EE Cummings

EE Cummings Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej ee cummings w 1953 roku. Kluczowe dane
Imię urodzenia Edward Estlin Cummings
Narodziny 14 października 1894
Cambridge ( Massachusetts , Stany Zjednoczone )
Śmierć 3 września 1962
North Conway ( New Hampshire , Stany Zjednoczone )
Podstawowa działalność Poeta , pisarz , malarz
Autor
Język pisania amerykański angielski
Gatunki Poezja , powieść biograficzna

Podstawowe prace

Edward Estlin Cummings , lepiej znany jako zdrobnienie ee cummings (ur14 października 1894w Cambridge , Massachusetts i zmarł3 września 1962) Jest poetą , pisarzem i malarzem amerykańskim .

Na jego twórczość składa się ponad dwa tysiące dziewięćset wierszy, kilka sztuk teatralnych , esejów i dwa opowiadania, a także liczne rysunki, szkice i obrazy. Jest to jeden z największych poetów XX th  wieku i jednym z najbardziej popularnych.

Nazwisko i wielkie litery

Jego wydawcy często składali hołd jego bardzo nietypowemu użyciu wielkich liter i znaków interpunkcyjnych, publikując jego prace pod małą nazwą, taką jak ta: ee cummings . Te inicjały, przerywane, ale bez odstępów, są jego dwoma imionami: Edward Estlin. Cummings słynie z nieortodoksyjnego użycia wielkich liter i reguł interpunkcyjnych oraz z awangardowego stosowania konwencji syntaktycznych. W jego pismach znajdujemy nieoczekiwane lub nieodpowiednie znaki interpunkcyjne, które mogą przerwać zdanie, a nawet słowo. Wiele jego wierszy ma nieregularną czcionkę na stronie, przez co często trudno je odczytać na głos.

Biografia

Młodzież i rodzina

Cummings urodził się w Cambridge w Massachusetts w 1894 roku. Jest synem Edwarda i Rebeki Haswell Clarke Cummings. Jego ojciec był profesorem socjologii i nauk politycznych na Harvardzie, a następnie pastorem unitarian . Jest najstarszym z rodziny składającej się z dwojga dzieci, jego siostra Elżbieta ma sześć lat. On i jego syn są blisko, a Edward jest jednym z najsilniejszych zwolenników Cummingsa i jego pracy. Wychowany w rodzinie o wysokim poziomie wykształcenia, zaczął pisać wiersze w wieku 10 lat.

Studia

Uczęszczał do liceum w Cambridge Latin High School . Jego pierwsze wiersze zostały opublikowane w Cambridge Review , szkolnej gazecie.

Od 1911 do 1916 studiował na Harvardzie , gdzie uzyskał tytuł Bachelor of Arts w 1915 r., A następnie tytuł magistra filologii angielskiej i klasycznej w 1916 r. Podczas pobytu na Harvardzie zaprzyjaźnił się z Johnem Dos Passosem i mieszkał w akademiku Thayera (pokój 306 ), nazwany na cześć rodziny znajomego z Harvardu, Scofielda Thayera . Kilka jego wierszy zostało opublikowanych w Harvard Monthly już w 1912 roku. Sam Cummings wraz z kolegami z Harvard Aesthetes Dos Passos i S. Fosterem Damonem pracował nad gazetą szkolną . W 1915 roku jego wiersze zostały opublikowane w Harvard Advocate .

W młodym wieku Cummings uczył się języka greckiego i łacińskiego . Jej sympatia do każdego z nich przejawia się w jej dziełach, takich jak ΧΑΙΡΕ (po starogrecku: „Raduj się!”), Zbiór poezji z 1950 r., Anthropos (w starożytnej grece: „człowiek”), tytuł a jego sztuk oraz Mea puella (łac. „moja córka”), tytuł jego najdłuższego wiersza.

Na ostatnim roku studiów na Harvardzie Cummings był pod wpływem takich pisarzy jak Gertrude Stein i Ezra Pound . Wyróżnienie magna cum laude uzyskał w 1916 r., Prezentując swoją kontrowersyjną pracę pt . Nowa sztuka . Ta prezentacja daje mu pierwsze przebłyski rozgłosu, ponieważ udało mu się stworzyć fałszywe wrażenie, że ukochana poetka Amy Lowell , którą sam podziwia, jest „nienormalna”, jest wtedy bardzo krytykowany w gazetach. W 1920 roku pierwsze wiersze Cummingsa zostały opublikowane w tomie poezji zatytułowanym Eight Harvard Poets .

Kariera

W 1917 roku , zaciągnął się do Cummings Norton-HARJES Ambulance Corp , ze swoim kolegą i przyjacielem John Dos Passos . Nowość pojazdów mechanicznych, a tym samym karetek, sprawia, że ​​prowadzenie samochodu jest akceptowalną aktywnością dla dobrze wykształconych młodych Amerykanów. Z tego powodu w czasie I wojny światowej do służby zdrowia zaciągnęło się więcej znanych pisarzy niż w jakiejkolwiek innej dotychczasowej wojnie. Mają co najmniej dwadzieścia trzy lata, w tym Hemingway, aby zaciągnąć się do grona ratowników medycznych.

