Jean Accart, dowódca Bernard | ||
Kapitan Jean Accart w kwaterze eskadry SPA 67, którą dowodził, w Saint-Dizier w 1940 roku. | ||
Narodziny |
7 kwietnia 1912 Fecamp |
|
---|---|---|
Śmierć |
19 sierpnia 1992(80 lat) La Gaude |
|
Pochodzenie | Francja | |
Uzbrojony | Siły Powietrzne | |
Stopień | Generał Korpusu Powietrznego | |
Lata służby | 1932 - 1973 | |
Przykazanie | SPA 67 eskadra podczas bitwy o Francję (1940) Grupa myśliwska II / 2 "Berry" (345 Dywizjon RAF ) (1944) Baza lotnicza 112 Reims-Champagne (1952-1955) |
|
Konflikty | Druga wojna światowa | |
Wyczyny broni | 12 zwycięstw w walce powietrznej potwierdzonych i 4 prawdopodobne. | |
Nagrody | Krzyż Wielki Legii Honorowej Croix de guerre 1939-1945 z 11 cytatami Medal of Aeronautics |
|
Daniny | Ulica w Reims nosi jego imię | |
Jean Accart , którego prawdziwe nazwisko brzmi Jean-Mary Julien Accart , urodził się w Fécamp (Seine-Maritime)7 kwietnia 1912i zmarł w La Gaude (Alpes-Maritimes) dnia19 sierpnia 1992Był francuski generał i asa z II wojny światowej , zasilone 12 potwierdzonych zwycięstw i 4 prawdopodobny.
Najpierw podchorąży marynarki handlowej , odbył służbę wojskową w marynarce wojennej , wchodząc wKwiecień 1932, na pokładzie pancernika Bretagne . Po trzech miesiącach poprosił o przydzielenie go do lotnictwa morskiego . Przeszedł przez centrum szkoleniowe Hourtin, a następnie przez bazę Avord, gdzie uzyskał licencję pilota8 marca 1933, a pilot wodnosamolotu 3 czerwcanastępnie w randze chorąży II klasy . Został przydzielony do centrum lotnictwa morskiego Hyères w eskadrze 3SI wyposażonej w wodnosamoloty CAMS 37.
Awansowany do stopnia porucznika pierwszej klasy , zgłosił się na ochotnika w rPaździernik 1935, aby wstąpić do Sił Powietrznych w równoważnym stopniu porucznika . WGrudzień 1935, został przydzielony do pierwszej eskadry grupy myśliwskiej (GC) I / 5 (SPA 67). Z23 lipca w 1 st August +1.937, bierze udział w czwartych pokazach lotniczych w Zurychu , które odbywają się na lotnisku wojskowym w Dübendorf . WLuty 1939ma już 1315 godzin lotu. WMarzec 1939, prowadzi testy nowych amerykańskich myśliwców Curtiss H.75 , które wyposażają eskadry stacjonujące w Reims .
Plik 3 września 1939 r, w chwili wybuchu drugiej wojny światowej dowodziłPaździernik 1937, w randze kapitana , SPA 67, pierwsza eskadra KG I / 5 z siedzibą w Suippes , której godłem jest „Proporzec cięty garbowanymi i żłobkowymi, obszyty piaskiem, z naturalnym bocianem odbicia wyniku. ”. Jego drugą osobą jest porucznik Edmond Marin la Meslée, którego wziął pod swoje skrzydła iz którym jest bardzo blisko. Eskadra zostaje następnie rozmieszczona na ziemi Suippes.
Ponieważ 11 stycznia 1940Podczas zabawnej wojny , które preludium do ofensywy niemieckiej, ataki Jean Accart, w tandemie z sierżantem Gérard Muselli , a niemiecki Dornier Do 17 , która biegnie wzdłuż granicy. Zwycięstwo jest uważane tylko za prawdopodobne. Plik10 maja 1940, pierwszego dnia bitwy o Francję , kapitan Accart odniósł cztery potwierdzone zwycięstwa, następnie dwa następnego dnia i trzy18 maja, jeszcze dwa dalej 26 majazanim wreszcie 1 st czerwca, nie wliczając 3 prawdopodobnych zwycięstw, 12 i 1114 maja.
Captain Accart za osiągnięcia na pokładzie jego H75 A-2 n O 151:
Plik 1 st czerwiec 1.940, atakuje grupę Heinkel He 111 w towarzystwie podporuczników Frantisek Périna i Le Calvez. Jeden z heinkli zostaje trafiony i upada podczas palenia, ale tylny strzelec ma czas, by trafić Curtissa kapitana Accarta, który otrzymuje kulę z pistoletu między oczy. To w cudowny sposób zatrzymuje się kilka milimetrów od mózgu. Udało mu się wydostać ze swojego samolotu, zanim zderzył się z terytorium gminy Dompierre-les-Tilleuls , ale zderzył się podczas wychodzenia z empennage i wąsko otworzył spadochron, zanim stracił przytomność. Jego upadek miał miejsce w lasach miasta Frasne . Oprócz urazu głowy, cierpi na otwarte złamanie lewej nogi, spowodowane słabym lądowaniem na ziemi, urazem ramienia, kilkoma złamanymi zębami i licznymi siniakami. Został natychmiast ewakuowany do szpitala Grange-Blanche w Lyonie, gdzie odmówił wydobycia z otrzymaną kulą, z obawy przed utratą wzroku. Wciąż dochodząc do siebie, uciekł do Nicei z rodziną16 lipca 1940.
Spośród około pięćdziesięciu trzech eskadr, które wzięły udział w bitwie o Francję, SPA 67, pierwsza eskadra grupy myśliwców I / 5, odniosła najwięcej zwycięstw w walce powietrznej. Dodając zwycięstwa zdobyte przez SPA 75, drugą eskadrę Grupy, I / 5 opublikuje rekord 83 potwierdzonych zwycięstw i 26 innych prawdopodobnych. Grupa I / 5 Fighter przyjmie nazwę „Champagne” w 1943 roku, zanim stanie się 2/3 Eskadrą Myśliwską Champagne .1 st lipiec +1.947. W skład eskadry wchodził wśród swoich pilotów porucznik Edmond Marin la Meslée , największy francuski as tego okresu, który objął dowództwo nad eskadrą SPA 67 na2 czerwcapo wypadku kapitana Accarta.
Plik 1 st listopad 1.940, został przydzielony do sztabu południowego sektora obrony powietrznej w Aix-en-Provence , gdzie wznowił szkolenie i zaczął pisać swoją pierwszą książkę „Sky Hunter”. WPaździernik 1941Otrzymuje kierownictwo sekcji „łowieckiej” Szkoły Lotnictwa w Salon-de-Provence . Po inwazji wolnej strefy ,11 listopada 1942Jean Accart zostaje zdemobilizowany i objęty zawieszeniem broni. WMaj 1943, zostaje oddelegowany do służby archiwalnej Muzeum Lotnictwa w Tuluzie . Następnie decyduje się uciec, aby wznowić walkę. Plik1 st październik 1943przekroczył Pireneje potajemnie, aby dotrzeć do Hiszpanii , gdzie był więziony do końca listopada, zanim udało mu się dotrzeć do Afryki Północnej .
W Styczeń 1944, został mianowany dowódcą i był odpowiedzialny za stworzenie grupy myśliwskiej 2/2 „Berry”. Grupa oficjalnie powstała w dniu16 styczniawyposażony w Spitfire V. Przybył do Anglii w lutym, Accart przyjął pseudonim „Bernard”, aby uniknąć ewentualnych niemieckich represji na swojej rodzinie. Jego grupa wstąpiła do Królewskich Sił Powietrznych i otrzymała tytuł „345 Dywizjonu”. Z'Kwiecień 1944wykonywał misje wsparcia dla wojsk lądowych podczas lądowania w Normandii , a także podczas bitwy o Normandię bez możliwości ponownego zaangażowania się w walkę z przeciwnikami. We wrześniu eskadra została wyposażona w nowe Spitfire'y IX. Komandor Accart, alias "Bernard", zostawił grupę włączoną21 październikai dołączył do sztabu armii, w Paryżu ,1 st listopad +1.944.
