Alpejski batalion fortecy


Alpine Fortress batalion (BAF) jest francuska jednostka wojskowa specjalizujący się w obronie umocnień na alpejskie części na Linii Maginota , od 1930 do 1940 roku .

Ten typ batalionu zapewnia ludzi służących jako załogi do robót , kazamat i placówek oraz żołnierzy między nimi. Pierwsze bataliony powstały w 1934 roku , podczas bitwy o Alpy w 1940 roku było ich 22 .

Rola

Pierwszą misją linii Maginota było zapobieżenie nagłemu atakowi podczas generalnej mobilizacji armii francuskiej (odwołanie rezerwistów trwa piętnaście dni), fortyfikacje muszą więc być sprawne ze wszystkimi swoimi siłami przed wypowiedzeniem wojny . W tym celu tworzone są wojska specjalizujące się w obronie fortyfikacji, z definicji mało mobilne, głównie piechota (alpejskie bataliony forteczne na południowym wschodzie i pułki piechoty fortecznej na północnym wschodzie) oraz artyleria ( pułki artylerii pozycyjnej). ).

Oddziały te są rozmieszczone wzdłuż granic północno-wschodniej ( północ , Ardeny , Lotaryngia , Alzacja i Jura ) i południowo-wschodniej ( Sabaudia , Delfinat i Alpy-Nadmorskie ) Francji od czasu pokoju, jak najbliżej struktur i placówek , w koszarach . W Alpach są to koszary w miejscowościach dolin ( Bourg-Saint-Maurice , Modane , Briançon , Barcelonnette , Sospel i Nicea ), baraki alpejskie na wysokości (Chapieux, Séloges, Fréjus, des Rochilles, Granon, Restefond, Fourches , Granges de la Brasque, Peïra-Cava , Cabanes-Vieilles, Plan-Caval i Authion) oraz baraki z jasnego drewna w pobliżu wejść do obiektów ( podziemne baraki nie są używane w czasie pokoju, z wyjątkiem ostrzeżeń i ćwiczeń).

Uzbrojenie i wyposażenie

Historyczny

kreacja

Budowa nowych umocnień przez Francuzów wzdłuż Alp (w 14 th i 15 th  regionach wojskowych) rozpoczyna się w 1928 roku , w odpowiedzi na roszczenia Mussoliniego w Sabaudii i Alpes-Maritimes . Pierwsze alpejskie jednostki forteczne powstały 14 i15 października 1933w regimentach Alpine piechoty: z 4 -tego  Batalionu 99 th RIA Modane (Twierdza czołgów) i firmy 159 e RIA w Francji (Twierdza niezależnie Company). WKwiecień 1934Cztery inne bataliony utworzone są: 4 p od 159 e RIA (w Jausiers ), 4 -go o 3 e RIA (w Sospel ) w 5 TH o 3 e RIA (w Nicea ) i 4 TH od 141 -tego RIA (w Fajnie). Plik1 st styczeń 1935dodaje szóstego batalionu z 5 th z 159 th RIA (do Briançon ) i dwóch niezależnych firm.

Plik 1 st październik 1935południowo-wschodnie wojska twierdzy są przeorganizowane w siedem alpejskich batalionów fortecznych (BAF):

Te siedem batalionów jest zgrupowanych w trzy „półbrygady fortec alpejskich” (DBAF), które są odpowiednikami pułków , z których każdy otrzymuje nazwę i przydział do sektora:

Mobilizacja

Południowo-obronny obszary zależą w czasach pokoju 14 th i 15 th Regionu Wojskowego ( HQ odpowiednich do Lyonu i Marsylii ). Są zaalarmowani po napięciach z Niemcami w tym samym czasie, co na północnym wschodzie22 sierpnia 1939, następnie następnego dnia wezwano rezerwistów z jednostek fortecznych, potrajając ich liczbę: każda aktywna kompania (w czasie pokoju) tworzyła jądro szkolnego BAF (w czasie wojny), każdy aktywny BAF szkolił DBAF, stąd powstało siedemnaście nowych bataliony i pięć nowych DBAF.

