Rodzina Le Forestier de Quillien
| Rodzina Le Forestier de Quillien | |
 Bronie | |
| Ozdobić herbem | Piasek z trzema zwężającymi się pasami srebra |
|---|---|
| Motto | „ Zrób to, co trzeba ” |
| Kropka | XV th wiek- XXI th century |
| Kraj lub prowincja pochodzenia | Finistère ( Bretania ) |
| Dwory | Dwór Kervasainów ( Plonévez-du-Faou ) Dwór Quillien ( Dirinon ) Dwór Kérisit ( Daoulas ) |
| Funkcje wojskowe | Oficer w towarzystwie muszkieterów na straży |
| Nagrody wojskowe | Rycerze Zakonu Saint-Louis |
| Dowody szlachetności | |
| Reformacja szlachty | 1669 i 1671 w Rennes |
Rodzina Le Forestier de Quillien to utrzymująca się rodzina francuskiej szlachty , pochodzącej z Finistère ( Bretania ) o dawnym pochodzeniu od 1481 roku . Była utrzymywana szlachetny w 1671 roku w przód z dnia parlamentu Bretanii w Rennes .
Wśród jej członków znajdują się oficerowie kompanii , rycerze zakonu Saint-Louis .
Rodzina Le Forestier de Quillien jest członkiem ANF od 1962 roku .
Historia
Rodzina Le Forestier de Quillien to zachowana gałąź rodziny Le Forestier de Kervasain, która powstała w Plonévez-du-Faou , w krainie Cornouaille ( Finistère ), skąd wzięła swoją nazwę od seigneury Kervasain.
Pochodzenie tej rodziny zaczyna się od Mahé Le Forestier, Sieur de Kervasain, należącego do szlachty Plonévez-du-Faou w 1481 roku, który pojawił się w zegarkach posiadanych w tym roku przez jego syna Guillaume'a.
W 1536 r. Ród Kervasainów jest oznaczony rangą szlachty , a na zegarkach z tego roku Mahé Le Forestier, sieur de Kervasain, jest zaznaczone, że pojawił się na koniu.
Podział szlachecki z 1521 r. Określa, że Mahé Le Forestier, drugi z imienia, giermek , sieur de Kervasain, jest najstarszym synem, głównym spadkobiercą i szlachcicem dziedzica Guillaume Le Forestier, który był jego najstarszym synem, głównym spadkobiercą i szlachcicem zmarłego Mahé the Forestier, pierwsze imię.
W 1541 r. Drugi z nazwiska Mahé Le Forestier wyznał mu swój szlachecki dwór Kervasain, z powodu dziedziczenia po jego ojcu, i ustanowił Bertranda Le Forestiera, swojego najstarszego syna, do przedstawienia tego wyznania Izbie i dać dowód, hołd i przysięgę lojalności.
W 1574 r. Transakcja dokonana przez Jeana Le Forestiera, dziedzica , sieur de Kervasain, po śmierci jego siostry bez dziedziczenia, wymienia Bertranda Le Forestiera, ich ojca i Mahé Le Forestiera, ich ayeula.
Jego syn, Nicolas Le Forestier, ochrzczony w 1567 r. W Plonévez-du-Faou , ożenił się w 1586 r. Miał córkę Annę i zmarł kilka lat później.
W 1599 roku Allain Le Forestier, brat Nicolasa, przejął „szlachetnie i pobocznie” swoją siostrzenicę, córkę i jedyną dziedziczkę swojego ojca.
Jego jedyny syn Guillaume Le Forestier zmarł bez spadku.
Sukcesja jest następnie w zstąpienia Nicolas Le Forestier, młodszego syna Mahé, drugiego imienia.
Jego syn, Guillaume, notariusz Léona i Daoulasa w Landerneau , po śmierci już najstarszego syna tego ostatniego, Nicolasa Le Forestiera, zostaje następcą linii bocznej.
Potomkowie tej młodszej gałęzi są uznawani w 1671 roku za szlacheckich , wynikających ze szlachetnych ekstrakcji i uprawnionych do przejmowania cech giermków .
Istnieją wówczas 2 oddziały: jeden właściciel dworu Crechenou w Ploudiry , a drugi właściciel dworu Quillien w Dirinon .
Zabytkowy dwór Kervasain które zostały sprzedane w ciągu XVII -tego wieku.
Obecnie pozostaje tylko oddział Le Forestier de Quillien.
Genealogia
Rodzina Le Forestier de Quillien pochodzi z młodszej gałęzi Le Forestier de Kervasain:
- Mahé Le Forestier, sieur de Kervasain, poślubiła Plesoue Le Trancher.
