Zjednoczone księstwo bałtyckie

Zjednoczone Księstwo Bałtyckie
( of ) Vereinigtes baltisches Herzogtum
( lv ) Apvienotā Baltijas hercogist

1918 - 1918

Herb
Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Mapa przedstawiająca bałtyckie rządy Imperium Rosyjskiego, na których Cesarstwo Niemieckie próbowało ustanowić zjednoczone Księstwo Bałtyckie. Ogólne informacje
Status Księstwo pod władzę wojskową, stan klient z Rzeszy Niemieckiej
Stolica Ryga
Język Niemiecki
Zmiana Papiermark
Historia i wydarzenia
3 marca 1918 Traktat brzeski
22 września 1918 Uznanie przez cesarza Wilhelma II
5 listopada 1918 Ogłoszenie niepodległości Zjednoczonego Księstwa Bałtyckiego
18 listopada 1918 Niepodległość Łotwy
19 listopada 1918 Uznanie Estonii przez Niemcy
28 listopada 1918 Rozwiązanie Rady Regencyjnej Księstwa

Poprzednie podmioty:

Następujące podmioty:

Zjednoczone Księstwo Bałtyckie (w języku niemieckim Vereinigtes Baltisches Herzogtum ) lub Wielkiego Księstwa Inflant to stan, którego konstytucja została zaproponowana po zakończeniu pierwszej wojny światowej . Ten stan prawdopodobnie nie istnieje oprócz pisemnych dokumentów i aktów notarialnych, ale stanowi próbę rozpoczęto w 1918 roku przez niemiecko-Bałtów do utworzenia, na terenie dawnych rządów Imperial rosyjskich z Kurlandii , Inflant i " Estonii , razem nazywa się Germańska nazwa Baltikum (obecna Łotwa i Estonia z częścią Litwy ) to państwo, którego struktury rządowe są zdominowane przez osoby niemieckojęzyczne.

Projekt ten zakładał utworzenie Księstwa Kurlandii i Semigalle oraz Księstwa Estonii i Inflant lub Państwa Bałtyckiego , których władcy byliby w unii personalnej z koroną Prus. Chociaż pierwsze elementy zostały wprowadzone w miesiącach 1918 r. Po traktacie brzeskim , zainteresowane narody bałtyckie, dążąc do niepodległości, nie pozwoliły cesarstwu niemieckiemu osiągnąć swoich celów, gdy to się skończyło. pierwszej wojny światowej .

Kontekst historyczny

Okupacja Kurlandii

W czasie I wojny światowej wojska niemieckie od jesieni 1915 r. Zajęły terytorium zaanektowane przez Rosję w 1795 r. Rząd Kurlandii . Front ustabilizował się wówczas na linii Ryga - Dyneburg - Baranowicze . Terytoria okupowane są administrowane przez Ober Ost , administrację wojskową terenów okupowanych na wschodzie.

Polityka Niemiec wobec krajów bałtyckich w czasie I wojny światowej

Od początku konfliktu światowego Niemcy-Bałtowie przebywający w Niemczech byli najbardziej zagorzałymi obrońcami aneksji państw bałtyckich . Baltische Vertrauensrat ( Baltische Vertrauensrat ), założony przez grupę emigrantów, był już źródłem wielkiego poruszenia podczas podboju Kurlandii na rzecz zjednoczenia bałtyckich niemieckich prowincji w Niemczech. Pragnienie niemieckiej dominacji w regionie miało swoje korzenie w historyczno-ideologicznych podstawach, a swój początek miało zwłaszcza w dawnej dominacji krzyżackiej nad tymi regionami .

W państwach bałtyckich jedna z głównych niewiadomych dotyczy formy, jaką mogłaby przybrać przyszła organizacja autonomicznego państwa; mógłby to być związek wszystkich krajów bałtyckich lub państw wasali pod zwierzchnictwem Saksonii , Wirtembergii lub Prus . Kolejna kwestia dotyczyła możliwości niemieckiej kolonizacji tych nowych państw: w rzeczywistości Kurlandia była postrzegana jako najkorzystniejsze miejsce do całkowitej denacjonalizacji, a następnie do germanizacji podbitego w ten sposób regionu. Planowano, jak na pasie granicznym z Polską, wyparcie Łotyszy z ich własnego kraju , sprzyjając osadzaniu Niemców-Rosjan pochodzących z imperium rosyjskiego, z domen duchownych i wielkich właścicieli ziemskich, w pobliżu posiadłości szlachty niemiecko-bałtyckiej już na miejscu.

