Kurara | |
![]() | |
Identyfikacja | |
---|---|
N O CAS | |
N O WE | 232-511-1 |
PubChem | 167334 |
UŚMIECH |
Oc7ccc1cc7Oc6cc5c (CCN (C) [C @ H] 5Cc4ccc (Oc3c2c (CCN (C) [C @@ H] 2C1) cc (OC) c3O) cc4) cc6OC , |
InChI |
InChI: InChI = 1 / C36H38N2O6 / c1-37-13-11-23-18-31 (41-3) 32-20-26 (23) 27 (37) 15-21-5-8-25 ( 9-6-21) 43-36-34-24 (19-33 (42-4) 35 (36) 40) 12-14-38 (2) 28 (34) 16-22-7-10-29 ( 39) 30 (17-22) 44-32 / h5-10,17-20,27-28,39-40H, 11-16H2,1-4H3 / t27-, 28 + / m0 / s1 |
Wygląd | solidny |
Właściwości chemiczne | |
Formuła |
C 36 H 38 N 2 O 6 [Izomery] |
Masa cząsteczkowa | 594,6967 ± 0,0337 g / mol C 72,71%, H 6,44%, N 4,71%, O 16,14%, |
Ekotoksykologia | |
DL 50 |
0,14 mg · kg -1 (mysz, iv ) 0,5 mg · kg -1 (mysz, sc ) 3,2 mg · kg -1 (myszy, ip ) |
Jednostki SI i STP, chyba że zaznaczono inaczej. | |
Kurara jest substancja pochodzących z niektórych pnączy z Amazonii oraz Chondodendron tomentosum i Strychnos toxifera . Stosowany od wieków przez rdzennych Amerykanów i odkryta przez Zachód w końcu XVI -tego wieku , nerwowo-mięśniowe środki blokujące są obecnie często stosowane na oddziałach chirurgicznych i intensywnej terapii.
Kurary zapobiegają przekazywaniu impulsów nerwów ruchowych do mięśni szkieletowych (blokada nerwowo-mięśniowa), co powoduje rozluźnienie mięśni.
Etymologia słowa „kurara” jest niepewna: może pochodzić od słowa „ourari”, które oznacza „śmierć, która zabija nisko”; może również pochodzić od karaibskiego słowa k-urary, „tam, gdzie przychodzi, spadamy” (od „nasz” i „ar”, przyjdź i upadnij w Guarani ). Możliwa jest inna etymologia: skrócenie tupi słowa „ptak” (Uira) i słowa „ciecz” (y) dla „płynu, który zabija ptaki” .
Kurara jest również znany jako Bejuco de Mavacure , AMPI , Kurari , Tooorara , Voorara , Wouraru , Wuratit , Woorari , Woorara , Woorali , Wourali , Wouralia , Ourare , Ourari , Urare , Ouraryt Veneno , Urari (czyli w Galibi: "śmierć że zabija wszystkich nisko ” ) i Uirary , Wilalakayevi dla liany Sciadotenia (co oznacza „gałęzie” i „ zawróć ” lub „zmień kierunek” bo jej gałęzie zmieniają kierunek), Supai Hausca (diabelska lina) dla liany Strychnos i wayana Ulali , Wilali co oznacza "drzewo".
D- tubokuraryna , popularny alkaloid kurary stosowany w medycynie , była dostępna jako tubocurarin, tubocurarinum, delacurarine, tubarine, metubin, jexin, HSDB 2152, alkaloid izochinolinowy, tubadil, mecostrin, intracostine i intocostrin .
To właśnie podczas wyprawy do Gujany marynarz z Waltera Raleigh , Lawrence Keymis († 1618), wspomniał około 1596 r. o truciźnie zwanej ourari . W XVIII -tego wieku, Joseph Gumilla nazwany kurarę i opisano jego skutków w swoim ilustrato El Orenoco ... : The Indian południowoamerykańskich , jak rozmazany strzałek ciskali z dmuchawka do polowania. Gra została zatruta paraliżem mięśni po uderzeniu, co pozwoliło uniknąć przestraszenia innych potencjalnych celów. Spożywanie mięsa pozostało możliwe, kurara nie była aktywna w przypadku spożycia. W 1745 roku Charles Marie de La Condamine przywiózł pierwsze znane próbki.
