Dick Morrissey

Richard Edwin „Dick” Morrissey Kluczowe dane
Przezwisko Dick Morrissey
Imię i nazwisko Richard Edwin Morrissey
Narodziny 9 maja 1940
Horley Wielka Brytania
Śmierć 8 listopada 2000 r.
Umowa w Wielkiej Brytanii
Podstawowa działalność Muzyk
Gatunek muzyczny Jazz
Instrumenty
Saksofon sopranowy Saksofon tenorowy
Flet
aktywne lata 1960 - 2000

Richard Edwin „Dick” Morrissey (ur.9 maja 1940do Horleya i zmarł dnia8 listopada 2000 r.to Deal in Kent ) jest muzykiem jazzowym i kompozytorem brytyjskim . Gra na saksofonie sopranowym , tenorowym i flecie .

Biografia

Dick Morrissey pojawił się w latach 60. XX wieku po Tubby Hayes , kiedy Wielka Brytania była źródłem utalentowanych saksofonistów. Samouk, w wieku szesnastu lat zaczął grać na klarnecie w szkolnej orkiestrze, a następnie dołączył do grupy jazzowej. Następnie specjalizował się w saksofonie tenorowym .

Kariera

Wyrabiając sobie markę w hard bopie , regularnie występuje w Marquee Club odsierpień 1960. Swój pierwszy solowy album nagrał w wieku 21 lat, w 1961 roku: It's Morrissey, Man!  (in) ze Stanem Jonesem na fortepianie , Colinem Barnesem na perkusji i Malcolmem Cecilem  (in) na basie .

Początek sukcesu

Spędził 1962 w Kalkucie w zespole Ashley Kozak  (w) , grając dwie godziny dziennie, po czym wrócił do Wielkiej Brytanii, gdzie założył własną grupę z pianistą Harrym South  (w), która była z nim w Kalkucie. Następnie dołączają do nich basista Phil Bates , Bill Eyden  (wchodzi) , Jackie Dougan  (wchodzi) i Phil Seamen , wszyscy trzej perkusiści . Kwartet nagrał trzy płyty: Czy słyszałeś?  (pl) (1963), Ostrzeżenie przed burzą!  (pl) (1965, nagrany na żywo ) oraz Tu i teraz i brzmi dobrze!  (w) (1966).

W tym okresie regularnie występują w Bull's Head  (w) i Ronnie Scott's, podczas gdy Dick gra w innych mniejszych grupach. Krótko grał w klubie Teda Heatha , w którym przez lata grało wielu znanych muzyków jazzowych, podczas gdy pojawił się jako gość w klubie Johnny'ego Dankwortha . Podobnie, o zapadalności kolegami Stan Robinson  (IN) i Al gay  (PL) , baryton Paul Carroll , a trębacze Ian Carr , Kenny Wheeler i Greg Brown , Morrissey jest częścią zespołu The Animals , który złożył tylko publiczny występ na 5 th coroczny festiwal National Jazz and Blues Festival w Richmond w 1965 roku.

W latach 1966 i 1967 zajął drugie miejsce w plebiscycie jazzowym Melody Maker .

Dick Morrissey wykonuje regularnie na Krajowym Festiwalu Jazz i Blues w 1960 roku Jego ostatni występ z dnia 6 th Festival odbędzie się w Windsor w 1966 roku, choć prawdopodobnie jest z powrotem w 1972 roku ze swoim nowym zespołem Jeśli  (w) .

W 1969 założył grupę If  (en) z gitarzystą Terrym Smithem (podobnie jak Dick, kilkukrotny finalista lub zwycięzca plebiscytu Melody Maker ).

Morrissey - Mullen

Jeśli został rozwiązany w 1975 roku. Morrissey następnie wyjechał do Niemiec na tournee z Alexisem Kornerem , a następnie do Stanów Zjednoczonych . Podczas tej ostatniej trasy poznaje Jima Mullena  (w), z którym stworzy grupę Morrissey - Mullen  (w) (lub M&M ). Swój pierwszy album Up  (in) nagrali w 1976 roku w Nowym Jorku . M&M nagrał szesnaście albumów, w ciągu szesnastu lat współpracy, podczas gdy Morrissey i Mullen utworzyli grupę Our Band z Martinem Drew  (w) , Ronem Mathewsonem , Johnem Burchem  (w) i Louisem Stewartem .

Jej sukces pomaga, staje się bardzo poszukiwany, zwłaszcza w Wielkiej Brytanii . W ten sposób spotyka takich artystów jak Tubby Hayes , Roy Budd , Ian Carr , Spike Robinson i Allan Ganley .

Inne kolaboracje

Podczas swoich licznych tras koncertowych odnajdywał i komponował ze starymi przyjaciółmi, np. Ianem Stewartem , Charliem Wattsem , Jackiem Brucem czy Alexisem Kornerem , z którym założył grupę Rocket 88  (w) . Z tym ostatnim skomponował kilka albumów. Nagrywał również z Hoagy Carmichaelem , Annie Ross , Mike Carr , Brian Lemon , Georgie Fame , Brian Auger , Dusty Springfield , Paul McCartney , Gary Numan , Herbie Mann , Jon Anderson , Marc Benno , Demis Roussos , Vangelis ( z którym stworzył Piosenka Love Theme dla Blade Runner , w napisach końcowych której jej nazwa jest wydrapana również w „Morrisey”) oraz grup Orange Juice i Shakatak . Współpracował także przy trzecim albumie Petera Gabriela wydanym w 1980 roku (solo na „Start” i innych tytułach).