Chęci samostanowienia narodów bałtyckich

Podczas gdy Imperium Rosyjskie ma zamiar opuścić walkę i mieć nadzieję na wycofanie wojsk niemieckich, proklamuje się tymczasową Radę Narodową Łotwy  (w).16 listopada 1917na terytorium okupowanego rządu Kurlandii. Plik30 listopada następnie Łotewska Rada Narodowa ogłasza łotewską prowincję autonomiczną, zgodnie z granicami etnograficznymi, a następnie Republikę Łotewską 15 stycznia 1918.

Rosyjski Rząd Tymczasowy wynikające z rewolucji lutowej ustanawia regionalnego rządu Estonii  (w)12 kwietnia 1917 (30 marcaw kalendarzu juliańskim ) z byłych rządów Estonii i Inflant. Po rewolucji październikowej , estoński Provincial Assembly  (w) , wybrany deklaruje suwerenną władzę w Estonii28 listopada 1917. Plik24 lutego 1918zostaje opublikowana Deklaracja Niepodległości Estonii . W zachodnich sojuszników de facto uznają niepodległość Republiki Estonii przezMaj 1918.

Rosyjski upadek

Ale po rewolucji rosyjskiej wojska niemieckie zamiast wycofać się wykorzystały Kurlandię jako bazę. Po upadku froncie wschodnim The wojska niemieckie weszły stolicy Łotwy, Rydze , na3 września 1917; pod koniec miesiącaLuty 1918Zajmuje również terytoria byłych rządów Inflant i Estonii , ten ostatni jednak już ogłosił swoją niepodległość.

Plik 3 marca 1918przy podpisywaniu traktatu brzeskiego Rosja sowiecka musiała między innymi zrezygnować z suwerenności nad Kurlandią, a Rosjanie musieli porozumieć się z miejscową ludnością co do przyszłych stosunków, z którymi będą musieli utrzymywać Cesarstwo Niemieckie, ich prawo do samostanowienia zostało zniesione. Estonia i Inflanty tymczasowo pozostawały pod jurysdykcją policji niemieckiej, ale porozumienia berlińskie z dnia27 sierpnia 1918 dał przyszłość Niemcom.

Powstanie księstw na Bałtyku

Testamenty i działania niemiecko-bałtyckie

Niemiecko-Baltic rządząca klasa szybko i ściśle powiązana się do niemieckiej polityki okupacyjnej. W rzeczywistości walczyła nie tylko przeciwko bolszewikom, ale także przeciwko tworzeniu autonomicznych demokratycznych państw bałtyckich, co jednak oficjalnie miało miejsce na24 lutego 1918 dla Estonii i 18 listopadanastępny dla Łotwy. Uważając się za „przedstawicieli najstarszej kultury obecnej w kraju”, pragnął zapewnić swoim obywatelom najwyższe funkcje. Szlachta i burżuazja niemiecko-bałtycka próbowała więc stworzyć jedno księstwo bałtyckie, zwracając się o to do cesarza . Odwołania Estończyków i Łotyszy nie będą brane pod uwagę; przyszłe państwo byłoby zorganizowane w sposób niedemokratyczny. Funkcjonowanie instytucji zapewniało mniejszości niemiecko-bałtyckiej więcej posłów niż Estończycy i Łotysze razem wzięci.

Konstytucja Księstw Bałtyckich

Równolegle z niemieckimi wojskowymi władzami okupacyjnymi Germano-Bałtowie zaczęli tworzyć rady prowincji na terenach okupowanych między Wrzesień 1917 i 1918. The 8 marca 1918, Kurländische Landesrat , zgromadzenie zdominowane przez ludność germańsko -bałtycką, proklamuje niepodległość Księstwa Kurlandii i Semigalle . A później12 kwietnia 1918przyszła kolej na Baltische Landesrat , zjednoczone zgromadzenie nowych prowincji Inflant , Estonii , Rygi i Ösel, aby ogłosić niepodległość pod nazwą Państwa Bałtyckiego ( Baltischer Staat ), również ukonstytuowanego jako księstwo.

Oba nowe państwa zwróciły się już z proklamacji o zjednoczenie personalne z Królestwem Prus lub Cesarstwem Niemieckim . Ponadto cesarz Wilhelm II przychylnie odpowie na prośbę Kurlandii15 marca 1918. Ale12 kwietnia 1918, to znaczy w dniu ogłoszenia Państwa Bałtyckiego, Vereinigter Landesrat (Zjednoczona Rada Terytorialna), zgromadzenie skupiające członków dwóch państw, trzydziestu pięciu Niemców bałtyckich, trzynastu Estończyków i jedenastu Łotyszy, pyta przez oficjalną rezolucję skierowaną do cesarza niemieckiego o uznaniu nowo ukonstytuowanych państw za jedną monarchię i uczynienie z nich niemieckiego protektoratu . Cesarz ogłasza, że ​​uznaje nowe państwo bałtyckie w dniu22 września 1918i odnawia swoje powiązania z Księstwem Kurlandii i Sémigalle . Ten uparty postulat ujawnia zarówno słabość ówczesnej niemieckiej Ostpolitik, jak i aspiracje polityczne elit niemiecko-bałtyckich.