Harold Randall Griffith (1894 - 1985) i Enid Johnson stosowali w 1942 roku intocostrin , komercyjny preparat oparty na Chondodendron tomentosum , w celu wywołania zwiotczenia mięśni podczas znieczulenia ogólnego .
Już w 1943 roku Oscar Wintersteiner i James Dutcher wyizolowali z tej samej rośliny d-tubokurarynę .
W 1946 roku , Daniel Bovet i jego współpracowników doprowadziły do Institut Pasteur , w pracowni Ernesta Fourneau , pierwszy curariser syntetycznego, 2559 F lub gallamine triiodoethylate , opatentowany pod nazwą Flaxédil, pięć razy bardziej aktywne niż tubocurarine.
Przygotowanie kurary ( ourari ) różni się w zależności od plemion amazońskich.
W swojej pracy zatytułowanej „Dwa lata w Brazylii” (1862) malarz François-Auguste Biard opisał produkcję kurary przez Arara w następujący sposób:
Pewnego dnia zbiera się całe plemię, a wokół dużego paleniska piętrzą się stosy gałęzi i suchych liści. Kilka starych indyjskich kobiet musiało rozpalić ogień i podtrzymywać go przez trzy dni. Dwa drągi związane u góry wbite są w ziemię, az góry zwisa na mocnych lianach duża panella. Kilku mężczyzn, podzielonych na dwa oddziały, idzie ciąć trujące liany, z których częściowo składa się kurara w lesie, i napełnia rzekę wazonami, które uroczyście przynoszą, a także lianami w kręgu, którego ofiary nie mogą .nie rezygnować już póki trwa produkcja .
Wszyscy rzucają się na ziemię, śpiewając cichym głosem: „Tak upadną ci, których trafią nasze strzały”. I każdy zajmie swoje miejsce w kręgu utworzonym pierwszego dnia przez członków plemienia, wystarczająco blisko miejsca, w którym stare kobiety już wrzuciły do panelli wodę, lian i nieznane materiały, których Joao nie mógł, lub nie powiedziałby mi imienia .
Drugiego dnia pożar jest większy, wydechy wydostające się z panelli powiększają krąg. Kiedy nadchodzi trzeci dzień, to prawdziwy blask. Pod wieczór ogień stopniowo gaśnie, trujący dym się rozwiewa. Tajemnicza praca wykonana, trucizna jest dobra, a stare kobiety nie żyją ...
Przestarzały | Odkrycie |
---|---|
1811 - 1812 | Benjamin Collins Brody (1783-1862) eksperymentuje z kurarą. Jako pierwszy udowodnił, że kurara nie zabija zwierzęcia, które powraca do zdrowia, jeśli sztucznie podtrzymywany jest oddech. |
1825 | Charles Waterton (1783-1865) opisuje eksperyment, w którym utrzymywał przy życiu wykurowanego osła za pomocą sztucznej wentylacji z mieszkiem i tracheostomią . Mówi się również, że Waterton przywiózł kurarę do Europy. Botanik Robert Hermann Schomburgk identyfikuje źródło kurary, gatunku z rodzaju Strychnos, i nadaje mu specyficzną nazwę toxifera . |
1828 | We Francji pierwsze eksperymenty przeprowadzili w 1828 roku Boussingault i Rollin, którzy próbowali wyizolować jego alkaloid , i kontynuował je Preyaz, który wyizolował kurarynę . Böhm izoluje drugi alkaloid, który nazywa kuryną . |
1850 | George Harley (1829-1896) udowadnia, że kurara ( wourali ) jest skuteczna w leczeniu zatrucia tężcem i strychniną . |
Stephan Endlicher odkrywa, że kurara pochodzi z dwóch gatunków lian z rodzaju Strychnos , Strychnos guianensis i Strychnos toxifera , które Indianie mieszają z pieprzem, jagodami Menispermum , łuskami Lewantu i innymi kwaśnymi roślinami. | |
1856 | Claude Bernard odkrywa, że kurara działa na połączenie nerwowo-mięśniowe, powodując paraliż i spadek napięcia mięśniowego: pod wpływem kurary mięśnie przestają funkcjonować, stają się miękkie, a płuca unieruchomione. Z powodu paraliżu oddechowego mózg i tkanki nie są już zaopatrywane w tlen. |