Koniec życia

Dick Morrissey zmarł dnia 8 listopada 2000 r., w wieku 60 lat, po wielu latach walki z różnymi formami raka . Krótko przed śmiercią nadal grał w kawiarni L'Alma w Deal . Na swoim ostatnim koncercie jest z grupą Morrissey - Mullen w teatrze L'Astor w Deal. W jego pogrzebie, który się tam odbył, wzięło udział kilku jego kolegów muzyków, w tym Allan Ganley .

Ronald Atkins napisał nekrolog dla The Guardian  :

„  Podejście Johna Coltrane'a do tenoru nie wywarło jeszcze większego wpływu na Wielką Brytanię, a Morrissey stworzył zaskakującą i ciepło cenioną mieszankę Stana Getza i Sonny'ego Rollinsa, frazowania jednego sprzymierzonego z ostrymi tonami drugiego. Był także pod wpływem przykładu Tubby'ego Hayesa, którego błyskawiczne [sic!] wyprawy przez złożone harmonie prawdopodobnie jako pierwszy naśladował.  "

„Podejście Johna Coltrane'a do tenorowego [saksofonu] nie wywarło jeszcze dużego wpływu w Wielkiej Brytanii, a Morrissey przybył z zaskakującą, ale dobrze przyjętą mieszanką Stana Getza i Sonny'ego Rollinsa , frazowania sprzymierzeńca z ostrymi tonami inny. Był również pod wpływem przykładu Tubby'ego Hayesa , z błyskawiczną szybkością [sic] jego wypraw poprzez złożone harmonie, które prawdopodobnie jako pierwszy naśladował. "

Wpływający

Dzięki wszechstronności swoich możliwości muzycznych, czy to pop , rock , hard bop czy jazz , Dick Morrissey pokazał, że muzyką można cieszyć się na różnych poziomach, a wszystkie gatunki można wzbogacić jazzem. W ten sposób udało mu się dotrzeć do nowej ówczesnej publiczności i pośrednio wprowadzić ludzi do jazzu. Kiedy na różnych etapach kariery dziennikarze prosili go o zdefiniowanie swojego stylu; odpowiada, odwołując się do definicji Duke'a Ellingtona  : „  To wszystko muzyka  ” (dosłownie „to wszystko muzyka”, a dokładniej „to tylko muzyka”, co sugeruje, że czynił tylko zaszczyt tej sztuce) i podkreślając, że dla Ellingtona były tylko dwa rodzaje muzyki: „dobra” lub „zła”. Pod tym względem jego najnowsze nagrania bardziej niż kiedykolwiek skupiają się na standardach jazzowych i Great American Songbook .

Dyskografia

Z Jeśli

Z Morrisseyem – Mullen

Uwagi i referencje

  1. (w) Simon Spillett, „  Brytyjscy saksofoniści jazzowi 1950-1970: Przegląd  ” na jazzscript.co.uk ,lipiec 2003(dostęp na 1 st marca 2013 )
  2. (w) Jason Ankeny, "  Dick Morrissey  " na allmusic.com (dostęp na 1 st marca 2013 )
  3. (w) Brian Morton i Richard Cook , The Penguin Guide to Jazz na płycie CD Richarda Cooka , Penguin Books ,2002, 1730  s. ( ISBN  0-14-051521-6 i 978-0-14-051521-3 , czytaj online ) , s.  1073
  4. (w) "  Dick Morrissey ...  " na vzone.virgin.net ,kwiecień 2011(dostęp na 1 st marca 2013 )
  5. (en) „  Jazzowi Kurierzy…  ” , na vzone.virgin.net ,luty 2012(dostęp na 1 st marca 2013 )
  6. (w) "  Harry South ...  " na vzone.virgin.net ,wrzesień 2010(dostęp na 1 st marca 2013 )
  7. (w) „  Encyklopedia sztuk widowiskowych  ” na loc.gov
  8. (w) „  Notatki rękawowe do Akropolu (Jasmine 2005)  ” na webcitation.org ,24 stycznia 2005
  9. (w) [PDF] "  Fifteen Years of Critical The Melody Maker British Jazz Polls: The Melody Maker Jazz Polls British Section 1960-1974  " na iancarrnucleus.net ,24 czerwca 1974
  10. (w) Jim Newsom, „  If  ” , na allmusic.com (dostęp 14 marca 2013 )
  11. (w) Dave Thompson , Funk: Third Ear - the Essential Listening Companion , Londyn, Blackbeat books,2001, 370  pkt. ( ISBN  0-87930-629-7 i 978-0-87930-629-8 , czytaj online )
  12. (w) „  Michael Garrick Sextet obiecał  ” na duttonvocalion.co.uk (dostęp 21 marca 2013 )
  13. Sammon 1996 , s.  424
  14. (w) Ronald Atkins, „  Dick Morrissey: Jasna gwiazda fusion entre jazzu i rocka  ” na Guardian.co.uk ,9 listopada 2000(dostęp 21 marca 2013 )
  15. (w) Mark Tucker , Ellington: The Early Years , University of Illinois ,1995, 298  s. ( ISBN  0-252-06509-3 i 978-0-252-06509-5 , czytaj online )

Bibliografia

Linki zewnętrzne