Kaplica św. Rocha w Férétra | |||
Wewnątrz kaplicy | |||
Prezentacja | |||
---|---|---|---|
Kult | katolicki | ||
Rodzaj | Kaplica | ||
Rozpoczęcie budowy | XIII th century | ||
Koniec prac | XVIII th wieku | ||
Ochrona | Zarejestrowany MH ( 1979 ) | ||
Geografia | |||
Kraj | Francja | ||
Region | Oksytania | ||
Departament | Górna Garonna | ||
Miasto | Tuluza | ||
Informacje kontaktowe | 43°34′54″ północ, 1°26′38″ wschód | ||
Geolokalizacja na mapie: Francja
| |||
Saint-Roch-du-Férétra kaplica jest kaplica znajduje się na Place Saint-Roch, dziesięć minut od centrum Tuluzy , w dzielnicy robotniczej koło budynków HLM. Obecnie nosi nazwę kaplicy Notre-Dame du Férétra. Nadal jest wyznaczona do kultu katolickiego : codziennie odprawiana jest tam Msza św. po łacinie, zgodnie z mszałem rzymskim z 1962 r. ( ryt trydencki ). To zależy od Piusa X .
Kaplica swoją nazwę zawdzięcza starożytnej rzymskiej świątyni imienia Jowisza Feretriusa, na której pierwsi chrześcijanie zbudowali pierwszą kaplicę. „Férétra” staje się przez rozszerzenie w Occitan nazwa święta danej otrzymywać odpusty czasu Wielkiego Postu i Wielkanocy po wierni odwiedził maladrerie. Ta kaplica w rzeczywistości służyła w średniowieczu maladrerie, która, podobnie jak wszystkie inne, została zbudowana na obrzeżach miasta. Obecne terminy budynku z XIII th wieku i przybycie karmelitów w Tuluzie. Mieści się w nim relikwie św. Tomasza z Akwinu z 1369 r., powierzone przez papieża Urbana V . Siedziba bractwa Saint-Roch w XVI -tego wieku , przeszedł kilka uzupełnień podczas XVIII -tego wieku i dopasowanie wnętrza między 1784 i 1786 roku przez Jean-Arnaud Raymond . Jej dzwonnica została zniszczona podczas Rewolucji Francuskiej . Po pełnieniu funkcji magazynu węgla kaplica została przejęta przez Bractwo Kapłańskie Saint-Pie-X w latach 80. XX wieku.
Kaplica została wpisana do rejestru zabytków w 1979 roku.
Kaplica założona jest na planie prostokąta i kończy się półkolistą absydą. Ściany są oparte na wcześniejszych budynków: Blok XIII -go wieku i pozostałości konstrukcji rzymskiego.
Wnętrze przeprojektowane przez Jeana-Arnauda Raymonda (1738-1811) i jego brata, pasjonującego się architekturą palladiańską, prezentuje nagie ściany, trzeźwo ozdobione białym tynkiem i ozdobione kolumnami i pilastrami nawiązującymi do porządku toskańskiego , a wszystko zwieńczone czerwoną cegłą gzyms.