując, że„ etnolog, który mówi o Rasa aryjska, aryjska krew, aryjskie oczy i włosy są równie wielkim grzesznikiem jak lingwista, który mówi o słowniku dolichocefalicznym lub gramatyce brachycefalicznej ”i że„ najczarniejsi Hindusi reprezentują wcześniejszy etap aryjskiej mowy i myśli niż najjaśniejszy Skandynawski. "

We wstępie do filozofii wedanty Müller uznał Vedantę za „najwznioślejszą filozofię i najbardziej satysfakcjonującą religię”. Był surowo krytykowany jako „antychrześcijański”, a jego nauczanie oskarżano o wywrotowość i szerzenie panteistycznych i niewiernych poglądów.

W bramini zaszczycili go sanskritisant nazwę na „  Moksha Mula  ” ( „emisyjnej korzeń”).

Jego artykuły i korespondencja znajdują się w Bodleian Library w Oksfordzie.

cytaty

„Gdybym miał nazwać kraj na świecie, który otrzymał najwięcej bogactwa, władzy i piękna, nazwałbym Indie. A gdybym miał powiedzieć, pod jakim niebem ludzki umysł miał najwięcej problemów do rozwiązania i znalazł największą liczbę rozwiązań zasługujących na uwagę wszystkich, to znowu byłyby to Indie. Całe życie jest tam, obecne, pod niebem Indii, żyje. "

-  Czego mogą nas nauczyć Indie.

Uwagi i odniesienia

  1. (w) Lourens Peter van den Bosch, Max Müller: Życie poświęcone naukom humanistycznym , Brill,2002, 579  str. ( ISBN  978-9-00437-917-6 , czytaj online ) , str.  27.
  2. Michel Bréal , „  Zawiadomienie o panu Maxie Müllerze, zagranicznym współpracowniku Akademii  ”, Protokół z sesji Akademii Inskrypcji i Literatury , t.  44, n o  6,1900, s.  558-564 ( czytaj online , dostęp: 30 sierpnia 2020 )
  3. „  Vedanta Society of New York: Ramakrishna  ” [ archiwum z16 września 2016 r] (dostęp 25 sierpnia 2016 ) .
  4. (w) BR Modak, Sayana , t.  203, Sahitya Akademi,1995( ISBN  978-8-17201-940-2 ) , str.  33.
  5. Eugène Goblet d'Alviella , Wprowadzenie do ogólnej historii religii: podsumowanie publicznego kursu prowadzonego na Uniwersytecie w Brukseli w latach 1884-1885 , Merzbach i Falk,1887, 176  str. ( czytaj online ) , s.  159.
  6. (w) Jorg Esleben Jörg Esleben Christina Kraenzle i Sukanya Kulkarni, Kanały mapowania entre Ganges i Rhein: niemiecko-indyjskie relacje międzykulturowe , publikacja Cambridge Scholars2008( ISBN  978-1-84718-587-7 ) , str.  62 :

    „  W późniejszych latach, zwłaszcza przed śmiercią, był głęboko zasmucony faktem, że te klasyfikacje później zaczęto wyrażać w kategoriach rasistowskich.  "
  7. F. Max Müller (1888) Biografie słów i dom Aryów . Kessinger Publishing przedruk, 2004, s. 120
  8. (w) Dorothy Matilda Figueira, Aryans, Jews, Brahmins: Theorizing Authority Through Myths of Identity , SUNY Press,2002( ISBN  978-0-79145-532-6 ) , str.  45.
  9. Wprowadzenie do filozofii Vedanty . Pierwsza konferencja. Wiara w Boga.
  10. Georgina Müller, Życie i listy prawowitego czcigodnego Friedricha Maxa Müllera , t.  1, Londyn, Longman,1902.
  11. Traktat Ajurwedy Caraka-Samhitâ , tom I, tłumaczenie Michel Angot , wydania Les Belles Lettres ( ( ISBN  978-2-251-72052-4 ) )
  12. (w) „  Biografia: Max Mueller  ” w Kamat Research Database .
  13. (w) „  Archive of Max Müller de son and wife Georgina Adelaide  ” on Bodleian Archives & Manuscripts .

Pracuje

Źródła

Bibliografia

Zobacz też

Linki zewnętrzne