| Baudouin III z Guînes | |
| Funkcje | |
|---|---|
| Hrabia Guines | |
| 1220 - 1244 | |
| Poprzednik | Arnould II z Guînes |
| Następca | Arnould III z Guînes |
| Biografia | |
| Dynastia | Ghent House |
| Data urodzenia | ok. 1198 |
| Data śmierci | 1244 |
| Tata | Arnould II z Guînes |
| Matka | Beatrice de Bourbourg |
| Małżonka | Mahaut de Fiennes |
Baudouin III de Guînes (1198–1244), hrabia Guînes (1220–1244), lord Bourbourg ( pan Bourbourg ), pan Ardres ( panowie Ardres ) i Tourcoing, syn Arnoulda II de Guînes i Béatrice de Bourbourg.
Kiedy Baudouin był jeszcze nastolatkiem, hrabstwo doznało wielu inwazji, w szczególności ze strony Renaud de Dammartin , osobistego wroga Arnoulda II de Guînes , od którego wziął swoją narzeczoną Idę de Boulogne. Arnould wyszedł za mąż za Béatrice de Bourbourg ( rodzina Bourbourg ). Ale oboje małżonkowie nie dogadują się i nie rozdzielają. Beatrice wraz z dziećmi znajduje schronienie na dworze hrabiego Flandrii Ferrand de Portugal . Ze swojej strony Arnould stanął po stronie króla Francji Philippe'a Auguste'a . Plik27 lipca 1214w bitwie pod Bouvines dwaj wrogowie Arnould, hrabia Flandrii i hrabia Dammartin, zostają schwytani.
Pokłócił się z matką, Baudouin godzi się z ojcem. Kiedy zmarł w 1220 roku , Baudouin, w wieku około 22 lat, został hrabią Guînes. Béatrice zmarła w 1224 roku w Bourbourg .
W 1226 r. Francuski przeor zakonu świątyni przekazał dom świątyni w Bourbourgu Baudouinowi, hrabiemu Guînes i panu Bourbourgu. W 1228 roku Baudouin potwierdza akty wydane przez jego rodziców na rzecz opactwa Saint-Bertin de Saint-Omer.
Po spędzeniu dwunastu lat w więzieniu w Luwrze Ferrand de Portugal został zwolniony w 1227 r. I wkrótce wznowił nadużycia wobec hrabstwa Guînes. Wuj Baudouina III Baudouin Le Clerc , syn Baudouina II de Guînes , został zamordowany w 1229 roku . Baldwin surowo pomścił swoją śmierć, prowadząc armię przeciwko odpowiedzialnym za jego śmierć, oblegając, zdobywając i niszcząc ich fortece, nie bez liczenia wielu rannych wśród swoich żołnierzy. Marie Comtesse de Ponthieu wyznaje, a Baudouin udziela im pokoju pod warunkiem, że w ciągu dwóch lat udadzą się do Ziemi Świętej, aby walczyć o oddanie hołdu duszy zmarłego.
W tym samym roku Baudouin towarzyszy Philippe'owi Hurepelowi , hrabiemu Boulogne, w jego wyprawie przeciwko hrabiemu Champagne . Sprowadza się to do aktu buntu przeciwko Blanche de Castille , regentowi Ludwika IX .
W 1229 roku Henryk III , król Anglii , dwukrotnie, raz w kwietniu i raz w lipcu, udzielił bezpiecznego postępowania Baudouinowi III, hrabiemu Guînes i Robertowi de Becum (lub Béthune, chodzi o Roberta de Béthune, prawnika) Arras, pana Termonde ), aby przybyć do Anglii, aby z nim porozmawiać.
