Centrum testów w locie Brétigny-sur-Orge
| Centrum testów w locie Brétigny-sur-Orge | ||||||||||
| Lokalizacja | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Kraj | Francja | |||||||||
| Miasto | Bretigny-sur-Orge | |||||||||
| Informacje kontaktowe | 48 ° 35 ′ 47 ″ na północ, 2 ° 19 ′ 55 ″ na wschód | |||||||||
| Wysokość | 82 m (270 stóp ) | |||||||||
Geolokalizacja na mapie: Francja
| ||||||||||
|
||||||||||
| Informacje lotnicze | ||||||||||
| Kod ICAO | LFPY | |||||||||
| Nazwa mapy | BRETIGNY | |||||||||
| Typ lotniska | wojskowy | |||||||||
Ośrodek testów w locie Brétigny-sur-Orge jest ośrodkiem testowym wojskowego i cywilnego sprzętu lotniczego znajdującym się w Brétigny-sur-Orge we Francji , działającym od 1945 do 2001 roku. Następnie podlega kierownictwu generalnemu uzbrojenia .
Historia
Zaprojektowany w 1938 r. W celu połączenia testów prototypów nowych francuskich firm lotniczych, teren ten był używany od 1940 do 1944 r. Przez niemieckie siły powietrzne Luftwaffe . W tym czasie stacjonowały tam bombowce operujące w kierunku Anglii. To powołanie sprawia, że ta baza lotnicza jest uprzywilejowanym celem dla alianckich bombowców.
25 czerwca 1944 roku formacja amerykańskich Consolidated B-24 Liberators przeszła przez bazę pod ostrzałem Flak . B-24, trafiony pociskiem przeciwlotniczym, próbował przymusowego lądowania między Ferme des Noues (w Vert-le-Grand ) a pasem startowym. Sześciu członków załogi ginie w katastrofie, a czterech przeżywa i zostaje uwięzionych. Wydarzenie upamiętnia stela wzniesiona na miejscu w 2017 roku przez amerykańskie stowarzyszenie weteranów.
Centrum egzaminacyjne zostaje oficjalnie otwarte 1 st August 1945. Szybko dysponował innowacyjną infrastrukturą na tamte czasy: tor o długości ponad 3 km i szerokości 100 metrów, z odcinkiem narażonym na zalanie na żądanie. Zbudowany w 1949 roku tor ten był wówczas najdłuższym w Europie. Centrum lotów testowych (CEV) ma jednocześnie siedzibę w bazie lotniczej Istres, a od 1949 r. Antenę w bazie Cazaux do testowania broni pokładowej i jej wypuszczania, a następnie pocisków. Posiada również oddziały w Algierii, Hammaguir i Colomb-Béchar (ostrzał rakietowy).
CEV szybko integruje aspekty badań i testów prototypów wojskowych statków powietrznych i ich wyposażenia, testy spadochronów i spadochronów, te z pierwszych foteli wyrzutowych, skutki medyczno-fizjologiczne na pilotów, sprzęt radiowy i radionawigacyjny, radary pokładowe, uzbrojenie itp. Przeprowadzane są tam również próby w locie śmigłowca. W 1950 roku CEV zatrudniał 46 pilotów, w tym 21 pilotów doświadczonych ze specjalną licencją , 22 pilotów „niespecjalistycznych” oraz trzech instruktorów ze szkoły szkolenia załóg lotniczych do egzaminów i odbiór (EPNER).
Po otwarciu pilot Paul Badré na Messerschmitt Me 262 był pierwszym Francuzem, który latał samolotem odrzutowym we Francji.
W latach pięćdziesiątych zginęło tam ośmiu pilotów testowych.
W Brétigny odbywa się wiele premier:
- pierwszy test we Francji fotela katapultowego na9 czerwca 1948Francuza Roberta Cartiera na Gloster Meteor prowadzonym przez brytyjskiego pilota;
- pierwsze wydanie we Francji kobiety w samolocie odrzutowym : Jacqueline Auriol na statku Vampire w 1951 r. Przekracza barierę dźwiękową na15 sierpnia 1953na Dassault Mystère II i został pilotem testowym w CEV;
- przejście dźwięku bariery przez Dassault mystere II pilotowany przez Roger Carpentier12 listopada 1952 ;
- testy Leduc 021 w sierpniu 1953;
- światowy rekord wysokości w helikopterze Alouette II na 11 000 m , autorstwa Jeana Bouleta ;
- astronomiczne obserwacje Marsa przeprowadzone przez Audouina Dollfusa w stratosferycznym balonie gazowym .
