Biesmerée
| Biesmerée | ||||
| Administracja | ||||
|---|---|---|---|---|
| Kraj | Belgia | |||
| Region | Walonia | |||
| Społeczność | Społeczność francuska | |||
| Województwo | Prowincja Namur | |||
| Miasto | Namur | |||
| Gmina | Mettet | |||
| Kod pocztowy | 5640 | |||
| Strefa telefoniczna | 071 | |||
| Demografia | ||||
| Miły | kulki | |||
| Geografia | ||||
| Informacje kontaktowe | 50 ° 17 ′ szerokości geograficznej północnej, 4 ° 40 ′ długości geograficznej wschodniej | |||
| Powierzchnia | 763 ha = 7,63 km 2 | |||
| Lokalizacja | ||||
Geolokalizacja na mapie: Prowincja Namur
| ||||
Biesmerée (w Walonii Biemrêye ) stanowi część belgijskiej miejscowości z Mettet znajduje się w Regionu Walonii w prowincji Namur .
Miasto jest ograniczone od północy przez Mettet, od północnego wschodu przez Furnaux, od wschodu przez Ermeton-sur-Biert, od południa przez Stave, a od zachodu przez Oret. Budynki gospodarcze: Fraire-la-Crotteuse i Agnelée.
Przed połączeniem gmin w 1977 r . Była to pełnoprawna gmina .
Historia
Jurysdykcja nad wioską została zakwestionowana przez hrabiów Namur . W 1277 roku Marguerite de Hainaut nadała hrabstwu prawo do roszczeń opactwa Lobbes .
Biesmerée było także pionkiem w konflikcie 17 miast , co nadano tej nazwie ponad stuletniemu procesowi - od 1343 do 1446 roku - za sprawą księcia-biskupa Liège, który został odrzucony.
W 1626 r. Wyniosły seigneury został oddany w zastaw Simonowi Gobarowi i przekazany w spadku Wilquetsowi. Został ponownie sprzedany w 1681 roku Winand de Ville i odziedziczył go po rodzinie Montmorency, która zachowała go do końca Ancien Régime.
Jeśli chodzi o panowanie nad ziemią, to jest ona w rękach mnichów z Lobbes, którzy w 1601 roku dzierżawili ją Simonowi Gobarowi.
Parafia zależała od rady lub dekanatu Florennes, diecezji Liège, ale w 1561 roku została przyłączona do diecezji Namur.
Przemysł metalurgiczny w Biesmerée jest stary: tak więc w 1277 r. Opactwo Lobbes upatruje w nim prawa do górnictwa; w 1550 r. znajdujemy wzmiankę o piecu; w 1628 roku pan tego miejsca Simon Gobar zrzekł się prawa do wydobywania rudy. Ostatecznie w 1828 r. Kopalni żelaza przyznano ponad 850 ha. Dziesięć lat później jest cytowana kuźnia Agnelée należąca do spadkobierców barona Jacquiera de Rosée. W 1896 roku nie ma już śladu po tej branży. Z drugiej strony w tym czasie rusza wydobycie kamienia (39 pracowników i wapiennik, który zatrudnia 4 pracowników). Jest też rafineria ochry, która zatrudnia 40 pracowników.
Rolnictwo zawsze zajmowało ważne miejsce.
Źródło: MS. Bouchat-Dupont i PP. Dupont, Gminy Belgii, Crédit Communal, 1980.
Bibliografia
- Joseph Gonze, Księgi parafialne Biesmerée 1661-1796, Cahier du Musée de Cerfontaine n ° 360, 63 strony, 2010.