W patologii roślin , diagnoza jest podejście, które w wyniku obserwacji i rozumowania, umożliwia określenie, w fabryce lub w uprawach , w chorobie lub zaburzenia fizjologiczne , a jego czynników przyczynowych , w celu określenia odpowiedniej terapii.
Celem diagnozy jest określenie charakteru choroby i określenie czynnika sprawczego, którym może być biotyczny ( organizm żywy ) lub abiotyczny (czynniki środowiskowe ). Badania wykonywane są częściowo w terenie: znajomość warunków środowiskowych, w jakich roślina była uprawiana, przegląd praktyk uprawowych , badanie próbki rośliny, a częściowo w laboratorium: analiza gleby i określenie Ph , weryfikacja z hipotezą Kocha , biochemiczne metody , mikroskopowe badania , serologicznych metod , DNA do analizy .
Pierwszym krokiem jest poprawne zidentyfikowanie rośliny: gatunku ( nazwa dwumianowa ) oraz w miarę możliwości odmiany ( odmiany ), co pozwala ograniczyć pole badań do chorób ogólnie dotykających ten typ rośliny oraz poznać cechy jej w normalnym (zdrowym) stanie objawy mogą w niektórych przypadkach ograniczać się do subtelnych różnic.
Inne elementy, które należy wziąć pod uwagę przy diagnozowaniu choroby, to, oprócz uprawianego gatunku i odmiany, położenie i właściwości gleby, stosowane techniki uprawy (praca glebowa, technika siewu itp.), Płodozmian, odżywianie roślin ( nawozy mineralne, organiczne), zastosowane zabiegi fitosanitarne (rodzaj, dawki, daty stosowania itp.), rozmieszczenie chorych roślin na polu itp.