Bernardin Realino
| Bernardin Realino | |
 sanktuarium Bernardina Realino w Lecce | |
| Święty | |
|---|---|
| Narodziny |
1 st grudzień 1530 Carpi |
| Śmierć |
2 lipca 1616 Lecce |
| Narodowość | Księstwo Modeny |
| Zakon religijny | towarzystwo Jezusa |
| Czczony w | Lecce , Chiesa del Gesù (it) |
| Kanonizacja |
22 czerwca 1947 przez Piusa XII |
| Przyjęcie | 2 lipca |
| Święty patron | Diecezja Carpi |
Bernardin Realino ( Carpi ,1 st grudzień 1530w Carpi - Lecce ,2 lipca 1616jest włoskim jezuitą . Kanonizowany 22 czerwca 1947 r. Przez Piusa XII, zostaje wspominany liturgicznie 2 lipca .
Biografia
Bernardino Realino urodził się w Carpi w Księstwie Modeny . Następnie prowadził radosne, beztroskie życie studenckie w Bolonii . Genialny, udaje mu się bez trudności w tym, czego się podejmuje: medycynie , literaturze , filozofii , prawie . Opublikował kilka prac z zakresu filologii klasycznej, a dzięki podwójnemu doktoratowi z prawa i prawa kanonicznego na Uniwersytecie w Bolonii (1556) z łatwością uzyskał urzędy publiczne w różnych włoskich miastach.
W wieku 34 lat w jej życiu pojawił się Bóg. Jego styl życia radykalnie się zmienił i wstąpił do nowicjatu jezuickiego w Neapolu (13 października 1564 ). Święcenia kapłańskie przyjął trzy lata później, 24 maja 1567 r . Zwabiony dalekimi Indiami Zachodnimi , został jednak nazwany w małym miasteczku Lecce w Apulii na południu Włoch .
Swoje życie poświęca organizowaniu i kierowaniu tam misjami ludowymi i wiejskimi, a jego posługę cechuje przede wszystkim kierownictwo duchowe i konfesjonał , witając wszystkich z wielką życzliwością i zrozumieniem. Jego sława jest taka, że pod koniec życia, przed śmiercią w wieku 86 lat, miasto Lecce wyznacza go na opiekuna i patrona .
Zmarł ślepy i sparaliżowany, natychmiast wzbudzając wielki powszechny szacunek.
Bernardin Realino zostaje kanonizowany przez papieża Piusa XII dnia22 czerwca 1947.