Z powodu nieporozumienia administracyjnego Cummings nie został przydzielony do pogotowia przez pięć tygodni, które spędził w Paryżu . Zakochuje się w mieście, do którego wraca przez całe życie.

Plik 21 września 1917Zaledwie pięć miesięcy po zaręczynach został aresztowany wraz ze swoim przyjacielem, Williamem Slaterem Brownem , pod zarzutem szpiegostwa . Obaj otwarcie wyrazili swój pacyfistyczny punkt widzenia  ; Cummings dał jasno do zrozumienia, że ​​nie ma żadnej nienawiści do Niemców. Zostali wysłani do wojskowego obozu zatrzymań „Triage Depot” w La Ferté-Macé , gdzie pozostawali przez trzy i pół miesiąca. Cummings omawia życie w obozie w swojej powieści The Enormous Chambrée ( The Enormous Room ), o której F. Scott Fitzgerald powiedział: „Ze wszystkich prac młodych mężczyzn, które wykluły się od 1920 roku, pozostaje książka, The Enormous Room of ee cummings … Niewielu jest takich, którzy ożywiają książki i potrafią znieść ideę ich nieśmiertelności. "

Następnie został zwolniony z obozu 19 grudnia 1917, po wielu politycznych interwencjach ze strony jego ojca. Cummings wraca do Stanów Zjednoczonych na Nowy Rok 1918 . W tym samym roku został zmobilizowany przez armię Stanów Zjednoczonych . Służył w 73 th Oddziału Piechoty w Fort Devens , Massachusetts, ażListopad 1918. W następnych latach współpracował z nowojorskim magazynem The Dial  (en) , przyczółkiem ruchu modernistycznego.

Cummings wrócił do Paryża w 1921 roku i przebywał tam przez dwa lata, zanim wrócił do Nowego Jorku . W latach 20. i 30. często wracał do Paryża i podróżował po Europie , gdzie poznał m.in. Pabla Picassa . W 1931 r. Wyjechał do Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich , opisał swoją podróż do Eimi , która ukazała się dwa lata później. W tym czasie odwiedził także Afrykę Północną i Meksyk , następnie pracował jako eseista i malarz portretowy dla magazynu Vanity Fair (1924-1927).

Życie prywatne

W 1926 roku ojciec Cummingsa zginął w wypadku samochodowym. Chociaż ciężko ranna, jej matka przeżywa. Cummings opisuje wypadek w swojej serii Six Non-Readings, które dał Harvardowi w latach 1952-1953:

„… Lokomotywa przecięła samochód na pół, zabijając natychmiast mojego ojca. Kiedy dwaj kolejarze wyskoczyli z zatrzymanego pociągu, zobaczyli kobietę stojącą - oszołomioną, ale stojącą - obok okaleczonej maszyny; z krwią płynącą (jak mi mówi starszy) z jego głowy. Jedna z jej dłoni (dodała młodsza) wciąż dotykała sukienki, jakby próbowała dowiedzieć się, dlaczego jest mokra. Ci mężczyźni chwycili moją sześćdziesięciosześcioletnią matkę za ramiona i próbowali zaprowadzić ją na pobliską farmę; ale odepchnęła je, natychmiast podeszła do ciała mojego ojca i poprosiła grupę przestraszonych widzów, aby je zakryli. Kiedy to się skończyło (i tylko wtedy), pozwoliła im zaprowadzić ją gdzie indziej. "

Śmierć jego ojca wywarła głęboki wpływ na Cummingsa i jego twórczość, która zapoczątkowała nowy okres w jego życiu artystycznym. Następnie poświęcił się w swoich wierszach zasadniczym aspektom życia. Cummings rozpoczyna ten nowy okres od złożenia hołdu pamięci swojego ojca w wierszu, w którym mój ojciec przeszedł przez losy miłości .

Wesela

Cummings ożenił się dwukrotnie, a także bardzo długo współżył . Elaine Orr jest jego pierwszą żoną. Wszystko zaczęło się od cudzołóstwa w 1919 roku, kiedy wyszła za mąż za Scofielda Thayera , jednego z przyjaciół Cummingsa na Harvardzie. Z tego związku urodziła się córka Nancy, urodzona 20 grudnia 1919 roku i zmarła 11 sierpnia 2006 . Jest jedynym dzieckiem Cummingsa. Po rozwodzie z Thayer, Elaine wyszła za mąż za Cummingsa 19 marca 1924 roku . Jednak związek ten trwa tylko dziewięć miesięcy. Elaine zostawia go dla zamożnego irlandzkiego bankiera i wyjeżdża z córką do kraju swojego nowego męża. Zgodnie z warunkami rozwodu Cummings uzyskuje opiekę nad swoją córką Nancy przez trzy miesiące w roku, ale Elaine odmawia przestrzegania tej umowy. Zmarła w 1974 roku. Cummings widział córkę dopiero w 1946 roku .