Proklamacja Zjednoczonego Księstwa Bałtyckiego

Zbliżenie księstw bałtyckich

W państwie bałtyckim, podobnie jak w Księstwie Kurlandii i Semigalle, elita niemiecko-bałtycka, a zwłaszcza szlachta, postrzegała Oberste Heeresleitung (OHL) jako jedynego rozmówcę. W rzeczywistości nie współpracowaliśmy z kręgami estońskimi ani łotewskimi, pomimo obietnic złożonych przez Reichstag w sprawie samostanowienia narodów bałtyckich.

Szlachta chciała ustanowić pod swoją władzą jedno państwo bałtyckie, oddzielone od Rosji, skupiające terytoria byłych rządów bałtyckich (Estonii, Inflant i Kurlandii). Plan ukonstytuowania niezależnego księstwa bałtyckiego, na czele którego stał Adolphe-Frédéric de Mecklenburg , został opracowany przez szlachtę i uzyskał poparcie OHL. Rozważano alternatywę dla zjednoczonego Księstwa Bałtyckiego, czyniąc z prowincji Estonii, Inflant i Kurlandii jedno państwo bałtyckie, w unii personalnej z Prusami.

Głoszenie

Plik 5 listopada 1918 , proklamuje się w Rydze zjednoczone Księstwo Bałtyckie. Adolphe-Frédéric de Mecklenburg miał wówczas nosić koronę nowego księstwa. Do chwili przybycia nowym państwem rządzono od9 listopada, przez Radę Regencyjną ( Regentschaftsrat ), złożoną z dziesięciu osób i utworzoną przez miejscową szlachtę, na czele której stał przewodniczący parlamentu inflanckiego ( Landmarschall ), baron Adolf Pilar von Pilchau  (de) , mianowany regentem Rzeszy .

Organizacja państwowa

Stolicą nowego państwa, w pewnym sensie łączącym dwa poprzednie, miała być Ryga. Kraj miał składać się z siedmiu kantonów, nazwanych po niemiecku Kurland ( Kurlandia ), Ryga , Lettgallen ( Łatgalia ), Südlivland ( Liwonia południowa), Nordlivland (Liwonia północna), Ösel ( Saaremaa ) i Estland (Estonia). Pierwsze cztery kantony odpowiadają w przybliżeniu czterem dzisiejszym prowincjom łotewskim, a kolejne trzy prowincjom estońskim.

Tytuł księcia miał nosić głowa państwa, która miała na imię Adolphe-Frédéric de Mecklenburg . Miał on pełnić ten urząd nie jako suwerenny monarcha, ale jako podwładny reprezentujący władzę cesarza niemieckiego, który miał zapewnić opiekę księstwu. W rzeczywistości Adolphe-Frédéric nigdy nie miał okazji objąć dowództwa; Rada Regencyjna, złożona z czterech Germano-Bałtów, trzech Estończyków i trzech Łotyszy, sprawowała tymczasowo władzę.

Siły zbrojne zjednoczonego Księstwa Bałtyckiego miały zostać utworzone przez Baltische Landeswehr, która w praktyce wyglądała bardziej jak korpus frankoński niż armia narodowa.

Upadek Księstwa

Krytyka i napięcia

Projekty kolonizacyjne, a także to, co niemieccy socjaliści nazywali „ romantycznym virelai ” ( romantischer Firlefanz ) lub „dynastycznym żartem” ( dynastischer Scherz ), a mianowicie eksport książąt jako głów państw, miały ogromne znaczenie. rosnąca wola narodowa skazała Łotyszy, Litwinów i Estończyków na ich zgubę.

Niemiecka polityka okupacyjna, składająca się wówczas z przeplatania się warunków koniecznych do zapewnienia bezpieczeństwa i imperialistycznych roszczeń, była trudna do utrzymania. Jak już wcześniej pod władzą rosyjskiego rządu tymczasowego , postawa niemieckiego okupanta znacznie nie doceniała pytań stawianych przez narodowości, które były jednak drażliwe.

Po stronie łotewskiej, podczas gdy bolszewicy chcieli przywiązania do Rosji Sowieckiej , socjaldemokraci , liberałowie i konserwatyści wiejscy wyruszyli w drogę do niepodległego państwa, podczas gdy łotewska Partia Ludowa , konserwatywna i duża część Niemców-Bałtów opowiadali się za zjednoczeniem z Cesarstwem Niemieckim  ; Po stronie estońskiej tendencje niepodległościowe były tym trudniejsze do kontrolowania, że ​​kraj ogłosił niepodległość dzień przed okupacją niemiecką.