- Guillaume Le Forestier, szlachcic , pan de Kervasain porównaniu łucznik w brigandine Mahe Le Forestier, ojca, szlachcica parafii Plonevez-du-Faou , do ogólnego zegarek z szlachcie biskupstwa Cornouaille w 1481 Żeni Jeanne Ansquer.
- Mahé Le Forestier, giermek , sieur de Kervasain, poślubił w 1509 r. Isabeau de Coetqueveran. Był obecny z koniem na straży odbywającej się w Quimper w 1536 r. W 1541 r. Przyznał się do swego szlacheckiego dworu, który spadł z następstwa jego ojca Guillaume Le Forestiera.
- Bertrand Le Forestier, giermek , sieur de Kervasain, powołany w 1541 r. Przez swego ojca do przedstawienia tej spowiedzi przed Izbą oraz do złożenia zeznań, hołdu i przysięgi lojalności. Ożenił się z Margueritte de la Bouexiere.
- Jan Le Forestier, giermek , sieur de Kervasain, zmarł w 1582 roku. Żonaty z Louise Le Grand.
- Nicolas Le Forestier, giermek , sieur de Kervasain, ochrzczony w Plonévez-du-Faou w 1567 r., Poślubił w 1586 r. Marie Riou. Zmarł w 1597 roku.
- Anne Le Forestier, córka i jedyna spadkobierczyni swojego ojca i matki, Pana i Pani Kervasain.
- Allain Le Forestier, giermek (zabezpieczenie), sieur de Kervasain, zastąpił swoją siostrzenicę „szlachetnie i pobocznie” w 1599 roku. Wraz z żoną Perrine Le Guiriec mieszkał w szlacheckim dworze Keroullé ( Ploudiry ), który sprzedał w 1595 roku.
- Guillaume Le Forestier, giermek , sieur de Kervasain, jedyny syn, zmarły bez spadku.
- Nicolas Le Forestier, giermek , sieur de Kervasain, ochrzczony w Plonévez-du-Faou w 1567 r., Poślubił w 1586 r. Marie Riou. Zmarł w 1597 roku.
- Nicolas Le Forestier, lord Kervasain (Plonévez-du-Faou) i Keroumen (Plougastel). W 1543 r. Osiadł w Landerneau. Odziedziczył po matce posiadłość Crechenou (Ploudiry). Żonaty z Catherine Le Gac.
- Guillaume Le Forestier, sieur de Kervasain, notariusz Léona i Daoulasa w Landerneau (1572-1590), zmarł przed 1596 r. Mieszkał w domu na przedmieściach Landerneau. Żonaty w drugim małżeństwie z Catherine Crugot.
- Nicolas Le Forestier, giermek (zabezpieczenie 1608), sieur de Kervasain, poślubił w 1604 roku Louise Goueznou.
- Allain Le Forestier, giermek, sieur de Crechenou, ochrzczony w Landerneau w 1614 roku. Ożenił się z Gilette Le Dall i zmarł w 1658 roku.
- Hamon Le Forestier, giermek, sieur de Crechenou, ochrzczony w Landerneau w 1647 roku.
- Mathieu Le Forestier, sieur de Quillien (Dirinon) i Keroumen (Plougastel Daoulas), ochrzczeni w Landerneau w 1585 r. Ożenił się z Marie Symon.
- Nicolas Le Forestier, giermek, sieur de Keroumen, ochrzczony w Landerneau w 1617 r., Poślubił w 1640 r. Marie Le Guen.
- Mathurin Le Forestier, giermek, sieur de Quillien.
- Nicolas Le Forestier, giermek (zabezpieczenie 1608), sieur de Kervasain, poślubił w 1604 roku Louise Goueznou.
- Catherine Le Forestier, dama Kervasain, poślubiła Charlesa L'Haridona, komornika Landerneau, syndyka Daoulas.
- Olivier L'Haridon, sieur de Kervasain, królewski notariusz.
- Guillaume Le Forestier, sieur de Kervasain, notariusz Léona i Daoulasa w Landerneau (1572-1590), zmarł przed 1596 r. Mieszkał w domu na przedmieściach Landerneau. Żonaty w drugim małżeństwie z Catherine Crugot.
- Bertrand Le Forestier, giermek , sieur de Kervasain, powołany w 1541 r. Przez swego ojca do przedstawienia tej spowiedzi przed Izbą oraz do złożenia zeznań, hołdu i przysięgi lojalności. Ożenił się z Margueritte de la Bouexiere.
Oddział Quillien
- Gałąź Le Forestier de Quillien rozpoczęła się od Mathieu Le Forestiera, urodzonego w Landerneau w 1585 roku, pana Quillien i Keroumen.
- Nicolas Le Forestier (1617-1677), pan Quillien (w Dirinon, Finistère) i Keroumen (w Plougastel-Daoulas), utrzymany szlachetnie przez pochodzenie w Bretanii w marcu 1671 roku, żonaty z Marie Le Guen de Kervent.
- Mathurin Le Forestier (1644-1727), giermek, lord Quillien, pierwszy żonaty z Anne Cabon de Keroudern (1657-1680).
- Jean-François Le Forestier (1680-1750), giermek, pan Quillien i Kerizit (w Daoulas ), muszkieter Gwardii Królewskiej w latach 1704-1719, żonaty z Jeanne-Armelle de Moucheron (1695-1742).
- Mathurin-Louis Le Forestier (1722-1805), giermek, lord Quillien, Kerizit i Penhep, bailiff of chatellenie of Daoulas , rycerz Królewskiego Zakonu Saint-Louis , żonaty z Marguerite-Michelle de Kernafflen de Kergos (urodzony w 1722).
- François-Marie-René Le Forestier de Quillien (1759-1824), giermek, lord Kerizit, kapitan w pułku piechoty Aunis , rycerz Królewskiego Zakonu Saint-Louis , żonaty z Marie-Claude-Thérèse Jouan de Kervenoaël (1766-1846).
- Mathurin-Louis Le Forestier (1722-1805), giermek, lord Quillien, Kerizit i Penhep, bailiff of chatellenie of Daoulas , rycerz Królewskiego Zakonu Saint-Louis , żonaty z Marguerite-Michelle de Kernafflen de Kergos (urodzony w 1722).
- Jean-François Le Forestier (1680-1750), giermek, pan Quillien i Kerizit (w Daoulas ), muszkieter Gwardii Królewskiej w latach 1704-1719, żonaty z Jeanne-Armelle de Moucheron (1695-1742).
- Mathurin Le Forestier (1644-1727), giermek, lord Quillien, pierwszy żonaty z Anne Cabon de Keroudern (1657-1680).
- Nicolas Le Forestier (1617-1677), pan Quillien (w Dirinon, Finistère) i Keroumen (w Plougastel-Daoulas), utrzymany szlachetnie przez pochodzenie w Bretanii w marcu 1671 roku, żonaty z Marie Le Guen de Kervent.
Szlacheckie rezydencje rodziny
Dwór Kervasainów
W 1636 roku Catherine Le Forestier, dama Kervasain, wdowa po zmarłym Charlesie L'Haridon de Landerneau , zadeklarowała, że jest właścicielem majątku Kervasain ( Plonévez-du-Faou ). W 1623 r. Nabyła pustą część majątku brata.
Jego syn Olivier L'Haridon nazywa się Sieur de Kervasain.
Następnie posiadłość została sprzedana przed 1665 r. François de Rosily , Lordowi Mesros, i jego żonie Catherine de la Motte, Lady of the Valley.
W 1678 roku Mathurin de Rosily , pan Mesros, Le Moustoir , Kervasain (i innych miejsc) ogłosił ziemię i szlachetne miejsce Kervasain, zawierające dwory, domy, dziedzińce, ogrody, sady, gołębnik, wysoki las. W skład majątku wchodzą również dzierżawiony młyn, miejscowości i wsie w majątkach pozostawionych , a także dwór i szlacheckie miejsce Trodon.
Dwór Crechenou
Nicolas Le Forestier, lord Kervasain i Keroumen, był właścicielem posiadłości Crechenou ( Ploudiry ), którą odziedziczył po swojej matce, Isabeau de Coetqueveran de La Haye.
Trzy pokolenia później, nie posiadając już dworu Kervasainów, po sprzedaży w 1623 r. Pustej części Guillaume Le Forestier jego siostrze Catherine, dziedzic Allain Le Forestier (1614-1658) przyjął jakość Sieur de Crechenou.
Jego syn Hamon zastąpił go.
Posiadłość Quillien
Mathieu Le Forestier (urodzony w 1585 r.) Jest pierwszym sieur de Quillien ( Dirinon ). Był też Sieur de Keroumen ( Plougastel ). Zainstalowany w Landerneau, od czasu do czasu przebywał w posiadłości Quillien.
Jego wnuk, Mathurin Le Forestier, sieur de Quillien, ochrzczony w 1644 r. W Landerneau , przeniósł się do posiadłości Quillien. Jego rodzina i jego potomkowie przyjmują teraz imię Le Forestier de Quillien .
