Côtes de Meuse
| Côtes de Meuse | |
 Mapa pokazująca położenie wybrzeża Mozy. | |
| Geografia | |
|---|---|
| Wysokość | 453 m , La Côte Julien |
| Długość | 200 km |
| Szerokość | 10 km |
| Administracja | |
| Kraj | Francja |
| Region | Wielki Wschód |
| Geologia | |
| Wiek | Jurajski |
| Skały | Wapień |
Do wybrzeża Mozę znajdują się na zachodzie z Lotaryngii . Większość wybrzeża jest częścią Regionalnego Parku Przyrody Lotaryngii .
Na południu znajdują się najwyższe szczyty:
- Moncel-sur-Vair na 453 m;
- Vaudeville-le-Haut na 451 m;
- Mont-lès-Neufchâteau na 451 m;
- Blénod-lès-Toul na 432 m;
- Mont-l'Étroit na 428 m;
- Clérey-la-Côte na 427 m;
- Jubainville na 426 m;
- Buisson d' Amanty na 424 m.
Istnieje również wiele kopców świadków :
- Butte de Montsec (377 m), który wychodzi na płaszczyznę Woevre i 140 m jezioro Madine ;
- wybrzeże Saint-Germain (340 m) w pobliżu Dun-sur-Meuse, które dominuje nad lasem Woëvre i 170- metrową doliną Mozy .
Geologia
Trzy wielkie byty krajobrazowe Lotaryngii to, z zachodu na wschód:
- wybrzeża Mozy i wybrzeża Mozeli ;
- plateau Lorraine ;
- z góry Wogezy .
Rzeźba zachodniej części Lotaryngii, o średnim wznoszącym się nachyleniu ku wschodowi, odpowiadającemu końcowi basenu paryskiego , składa się z naprzemiennych dolin i płaskowyżów oddzielonych kuestami ( rzeźby wybrzeży) w kierunku południowym.
Począwszy od zachodu wyróżnia się kolejno: Argonne (od albskiego ), wybrzeże Bar (od tytoni ), wybrzeża Mozy (od oksfordu ) i wreszcie wybrzeża Mozeli (od Dogger i Lias w południowej), które przekraczają 450 m n.p.m.
Pomiędzy wybrzeżami Mozy i wybrzeża Mozeli rozciąga się żyzna równina Woëvre (glina kelowa ) o szerokości od 25 do 30 kilometrów.
Meuse i Moselle przepływu do północy na przemian w glinianych równinach i na plecach wybrzeży; w pobliżu znajduje się wiele stawów i jezior, takich jak jezioro Madine .
Wegetacja
Côtes de Meuse mają następujące okładki:
- lasy na wapiennych płaskowyżach;
- zimne doliny;
- suche trawniki.
Płaskowyż Côtes de Meuse jest w dużej mierze zajęty przez buczynę kalcicole, sprzyjającą klimatowi półoceanicznemu, półkontynentalnemu i przepuszczalnej glebie z zagajnikami pod lasami, co sprzyja występowaniu innych gatunków: dębów , grabów , klonów , jesionów , wiśnie, drzewa alis itp.
Warstwa krzewów obejmuje derenie , głogi , orzechy laskowe , jolibois, węgiel drzewny .
Warstwa zielna rozwija na wiosnę kobierzec zawilca sylwia, barwinek , konwalia w maju, orlik , foka Salomona wzdłuż ścieżek w czerwcu.
Miejscami lasy zastępują wapienne trawniki (pastwiska) o bogatej i zróżnicowanej kompozycji florystycznej (trawy, rośliny strączkowe, storczyki).
W połowie wybrzeża człowiek wprowadził uprawę owoców. W winorośle zostały ponownie wprowadzone, a wiele sadów porośnięty drzewami wiśni , malin , porzeczek , jabłonie , brzoskwinie , grusze , kilka śliw dać jakości owoców, najbardziej znany i najważniejszy z których pod wybrzeży jest Mirabelle śliwka konserwowana, owoce, dżemy lub brandy.
Równina Woëvre dawniej porośnięta głównie lasami dębowo - grabowymi została wycięta i osuszona i obecnie jest to domena hodowli bydła oraz uprawy zbóż : pszenicy , rzepaku , kukurydzy .
-
Sad owocowy.
-
Kościół Mont-devant-Sassey na zalesionym froncie wybrzeża Mozy.
-
Wybrzeże Mozy ze wzgórza Montsec .
-
Wybrzeże Mozy widziane z wybrzeża Saint-Germain ( wzgórze świadka ).
-
Dolina Creuë na wybrzeżu Mozy z kościołem dominującym nad wioską Creuë .
W kulturze
Znaczek panoramiczny zatytułowany "Côtes de Meuse" jest wydawany przez Urząd Pocztowy dnia 1 st czerwiec 1.987 : o wartości nominalnej 3,70 franków, ma kolor purpurowo-czerwono-brązowy.
Zobacz również
Bibliografia
- Annette Lexa-Chomard i Christian Pautrot, Geologia i geografia Lotaryngii , wydania Serpenoise (2006).