Brucine | |||
Struktura | |||
Identyfikacja | |||
---|---|---|---|
Synonimy |
2,3-dimetoksy-strychnina |
||
N O CAS | |||
N O ECHA | 100,006,014 | ||
N O WE | 206-614-7 | ||
Wygląd | bezbarwne kryształy lub biały krystaliczny proszek. | ||
Właściwości chemiczne | |||
Brute formula |
C 23 H 26 N 2 O 4 [Izomery] |
||
Masa cząsteczkowa | 394,4635 ± 0,0218 g / mol C 70,03%, H 6,64%, N 7,1%, O 16,22%, |
||
Właściwości fizyczne | |||
T ° fuzja | 178 ° C | ||
* Temperatura wrzenia | 470 ° C | ||
Rozpuszczalność | w wodzie: słaby, dobry w alkoholu |
||
Środki ostrożności | |||
SGH | |||
![]() Niebezpieczeństwo H300, H330, H412, H300 : Połknięcie grozi śmiercią H330 : Wdychanie grozi śmiercią H412 : Działa szkodliwie na organizmy wodne, powodując długotrwałe skutki |
|||
WHMIS | |||
![]() D1A, D1A : Bardzo toksyczny materiał powodujący natychmiastowe poważne skutki Transport towarów niebezpiecznych: klasa 6.1 grupa I Ujawnienie przy 1,0% zgodnie z wykazem ujawnień składników |
|||
Transport | |||
1570 : BRUCINE |
|||
Ekotoksykologia | |||
LogP | 0.98 | ||
Jednostki SI i STP, chyba że określono inaczej. | |||
Brucyny jest alkaloidem o smaku gorzkim ściśle związane strychnina . Można go znaleźć w niektórych gatunkach roślin, z których najbardziej znaną odmianą jest Strychnos nux-vomica , drzewo występujące w Azji Południowo-Wschodniej.
Odkryto go wspólnie w r 1819przez Josepha Bienaimé Caventou i Pierre Joseph Pelletier , którzy już odkryli strychninę. Brucyna występuje w postaci azotanu w ługach macierzystych do przygotowania strychniny, wystarczy wtedy wytrącić ją amoniakiem .
Chociaż brukina jest spokrewniona ze strychniną , nie jest tak toksyczna. Jeśli człowiek spożyje więcej niż 2 miligramy czystej brucyny, prawdopodobnie wystąpią objawy zatrucia podobne do tych spowodowanych strychniną.
Brucine ma intensywny gorzki smak podobny do oktaoctanu sacharozy i quassin . Jego średni próg wykrywalności goryczy u ludzi wynosi 4,5 ppm .
Brucine ma określone zastosowania medyczne. Służy głównie do regulacji ciśnienia krwi. Brucyna jest stosowana jako chiralny katalizator dekarboksylacji achiralnego kwasu etylometylomalonowego w optycznie czynnej mieszaninie kwasu 2-metylowalerianowego (1904, Asymmetrische Katalyse). Metodę tę odkrył Willi Marckwald .
Jeśli kwas mrówkowy zostanie dodany do mieszaniny brucyny i azotanu potasu, mieszanina natychmiast zmieni kolor na czerwony.