Fort du Sapey

Fort du Sapey
Fort du Sapey widziany z Aussois.
Fort du Sapey widziany z Aussois.
Rodzaj pracy Duże prace artyleryjskie

Podsektor sektora └─ 		ufortyfikowany sektor Sabaudii
└─ Średni podsektor Maurienne ,
dystrykt Arc
Rok budowy 1885-1891, następnie 1930-1936
Pułk 71 e  BAF i 154 e  RAP
Liczba bloków 4
Typ (y) wpisu Wejście mężczyzn (EH)
Siła robocza 5 oficerów i 144 mężczyzn
Informacje kontaktowe 45 ° 12 ′ 10 ″ na północ, 6 ° 39 ′ 00 ″ na wschód
Geolokalizacja na mapie: Savoie
(Zobacz lokalizację na mapie: Savoie) Fort du Sapey Fort du Sapey
Geolokalizacja na mapie: Francja
(Zobacz sytuację na mapie: Francja) Fort du Sapey Fort du Sapey

Fort Sapey , zwany po modyfikacji, praca Sapey , to alpine fortyfikacja , położony na granicy gmin w Saint-André i Modane , w dziale z Sabaudii .

Jest zbudowany tuż pod szczytem Sapey (ten ostatni zajmowany przez redutę Sapey , na wysokości 1755 metrów nad poziomem morza), na wysokości 1740 metrów, dominując w ten sposób nad Fort du Replaton i doliną Maurienne i kontrolując wylot tunelu Fréjus , Przełęcz Mont-Cenis i dolina Arc . Szczyt ten był kilkakrotnie ufortyfikowany: najpierw w latach 1885-1891, kiedy to zbudowano fort Séré de Rivières , który następnie zmodernizowano w latach 1913-1916 (budowa baterii pod betonem i skałą), a następnie ponownie w latach 30 . forma dzieła artyleryjskiego w ramach Linii Maginota .

Fort Séré de Rivières

Królestwa Włoch sprzymierzenie w 1882 roku z niemieckich i austro-węgierskich imperiów (tym samym tworzących triplice ), armia francuska postanawia umocnić wyloty na granicy francusko-włoskiej .

Zbudowany w latach 1885-1892 jest centralnym, masywnym fortem przeznaczonym dla garnizonu składającego się z 230 ludzi. Obronę otaczającego ją wału powierzono czterem małym bastionom  ; brama posiada most zwodzony . Osiem platform dla artylerii, z przejściem schronu .

Zbudowany początkowo w murze , postęp artylerii wiąże się z przekształceniem fortu jeszcze przed zakończeniem jego budowy, z wykorzystaniem betonu i układu pod skałą. W kierunku Haute- Maurienne podpalono cztery kazamaty pod skałą , a także betonowe obserwatorium i słup optyczny pod skałą. Na zewnątrz fortu ustawiono trzy zewnętrzne baterie, z dwoma schronami jaskiniowymi i redutą piechoty.

Książka Maginota

Fortyfikacje Sapey zostały zmodernizowane w latach trzydziestych XX wieku  : postęp artylerii sprawił, że stary fort stał się przestarzały, gdy stosunki między Francją a Włochami pogorszyły się po pierwszej wojnie światowej . W konsekwencji fort Sapey staje się dziełem Sapeya, zintegrowanym z linią Maginota .

Pozycja on-line

Struktura jest częścią głównej linii obrony, składa się z głównych korpusów małych i dużych struktur, podczas gdy placówki są częścią pierwszej linii obrony, a nie głównej linii.

Pod ziemią

Podobnie jak wszystkie inne prace z linii Maginota , dzieło Sapey jest zaprojektowane tak, aby wytrzymać bombardowanie pociskami bardzo dużego kalibru. Organy wsparcia są więc budowane podziemne, wykopane w co najmniej dwunastu metrów skał, natomiast korpusy bojowe rozrzucone na powierzchni w postaci bloków , są chronione przez grube cuirasses w stali i warstw betonu zbrojonego . Musieliśmy więc kopać pod fortem.

Konstrukcja została wyposażona w generatory , z których każdy składał się z trzycylindrowego silnika wysokoprężnego CLM 308 o mocy 75  KM sprzężonego z alternatorem Alsthom o mocy 54  kW , zdolnym do przejęcia w przypadku przerwy w dostawie prądu elektrycznego z sieci. cywilne .

Bloki

Na powierzchni bloki bojowe są rozrzucone po szczycie. Każdy blok bojowy ma pewną autonomię, z magazynami amunicji (M 3 obok komory ognia i M 2 na dole bloku), pomieszczeniem do odpoczynku, komputerami , a także wentylacją i filtracją powietrza. Dostęp do każdej elewacji blokuje diamentowy rów , który służy również do odbierania gruzu betonowego podczas bombardowań. Ponieważ stanowiska baterii dla ciężkiej artylerii są rzadkie w górach, poziom ochrony jest mniej ważny niż na północnym wschodzie (konstrukcje budowane w Alzacji , Lotaryngii i na północy ). Na południowym wschodzie ( Alpy ) płyty bloków mają 2,5 m grubości (teoretycznie wytrzymują dwie łuski 300  mm ), odsłonięte ściany 2,75  m , pozostałe ściany, płyty i podłogi 1 m. Wnętrze odsłoniętych płyt i ścian dodatkowo pokryte jest 5-  milimetrową blachą, aby zabezpieczyć personel przed tworzeniem się menisku (wyrzucanie betonu do środka, równie niebezpieczne jak powłoka). Książka składa się z pięciu bloków bojowych i bloku wejściowego.

Mieszany blok wejściowy: jest to blok, ale nie blok numerowany. Składa się z gniazda broni mieszanej (bliźniaczego karabinu maszynowego Reibel MAC 32 i działka przeciwpancernego 25  mm ) do obrony czołowej, dzwonu GFM typu A oraz drzwi wejściowych do miejsca pracy.

Bloki 1 i 2: kazamaty dla armat 75  mm wz.1933 .

Blok 3: blok obserwacyjny, złożony z dzwonka VDP i dwóch krenelacji optycznych skierowanych na dzieła Saint-Antoine i Granges d'Arplanne.

Blok 4: kazamata na tuby 75 mm ,  model 1929.

Historia

Budowa struktury Maginota kosztowała łącznie 12,8 mln franków (wartość okGrudzień 1936).

Uwagi i odniesienia

  1. Cédric i Julie Vaubourg, „  Fort Sapey i reduta Sapey  ” , na http://fortiffsere.fr/ .
  2. „  Fort du Sapey  ” , na http://www.savoie-fortifications.com/ .
  3. „  SAPEY (dzieło artylerii)  ” , na http://wikimaginot.eu/ .
  4. Mary Hohnadel 2009 , tom 4, str.  29 .
  5. Przeliczenie kwoty ze starych franków z 1936 r. Na euro por. „  Konwerter franka na euro: siła nabywcza euro i franka  ” , na http://www.insee.fr/ .

Zobacz też

Bibliografia

Powiązane artykuły