1887 | Katalog Burroughs Wellcome wymienia tabletki kurary pod marką „Tabloids” (cena 8 szylingów) do stosowania preparatów przeznaczonych do iniekcji podskórnych. W 1914 roku Henry's Hallett Valley (1875-1968) opisał fizjologiczne działanie acetylocholiny . Po dwudziestu pięciu latach badań udowadnia, że acetylocholina odpowiada za przekaźnictwo nerwowo-mięśniowe, które może być blokowane przez kurarę. |
1897 | R. Boehm izoluje z kurary dwa alkaloidy: l -kurarynę i tubokurarynę. Ale dopiero w 1935 , w laboratorium Sir Henry'ego Dale'a , Harold King wyjaśnił strukturę d- tubokuraryny, bardzo aktywnej podstawy rośliny. W oparciu o prace tych badaczy eksperymentalne badanie kurary prowadzi do zastosowania tubokuraryny w medycynie chirurgicznej i neurologicznej. |
1912 | Próby z użyciem kurarę do znieczulenia przez Arthura Lawen od Lipska . |
1938 | AR McIntyre z University of Nebraska oddzielił toksyczne substancje obecne w kurarze warzywnej, aby zachować tylko alkaloidy działające na mięśnie. |
1942 | Z tych wszystkich obserwacji lekarze korzystali dopiero w 1942 roku . W tym dniu do znieczulenia wprowadzono oczyszczoną pochodną, intocostrynę , wyekstrahowaną z roślin kurary sprowadzonych z Amazonii w 1938 roku. Intocostrin, pierwsza komercyjna kurarant, została zapoczątkowana przez ER Squibb & Sons, a następnie wprowadzona jako środek zwiotczający mięśnie do praktyki znieczulenia miejscowego w 1942 przez Harolda Randalla Griffitha (1894-1985) i Enid Johnson Macleod . |
1943 | Oscar Wintersteiner i James Dutcher potwierdzają hipotezę K. Folkers, że kurara pochodzi z Chondodendron tomentosum . |
1946 | Daniel Bovet i jego współpracownicy kończą w Instytucie Pasteura , w laboratorium Ernesta Fourneau , z pierwszym „syntetycznym kuraryzatorem”, 2559 F lub trijodoetylanem galaminy , opatentowanym pod nazwą „Flaxédil”, pięciokrotnie bardziej aktywnym niż tubokuraryna. |
Badania stopniowo doprowadziły do odkrycia kuraryny , kuryny , d-tuborkuraryny i intokostryny.
Co za tym idzie, kurara oznacza lek o właściwościach leczniczych, stosowany w znieczuleniu w celu rozluźnienia mięśni. W tym przypadku pacjent jest jednocześnie utrzymywany w sedacji, często opioidem, ponieważ odczucia wywołane kurarą są bardzo przykre, jeśli pacjent jest tego świadomy. Wskazaniami do podania kurary są:
Odnośnie kury depolaryzującej:
Blokada nerwowo-mięśniowa nie jest usuwana przez inhibitory cholinesterazy, a nawet jest przedłużana; wydłużenie tego działania występuje również przy stosowaniu antybiotyków (m.in. aminoglikozydów), litu, estrogenów i środków antykoncepcyjnych zawierających estrogeny.
Jedyną kurarą depolaryzującą powszechnie stosowaną w szpitalach jest sukcynylocholina ( Anectin , Celocurine ). Jego wiązanie do receptorów nikotynowych w acetylocholiny powoduje depolaryzację przedłużonym mięśni. Wywoływane przez nią drgawki ( skurcze mięśni) są przyczyną bólu mięśni po przebudzeniu (sztywność).
Lek | Rodzina chemiczna | Czas działania | Czas trwania działania |
---|---|---|---|
Suksametonium | ester | 30 do 60 sekund | 6 do 11 minut |
Tak jest w przypadku prawie wszystkich blokerów nerwowo-mięśniowych. Ich wiązania do receptora nikotynowego z acetylocholiny nie powodować depolaryzacji mięśnia.