W 1231 r. Baudouin przekazał hrabiemu i hrabinie Flandrii wszystkie prawa i roszczenia, jakie mogły mu przysługiwać w hrabstwie Aalst , zastrzegając tylko to, co posiadał (akt ten rozwiązuje stary problem z prawami do hrabstwa Aalst ː jako syn samej Beatrice Bourbourg, spadkobierca swojego dziadka Henryka I st Bourbourg ( rodzina Bourbourg ), żonaty z Beatrix z Ghent-Aalst, Baldwin mógł rościć sobie prawa do ziemi, ustawa kładzie kres tej możliwości)
Po podboju Anglii przez Normanów , Arnould I st z Guines otrzymał nagrodę za sześć rezydencji, których rezydencja Stevington. Baudouin ma wiele goryczy, kiedy Hubert de Burgh , hrabia Kentu , strażnik Anglii i Irlandii, przejmuje posiadłość. Pod koniec 1233 roku, kiedy biskup Winchester, Pierre des Roches , sprzeciwił się hrabiemu Kent, Baudouin stał się jednym z jego najbardziej lojalnych zwolenników.
Plik 25 listopada 1233, w imieniu Henryka III Anglii , który uczynił go, po innych przysługach w 1221 r., prezent, świadek ich dobrych stosunków, w 1222 r., w wysokości dziesięciu funtów, Baudouin, na czele oddziału najemników flamandzkich, zaatakował siły z Richardem Marszałka , 3 -go hrabiego Pembroke , gdyż przygotowuje się do oblężenia zamku Monmouth w nieobecności swego pana. Atak został odparty, ale Baudouin został poważnie ranny, prawie został wzięty do niewoli.
W 1234 r. Miało miejsce tłumaczenie szczątków św. Bertina ( Bertin Sithiu ), na prośbę Jacquesa I st Furnes, opata św. Bertina , w obecności biskupa Arras , kilku opatów itp. Baudouin uczęszcza.
W 1235 roku czterdziestu jeden lordów Francji z Hugues I er de Chatillon , hrabią Saint Pol , Baldwin III i Walterem z Avesnes, skarży się papieżowi Grzegorzowi IX uzurpacji prałatom na władzę królewską i ich immunitety.
W 1237 roku Baudouin, podobnie jak wielu lordów i miasteczek Flandrii, obiecał ogłosić się królem Francji ( Ludwik IX , innymi słowy Saint Louis), jeśli para Tomasz II z Piemontu , znany jako Tomasz z Sabaudii, mąż hrabiny Flandrii Joanna Konstantynopola nie wywiązuje się ze swoich zobowiązań wobec króla (dla Baudouina taka deklaracja była niemal obowiązkowa ze względu na presję wywieraną przez Francję na wielkiej Flandrii, aby ją uzyskać).
W 1237 roku Ludwik IX stworzył hrabstwo Artois dla swojego brata Roberta I st Artois, a Guines stał się lennem korony francuskiej. W tym samym roku na czele brytyjskiego kontyngentu Baudouin został wysłany do wsparcia cesarza Fryderyka II w walce z Ligą Lombardii .
Baudouin, podobnie jak jego poprzednicy, utrzymywał dobre stosunki z okolicznymi opactwami ː wspomniane już w 1228 r. Potwierdzenie darowizn na rzecz opactwa Saint-Bertin przez poprzednich hrabiów z Guînes, wymiana dóbr z tym klasztorem, darowizna censów na Clairmarais , dwa akty z 1240 roku.
W roku swojej śmierci Baudouin przyznał zakonnicom z Leibistade lub Bounham (wioska La Bistade w obecnej gminie Sainte-Marie-Kerque ) prawo do wypasu na ziemi, na której posiadał zamek Bounham (opactwo zostało założone przez jego matka Béatrice III de Bourbourg, która została tam pochowana).
Baudouin zmarł w 1244 roku, został pochowany w opactwie Saint-Médard d'Andres . Jego syn Arnould III zastąpił go.
Z woli rozporządza różnymi dobrami na rzecz Roberta, swojego brata, Adame de Thiembronne , jego matki (musimy niewątpliwie zrozumieć na pamiątkę jego matki, zmarła w 1224 r.), Kilku lordów, rycerzy i opactw.
Baudouin poślubił Mahaut, córkę Guillaume de Fiennes i Agnès de Dammartin. Oni mieli: