Erich von dem Bach-Zelewski | ||
Portret Zelewskiego (datowany 1944). | ||
Imię i nazwisko | Erich Julius Eberhard von Zelewski | |
---|---|---|
Narodziny |
1 st marzec +1.899 Lauenburg-en-Pomerania , województwo pomorskie |
|
Śmierć |
8 marca 1972 Monachium |
|
Pochodzenie | Niemiecki | |
Wierność |
Cesarstwo Niemieckie Republika Weimarska III Rzesza |
|
Uzbrojony | Waffen-SS | |
Stopień | SS – Obergruppenführer | |
Lata służby | 1916 - 1945 | |
Konflikty |
I wojna światowa , II wojna światowa |
|
Wyczyny broni | Stłumienie Powstania Warszawskiego | |
Nagrody | Żelazny krzyż | |
Inne funkcje | Höhere (r) SS- und Polizeiführer ( HSSPf ) | |
Erich von dem Bach-Zelewski to SS- Obergruppenführer und General der Waffen-SS und der Polizei , niemiecki zbrodniarz wojenny II wojny światowej , urodzony jako „von Zelewski”1 st marca 1899w Lauenburg-en-Poméranie i zmarł dnia8 marca 1972, gdy był więziony w Monachium .
Członek NSDAP i SS , interweniował głównie w Europie Wschodniej i Związku Radzieckim, zlecając w szczególności rzezie ludności cywilnej; był odpowiedzialny za stłumienie powstania warszawskiego pod koniec lata 1944 r., co było możliwe dzięki przełamaniu wojsk sowieckich pod miasto.
Aresztowany po wojnie przez armię amerykańską, współpracował z aliantami w procesach norymberskich ; potem ma okresy wolności: mimo to jest ścigany w Niemczech Zachodnich, gdzie odsiaduje kilka wyroków; nigdy nie został wydany Polsce ani Związkowi Radzieckiemu, pomimo próśb tych krajów.
Erich von Zelewski jest synem mniej szczęśliwego arystokraty Otto von Zelewskiego. W 1916, mając zaledwie 17 lat, Erich wstąpił jako ochotnik do armii pruskiej i pozostał tam do końca wojny w 1918: dwukrotnie otrzymał Krzyż Żelazny .
Po wojnie wstąpił do Reichswehry , armii Republiki Weimarskiej , gdzie przebywał do 1924 r. Następnie wstąpił do kompanii straży granicznej ( Grenzschutz ), gdzie służył do 1930 r., kiedy to wstąpił do partii nazistowskiej. Wstąpił do SS w 1931 roku. Szybko awansował w szeregach organizacji, aw 1933 doszedł do stopnia SS- Brigadeführera . Stopniowo przyjął imię „von dem Bach”, zamiast „von Zelewski”, współbrzmienie bardziej niemieckie.
Zapewne w tym duchu udowadniania, że jest „dobrym Niemcem” i „dobrym nazistą” i aby ludzie zapomnieli o tym, że trzy jego siostry wyszły za Żydów, a także o jego słowiańskim pochodzeniu, poddał się. potem do coraz bardziej krwawych ekscesów.
Członek Reichstagu od 1932 do 1944 r. brał udział w Nocy długich noży w 1934 r., podczas której zamordował Antona von Hohberga und Buchwalda SS- Reiterführera , który składał do Ministerstwa Obrony wrogie wobec Reichswehry wypowiedzi. SS- Gruppenführer . Zajmował różne stanowiska w partii nazistowskiej, najpierw w Prusach Wschodnich , a następnie w Gau od Śląska po 1936 roku, gdzie w 1937 roku został höhere (r) SS- und Polizeiführer ( HSSPf ), to znaczy powiedzieć „przełożony szef SS i Policji” w dużym regionie.
Na początku II wojny światowej kierował oddziałami, które brały udział w represjach i egzekucjach polskich jeńców wojennych podczas kampanii polskiej wwrzesień 1939. ten7 listopada 1939, Himmler mianował go na stanowisko komisarza dla umocnienia niemczyzny na Śląsku . Organizuje przesiedlenia ludności i konfiskaty własności prywatnej. wsierpień 1940zaledwie rok po wybuchu wojny jej oddziały skonfiskowały domy ponad 20 tys. rodzin na Żywiecczyźnie , zmuszając je do wyjazdu.
