Elegancki podgrzybek

Suillus grevillei

Suillus grevillei Elegancki podgrzybek Klasyfikacja

Królować	Grzyby
Podział	Basidiomycota
Klasa	Agaricomycetes
Podklasa	Agaricomycetidae
Zamówienie	Boletales
Rodzina	Suillaceae
Uprzejmy	Suillus

Gatunki

Suillus grevillei
( Klotzsch ) Singer , 1945

Grevillei suillus , z nazwy rodzimy elegancki babka dawniej elegans Boletus , jest gatunek z klas Basidiomycete grzybów z rodzaju suillus , z maślakowate rodziny(dawniej z Boletaceae rodziny). Naskórek z ciała owocowy zazwyczaj lepki i błyszczący i hymenial suchej probówki łatwo oddziela się od ciała kapelusza z centralnym nogi cienką wystarcza. Ma lepki pierścień lub obszar pierścieniowy.

Taksonomia

Zaakceptowano nazwę dwumianową

Suillus grevillei (Klotzsch) Singer 1945

Synonimy

• Boletinus grevillei (Klotzsch) Pomerl. 1980 (synonim)
• Boletopsis elegans (Schumach.) Henn. 1898 (synonim)
• Boletus annularius Bolton 1792 (synonim)
• Boletus cortinatus Pers. 1801 (synonim)
• Boletus elegans Schumach. 1803 (synonim)
• Boletus grevillei Klotzsch 1832 (synonim)
• Cricunopus elegans P.Karst., 1882 (synonim)
• Ixocomus elegans f. badius Singer 1938 (synonim)
• Ixocomus flavus var. elegans (Schumach.) Quél. 1888 (synonim)
• Ixocomus grevillei (Klotzsch) Vassilkov 1955 (synonim)
• Suillus clintonianus (synonim)
• Suillus elegans (Schumach.) Snell 1944 (synonim)
• Suillus grevillei f. badius (Singer) Singer 1965 (synonim)

Opis sporoforu

Hymenofor

Elegancki borowik to grzyb o cytrynowożółtej do pomarańczowo-brązowej kapeluszu (od 5 do 10 cm), najpierw półkulistej, dzwonkowatej, rozłożonej i ostatecznie spłaszczonej. Ma gruby miąższ, który na początku jest jednolity, a następnie szybko staje się miękki.

Hymenium

Krótkie, złocistożółte, a następnie brązowawe rurki, które schodzą do wierzchołka cylindrycznej podstawy (6-10 X 1-2 cm) o kremowo-białej barwie przechodzącej w czerwonawo-brązową z kremowobiałym pierścieniem.

Naskórek

Ma śluzowaty naskórek.

Stipe

Ma lepki pierścień lub obszar pierścieniowy.

Zapach

Jego zapach przypomina pomięte liście geranium .

Siedlisko

Rośnie na glebie lasów mieszanych (zawsze u stóp modrzewi, z którymi żyje w symbiozie) od lata do końca jesieni .

Jadalność

Pod warunkiem, że jego skórka jest usuwany , jest jadalny grzyb , aczkolwiek lekko konsystencję i słaby smak.

Bibliografia

Tytuły książek w języku francuskim z dodatkowymi informacjami na temat tego grzyba:

• Régis Courtecuisse, Bernard Duhem: Przewodnik po grzybach we Francji i Europie (Delachaux i Niestlé, 1994-2000).
• Marcel Bon: Mushrooms from France and Western Europe (Flammarion, 2004)
• Dr Ewaldt Gerhardt: Vigot Guide to Mushrooms (Vigot, 1999) - ( ISBN  2-7114-1413-2 )
• Roger Phillips: The Mushrooms (Solar, 1981) - ( ISBN  2-263-00640-0 )
• Thomas Laessoe, Anna Del Conte: The Encyclopedia of Fungi (Bordas, 1996) - ( ISBN  2-04-027177-5 )
• Peter Jordan, Steven Wheeler: Larousse saveurs - Mushrooms (Larousse, 1996) - ( ISBN  2-03-516003-0 )
• G. Becker, Dr L. Giacomoni, J Nicot, S. Pautot, G. Redeuihl, G. Branchu, D. Hartog, A. Herubel, H. Marxmuller, U. Millot i C. Schaeffner: Przewodnik po grzybach (Reader's Digest, 1982) - ( ISBN  2-7098-0031-4 )
• Henri Romagnesi: Mały atlas grzybów

(Bordas, 1970) - ( ISBN  2-04-007940-8 )

Uwagi i odniesienia

1. P. Karst., Bidr. Känn. Finl. Nat. Ludowe 37: 4 (1882).
2. Marchand mówi do niego po prostu o „ledwo owocowym” zapachu (Champignons du Nord et du Midi, tom I / XI, nr 67 str. 152).

Linki zewnętrzne

• (en) Odniesienie do indeksu Fungorum  : Suillus grevillei ( + MycoBank )
• (en) Numer referencyjny NCBI  : Suillus grevillei (z uwzględnieniem taksonów )
• Baura G, Szaro TM, Bruns TD. 1992. Gastrosuillus laricinius jest niedawną pochodną Suillus grevillei : dowody molekularne. Mycologia 84 (4): 592–597. (w)