Bailli de Daoulas i generalny rolnik księstwa Léon , Mathurin Le Forestier de Quillien, wyznał w 1711 r. Za szlacheckie miejsce Quillien ( Dirinon ), a także za szlachecki dwór Kérisit ( Daoulas ) nabyty w 1698 r.
Jego potomkowie decydują się osiedlić w posiadłości Kerisit.
Jean-François, jego najstarszy syn, to Sieur de Quillien i de Kerisit. Oficer w towarzystwie muszkieterów z Gwardii , brał udział w wojnie pod koniec panowania Ludwika XIV i został ranny w bitwie pod Ramillies , jak również, że z Malplaquet .
Po jego śmierci Mathurin-Louis, jego najstarszy syn, urodzony w 1722 r., Odziedziczył posiadłości Kérisit i Quillien, w których prawie nie mieszka. Zaciągnięty do pułku Conti , brał udział w wyprawach wojny o sukcesję w Austrii , Włoszech i Piemoncie (1745-1748). Zostaje uwięziony w siedzibie Asty.
Odznaczony krzyżem rycerskim Saint-Louis , był kolejno kapitanem kompanii strzelców Saint-Nic i oddziału Garde-Côtes w Châteaulin , a następnie szefem oddziału Quimper .
Podczas Terroru , 25 Brumaire Year II (16 listopada 1793), został aresztowany w posiadłości Kérisit. Później znalazł swoją rezydencję Daoulas splądrowaną przez rewolucjonistów.
Wśród jej ośmiorga dzieci jedna z jej córek nazywa się „mademoiselle de Quillien”, a druga „mademoiselle de Kerizit”.
Potomkowie Le Forestiera de Quillien kontynuują z François-Marie, jednym z jego synów, ojcem kilku chłopców.
Posiadłość Quillien zniknęła od tego czasu w Dirinon .
Galeria
Herb rodu Le Forestier jest widoczny na szkle wzorcowym (1556) chóru kaplicy Saint-Herbot ( Plonévez-du-Faou ), w którym cieszyli się dominacją .
Sytuacja współczesna
Rodzina Le Forestier de Quillien została przyjęta do francuskiego stowarzyszenia szlacheckiego (ANF) dnia18 grudnia 1962.
Dwór Kérisit w Daoulas , należący od dawna do Le Forestiera de Quillien (1698-1867), nadal istnieje, chociaż obecnie jest własnością rodziny Danguy des Déserts, po ślubie w 1867 Valentine Le Forestier de Quillien z Charlesem Danguy pustyń.
W latach 1891-2000 we Francji odnotowano 110 urodzeń noszących nazwę Le Forestier de Quillien.
Uwagi i odniesienia
- Régis Valette , Katalog francuskiej szlachty , Robert Laffont, 2007, str.122: stara ekstrakcja 1481)
- Uszlachetniająca Bretanii przed izby reformację 1668-1671 - Comte de Rosmorduc 1896, tom II, str. 218-223 i s. 224-226, 2013, online na Tudchentil.org, „ Le Forestier, Arrêt du 14 mars 1671 ” i „ Le Forestier, Arrêt du 21 mars 1671 ”
- Dirinon i jego kraj w historii Bretanii. Jego historia, jego mieszkańcy, jego dziedzictwo religijne, jego dwory. Jean-Bernard de La Brosse. Tom III, część czwarta: dwory i dawne dwory Dirinona. Historia ich i kolejnych mieszkańców. Strony 158-161.
- Rocznik ANF, 2017
- 1636. Backbench. Dwory i ich właściciele. Autor: Hervé Torchet, wydanie La Pérenne, 2018, nr 334 i 410
- Henri Frotier de La Messelière , Filiations Bretonnes , Prudhomme, Saint-Brieuc, 1922, T.II, s.328
- Deklaracja i wyliczenie Mathurina de Rosily, 1678, National Archives, Terriers des Domaines de Bretagne
- „ Tabela rodzin ” , na stronie internetowej Stowarzyszenia na rzecz wzajemnej pomocy szlachty francuskiej
- „ Plik z nazwami ” , na tej stronie INSEE
Bibliografia
- Guy Le Borgne , Armorial de Bretagne , Rennes, chez Pierre Garnier, 1681, s.85.
- Pol Potier de Courcy , arystokracja i herb Bretanii. Trzecie wydanie oryginalne, poprawione, poprawione i uzupełnione , tom 1, wydanie z 1890 r., Strona 397.
- Henri Frotier de La Messelière , Filiations Bretonnes , Prudhomme, Saint-Brieuc, 1913, T.II, s.328–331.
- Régis Valette , Katalog francuskiej szlachty , Robert Laffont, 2007, s.122