Proponuje deportację wszystkich Żydów Rzeszy do dystryktu lubelskiego; wobec sprzeciwu Hansa Franka postanawia wraz z Himmlerem utworzyć obóz pracy na Śląsku, w pobliżu miasta Auschwitz ; obóz jest otwarty wmaj 1940.
Następnie 28 listopada 1940von dem Bach oficjalnie zmienia nazwisko i porzuca ojcowskie nazwisko: Zelewski. Dlatego nazywa się go teraz po prostu „Erich von dem Bach”.
Ściśle związany z orientalnymi projektami Himmlera , przygotowywanymi od jesieni 1940 roku, Erich von dem Bach został mianowany Höhere (po prawej ) SS- und Polizeiführer ( HSSPf ) strefy „Russland Mitte” (Rosja Centralna), zależnej od Komisariatu Rzeszy Ostland .
Latem 1941 roku uczestniczył wraz z Himmlerem, podczas jednej z jego licznych wizyt inspekcyjnych, w licznych akcjach Einsatzgruppen (mobilnych jednostek zabijania) działających w okręgu wyborczym, za który był odpowiedzialny.1 st lipcapodczas podróży tego ostatniego do Białegostoku w dniach 14, 15 i16 sierpniapodczas jego tournée w Mińsku; podczas tej ostatniej podróży zwierza się Himmlerowi ze swoich obaw o los członków Einsatzgruppen , z których niektórzy zaczynają doświadczać zaburzeń psychicznych z powodu masowych strzelanin.
On sam też musi cierpieć na takie zaburzenia, jak mówi zeznanie doktora Ernsta-Roberta Grawitza . Aby je przezwyciężyć, wzywa się podświadomą pracę represyjną. Mechanizm pojawia się wyraźnie w doborze słownictwa i eufemizmów, aby uniknąć używania zbyt prymitywnych terminów, takich jak „zabić”, „śmierć”. Podczas wizyty w Mińsku Himmler chce zobaczyć, jak wygląda „likwidacja”. Prosi Nebe, aby zastrzelił przed nim setkę młodych ludzi. Erich von dem Bach zwraca się do bardzo poruszonego po strzelaninie Himmlera : „ Reichsführer , tutaj jest tylko setka… Zobacz w oczach ludzi z (Einsatz-) Kommando, jak bardzo są poruszeni . Ci ludzie są skończeni na całe życie. Jakich uczniów tu pozyskujemy? Albo neurotycy, albo brutalne bestie ”. Himmler zwraca się następnie do mężczyzn, wskazując, że wykonywany przez nich obowiązek jest odrażający i bolesny byłby widok Niemców wykonujących takie zadanie z radością. Ale jako żołnierz, powiedział, muszą być posłuszni i tylko on musi odpowiedzieć za ich czyny przed Bogiem i Hitlerem. Po tej przemowie, nadal z von dem Bachem, Karlem Wolffem i Nebe, odwiedzają zakład dla obłąkanych. Nebe prosi o pozwolenie na wypróbowanie dynamitu w celu „zlikwidowania” „szalonych”. Chociaż von dem Bach sprzeciwił się (wraz z Karlem Wolffem ), że pacjenci nie są świnkami morskimi, Himmler zgadza się na te testy z dynamitem. Wyniki są godne ubolewania, a rozwiązaniem przyjętym później są ciężarówki z gazem , których celem jest zawsze, na pierwszym poziomie, uniknięcie zaburzeń psychicznych u wykonawców, którzy muszą strzelać, aby zabijać. .