Tor jest zamknięty od czasu całkowitego przeniesienia działalności CEV w 2001 roku do Cazaux (Gironde) i Istres ( Bouches-du-Rhône ). Następnie pierwszeństwo przejazdu zwrócono Siłom Powietrznym , po czym nastąpiła rozbudowa bazy lotniczej 217 Brétigny-sur-Orge (baza zamknięta w czerwcu 2012 r.).
Dyrektorzy CEV
- Pierwszym dyrektorem jest główny inżynier Maurice Cambois . W 1946 r. Stworzył „ Szkołę personelu latającego do badań i odbioru ” (EPNER). W marcu 1948 r. Zastępcą dyrektora został płk Jean Accart (1912-1992).
- 1948 - 1958 - Inżynier generalny Louis Bonte (1908-1971).
- 15 września 1958-październik 1968: główny inżynier Pommaret.
- Październik 1968-koniec 1973: generał inżynier Munnich.
- późny 1973-1 st styczeń 1978 : inżynier generalny Guénod.
- 1 st styczeń 1978 : inżynier generalny Colin.
Piloci testowi
(niewyczerpująca lista)
- Jacqueline Auriol , pierwsza francuska pilotka odrzutowca i pilot testowy.
- Paul Badré , pierwszy francuski pilot latający odrzutowcem.
- Jean Boulet , rekordzista świata w wysokości w helikopterze.
- Michel Chalard
- Claude Chautemps
- Jacques Collombet , 12 kwietnia 1950 r niewyspecjalizowanych kierowca , kierowca Sekcji uzbrojenie i zastępcy dyrektora tej części aż do roku 1954, a następnie ponownie kilka lat później, po przejściu przez Sztab Generalny z sił wojsk francuskich .
- Claude Dallis , badanie pilotażowe, w opisie patentowym n O 104, pierwszy lot 13 marca 1947, zmarł w przekazywaniu Mission 21 lutego 1952 r.
- Denis deshayes
- Max Fischl , sterownik testowy patent N O 140, 1952.
- Audouin Dollfus
- Robert Galan
- Gilles Garreau (1943-2018), pilot i inżynier testowy śmigłowca.
- Roland Glavany testuje pierwszy Mirage i jako pierwszy leci z prędkością 2 machów w 1958 roku.
- Jacques Grangette , lipiec 1949.
- Armand Jacquet (1925-2008), pilot testowy, 1957.
- Jean Lanvario (1918-1996), pilot testowy.
- Yvan Littolff , 1953.
- Eugène Sixdenier , pilot recepcji, 1951, znak wywoławczy Azur SIX .
- Constantin Rozanoff , † 1954.
- Christian Bove (1945-1986), pilot myśliwski szkolący.
- Charles Monier , od 12 lipca 1947 r. Do1 st marca 1948.
- Roger receveau
- Rémi Albagnac , który zginął w locie poza pełnieniem obowiązków 3 lipca 1998 r.
Uwagi i odniesienia
- Lista konsultowana w bazie Brétigny, w archiwach CEV znajdujących się w posiadaniu AAEV.
- Sylvain Champonnois, „ Adaptacja francuskich sił powietrznych do lotnictwa odrzutowego (1945–1950) ” , w witrynie CAIRN (dostęp 2 lutego 2015 r . ) .
- Jacques Noetinger " Roger Carpentier ... pierwszy Macha 1 " Air & Kosmos , N O 9276 listopada 1982.
- Pierre Gaillard " Pięćdziesiąta rocznica Flight Test Center " Le Fana de l'Aviation , n o 300,Listopad 1994, s. 50-58.
- Młody pilot ginie w wypadku .
Bibliografia
- Pierre Gaillard, „ Pięćdziesięciolecie Centrum Testów Lotów ”, Le Fana de l'Aviation , n o 300,Listopad 1994, s. 50-58.