Chondrocidaris gigantea jest to gatunek z jeżowców tropikalnych z rodziny z cidaridae , z imponującymi kolcami.
Jest to duży jeżowiec zwyczajny, charakteryzujący się nielicznymi radiolami (kolcami), ale szczególnie długimi (może przekraczać 10 cm ), grubymi i mocnymi; mają kształt cylindryczny i są kolczaste z wieloma grubymi, ale prawie spiczastymi drugorzędnymi kolcami (nieprzekraczającymi 1 cm ) na całej ich długości, które mają tendencję do formowania podłużnych ostrzy w kierunku końcówki.
Ich szyja jest gładka i wydłużona w kolorze pomarańczowym (do 1 cm ). Te radiole pozbawione kory są często kolonizowane przez epibionty (gąbki, inkrustujące algi itp.).
Rodzaj ten charakteryzuje się pewną specyfiką: test pokryty jest krótkimi wtórnymi promieniami w postaci łusek, zwykle beżowych. Do badań (powłoki) wynosi pomiędzy 6 a 10 cm, średnicy maksymalnej; jest kulisty, stosunkowo gruby i ściśnięty, i jak u wszystkich zwykłych jeżowców, zbudowany zgodnie z symetrią pięcioramienną (centralna rzędu 5) łączącą usta (perystom) znajdujący się pośrodku ustnej (dolnej) twarzy z odbytem ( periproct) znajdujący się na wierzchołku aboralnym (biegun górny).
Radiole Chondrocidaris gigantea .
Gatunek ten bardzo przypomina Prionocidaris hawaiiensis i kilka innych gatunków z rodzaju Prionocidaris z kolczastymi promieniami.
Ten jeżowiec występuje głównie na Oceanie Spokojnym , szczególnie w Nowej Kaledonii, ale także na Hawajach , poprzez Wyspy Lojalności . Czasami występuje na Oceanie Indyjskim , szczególnie na Mauritiusie .
Ten jeżowiec występuje poniżej 10 m głębokości (częściej poniżej 30) i na dużych głębokościach, na grubych dnach piasku i szczątkowych podłożach pochodzenia koralowego. Mimo imponującego wyglądu jest gatunkiem nocnym i dyskretnym.