Organizacja batalionów fortecznych
Sektory Aktywny BAF Połowa brygad szkoleniowych Bataliony szkoleniowe
SD du Rhône Brak aktywnej jednostki 230 th DBAF 179 p BAF, 189 p BAF i 199 p BCHM
SF z Sabaudii 70 th BAF 16 e DBAF 70 th BAF, 80 th BAF i 6 p BCM
SF z Sabaudii 71 e BAF 30- ty DBAF 71 e BAF, 81 e BAF i 91 e BAF
SF du Dauphiné 72- ty BAF 75- ty DBAF 72 ND BAF, 82 ND BAF, 92 ND BAF i 102 ND BAF
SF du Dauphiné 73 e BAF 157 th DBAF 73 III BAF i 83 rd BAF
SF z Alpes-Maritimes 74- ty BAF 61- ty DBAF 74 th BAF, 84 th BAF i 94 th BAF
SF z Alpes-Maritimes 75 th BAF 40- ty DBAF 75 th BAF, 85 th BAF i 95 th BAF
SF z Alpes-Maritimes 76 th BAF 58 th DBAF 76 th BAF, 86 th BAF i 96 th BAF

Walki 1940

Mobilizacja ogóle zaczyna się 2 września , przynosząc w ciągu piętnastu dni 6 th  armii (znany również jako Armii Alp ), których obowiązkiem obrony granicy południowo-wschodniej, jej maksymalną skuteczność. Oddziały następnie zajmują pozycje naprzeciw Królestwa Włoch, z którym Republika Francuska nie jest w stanie wojny. Sytuacja ta trwała do dnia wypowiedzenia przez Włochy wojny Francji i Wielkiej Brytanii10 czerwca 1940. Od pierwszego dnia działań wojennych wszystkie mosty i tunele przełęczy zostały zniszczone przez inżynierów . Biorąc pod uwagę późne opady śniegu w tym sezonie, Włosi opóźniają atak. Ofensywa zaczyna się dopiero20 czerwcapomimo złej pogody (zakaz bombardowań z powietrza).

W Sabaudii ataki Corpo d'Armato Alpino w Tarentaise (Cols de la Seigne i Petit-Saint-Bernard  : operacja Bernardo ) oraz 1 ° Corpo d'Armata w Maurienne ( Col du Mont-Cenis ) zostały zablokowane przez placówki i artyleria działają aż do zawieszenia broni.

W sektorze Dauphiné The 4-ci Corpo d'Armata , odpowiedzialny za podejmowanie Briançonnais została również zablokowana na przełęczy Montgenèvre  ; the21 czerwcacztery francuskie moździerze 280  mm neutralizują włoski fort Chaberton (którego osiem wież artyleryjskich zbombardowało konstrukcję Janusa ). W Ubaye The 2 ° Corpo d'Armata (operacja Maddalena ) został zatrzymany tuż po Col de Larche przez placówkach obsługiwanych przez ogień z dzieł Saint-Ours Haut i Roche-la-Croix .

W górzystej części Alpes-Maritimes placówki prawie nie zostały naruszone, szybko oczyszczone ogniem z robót ( z Rimplas i Flaut ). Ataki są ważniejsze na wybrzeżu, od14 czerwca, ze względu na brak śniegu (Operacja Riviera prowadzona przez 15 ° Corpo d'Armata ): punkty wsparcia wzdłuż granicy muszą zostać ewakuowane 22., część Menton zajęli Włosi, ale są też placówki francuskie stawiła opór dzięki ogniu wsparcia robót (w szczególności tych z Mont-Agel i Cap-Martin ) oraz bateriom interwału.

Rozejm z 24 czerwca 1940 pomiędzy Włochami a Francją jest podpisany w Rzymie , z aplikacją na25 czerwcao godzinie 0  h  35 . Fortyfikacje południowo-wschodnie znajdują się we włoskiej strefie okupacyjnej we Francji i są ewakuowane (wraz z częścią materiału) przed5 lipca.

Uwagi i odniesienia

Uwagi

Bibliografia

  1. Mary i in. 2009 , tom 4, s.  88 .
  2. Mary i in. 2009 , tom 4, s.  108-121 .
  3. Mary i in. 2009 , tom 4, s.  122-156 .
  4. Mary i in. 2009 , tom 5, s.  90-119 .

Zobacz też

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Powiązane artykuły