Narodziny |
17 marca 1861 Paris 9 th |
---|---|
Śmierć |
26 kwietnia 1894 Paryż 14 th |
Narodowość | Francuski |
Czynność | malarz |
Trening | Paryska Szkoła Sztuk Pięknych |
Mistrz | Fernand Cormon , Léon Bonnat |
Ruch | Szkoła Pont-Aven , syntetyzm |
Wpływem | Paul Gauguin |
Pod wpływem | Pierre Bonnard , Cuno Amiet , Aristide Maillol |
Charles Laval , urodzony dnia17 marca 1861w 9 th dzielnicy Paryża , i umarłych26 kwietnia 1894w 14 th dzielnicy Paryża , to malarz francuski w szkole Pont-Aven , związany z ruchem syntetyzmem .
Syn studenta architekta Henri Labrouste i matki Polki Charles Laval urodził się w 1861 roku w Paryżu . Uczeń Léona Bonnata i Fernanda Cormona , Laval wysłał bukoliczny krajobraz do Salonu 1880 , Farmyard w Barbizon . Brał udział w Salonie 1883 . Wśród swoich towarzyszy w warsztacie często odwiedzał Henri de Toulouse-Lautrec , Émile Bernard i Louis Anquetin , którzy pod koniec lat osiemdziesiątych XIX wieku opracowali teorie Cloisonnistów .
Z tego okresu pozostaje ślad trzech zaginionych dzieł, w tym dwóch portretów, jego ulubionego gatunku. Jego kolega Henri Delavallée , którego znał w Pont-Aven w 1886 roku , przywołuje styl zbliżony do Edgara Degasa, podczas gdy Émile Bernard wspomina „piękną czarną manierę” .
Paul Gauguin i Laval spotykają się w Pension Gloanec w Pont-Aven w 1886 roku i zostają przyjaciółmi.
W poszukiwaniu egzotyki, która mogłaby dać im klucz do „innej” sztuki, Laval i Gauguin wyjechali w 1887 roku do Panamy . Aby zdobyć pewne dotacje, Laval malował portrety akademickie (wszystkie utracone), korzystając ze swoich doświadczeń zdobytych u Léona Bonnata. Seria nieszczęść doprowadziła Lavala i Gauguina do opuszczenia kontynentu na Martynikę , gdzie obecnie znajduje się im muzeum .
Tam stworzył małą serię różnorodnych krajobrazów w olśniewających kolorach, od dawna przypisywanych Gauguinowi. Martynikańskie płótna Lavala pod wieloma względami poprzedzają płótna Gauguina: Laval komponuje swoje obrazy według kadencjonowanych struktur Pierre'a Puvis de Chavannesa , jednocześnie upraszczając swoje figury elastycznymi ozdobnymi arabeskami. Monumentalne i ponadczasowe, jego Kobiety Martyniki znajdują się tysiące mil od kolonialnego raportu.
Cierpiący na czerwonkę i narażony na ataki demencji , a nawet usiłował popełnić samobójstwo , Laval powrócił z Indii Zachodnich dopiero w 1888 roku , kilka miesięcy po swoim znakomitym towarzyszu. Przywrócił obrazy i akwarele, które zafascynowały Gauguina. W międzyczasie Gauguin współczuł młodemu Émile Bernardowi . Do Bretonów na łące Bernarda i do Wizji po kazaniu Gauguina obrazy-manifesty syntetyzmu poprzez ich płaskie obszary czystych kolorów otoczone zaznaczoną linią, brak geometrycznej perspektywy, uproszczone kształty, ich dekoracyjna rytmika, ich japoński -stylowy układ i kadrowanie, odpowiada Allant au marché de Laval. Trzej artyści wspólnie kształtują nową plastikową składnię. Wyprodukowany mniej więcej w tym samym czasie bretoński pejzaż wykazuje wyraźną tendencję do abstrakcji motywu, rozmytego na dużych obszarach opalizujących kolorów.
Wiele lat później, kiedy Laval zostanie zapomniany, Bernard i Gauguin stają się nieredukowalnymi wrogami, obaj twierdzą, że wynaleziono ten rewolucyjny system obrazkowy, przesłaniając rolę Lavala, który dyskretnie przeniósł swój poetycki talent do syntetyzmu.
W Pont-Aven Laval, chory na gruźlicę , malował bardzo mało. W ramach serii dyskusji Vincent van Gogh zamówił u niego Autoportret , którego psychologiczne cechy Holender entuzjastycznie wychwalał.
Następnie Laval wystawił dziesięć obrazów obok Gauguina, Émile Bernard, Louis Anquetin , George-Daniel de Monfreid w Café Volpini z okazji Wystawy Powszechnej w Paryżu w 1889 roku . Dziwne ikony syntetyków budzą podziw przyszłych nabisów : Pierre Bonnard , Édouard Vuillard , Maurice Denis , Aristide Maillol , Paul Ranson i Suzanne Valadon . Kilka wskazówek sugeruje Aristide Maillol, Cuno Amiet i Pierre Bonnard nigdy nie zapomnieli lekcji Lavala, ze względu na jej prążkowany dotyk, a także edeńskie motywy i perłowe odcienie.
Powoli tracimy z oczu Lavala, którego stan zdrowia się pogarsza. Dołączył do Gauguina w Pouldu w 1889 roku i zwrócił się w stronę bardziej religijnej symboliki. W 1890 roku zaręczył się z Madeleine Bernard, siostrą Émile , ku rozczarowaniu Gauguina, który zabiegał o względy młodej kobiety. Gauguin kłóci się następnie z Lavalem, oskarżonym o niewdzięczność. Laval pracował do 1893 roku. Jego katolicki mistycyzm doprowadził go, podobnie jak Bernarda, do spektakularnego powrotu do tradycyjnego malarstwa. Wyczerpany gruźlicą zaostrzoną przez gruźlicę zmarł w 1894 r. W Paryżu. Jego brat Nino rozprasza swoją pracę, sprzedając fundusz na studio.
Do tej pory tylko około trzydziestu prac, olejów i rysunków łącznie składa się na katalog Charlesa Lavala raisonné. Wielu apokryficznych Gauguinów prawdopodobnie ukrywa autentyczne Laval . Pomimo tych trudności, niewielki zbiór uznanych dzieł oferuje ogromną różnorodność tematów i gatunków w jednolitym, delikatnym i żywym stylu, bardzo odmiennym od Gauguina, chociaż Émile Bernard uważany za bardziej bezosobowy.
Charles Laval: Landscape of Martinique (olej na płótnie, 1887) [dawniej przypisywane Paulowi Gauguinowi]
Charles Laval: Woman and Goat in the Village (olej na płótnie, 1887, Muzeum Izraela) [dawniej przypisywane Paulowi Gauguinowi]
Charles Laval, Kobiety nad morzem (1887), Paryż , Musée d'Orsay .
Charles Laval, Going to the Market (1888), Indianapolis Museum of Art .
Charles Laval, Ruisseau, L'Aven (1888), muzeum sztuki nowoczesnej i współczesnej w Strasburgu .