Lek | Rodzina chemiczna | Czas działania | Czas trwania działania |
---|---|---|---|
Miwakurium | benzyloizochinolina | 2 do 4 minut | 15 do 25 minut |
Rapakuronium | steryd aminowy! | 1 do 2 minut | 15 do 25 minut |
Rokronium | steryd aminowy! | 90 sekund | 30 do 40 minut |
Wekuronium | steryd aminowy! | 3 do 5 minut | 30 do 40 minut |
Atrakurium | benzyloizochinolina | 3 do 4 minut | 30 do 40 minut |
Cisatrakurium | benzyloizochinolina | 4 do 5 minut | 40 do 60 minut |
Tubokuraryna | benzyloizochinolina | 100 sekund | > 50 min |
Pankuronium | steryd aminowy! | 3 do 5 minut | > 120 min |
Próby użycia kurary do znieczulenia sięgają 1912 roku przez Arthura Lawena z Lipska . Ale kurara była powiązana ze znieczuleniem poprzez psychiatrię ( elektropleksja ). W 1939 roku Bennett (as) użył do zmodyfikowania konwulsyjnej terapii metrazolowej .
Kurarynki te są wykorzystywane w nowoczesnym znieczuleniu z wielu powodów, gdyż ułatwiają intubację tchawicy. Wcześniej anestezjolodzy musieli stosować duże dawki środków znieczulających, takich jak eter , chloroform lub cyklopropan , aby osiągnąć te cele. Takie głębokie znieczulenie może zabić starszych pacjentów lub pacjentów z chorobami serca.
Od lat 30. XX wieku kurara była stosowana w szpitalach jako środek zwiotczający mięśnie (środek zwiotczający mięśnie). Stwierdzono, że różne rodzaje kurar w Amazonii zawierały nie mniej niż 15 składników.
W dniu 23 stycznia 1942 The D R Harold Griffith (w) i D R Enid Macleod Johnson (w) dała syntetyczną przygotowania kurary ( Intracostine / Intocostrine ) pacjentowi w trakcie wyrostka (konwencjonalny dodatek znieczulenie). Curare (d- tubukuraryna ) nie jest zatem uważana za najlepszy dostępny środek do znieczulenia i operacji. W przypadku stosowania z halotanem d-tubokuraryna może powodować u niektórych pacjentów znaczny spadek ciśnienia krwi, ponieważ oba leki mają działanie ganglioplegiczne. Bezpieczniej jest stosować d-tubokurarynę z eterem .
W 1954 roku Lyman Beecher Todd opublikował sensacyjny artykuł sugerujący, że stosowanie kurariantów (leków podobnych do kurary) sześciokrotnie zwiększa ryzyko śmierci z powodu znieczulenia. Zostało to później całkowicie obalone.
Dzisiejsi anestezjolodzy mają do dyspozycji szeroką gamę kuratorów anestezjologicznych. Zdolność do osiągnięcia zwiotczenia mięśni niezależnego od sedacji umożliwiła anestezjologom dostosowanie tych dwóch efektów ( rozluźnienia i sedacji) oddzielnie, aby zapewnić pacjentom bezpieczny poziom utraty przytomności i rozluźnienia mięśni wymagany do operacji. Ponieważ jednak kuraryzatorzy nie mają wpływu na świadomość, możliwe jest, omyłkowo lub przypadkowo, że pacjent może pozostać w pełni przytomny i wrażliwy na ból podczas operacji, jednocześnie nie będąc w stanie się poruszać ani mówić, a tym samym nie może zaalarmować personelu o bólu i czuwania. Dzięki monitorom bispektralnym lub BIS (monitoring sali operacyjnej) ryzyko to jest teraz znacznie zmniejszone .
Kurary działają tylko na mięśnie poprzecznie prążkowane i dlatego nie mają działania uspokajającego. Działają konkurencyjnie, blokując nikotynowe receptory acetylocholiny , co zapobiega skurczom mięśni. Kurary faktycznie działają na połączenie nerwowo-mięśniowe .
Dożylne wstrzyknięcie kurary prowadzi do zróżnicowanego porażenia mięśni: opadanie powiek w ciągu 30 sekund, porażenie przepony po 2 do 3 minut (stąd, przy braku sedacji , świadoma asfiksja czasami stosowana w eutanazji ), porażenie kończyn dolnych po 3 do 5 minut. Wstrzyknięcie domięśniowe działa po 15 do 25 minutach.
Kurary należą do substancji stosowanych w anestezjologii , które narażają na największe ryzyko wystąpienia poważnej reakcji alergicznej . Paraliż powodują sprawia niezbędną pomoc oddechowego i niemożność osiągnięcia tego celu może prowadzić do tragicznych skutków. Stosowanie tych leków jest zarezerwowane dla praktyków, którzy przeszli szkolenie w zakresie znieczulenia i resuscytacji.