Duiker , rodzaj Cephalophus są bydło égodontes bliskie antylopy i kozy . Zwierzęta te żyją w Afryce i głównie w lasach.
Rodzaju Cephalophus zawiera 16 gatunków z cephalophs :
Pierwszym dwóm promieniom cefaloficznym przypisano odrębne rodzaje:
Dane filogenetyczne potwierdzają, że nie można wyróżnić rodzaju Sylvicapra bez wyróżnienia rodzaju Philantomba .
Duikery to małe kopytne z Afryki Subsaharyjskiej. Najmniejszy z nich to niebieski duiker, który mierzy 55 do 72 cm przy wadze od 4 do 6 kg, a największy, duiker z żółtym grzbietem, mierzy 115 do 145 cm i waży od 45 do 80 kg . Wszystkie gatunki z rodzaju Cephalophus żyją w gęstych lasach lub zaroślach, tylko duiker Grimm żyje na sawannie. Duikery wyróżniają się przednimi nogami krótszymi od tylnych, nadając im łukowaty kształt, umożliwiający lepsze poruszanie się w zaroślach.Duikery mają dwa małe rogi, na środku których wyrasta długa sierść.
Duikers (które są dobowe lub nocne w zależności od gatunku) wymagają wysokiej jakości pożywienia ze względu na ich stosunkowo mały rozmiar i zjadają liście, owoce, pędy, pąki, korę i nasiona. Wyjątkowo w przypadku kopytnych, czasami polują w poszukiwaniu małych ptaków i gryzoni, a czasami zjadają owady i padlinę.
Cefalofowie nie są stadne i na ogół żyją samotnie lub w parach. Niebieskie duikery są monogamiczne, a pary zjednoczone na całe życie zaciekle bronią małych terytoriów od 2 do 4 hektarów. Wydaje się, że inne gatunki również są monogamiczne, co jest zjawiskiem stosunkowo rzadkim u ssaków. Samce bardzo opiekują się młodymi, którzy przebywają w grupie dość długo (ok. 2 lata), a następnie opiekują się młodszym rodzeństwem. Jednak para członków nie zawsze pozostaje ze sobą, często karmiąc się i odpoczywając osobno.
Za zagrożony uważa się najrzadszy gatunek, duiker Jentinka, odkryty w 1822 roku i niezbyt obecny w ogrodach zoologicznych .
Duikers są głównie dotknięci polowaniem na własne potrzeby. Łatwo oślepione w nocy przez światła, są wtedy dość łatwe do zabicia, niektóre gatunki są również uwięzione w sieci.