Na początku 1945 roku Jean Accart odbył trzymiesięczny staż w Stanach Zjednoczonych, aby wziąć udział w kursach w Command and General Staff College w Fort Leavenworth w stanie Kansas . W lipcu został skierowany do Generalnego Inspektoratu Sił Powietrznych , następnie został profesorem w Szkole Wojny Lotniczej im.Luty 1946aw grudniu awansował na podpułkownika . WLuty 1947, został mianowany szefem sztabu szefa sztabu sił powietrznych, generała dywizji lotniczej Jeana-Ludy'ego Piolleta. Następnie zajmował stanowisko zastępcy dyrektora Centrum Testów Lotniczych Brétigny-sur-Orge wMarzec 1948, potem inspektora lotnictwa myśliwskiego. Awansowany pułkownik wLipiec 1951, objął dowództwo bazy lotniczej 112 Reims-Champagne od 1952 do 1955 roku, bazy, w której przed wojną stacjonowała jego grupa myśliwska. Plik14 lutego 1953przewodniczy, w towarzystwie generała Martiala Valina , generalnego inspektora sił powietrznych, ceremonii, podczas której BA 112 przyjmuje z jego inicjatywy imię „Komendant Marin la Meslée”, asa bitwy o Francję, który zastąpił go na czele SPA 67 w 1940 roku.
W Październik 1955 został drugim zastępcą szefa sztabu Sił Powietrznych i w r Kwiecień 1957, odpowiada za misję u Szefa Sztabu. Promowane Air Commodore , został mianowany szefem sztabu 1 st Tactical Air Command (Catac) z siedzibą w Lahr w Republice Federalnej Niemiec , az21 listopada 1960. Jest także asystentem generała dywizji w imieniu15 lutego 1959 aw szczególności w 1960 r. asystent GMG odpowiedzialny za plan i kwestie pokrewne.
Awansowany na generała dywizji lotniczej wStyczeń 1961, A następnie korpus ogólnie powietrze na1 st marzec 1.962objął funkcje inspektora programów i produkcji broni. Na tej właśnie funkcji zrezygnował z sił powietrznych30 marca 1965, w następstwie wyboru prezydenta Republiki Charlesa de Gaulle'a, aby faworyzować instalację strategicznych pocisków S2 , wektorów broni jądrowej , na miejscu płaskowyżu Albion , zamiast zwiększać program bombowców strategicznych Mirage IV . Odchodząc, generał Accart miał łącznie 3845 godzin lotu, głównie za sterami samolotów myśliwskich.
Od 1966 do 1973 kierował projektem NATO NADGE, który polegał na zainstalowaniu ciągłego zestawu zintegrowanych radarów, rozciągających się od Norwegii po Turcję , w celu monitorowania przestrzeni powietrznej wschodniej granicy Wolnego Świata .
Pozostałości silnika Curtiss H-75 na pokładzie, na którym kapitan Accart został zestrzelony 1 st czerwiec 1940- Wright Cyclone z czternastoma cylindrami ustawionymi w podwójną gwiazdę, rozwijający 1200 koni mechanicznych - prezentowano przez długi czas w Reims, w jednym z pomieszczeń Muzeum 112 bazy lotniczej i tamtejszej aeronautyki . Obiekt przypominał o brutalnych walkach powietrznych z lat 1939-1940, a także o Curtiss H-75, wyjątkowym myśliwcu, dzięki któremu dwunastu pilotów z tej bazy lotniczej znalazło się wśród piętnastu najlepszych asów kampanii francuskiej (najlepszy z nich posiadał był porucznik Edmond Marin la Meslée ).