Koniec

Księstwo nigdy nie otrzymało innego międzynarodowego uznania niż Cesarstwo Niemieckie. Ponadto niemiecka administracja wojskowa pozostaje wszechobecna. Ale wPaździernik 1918kanclerz Niemiec Max von Baden proponuje zastąpienie dotychczasowej władzy wojskowej władzą cywilną; tak zaproponowaną nową politykę podsumowuje depesza niemieckiego MSZ do administracji wojskowej: Rząd Rzeszy jest jednomyślny, musimy uszanować fundamentalną zmianę naszej polityki w państwach bałtyckich , co przekłada się przede wszystkim na potrzeba zaangażowania Bałtów w politykę .

Następnie, w momencie wybuchu rewolucji niemieckiej , generalny delegat władzy na okupowanych terytoriach bałtyckich August Winnig  (de) podpisał19 listopada 1918w Rydze traktat z tymczasowym rządem Estonii, na mocy którego ten ostatni odzyskuje kontrolę nad terytorium Estonii. Plik18 listopada, Łotewska Rada Ludowa ogłasza niepodległość kraju. Ponieważ państwo to jest uznawane de facto przez Rzeszę Niemiecką, Rada Regencyjna zaprzestaje swojej działalności28 listopada następujący.

Uwagi i odniesienia

  1. (w) „... później zaproponowano alternatywną propozycję dla Zjednoczonego Księstwa Bałtyckiego pod wodzą księcia Adolfa Friedricha z Meklemburgii” str.  48 Państwa bałtyckie: lata niepodległości, Georg von Rauch ( ISBN  0-903983-00-1 )
  2. The Landesrat , the12 kwietnia 1918postanawia zwrócić się do króla Prus i cesarza Niemiec o przyjęcie tronu Wielkiego Księstwa Inflant. Alfreds Bilmanis , Baltic Essays , The Latvian Legation,1945( czytaj online )
  3. (w) Philip Roeder , Where Nation-States Pochodzą: instytucjonalne zmiany w wieku nacjonalizmu , Princeton, Princeton University Press ,2007, 417  s. ( ISBN  978-0-691-13467-3 , LCCN  2006037467 , czytaj online ) , str.  119
  4. (w) Chatham House Information Dept , The Baltic States , Oxford University Press,1938( czytaj online )
  5. (de) Krupnikov, P.Ja. (1980). Zur Baltikum-Politik des deutschen Imperialismus vom Ende des 19. Jahrhunderts bis 1917 . W Aisin, BA, Gutsche, W. (redaktor). Forschungsergebnisse zur Geschichte des deutschen Imperialismus vor 1917 . Berlin (NRD). p.  223  ;
    Geiss, I. (1978). Das Deutsche Reich und der Erste Weltkrieg . Monachium, Wiedeń. p.  103
  6. (de) Geiss. p.  175  ;
    Basler, W. (1962). Deutschlands Annexionspolitik in Polen und im Baltikum 1914-1918 . Berlin (NRD). p.  251 i 324.
  7. (z) Fischer, F. (1964). Griff nach der Weltmacht. Die Kriegszielpolitik des kaiserlichen Deutschland 1914/18 . Düsseldorf. p.  351
  8. Kraje bałtyckie i Weimar Ostpolitik John Hiden
  9. Armia niemiecka w I wojnie światowej Autor: Nigel Thomas ; ( ISBN  1-84176-567-8 )
  10. Griff nach der Weltmacht, autor: Fritz Fischer
  11. (w) Anepaio T. Die Entwicklung der rechtliche baltischen Staaten 1918-1940 . W Giaro T. (redaktor). (2007). Modernisierung durch Transfer zwischen den Weltkriegen ( s.  7–30 ). Frankfurt nad Menem: Verlag Klostermann. ( ISBN  978-3-465-04017-0 ) . p.  14 .
  12. (De) Von Rauch, G. (1990). Geschichte der baltischen Staaten . Monachium: DTV. ( ISBN  3-423-04297-4 ) . p.  55 .
  13. Anepaio, T. p.  15 .
  14. (De) Mann, B. (1965). Die Baltischen Länder in der deutschen Kriegszielpublizistik 1914-1918 . Tübingen. p.  128  ;
    Podobnie Volkmann, H.-E. (1970). Die deutsche Baltikumpolitik zwischen Brest-Litovsk und Compiègne. Ein Beitrag zur „Kriegszieldiskussion“ . Kolonia, Wiedeń: Verlag Böhlau. p.  229 .

Powiązany artykuł