Dorylus
Dorylus
Dorylus gribodoi .
Dorylus Fabricius , 1793
Te mrówki armii z rodzaju Dorylus , zwane również Magnan lub Siafu język suahili , to pochodzący z Afryki Środkowej i Wschodniej. Wszystkie gatunki są ślepe i dlatego komunikują się głównie poprzez feromony .
Droga życia
Kolonia Magnan lub Dorylus może pomieścić około dwudziestu milionów osobników. W przeciwieństwie do swoich amerykańskich kuzynów Eciton , Dorylus nie są całkowicie koczowniczymi i tworzą tymczasowe mrowiska , które mogą trwać od kilku dni do kilku miesięcy. Kiedy brakuje pożywienia, migrują, tworząc kolumnę poruszającą się z prędkością około 20 metrów na godzinę.
Kasty
Mrówki Magnan mają kastę żołnierzy, większą od robotników i wyposażonych w potężne żuchwy. Kiedy kolonia się przemieszcza, żołnierze ci są ustawiani jako wartownicy, tworząc kordon bezpieczeństwa wzdłuż drogi, którą zajmują robotnicy i królowa, i atakując wszelkich intruzów.
Kończyny płciowe są większe niż żołnierze i zaopatrzone w skrzydła umożliwiające opuszczenie kolonii i utworzenie nowej. Samce giną wkrótce po kopulacji z samicami, z których wszystkie są przyszłymi królowymi.
Królowa jest największym członkiem kolonii. Jego zadaniem jest jedynie składanie jaj. W ruchu jest ściśle strzeżona, a jej śmierć doprowadziła do wyginięcia kolonii.
posługiwać się
Ukąszenie żołnierzy jest bardzo bolesne. Prawie nie puszczali, co skłoniło rdzenną ludność Afryki Wschodniej, zwłaszcza Masajów , do używania ich jako szwów , szczypiąc ranę żołnierzom, a następnie rozdzierając ciało.
W Kamerunie mrówka magnan jest również wykorzystywana do promowania karmienia piersią .
jedzenie
Magnany są mięsożerne. Przenosząc swoją kolonię, mogą atakować ofiary znacznie większe od siebie: szczury, węże, kraby słodkowodne itp. Poruszająca się kolonia magnanów jest uważana za niebezpieczną dla ludzi, chociaż jej prędkość poruszania się (20 metrów na godzinę) ułatwia jej ominięcie. To głównie dla osób, które nie mogą się poruszać (niemowlęta, niedołężne) taka kolonia jest niebezpieczna.
W kulturze popularnej
- Mrówki magnańskie nadały swój przydomek graczom i zwolennikom Stella Club d'Adjamé , klubu piłkarskiego na Wybrzeżu Kości Słoniowej .
- W filmie dokumentalnym Oblężona Cytadela (2006) to właśnie mrówki walczą z termitami .
- W filmie Indiana Jones i Królestwo Kryształowej Czaszki (2008) bohaterowie i złoczyńcy stają w obliczu super kolonii gigantycznych (2-3 cm) siafusów zjadających ludzi. To określenie jest fałszywe, ponieważ scena ta ma rozgrywać się w Amazonii, a nie w Afryce. Ponadto pojawienie się mrówek wyraźniej wskazuje na Cheliomyrmex andicola (de) , lepiej znaną pod nazwą Marabunta i faktycznie zamieszkującą dżunglę amazońską.
- Śledztwo przeprowadzone w Afryce przez Bernarda Werbera zainspirowało go do napisania trzech powieści Cycle des anmis (1991-1996).
- Mrówki magnańskie są także tematem jednej z krótkich historii z jego kolekcji Paradis sur mesure (2008): Les Dents de la terre .
- Ważny odcinek jego powieści Trzecia ludzkość (2012) również konfrontuje dwie postacie z kolonią magnanów w ruchu.
Lista gatunków
- Dorylus acutus Santschi, 1937
- Dorylus aethiopicus Emery, 1895
- Dorylus affinis Shuckard, 1840
- Agresor Dorylus Santschi, 1923
- Dorylus alluaudi Santschi, 1914
- Dorylus atratus Smith, 1859
- Dorylus atriceps Shuckard, 1840
- Dorylus attenuatus Shuckard, 1840
- Dorylus bequaerti Forel, 1913
- Dorylus bishyiganus (Boven, 1972)
- Dorylus braunsi Emery, 1895
- Dorylus brevipennis Emery, 1895
- Dorylus brevis Santschi, 1919
- Dorylus buyssoni Santschi, 1910
- Dorylus congolensis Santschi, 1910
- Dorylus conradti Emery, 1895
- Dorylus depilis Emery, 1895
- Dorylus diadema Gerstaecker, 1859
- Dorylus anotherus Santschi, 1910
- Przewód Dorylus Santschi, 1939
- Dorylus emeryi Mayr, 1896
- Dorylus erraticus (Smith, 1865)
- Dorylus faurei Arnold, 1946
- Dorylus fimbriatus (Shuckard, 1840)
- Dorylus fulvus (Westwood, 1839)
- Dorylus funereus Emery, 1895
- Dorylus furcatus (Gerstaecker, 1872)
- Dorylus fuscipennis (Emery, 1892)
- Dorylus gaudens Santschi, 1919
- Dorylus gerstaeckeri Emery, 1895
- Dorylus ghanensis Boven, 1975
- Dorylus gribodoi Emery, 1892
- Dorylus helvolus (Linneusz, 1764)
- Dorylus katanensis Stitz, 1911
- Dorylus Kohli Wasmann, 1904
- Dorylus labiatus Shuckard, 1840
- Dorylus laevigatus (Smith, 1857)
- Dorylus lamottei Bernard, 1953
- Dorylus leo Santschi, 1919
- Dorylus mandibularis Mayr, 1896
- Dorylus mayri Santschi, 1912
- Dorylus moestus Emery, 1895
- Dorylus montanus Santschi, 1910
- Dorylus niarembensis (Boven, 1972)
- Dorylus nigricans Illiger, 1802
- Dorylus ocellatus (Stitz, 1910)
- Dorylus orientalis Westwood, 1835
- Dorylus politus Emery, 1901
- Dorylus rufescens Santschi, 1915
- Dorylus savagei Emery, 1895
- Dorylus schoutedeni Santschi, 1923
- Dorylus spininodis Emery, 1901
- Dorylus stadelmanni Emery, 1895
- Dorylus stanleyi Forel, 1909
- Dorylus staudingeri Emery, 1895
- Dorylus striatidens Santschi, 1910
- Dorylus termitarius Wasmann, 1911
- Dorylus titan Santschi, 1923
- Dorylus Vishnui Wheeler, 1913
- Dorylus westwoodii (Shuckard, 1840)
- Dorylus wilverthi Emery, 1899
Uwagi i odniesienia
- Mathieu Bidan (tekst) i Gildas Paré (zdjęcia), „ Okaleczone kobiety i zmięte ciała ” , na vice.com ,31 lipca 2015 r(dostęp 11 maja 2017 ) .
Linki zewnętrzne
- Zasoby dotyczące organizmów żywych :
- (en) Referencyjny projekt sieciowy Tree of Life : Dorylus
- (en) Referencja Fauna Europaea : Dorylus
- (fr + en) Odniesienie ITIS : Dorylus Fabricius, 1793
- (en) Odnośnik do strony internetowej Animal Diversity : Dorylus
- (en) Dorylus na www.antweb.org