Wehrmacht, powołany do zostania moskiewskim HSSPf , zawiódł kilkadziesiąt kilometrów od miasta, dlatego pozostał na swoim stanowisku, dowodząc m.in. jednostkami antypartyzanckimi na froncie wschodnim aż do 1943 r.
w luty 1942, był hospitalizowany z powodu, jak później twierdził, zaburzeń psychicznych wynikających z czystek etnicznych i wielokrotnych egzekucji Żydów na Białorusi , których był świadkiem. Jednak niektóre źródła twierdzą, że jego niepełnosprawność była czysto fizyczna. Wznawia swoje stanowisko wlipiec, nie wykazując żadnej zmiany w swoim codziennym okrucieństwie. Erich von dem Bach jest jednym z ukochanych regionalnych przywódców SS Himmlera . Ponieważ pod koniec pobytu w szpitalu bardzo powoli wracał do zdrowia, dr Ernst-Robert Grawitz , znany lekarz SS, został ponownie wysłany do jego łóżka przez Himmlera. Według diagnozy tego lekarza, pacjent przeżywa na nowo mordy na Żydach organizowane pod jego osobistym kierownictwem, a także inne bolesne doświadczenia na Wschodzie.
w Czerwiec 1943, został dowódcą „ Bandenkampfverbände ”, odpowiedzialnego m.in. za masakrę 35 000 cywilów w Rydze oraz śmierć ponad 200 000 osób na Białorusi i wschodniej Polsce .
W 1944 r. wstąpił do frontu w rejonie Kowla i wrócił doMarszw Niemczech, aby ponownie poddać się leczeniu. Himmler podejmuje ważne decyzje podczas jego nieobecności.
ten 2 sierpnia 1944 robejmuje dowództwo generalne wszystkich oddziałów walczących z partyzantką w czasie powstania warszawskiego . Wśród nich są brygady Kamińskiego i Dirlewangera . Po ponad dwóch miesiącach zaciekłych walk w końcu udało mu się odzyskać miasto. Żniwo jest straszne: jego oddziały zabiły ponad 200 tys. cywilów, w tym około 65 tys. w „masowych egzekucjach” i nieznaną liczbę jeńców wojennych.
Pomiędzy 26 stycznia i 10 lutego 1945von dem Bach kieruje jedną z „Korpsgruppe” SS- Armeekorps w Niemczech . Jednak już po dwóch tygodniach jego jednostka poniosła ciężkie straty. Widząc zbliżającą się porażkę, ukrywa się i próbuje opuścić kraj. Został aresztowany prawie trzy miesiące po kapitulacji Niemiec,1 st sierpieńprzez amerykańską żandarmerię wojskową. W zamian za zeznania przeciwko byłym przełożonym na procesach norymberskich (gdzie, żeby tym razem brzmieć mniej niemiecko, ponownie używa pełnego imienia „Erich von dem Bach-Zelewski”), von dem Bach nigdy nie jest sądzony ani nawet martwi się swoją wojną zbrodni i nie podlega ekstradycji do Polski ani Związku Radzieckiego . Opuścił więzienie w 1949 roku.
Twierdzi, że w 1951 roku pomógł Hermannowi Göringowi popełnić samobójstwo, dostarczając mu kapsułki z cyjankiem, których używał. Jednak wielu współczesnych historyków jest sceptycznie nastawionych do twierdzeń von dem Bacha.
Na procesie norymberskim powiedział: „Jeżeli przez dziesięć długich lat będziecie głosić, że narody słowiańskie są gorszą rasą, a Żydzi są podludźmi, to logicznie rzecz biorąc, przyjmiemy za naturalne zjawisko fakt zabicia milionów tych ludzi. istoty” .
Również w 1951 roku Bach-Zelewski został skazany na 10 lat łagru za zabójstwo przeciwników politycznych na początku lat 30. Skazany na karę odbywał do 1958 roku, kiedy to ponownie został skazany na karę dwóch i pół roku. skazany na rok więzienia za zabójstwo oficera SA w nocy Długie Noże . Następnie w 1961 został ponownie skazany na dodatkowe dziesięć lat za zamordowanie dziesięciu niemieckich komunistów w latach 30. XX wieku . Żadne z wydanych na niego wyroków nie uwzględnia jego roli na Wschodzie i udziału w licznych masakrach (w Mińsku , Mohylewie i Białorusi ), choć publicznie przyznał się do zabijania Żydów, jednocześnie nalegając na swój żal i pokutę.
Zmarł w więzieniu w Monachium w 1972 r. Jego żona od 1921 r. Ruth Apfeld, z którą miał trzech synów i trzy córki, zmarła przed nim w 1967 r. w wieku 66 lat .
: dokument używany jako źródło tego artykułu.