Następnie poślubił Anne Minnerly Barton, do 1 st  maja 1929 . Rozstali się w 1932 roku . W tym samym roku Anne uzyskała meksykański rozwód, który został oficjalnie uznany w Stanach Zjednoczonych dopiero w sierpniu 1934 roku.

Po rozstaniu z Anne poznał Marion Morehouse (9 marca 1906 w South Bend, Indiana - 18 maja 1969 w Greenwich Village , Nowy Jork ), modelkę i fotografkę. Nigdy nie będzie jasne, czy byli legalnie małżeństwem, jednak Morehouse mieszkał z Cummings aż do jej śmierci w 1962 roku. Morehouse przeżył ją do 18 maja 1969 roku. Następnie mieszkała przy 4 Patchin Place w Greenwich Village, gdzie Cummings mieszkał do „do 8 września”. 1924.

Ostatnia dekada

W 1952 roku jego alma mater , Harvard, zaproponowała mu katedrę honorowego profesora wizytującego. Charles Eliot Norton Lectures gdzie przedstawiono między 1952 i 1953, co będzie później zebrane w jego I: sześć nonlectures .

Cummings spędził ostatnią dekadę swojego życia podróżując, spędzając czas na wykładach, na które został zaproszony, oraz podczas wakacji w swojej rezydencji w Joy Farm w Silver Lake w New Hampshire .

Zmarł z powodu udaru mózgu 3 września 1962, w wieku 67 lat, w Joy Farm w swoim domu w North Conway ( New Hampshire ), gdzie spędzał lato od dzieciństwa. Został pochowany na cmentarzu Forest Hills w Bostonie ze swoją trzecią żoną Marion Morehouse Cummings.

Konstrukcja poetycka

Jego poetyka naznaczona latami 1914-1918 oraz spotkania z Ezrą Poundem i Gertrudą Stein mają wszelkie awangardowe cechy , nawet jeśli formalnie w jego wierszach znajdujemy wiele sonetów, a także akrostych. Poezja Cummingsa często porusza tematy związane z miłością i naturą, ale także satyruje relacje między jednostką a społeczeństwem lub światem; jego formy i motywy poetyckie można uznać za kontynuację epickiej tradycji postromantycznej. Jednak jego twórczość poetycka jest na ogół przepojona unikalnym stylem składni, w którym słowa i fragmenty zdań układają się i zmieniają w bezprecedensowy sposób, a jego najbardziej uderzające wiersze nie są szczególnie godne uwagi ze względu na ich innowacje typograficzne lub ortograficzne, ale raczej dzięki ich twórczości składniowej .

W 1960 roku Luciano Berio skomponował Circles , podkładając do muzyki trzy wiersze Cummingsa: „Stinging”, „Riverly” i „n (o) w”.

W 1970 roku Pierre Boulez skomponował Cummings ist der Dichter z wierszy Cummingsa zgrupowanych pod tytułem Poems, 1923-1954.

Kilka jego wierszy zostało zaaranżowanych przez Marco Stroppa w formie muzyki elektronicznej, zwłaszcza ... ciszy

Nagrody

Przez cały okres swojego istnienia Cummings otrzymał wiele nagród za swoją pracę, w tym:

Wybrane prace

Tłumaczenia francuskie

W kinie i telewizji

(Nie wiem, co w tobie się zamyka i otwiera się; tylko coś we mnie rozumie głos twoich oczu jest głębszy niż wszystkie róże) nikt, nawet deszcz, nie ma takich małych rączek

Uwagi i odniesienia

  1. Broszura Harvard Freshman, 1996.
  2. Friedman 2003, s. 244
  3. Bloom, str. 1814
  4. Lane, str. 41–43
  5. (w) Marion Morehouse Cummings, Poet's Widow, Top Model, Dies , The New York Times , 19 maja 1969.
  6. Sawyer-Lauçanno, str. 255
  7. (w) „  EE Cummings Dies of Stroke. Poeta Stood for Stylistic Liberty  ” , New York Times ,4 września 1962
  8. "Brahms: Baza danych IRCAM"
  9. „  Marco Stroppa  ” , na brahms.ircam.fr (dostęp 27 października 2020 )
  10. Roger Ebert, rocznik filmowy Rogera Eberta 2007. Kansas, Mo .: Andrews McMeel; Londyn: Simon & Schuster [dystrybutor], 2006. ( ISBN  9780740761577 ) (s. 340)
  11. Zebrane wiersze [z] EE Cummings , New York, Harcourt, Brace and Co. 1938. ( OCLC 6580013 ) (str. 182)
  12. Nie poprawiaj tej typografii, dziękuję.

Zobacz też

Bibliografia

Linki zewnętrzne